Het beekje

Bed (Photo credit: antifuse)

Zoals ik reeds eerder heb verteld, zijn ze bezig de Jagerij her aan te leggen... Het stuk dat al af is, ziet er heel mooi uit, en de kasseien liggen warempel zoals ze moeten liggen.
Maar in de jagerij is er een zijstraatje, dat ook behoort tot de jagerij... En daar staan ook enkele huizen. Om aan die huizen te kunnen, is er nog maar een zijwegje aan dat zijwegje gemaakt... En waar je moet in rijden om naar die huizen te gaan, daar ligt ook een beekje... Nu heeft men de aanleg van dat straatje iets veranderd, en je kunt maar amper met een auto door, met een vrachtwagen helemaal niet meer. Met andere woorden, hopelijk brandt het daar nooit, want de brandweer kan er niet bij... Ook de leverancier van mazout en dergelijke kan niet meer leveren.

Vroeger zou dat heel vlug opgelost zijn, maar nu zijn dergelijke futiliteiten heel moeilijk op te lossen. Vroeger zou men de gracht overdekt hebben, en de weg op die manier verbreed hebben. Nu moet het plaatsen van enkele buizen een hele procedure volgen. Als er daar toevallig knotwilgen staan of een houtwal liggen, dan kun je het zelfs vergeten, want dan zijn die dingen beschermd... (Wel een beetje terecht, want ze zijn zeldzaam geworden die dingen.) Maar het voelt niet veilig aan te wonen in een huis waar de brandweer niet bij of omtrent kan komen...

Vroeger was het allemaal veel simpeler. Er lag een open gracht te stinken (een open riool !), dan meldde je dat aan een politieker en kort nadien was de gracht overdekt. Je deed dit ook toen al best net voor de verkiezingen, dan zijn ze het rapst...

Was het vroeger dan beter? Ja en nee... Ja, er was veel minder poespas nodig, nee, want er waren talrijke misbruiken...

't Is dus wel altijd iets hé...

Vannacht in het nieuwe bed gelegen. Zoals voorzien, niet echt goed geslapen, maar, wat belangrijker is, ik ben opgestaan met minder pijn in mijn rug dan anders. Misschien toeval, hopelijk te danken aan het betere bed.
Daarstraks zijn de kleindochters naar boven gestormd om eens in het bed te liggen en met de motor de rug en de voeten omhoog te doen komen... Het bed is goedgekeurd.

De barometer staat nog steeds op regen, maar voor het moment schijnt hier de zon. Van mij mag het zo wat blijven. Voor de boeren moet er wellicht nog wat regen bij komen. En volgens de weerman krijgen zij weer hun gedacht, en moet ik straks weer op de regen zitten kijken. Nu ja, als er water nodig is voor het land, dan is dat eigenlijk belangrijker dan mijn zicht op de zon...

Ik ga stoppen, ik heb geen beetje inspiratie. Slecht geslapen. Zoals steeds als ik in een ander bed moet slapen.
Heb jij dat ook ?

tot de volgende ?

Grote kuis

Bed Jump (Photo credit: jamesjyu)

't Is voorjaar, dus 't is de moment om de grote kuis te houden. En zeker nu ze met ons nieuwe bed komen. We moeten in ieder geval al heel de boel opkuisen in de kamer waar het bed moet komen. En waar het oude bed uit moet.
Dus, na het bloggen ben ik ter orde geroepen, en moet ik mee helpen boven, om alles af te breken en op te kuisen en klaar te zetten zodat de man het oude bed mee kan nemen en het nieuwe in de plaats zetten.
Er kan nu maar één rampscenario meer gebeuren... Dat hij niet afkomt... En dan staan we daar zonder bed. Dan kunnen we "paljas par terre" slapen. Of in de oude bedden van de kinderen... Maar die zijn wellicht niet bestand tegen mijn gewicht na al die jaren leegstand.
Toch maar eens bellen... Ja, ze komen leveren.

Anny, begin maar te ontmantelen... Sprei, lakens, dekens, kussens... En straks kom ik helpen voor de rest zoveel mogelijk klaar te zetten.

En vannacht slapen in het nieuwe bed. Of wellicht helemaal niet slapen, want als ik in een ander bed moet slapen, slaap ik de eerste nacht gewoonlijk niet.

Een van de bizarste zaken als je een bed kopt is wel: "Leg er u eens op, meneer..." En dan ga je daar onwennig op je rug eventjes op dat bed liggen, een houding die ik zelden of nooit aanneem om te slapen. Ik lig op mijn zij om te slapen, in een bolletje gekruld, een restantje van mijn verblijf in de baarmoeder. Maar zo ga je niet liggen in de winkel, dat onopgemaakte bed, nieuw, onbezoedeld, daar lig je zo maar niet eventjes in een bolletje op.

Nee, je gaat netjes, stijf op je rug liggen. En je bevestigd dat het makkelijk ligt. Ook al heb je daar eigenlijk geen idee van. Voor mij is een goed bed/stoel/zetel dat meubel waar je gewoon bent op te zitten/in te liggen. Het meubel waar je lijf naar gegroeid is, en dat gevormd is naar je lijf. In mijn oude bed zoekt mijn lijf het vertrouwde plaatsje, en daar is het goed om liggen. Het nieuwe bed zal dat nog niet hebben, daar zal minstens één ongelukkige nacht aan voorafgaan. Een nacht waar je wanhopige lijf wanhopig zoekt naar het vertrouwde nestgevoel.

Ach, ik wordt oud... Ik kan zo moeilijk afscheid nemen van vertrouwd dingen. Je bent die dingen gewoon, je bent er naar gegroeid. Zelfs de tas waaruit je drinkt, de lepel  waar je de koffie mee omroert, dat zijn vertrouwde dingen, die je meteen juist op de juiste manier vast hebt. Drink je koffie bij een ander, dan is dat oortje net te klein voor je vinger, is het kopje veel kleiner dan wat je gewoon bent... Kortom het geeft je niet dat vertrouwde gevoel. Het zijn die dingen die je het gevoel geven van thuis of niet thuis te zijn.

Slapen in een kamer zonder rolluik, alleen zware gordijnen waar je het morgenlicht toch door ziet... Allemaal dingen die je niet "passen"... Een thuis is heel wat anders dan een huis, gemeubeld of niet. Een thuis dat is een veelvoud van vertrouwde dingen. De hoek waarin je kijkt naar TV, de zetel waarin je languit kunt liggen, de tafel waar je niet alleen aan eet, maar ook aan zit om te tekenen, te boetseren, te kruiswoordraadselen....en eigenlijk alles doet, want het is jouw tafel, en daar doe je mee wat je wil. Daar heeft niemand iets aan te zeggen, tenzij je partner, die ook eigenaar is van die tafel, en ook rechten heeft op de tafel en het gebruik. Maar ook dat hoort bij dat eigen zijn.

Gewoon eens nieuw behangpapier op de muren zetten... Dat maakt dat je de eerste veertien dagen ook bewust naar die muur kijkt. Die muur is niet meer de jouwe, dat moet eerst wennen.
Heb jij dat ook ?
Ben jij ook een van die nestbouwers, waar altijd alles warm, vertrouwd, eigen moet zijn en liefst blijven? Of hoor je bij dat deel van de mensheid die pas gelukkig is als je regelmatig nieuwe dingen om je heen hebt?
Want die mensensoort bestaat ook.
Daar was je een maand geleden, en de eettafel stond rechts als je binnenkwam, en nu staat hij links... Verandering.
Of de mensen bij wie alles altijd gelijnd en gemeten moet staan. Mensen bij wie de stoelen op de millimeter gelijk staan rond de tafel. Ik heb dan altijd de neiging om eens rond die tafel te lopen en alle stoelen een duwtje te geven, zodat de tafel er "bewoond" uit ziet, en niet deel uitmaakt van een etalage, waar alles staat om de klanten te lokken.

Als het tafelkleed eens netjes gelijk hangt aan alle kanten, dan zal ik daar eens aan trekken, zodat het niet meer zo gekunsteld is. Het is sterker dan mezelf. Ik hou niet van wiskunde, misschien is dat de reden waarom ik niet van dat strakke, dat gelijnde hou. Het ziet er pas mooi ooit als je ziet dat er in geleefd wordt.

Kortom, ik hou niet zo van veranderingen... Ik zit het liefst in het oude vertrouwde nest. Knus. Het is een beetje zoals met schoenen, nieuwe schoenen zitten nooit echt makkelijk aan je voeten. Ze moeten eerst ingelopen worden. Ze moeten zich vormen naar jouw voeten, en jouw voeten zijn niet gelijk aan de fabrieksleesten. Ik vraag me trouwens af of er wel iemand bestaat die voeten heeft die net passen voor die leesten. Ik ken niemand zo. Waarom zijn die leesten net zo gemaakt ? Een gemiddelde voet ? Maar dan een zoals er nergens een bestaat ?

Ik ben aan 't zagen... Gewoon omdat ik moet afscheid nemen van mijn oude bed, ook al staat het op blokken...
djudedju

tot de volgende ?

Openlucht

Rommelmarkt (Photo credit: Comicbase)

Voila, we hebben onze eerste rommelmarkt in open lucht achter de rug. 't Was geen vette, dreigende lucht houdt heel wat marktkramers tegen... Vorig jaar was het op deze markt hemels weer, en nu stonden ze daar verkleumd achter hun kraam.
Zoals gezegd, heel wat minder kraampjes, door het dreigende weer. Om eerlijk te zijn, we durven bij dergelijk weer ook al eens te zeggen: "We gaan niet, 't zal weer niets zijn..." En dat doen veel mensen, zodat er ook minder bezoekers zijn, en de kramers helemaal niet beloond worden voor hun inspanningen. Alhoewel...
Wie nu naar de rommelmarkt gaat, dat zijn of de "echte", of diegenen die echt op zoek zijn naar een of ander.

Wij horen blijkbaar bij de "echte"... We gaan niet om te kopen, kopen is een bijzaak geworden... We gaan voor de sfeer, voor de babbel...
Zoals vanmorgen...
"Madame, als ik het goed lees moet ik bij u minstens twee aankopen doen?" 't Menske keek mij een beetje verbouwereerd aan. Ik moest het dus uitleggen... "Kijk, u zet op uw kraam 0,50 cent, en dat bestaat niet, een stuk van 1 cent is het kleinste muntje die we hebben..."
De dame lachte en zei dat als ze er 0.50 euro zette, er veel waren die dachten dat het 50 euro was... Nu ja, ik zal het maar geloven zeker ?
Bij de volgende heb ik niet gezegd, daar was een spel "voledig"... Daar kun je een eed op afleggen.

Ach, 't was een beetje te koud, de mensen waren niet zo happig op een leuke babbel. Ze stonden daar met een dikke frak en de kraag omhoog te bibberen. En sommigen, die het geluk hadden dat ze hun wagen bij hun kraam hadden staan, zaten in de wagen, met het raam net genoeg open om er door te kunnen spreken. Deed me denken aan de zeer persoonlijke ontvangst die je tegenwoordig geniet in de meeste banken. Bij sommige banken moet je bijna op je knieën gaan zitten om door dat piepkleine gaatje in het kogelvrije raam te kunnen zeggen wat je wil hebben... Vriendelijk !!!

Enfin, we zijn gestart... Hopelijk wordt het nu ook vlug goed weer... Het is veel leuker om in 't zonneke te lopen op de markt. En dan zijn de mensen ook veel vriendelijker en vlugger bereid te lachen.

Van nu af aan zal het weer ieder weekend prijs zijn, en zelfs meestal én de zaterdag, én de zondag... We gaan weer ons hartje kunnen ophalen.

Ach, nu nog de zon... Zou die het niet gezien hebben dat het rommelmarkt was ? Kon ook niet, er gingen zware vlagenzwangere wolken voor...

tot de volgende ?

Tomeloos geweld

cartoon again violence (Photo credit: Wikipedia)

Gehoord over die buschauffeur die doodgeslagen werd ?
Gehoord over het steeds toenemende geweld van de politie in Athene?
Gehoord van de dolle schutter?
gehoord van van die dame van het kindercrèche?
gehoord van ? Van ? Van?

Als je de krant openslaat, de knop openzet van radio of TV, dan lijkt het wel of een waterval van geweld je huiskamer binnenstroomt.

Het lijkt wel of het geweld steeds maar toeneemt, maar misschien is dat niet echt zo, is het alleen maar zo dat we nu, veel meer dan vroeger het geweld dik in de verf zetten, dat geweld nu een verkoopsargument is voor krant en TV...

Kortom, geweld wordt dik uitgesmeerd en vormt steeds het eerste en voornaamste punt van het "nieuws".

Maar heb jij al veel goed nieuws gehoord ? Gelezen?
Nee he...
Nee, dat is uit de mode, dat lokt de lezer/luisteraar niet aan.
Geweld en seks wel.
Dus krijgen ze dat.

En misschien krijg je daardoor wel inderdaad een toename van dat geweld.
Ik schreef het al eerder, de normen vervagen en dus lijkt steeds meer geoorloofd, en moeten er steeds meer wetten en reglementen gemaakt worden om de normen te vervangen.

Het is een gekend feit dat na een zelfmoord van een gekende figuur er een toename is van het aantal zelfmoorden. En wellicht zal na een dik uitgesmeerd verhaal van geweld ook een toename van geweld te merken zijn... En vermits er wel steeds geweld te lezen en te horen valt, lijkt toename wellicht op een steeds toenemende stroom van geweld.

We zien in ieder geval dat het nu "in" is, om je eigen zelfmoord, of de aanslag die je wilt plegen aan te kondigen via Twitter of Facebook ... Het lijkt dus duidelijk dat een deel van het geweld niet alleen geweld is, maar ook een middel om aandacht te trekken, misschien een bizarre hulpkreet.

Maar met al dat redeneren zijn de slachtoffers niet geholpen.
Het toenemende aantal slachtoffers...

Vroeger zou er nooit een bericht in de krant /radio/TV zijn gekomen over een politieman die een misdaad beging. Dat werd binnenskamers opgelost, opdat het gezag van "de" politie niet zou aangetast worden. De man in kwestie werd strenger gestraft dan een burger voor de zelfde daad, maar dat werd in het geniep gedaan, opdat de eer en het gezag voor de politie zou bewaard blijven.
Ergens vond ik dat een goed systeem. Het was een bewaren, een goed houden van "het gezag"...
Nu zien we net het tegendeel. Een politieman die iets verkeerds doet, die wordt als het ware publiekelijk aan de schandpaal genageld. Het gevolg is dat politie niet meer gelijk is aan gezag, maar gewoon een ambtenaartje, en dan nog van een mindere soort. (Hij moest maar een vak leren...)
Wat hebben we daar mee gewonnen? Niets, in tegendeel, het remmende effect van het gezag op straat is verdwenen.

Kortom, al die feiten in het publiek brengen, hebben een negatief effect.
Er is niemand bij geholpen, in tegendeel !

Nieuws is dus duidelijk "besmettelijk"...
Zouden we dan niet eens beginnen met ook het goede nieuws te brengen? Wie weet werkt dat ook...

tot de volgende?

Parate kennis

Titanic stern (Photo credit: Wikipedia)

Verrassende uitslag: Heel wat jongeren reageren verbaasd: "Wablief, heeft de Titanic echt bestaan?"
Maar dat is het niet alleen, het is geen mop dat ze niet weten dat de melk van de koe komt en het ei van de kip...
Er is iets loos met de parate kennis van de jeugd. Ik ga niet beweren dat de jeugd dommer is dan wij waren, eerder het tegendeel, maar hun kennis zit op een ander vlak. Ze kennen alles van GSM, GPS, Computer, Tablets, en ga het hele rijtje maar af. In de school zijn de vakken ook meer en meer gericht op de maatschappij van vandaag, en dat is goed, ware het niet dat men blijkbaar geen of veel te weinig aandacht heeft voor het echte, het gewone leven en voor geschiedenis en parate kennis van natuur en dergelijke.
Als je kijkt naar het programma "Blokken" op Eén, dan heb je al meer dan eens gehoord en gezien dat Ben Crabbé, de quizmaster, geen kaas heeft gegeten van natuur. Maar het valt op dat de meeste deelnemers er inderdaad ook weinig of niets van kennen.
Voor mij zijn dat net de vragen waar ik zelfs niet moet bij nadenken.

Met andere woorden, het zijn niet alleen de jongeren, er loopt iets mank met de kennis van de mens.

Wat kan er nu belangrijker zijn dan de natuur en wereld waarop we mogen en voorlopig nog kunnen leven?

Geen wonder dat zelfs "groene" bewegingen regelmatig blijk geven van domheid als het over echt en logisch milieubeheer gaat... Als je geen kennis hebt van de details, hoe kun je dan kennis hebben van het geheel. Nee, ik beweer niet dat we nu allemaal professoren moeten worden in de biologie en co, maar wel dat we terug naar buiten moeten met de kinderen, met de opvoeding. En dan bedoel ik niet de kinderboerderij, maar de natuur op zich. Ga met de kinderen eens watervlooien scheppen en toon hen de onderwaternatuur in beek en plas, leer hen de samenhang van het leven in de vijver. Leer hen hoe alles moet in evenwicht zijn om een gezonde vijver te hebben. Leer hen hoe een bos er moet uitzien, en dat kun je niet door het bos ontoegankelijk te maken voor hen. Leer hen hoe ze in een bos moeten omgaan met de natuur, leer hen het belang van de kleine insecten en de vogels in het bosbeheer. Toon hen hoe wonderlijk deze beestjes zich aanpassen aan het geheel. En vooral: hoe het geheel is aangepast aan de details...

Ze hoeven van mij echt niet ieder gezang kunnen onderscheiden, of iedere vlindersoort bij naam te kennen, maar ze moeten op zijn minst leren hoe alles samenhangt. Hoe de natuur zijn evenwicht zelf creëert, als het de kans krijgt en over voldoende ruimte beschikt (Zie mijn blog van gisteren).

Leer hen hoe lang een kauwgum in de natuur blijft liggen, hoe lang het duurt vooraleer een plastikzak verdwenen is, hoe lang een filtersigaret er over doet vooraleer het is verteerd... Leer hen aandacht hebben voor de natuur. Leer hen dat het veel beter zou zijn dat je de lege verpakkingen van je krachtvoer bij houdt en naderhand deponeert waar het hoort, dan het zo maar in de natuur te werpen, waar het jaren zal duren voor het is opgelost, of waar het zelfs aanleiding kan zijn voor de dood van dieren die door jouw afval of verstikt worden, of kapot gaan aan vergiftiging...

Kortom, leer hen het belang kennen van iedere plant in het geheel, ieder diertje, ieder stukje natuur.

Leer hen, wijs hen, bewijs hen wat we al allemaal verkeerd hebben gedaan, en laat hen nadenken over een betere manier om te leven op een leefbare wereld.
Kortom leer hen bewust zijn van de grootste problematiek waar we ooit voor stonden !
We hebben jaren oorlog gevoerd tegen de natuur, niet beseffend dat we zelf onderdeel zijn van dat zelfde geheel... Nu dreigen we de slag te verliezen, We kunnen alleen nog overleven als we de natuur terug laten leven. Maar wat lezen we, wat zien we ? Steeds meer vervuiling, steeds meer opslokken van natuur, steeds meer uitputting van de middelen, steeds meer uitputtende landbouw... steeds meer erosie door verkeerd beheer, steeds meer...
Waar zijn we mee bezig?

Durf jij het nog aan je kinderen, je kleinkinderen niet te wijzen op wat bezig is ?
Ik niet !!

tot de volgende ?

Steenmarters

Nederlands: Ekster uit de Nederlandsche vogelen beschreven door Cornelius Nozeman, en uitgegeven door Jan Christiaan Sepp, boekverkoper, 1770. (Photo credit: Wikipedia)

Enkele dagen geleden zag ik op Facebook een berichtje dat iemand uit onze wijk steenmarters zag spelen op straat... Ik heb toen gereageerd: Hopelijk vinden ze mijn kippenhok niet...
Ze hebben het wel gevonden...
En wij vinden nu uitgezopen eieren in het hok...
Erg ? Niet echt, er zijn ergere dingen, maar ik hou geen kippen om de marters te voederen...

Maar dit kleine probleempje doet me weer eens denken aan ons milieu... Je zult al wel gemerkt hebben dat ik nogal "groen" ben, ik ben voor een gezond milieu, voor een gezonde natuur, kortom, voor een gezonde aarde om op te leven.

Maar ik lig soms wel wakker van wat er nu allemaal gebeurt... Vossen die explosief toenemen, de wolf is weer in het land, men zet bevers uit... en ga zo maar door. Het zal allemaal wel goedbedoeld zijn, en sommige ven die dieren zullen inderdaad "vanzelf" tot hier gekomen zijn, andere zijn wellicht ooit uitgezet in de hoop het "natuurlijke" bestand weer op te bouwen...

Om alle discussies te vermijden ga ik het niet hebben over heikele zaken zoals vossen, wolven en andere predatoren die tegenwoordig heel sterk aan het opkomen zijn. Ik ga me beperken tot de vogelwereld, waar iedereen ziet dat de kraaien en kraaiachtigen (roeken, gaaien, kauwen,eksters...) ook de vogelwereld steeds meer en meer domineren. Van mijn familie hoor ik dat ze aan de kust met het probleem van de meeuwen zitten... Ook al alleseters en rovers...

Ik weet niet wat er allemaal meespeelt in de sterke aangroei van die beestjes, maar de aangroei is er, en de al zo fragiele vogelwereld wordt nu ook nog eens bedreigt door die kraaiachtigen, die dolgraag eieren en jonge vogeltjes eten.

Ik vermoed dat het grote aanbod van kadavers op de wegen een steeds goed gedekte tafel vormt voor die beestjes, waardoor ze makkelijk grote en veel nesten kunnen grootbrengen. Wellicht zijn er nog andere elementen die de kraaiachtigen helpen in hun expansie, zoals de manier waarop wij, de mens, het milieu inrichten. Onze leefwereld is door de kraaiachtigen geadapteerd, waardoor zij als het ware het best passen in deze wereld.

Dit betekent dus dat er een sterke aangroei komt van vogels die andere vogelsoorten lusten, en dat we steeds minder mussen, en andere zangvogels te zien krijgen.

Met andere woorden, we krijgen een scheefgroei, een woekering.
Aan de kust gat het al zo ver dat de meeuwen de ijsjes uit de handen van de kinderen pikken en er mee wegvliegen. Met de kraaien is het nog niet zo erg, maar de kauwen die nestelen in schoorstenen de max vinden, zijn voor vele mensen een echte ramp aan het worden, en steeds meer mensen moeten hun schoorstenen laten reinigen van de metersdikke nestmassa's in de schoorstenen.

Kortom, door het feit dat wij het milieu hebben veranderd door aanleg van wegen, bouwen van woningen, onze manier van velden bewerken in steeds grotere velden met één cultuur, heeft de kraai kans gezien zich aan te passen en van die sterke positie gebruik te maken om de rest te overheersen en uit te groeien tot een plaag. Kortom, wij zijn uiteindelijk de oorzaak van de "kraaien-" en "meeuwenplaag". Wij hebben hen het milieu geboden waarin zij voordeel kunnen opbouwen ten opzichte van de andere soorten.

Op een bepaald moment moet, of zal men moeten optreden tegen die wildgroei. In de hoop kans te bieden aan de andere soorten vogels, die zich niet zo gemakkelijk aanpassen aan dit kunstmatige milieu.

En daar zitten we dan met de mensen van het milieu...
Sommigen zweren bij een natuurlijke evolutie, en weigeren op te treden tegen één of enkele soorten, omdat die beestjes ook hun rechten hebben. Anderen willen wel optreden om de andere soorten te beschermen, nog anderen gaan proberen het "evenwicht" te herstellen, door invoering van de geboren vijanden van die te sterk aangroeiende soorten...

Eigenlijk zijn het allemaal lapmiddelen... Aan iedere oplossing schort wel iets. Maar aan de poging om het evenwicht te herstellen lijkt in onze wereld wel het meest te schorten... Want wat zien we gebeuren: door de herintroductie en bescherming van die soort krijgen we een nieuwe wildgroei van een nieuwe predator, en op het moment dat die zijn lievelingseten, in dit geval de kraaien, zo sterk heeft verminderd dat hij er niet genoeg meer vind, zal hij overgaan tot het lustig verorberen van andere prooien... De gemakkelijkste prooien, dat zijn dan de huisdieren... Die hebben het instinct niet meer om te vluchten voor potentiële vijanden, en staan rustig te wachten tot de fatale beet... Of... ze leggen eieren in hokken, die makkelijk te bereiken zijn...

Moeten we dan niets doen aan de natuur ?
Natuurlijk wel, maar we moeten het anders aanpakken.
Als we willen de natuur beschermen, dan moeten we gebieden, GROTE gebieden voorbehouden aan de natuur. Daar mogen wel mensen wonen en werken, maar slechts in die mate en op die manier dat ze de natuur niet of zo weinig mogelijk aantasten. Het moeten grote gebieden zijn, om de natuur de kans te geven in die gebieden tot een werkelijk natuurlijk evenwicht te komen. Een gebied groot genoeg om voor bijvoorbeeld een roedel wolven voldoende jachtterrein te geven. Wolven trekken makkelijk meer dan 100 km ver om te jagen, dus de gebieden moeten echt GROOT zijn.
Kleinere gebieden zijn slechts lappen op een houten been. Je doet wel iets, maar de kans op scheefgroei is er veel groter dan de kans op een werkelijk normaal levende entiteit van dieren en planten.
Misschien is alvast voor de natuur het feit van een EUROPA een goede zaak, zodat we natuurgebieden kunnen uitzetten die grensoverschrijdend zijn. Slechts op die manier kunnen we gebieden creëren die voldoende groot zijn.
Het onderhoud en het toerisme naar die natuurgebieden zullen daar voor een stuk de tewerkstelling van de bewoners moeten vormen. Want in dergelijke gebieden moet men steeds de natuur voor alles zetten.
Kostbaar ?
Heel zeker, maar als we de wereld willen redden, dan is dit de enige optie ! En de wereld, dat is dat ding waar wij zelf ook moeten op leven, en leven kan maar als die wereld gezond is...

tot de volgende ?

Te bed of niet te bed...

Nederlands: Afbeelding Toon Hermans in stadsschouwburg Maastricht (Photo credit: Wikipedia)

Wij slapen al heel de tijd op een bed die op blokken staat... Eigenlijk heeft het best lang meegegaan. Je moet weten dat dit bed op plastik-poten straat... En dan nog met een systeem waarbij je de poten kunt op en neer draaien, om zo overal "plat" te staan. Maar dat draaisysteem draagt niet bij tot de stevigheid. Wij hebben dan ook in de 25 jaar dat dit ding hier staat, al menig keer gedraaid en gewroet aan die poten om ze weer recht te zetten. Tot een dikke maand geleden één van die poten"krak" zei...

(Toon Hermans zou zeggen: het zei niet echt krak, het was het geluid van de brekende poot dat een geluid maakte dat op krak leek..., daarom zeggen wij, de poot zei krak, maar natuurlijk zei hij niet echt krak, het was het geluid van het breken van de poot en dat leek wat op krak...daarom zeggen wij krak, maar eigenlijk is het niet echt krak...)

God, wat kon die man heerlijk zeveren... Voor mij was hij de grootste kleinkunstenaar die ik ooit kende en wellicht ooit zal kennen. Gek, maar in zijn generatie hadden we er een paar die wel heel erg bekend waren. Wellicht was het dan ook een beetje het hoogtepunt van de kleinkunst. Sonneveldt, Kan, Van Vliet en er zijn er nog een hele resem, en vergeten wij niet onze Vlaamse woordkunstenaar Gerard Vermeersch met onder meer zijn "Avelgem", waar ik mijn slotwoordje "djudedju" van heb gepikt. Gerard Vermeersch is veel te vroeg gestorven... voor wie hem nog eens bezig wil horen, deze link:
http://youtu.be/UhD65KRtdQQ
Klik hier maar eens op, dan Hoor je het beroemde Avelgem nog eens... (Werkt het klikken niet, dan kun je het kopiëren en plakken)

Maar ik was bezig over mijn bed... Een dikke maand geleden was het dus "krak", en wij moesten van arremoe een nieuw bed gaan bestellen. Ik kreeg nu bericht dat ze dat volgende week dinsdag gaan leveren. Natuurlijk ben ik dan niet thuis... Het is hobby... Nu ja, erg is dat niet, want ik kan toch niet helpen. En dan loop ik tenminste niet in de weg.

Maar heel die maand slapen wij dus al op blokken. En dat ligt niet handig, want natuurlijk zijn die blokken niet precies even hoog als wijlen de poot, en daardoor staan de andere poten dan wat op de toppen van hun tenen (nu ja...) en dreigen ze ook al "krak" te zeggen, en dus slapen wij niet alleen op blokken, maar ook nog zonder dat we adem durven halen. Na die maand training denk ik er serieus over het record onderwaterzwemmen te gaan breken. Geen mens die al langer zijn adem heeft ingehouden dan wij in dat bed.

En dan spreek ik nog maar van het slapen alleen... djudedju...

Dinsdag zullen wij dus eindelijk weer kunnen slapen én ademhalen tegelijkertijd, als we daar nog ooit aan wennen.  Eén voordeel had het wel, als je geen adem haalt snurk je ook niet.

Maar eigenlijk wil ik gewoon zeggen dat je bijna niet durft te bewegen in bed, en voor mij is dat een hele opdracht ! Ik ben een wroeter in bed, ik lig te draaien en te keren, moet (door de pijn) regelmatig een nieuwe houding zoeken, om toch weer wat te kunnen slapen. En draaien en keren in een bed dat op blokjes staat... niet aan te raden !

Als ik mijn proza van vandaag eens terug lees, dan heb ik eigenlijk we heel veel woorden nodig om te vertellen dat mijn bed kapot is, en men dinsdag het nieuwe bed komt leveren.

Als je dus tijdgebrek hebt, dan volstaat het dit zinnetje te lezen. djudedju.

tot de volgende ?