 |
| Image via Wikipedia |
Ik heb het al gezegd, ik heb een hekel aan:"Dag van..." Week van...", als een of andere actie nodig is, dan moet je daar niet één dag of één week over broebelen, dan moet je dat volhouden, dag aan dag...
Maar ik wou het hebben over de vrouwen...
Ik heb altijd het gevoel dat er iets dubbels zit aan die vrouwen in beweging... Zij willen emancipatie, maar spreken alleen over de rechten, niet over de plichten, en net zoals iedereen wil de vrouw daarbij de voorrechten die ze hebben niet verliezen. Met andere woorden, zij willen in feite geen gelijkstelling, maar al wat ze al hebben + de voorrechten van de andere sekse.
Toch heb ik er begrip voor: het is een feit dat een vrouw gemiddeld minder verdient voor hetzelfde werk als haar mannelijke collega... En dat kun je niet eerlijk noemen. Voor hetzelfde werk hoort ook hetzelfde loon betaald te worden. Maar vrouwen hebben iets tegen...
Ze zijn vrouw !
Dat betekent dat ze of iedere maand met hun maandstonden zitten, die lichamelijk heel wat invloed hebben, en bij velen echt niet alleen lichamelijk. Of ze zijn zwanger en moeten rekening houden met de zich ontwikkelende vrucht, of ze gaan nadien in zwangerschapsverlof.
Ik zie dit niet als negatief of als positief, ik bekijk het hier enkel en alleen van uit het oog der economie... (Persoonlijk vind ik de vrouw met haar lichamelijke zijn een heerlijk wezen. Het is immers het antwoord op het mannelijke, en samen vormt het het antwoord van de natuur op het voortbestaan van de soort)
(Als ik hier dus de vrouw in het economische perspectief bekijk, dan is is dat niet mijn visie op de vrouw als medemens, maar zuiver op het economische vlak)
Laat het mij zo stellen: als je als werkgever kunt kiezen uit een werkkracht waarvan je weet dat er maandelijks een paar dagen "minder" zijn, of nu en dan een periode van zwangerschap en zwangerschapsverlof enerzijds, en anderzijds iemand die geen last heeft van dergelijke dingen, dan neemt hij de man... De kans op een vast productievermogen is daar immers groter.
Maar je kunt (en moet) het ook anders bekijken: Een maatschappij die de vrouw in de productie heeft ingeschakeld, moet daar ook de consequenties van dragen.
Oorspronkelijk was het zo dat de taken van man en vrouw duidelijk onderscheiden waren. De man ging jagen, de vrouw zorgde voor de woning en het werk in en om de woning. (Bijvoorbeeld het onderhoud van de huisdieren, veestapel, het verwerken van de producten daaruit (weven van wol, vleesverwerking en bewaring...)) Bovendien zorgde de vrouw uiteraard ook voor de eigen kroost.
Tot voor kort zag je deze manier van leven nog min of meer bij heel wat landbouwers. De industriële revolutie vereiste veel mankracht, en dus moest de vrouw ook ingeschakeld worden in het economisch geheel.
Op het moment dat je dat doet, dan moet je ook weten dat de vrouw en de man verschillend zijn, en dat daar moet mee rekening worden gehouden. Dat vertaalde zich van uit werkgeverszijde in het minder betalen van de vrouwen. Niet eerlijk, maar er zit een zekere logica in. Maar het is en blijft niet eerlijk: op het moment dat de vrouw gelijk presteert moet ze ook gelijk betaald worden.
Maar dan blijven we uiteraard zitten met de perioden van mindere productie inherent aan het vrouw-zijn.
En net daar houd men in het huidige systeem geen rekening mee. Heel wat vrouwen hebben geen last van hun maandstonden, en blijven een normale prestatie neer zetten. Ze hebben ook lang niet allemaal last op psychisch gebied, kortom er zijn een groot gedeelte van de vrouwen waarvan wij niet gewaarworden wanneer en of ze nu hun maandstonden hebben. Je kunt dit dan ook niet vooropstellen als reden om hen minder te betalen.
Maar zelfs als ze er wel last van hebben, als ze een of een paar dagen per maand iets minder presteren, of zelfs regelmatig daardoor enkele dagen niet kunnen werken, dan nog kun je dat eigenlijk de vrouw niet aanrekenen. Je kunt het niet eens als een ziekte beschouwen. Het is een gegeven die bij de vrouw hoort, als onderdeel van haar vrouw-zijn. Men wist dat de vrouw vrouw is, vooraleer ze werden opgeroepen om deel uit te maken van de producerende economie. Als men ze desondanks wilde, dan moet men ook dat er bij nemen.
Ik ga de zaken eens omgekeerd stellen: mocht de vrouw geen vrouw zijn, niet eventueel last hebben van maandstonden en dergelijke, dan zouden wij als mens al heel vlug verdwijnen. Met andere woorden, de maandstonden, zwangerschap van de vrouw is er alleen om dat zij - net als het bedrijf- productie-eenheden vormen, productie-eenheden die instaan voor het produceren van de mens.
Dit klinkt misschien oneerbiedig, maar dat is het niet. Het is zowat het belangrijkste gegeven van het mens-zijn. Zonder dat gegeven bestaan we niet.
Bedrijven moeten dan ook een bijkomende eerbied hebben voor de vrouw in de productie, want, als ze dat niet doen, dreigen zij de productie van de mens op zich te doen stagneren. En we zien dat nu al ! Sommige vrouwen kiezen werkelijk voor de carrière, en willen geen kinderen hebben, dat zijn storende elementen in het productie-systeem zoals we dat nu veel te veel bekijken en hebben.
Steeds meer leven we in een "hebben"-maatschappij, steeds meer hechten we belang aan het materiële. Soms hoor je zeggen dat welvaart de beste manier is om aan kinderbeperking te doen. Wie welvaart heeft, heeft minder kinderen. Soms vraag ik me af of het niet omgekeerd is...
Of we niet minder kinderen hebben omdat we veel materiële dingen willen, en we kiezen voor de materiële welvaart in plaats van voor kinderen. Maar dat is weer een andere discussie...
Conclusie, als we vrouwen in de productie willen hebben, dan moeten we daar de consequenties van trekken, en moeten we rekening houden met het feit dat ze vrouw zijn, potentiële moeders, en hen dat niet aanrekenen, maar het incorporeren in het geheel van de maatschappij. Dus lijkt het me ook maar logisch dat ze dezelfde lonen hebben als de mannen. Bovendien moeten we daar bovenop hun vrouw zijn meenemen in het geheel. Dit is immers een evidentie van het voortbestaan van de mensheid en dus ook van het bedrijf.
Eigenlijk komt het er op neer dat we vrouw-zijn en man-zijn als basisgegevens moeten zien, en dit zeker niet gaan bestraffen, zoals dat nu eigenlijk wel het geval is. Dit is zo, omdat we vergeten te kijken naar het globaal zijn van de mensheid, en alleen kijken naar de momentele bedrijfswinst.
... en vergeet nu en dan een beetje het materialisme om ook nu en dan mens te zijn... Laat ons nooit vergeten dat de arbeidster wellicht ook (jouw?) moeder is of kan zijn, kan worden...
tot de volgende ?
