Begroavinge ?

Image by Michel Coumans via Flickr

Toen wij vanmorgen naar Melle reden voor een rommelmarkt, zijn we drie kerken voorbijgereden waar een begravingsmis bezig was...Eentje zelfs waar je het volk gewoontegetrouw zag buitenstromen, en van de cafe rechtover naar de kerk zag instromen om "ter offerande" te gaan...
Of, mensen die gewoon eens acte de présence geven aan de familie, maar het liefst niet te lang in de kerk willen zijn. Want, het gezegde luidt: Als je 't gat van de paster gezien hebt, dan is heel je dag naar de kl... Dat het gezegde nog dateert uit de tijd van de latijnse missen met de pastoor aan het altaar, de rug naar de parochianen gekeerd, dat doet niets af van de geest van het spreekwoord.

Dan zit je daar in de kerk...treurend om het ontvallen van een beminde persoon, en de lange rijen ter offer gaanden schuifelen voetje voor voetje voorbij, kijkend of je hen wel gezien hebt...Ze waren er ook !

In "de" Limburg zag ik het anders, daar was de offerande na de mis. Wie er was en het doodsbeeldeke wilde, moest blijven zitten tot de mis uit was...Maar ook daar zullen er wel geweest zijn die binnenwipten op het moment dat de eersten met het sanctjen in de hand buitenkwamen...

Gek... Net of je daar mee je schuld inlost tegenover de dode of tegenover zijn of haar familie. Net of vriendschap, medeleven een soort schuld is... Net of je nog één keer de parade moet doen voor het slachtoffer volledig verdwijnt. Politiekers haasten zich van de ene kerk naar de andere, om overal tochgezien te worden, maar de meesten die er zitten doen eigenlijk, zij het in één kerk, krek hetzelfde. Zich tonen, zich manifesteren.

En dan buiten, "Ewel, der was wel véél volk hé!" "Ja, wat wilde, zo'n grote familie" of "Zo'n jonge mens" of nog een van die andere dooddoeners. En ook de familie weet zich een klein beetje getroost door die vele sympathiebetuigingen... Niet dat het er echt iets aan doet, maar allee, er was toch veel volk, we hadden zelfs sanctjens te kort.

Op de begrafenis van mijn schoonvader zag ik ooit de koster, die de doodsbeeldekens g uitdeelde, een beeldeke weigeren aan iemand... Toen ik hem na de mis om uitleg vroeg, verklaarde hij dat dat zo'n verzamelaar van beeldekes was, en dat het zijn derde keer was dat hij aanschoof... Want doodsbeeldekens zijn een gegeerd verzamelobject.

Ik vraag mij af wat mijn gevoelens zouden zijn, moest ik op een rommelmarkt plots het doodsbeeldeke van mijn zoon, of vader, of moeder, of broer, of schoonvader, schoonmoeder of... of... zou zien te koop liggen...

Op die heel oude beeldekens, daar stonden soms prachtige houtsneden op, van gekende kunstenaars. Nu is het meestal een foto van de overledene, of een foto van een kale winterboom...

Gek wat er allemaal door je heen gaat, gewoon, met die begrafenissen voorbij te rijden. Heb jij dat ook ? Of ben ik de enige gek op deze wereld die geraakt wordt door die dingen?

tot de volgende ?

Mister President...

Image via Wikipedia

(Eerst en vooral, om nog meer mailtjes te voorkomen, als je de foto van gisteren op mijn blog wilt bekijken, wil dan aub op de link klikken... Dan komt u er meteen en ziet U de "trein" van Opa Camiel....)


Gisterenavond hoorde ik het "heuglijke" nieuws dat onze Van Rompuy de eerste president van Europa wordt...
Het is in ieder geval een van de beste keuzes die men kon maken om een geheel van losse onderdelen bijeen te houden...Wij hebben zo'n hele hoop specialisten, want ons landje is een Europa in 't klein, ook een geheel van losse onderdelen.
Wat ze gelukkig niet weten ginder in Europa is dat onze politici niet alleen de ervaring hebben om de losse eindjes bij elkaar te houden, maar dat ze ook verantwoordelijk zijn voor het creëren van die losse eindjes...
De toekomst van Europa ziet er dan ook groots uit !
Binnenkort hebben we nog een heel pak meer semi-staten erbij: Een semi onafhankelijk Spaans Baskenland, een semi-onafhankelijk Frans Baskenland, een semi onafhankelijk Normandië, een semi onafhankelijk Scotland, Wales en ga zo maar door, en misschien lukt hij zelfs in een oude, oude droom en weet hij Frans Vlaanderen ook nog te bewegen tot een samensmelten met Vlaanderen...
Oh wat wordt Europa een reuze grote kermis!
Met werk voor duizenden beëdigde tolken in allerlei talen en taaltjes die Joerop ons ook maar kan bieden. Het palet wordt met de dag kleuriger en minder fleurig.

Waar Europa droomt van fusie om tot één groot geheel te komen, hebben ze een president gekozen die er van droomt alles te verdelen in kleine taaleigen groeperingen, waar iedere keer weer een regeringetje in kan gezet worden, met mini minister presidentjes en mini ministertjes... en waar er onoverkomelijke dispuutjes zijn ook nog ergens stedelijke gewestjes, met ook weer minimini-ministerjes en co...

Het wordt een heerlijke wirwar van bevoegdheden waar een kat haar jongen niet meer kan vinden, en waar ieder mini-staatje via zijn miniministertjes ervan overtuigd is dat hij het voor het zeggen heeft terwijl dat eigenlijk net niet helemaal zo is...

Om de democratie te vrijwaren komen er ongetwijfeld ook wetten die de staten en onderstaten en de stedelijke gewesten verplichten om van iedere politieke partij hun eigen vleugeltje te hebben, waar dan ook telkens weer politieke voorzittertjes bij horen en politieke bestuurtjes. Uiteraard wordt er alles aan gedaan om op die manier mistevredenheid te maken binnen die minivleugeltjes, zodat er splinterpartijtjes kunnen ontstaan en de boel compleet onregeerbaar blijkt. Op dat moment wacht de Grote Leider... Om te regeren met volmachten en evoluerend regeren zonder parlement, want die zal tegen dan bewezen hebben dat ze totaal oncompetent zijn.

Leve de President !

Ach, ik weet het wel, 't zal wellicht allemaal niet zo'n vaart lopen, maar het Belgische politieke systeem maakt mij zo zwartgallig... Misschien krijgen we wel een nieuwe en gezondere geest in een Van Rompuy, en is hij later in staat om ook hier eens gezond te gaan werken, op een gezonde en verstandige manier...

Nu en tot beterschap begint mijn morgengebed voorlopig nog steeds met: "Van de politiekers, red ons Heer..." (Bij de Noormannen en de Hunnen lijkt geholpen te hebben)

En zeggen dat de zon schijnt, dat het niet eens koud is voor de tijd van het jaar, dat alle omroepen en gazetten juichen... Wat zit ik dan te kankeren? Leve Europa, Leve de President...zucht.

Ik kreeg een berichtje dat Marc Pauwels mij herkende van op de rommelmarkten? (Hij had op een oude blog een foto van mij gezien met een mooie karper in de handen) Ik schreef hem terug dat ik hem dan ook moest kennen, en of hij een conterfeitsel van hem wilde doormailen, en ja hoor!!! We kennen elkaar al een hele tijd zonder elkaar te kennen (als je begrijpt wat ik bedoel)... Nu zitten we te wachten op de volgende rommelmarkt in Flanders Expo te Gent, om eens echt kennis te maken en hem eens echt te kunnen danken voor diene boomstam... Als je op die rommelmarkt plots mensen in elkaars armen ziet vallen, handen ziet schudden dat het niet schoon meer is... weet dan dat er een dikke kans is dat wij het zijn, met Marc van de boomstam der Pauwelkies....

tot de volgende ?

De pauwelkies...

(JPEG-afbeelding, 1092x696 pixels)


Ik hoop dat de foto werkelijk verschijnt op mijn blog... Als het zo is, dan is dat een familiedocument...De trein van de grootvader van Anny... Zie je hoe Zingem dan geschreven werd?

Ondertussen kreeg ik van Marc Pauwels een "kwartierstaat" van Anny...De oudste Pauwels (tiende generatie was ene Judocus Pauwels die huwde met ene Joanna Staelens. Geen jaartallen, maar het moet in 1600 en een dikke sjiek geweest zijn...Er is nog een oudere generatie gekend, maar dan langs de zijde van de moeders... Daar vinden we wel weer data bij, en lezen we "omstreeks 1640 te Nazareth geboren en op 6/5/1650 geboren te Zevergem en geboren te Zevergem omstreeks 1655...

We vernamen ook dat er een soldaat van Napoleon De Grote in de Pauwelkies zat, die overleden is in Berlijn...Dat was toen de andere kant van de wereld!

Als je het hebt over bruikbaarheid, dan is zo'n stamboom van nul en generlei waarde, maar als je het hebt over sentimentele waarde, dan is die stamboom onbetaalbaar... Het is net zoiets als de oude familiebijbel bij de protestanten, waar iedere generatie zorgvuldig alle generaties bleef opschrijven op de frontpagina van het boek. Je kunt er niets mee doen, maar het is leuk om hebben.

Zo las ik ook dat er twee keer Balcaen's in de familie slopen, wellicht is mijn oud-collega Clotaire dus ook nog verre familie... Heel het geslacht Pauwels komt van een stukje grond van een voorschoot groot...Het Zuiden van West Vlaanderen en ruim gemeten de huidige Vlaamse Ardennen. Zou die cyclocrosser ook familie zijn? En de vorige belleman van Gent, dat was ook al een Pauwels... En dan spreek ik nog niet van de Pauwels uit La Douce France die aangetrouwd zijn in de familie van een voormalig buurmeisje uit Oostende ( Nu gehuwd en wonend in Frankrijk), van die tak weet ik al dat er blijkbaar geen lijn loopt naar Frankrijk...Maar natuurlijk kan het van een nog oudere tak voortkomen.

Hé, dat is geschiedenis, en zoals je weet... dat is iets waar ik graag in zit te lezen en te studeren... Ook al leren we er blijkbaar niet uit, toch is de geschiedenis een veelkleurig palet van feitjes en mensen beïnvloedt door duizend en nog dingen... Iets waarin je kunt grasduinen zo veel en zo vaak je maar wilt.

Net zoals de stamboom van de Goderis, is die van de Pauwels er een van de kleine mensen... Gewone mensen die hele dagen moesten werken en slaven om te overleven. Je moest eigenlijk ook eens al die dode kinderen beschouwen in al die generaties van mensen... En wie niet tijdig gedoopt werd, werd niet eens genoteerd, want die telde niet mee... Het verdriet was er wellicht niet minder om. We staan er nooit bij stil, maar in de voorgaande generaties was kindersterfte een heel gewoon ding in het gezinsleven. Net zoals het sterven van moeders in het kraambed... De specialist probeerde ooit Anny een beetje te troosten met te wijzen op de ontzettende sterfte van kinderen in de "ontwikkelingslanden"... Ik vond en vind dat heel misplaatst... Het is niet omdat het veel voorvalt dat het minder pijn doet. Hoe dikwijls je ook al eens op je vinger klopte, het doet nog zeer, net zo erg als de eerste keer.

Maar ik begrijp hem wel, hij wilde er op wijzen dat dit daar, veel meer dan bij ons, een deel van het leven was en is. En dat je er dus moet mee leven. Hoe hard het ook is.

Het zijn de feitjes zoals het sneuvelen in het leger van Napoleon, die plots die voorgaande geslachten weer tot leven wekken. Het maakt die lettertjes tot levend materiaal. En het is doodjammer dat we er niet van iedereen een levensroman bij hebben. Dan zouden wij pas het voortdurende strijden om te leven en te overleven kunnen waarderen. Nu is het net een stukje bijbeltekst: Abram gewon Isaak, Isaak gewon... En dan weten we over die Abram en Isaak nog een en ander, maar in die bijbelse opsomming vind je ook namen die je onbekend zijn, 't was wel van de familie, maar helemaal geen speciale ... Hoe weet je dat ? Omdat men het niet vermelde ? Maar wat was en is de maatstaf om iets te vermelden?

Als daar een Pauwels bij is, die kapot gegaan is aan de stoflongen van zijn zware labeur in de mijnen, om zijn gezin eten te geven...dan vind ik dat minstens even groots als de geschiedenis van een David in de bijbel! Die man zal geen Batsheba gekend hebben, hij had er zelfs de kans niet toe! En wellicht heeft hij ook geen collega op het gevaarlijkste punt van de mijn gezet, om nadien zijn wijf in te palmen... Sorry voor de uitdrukking, maar zo is het toch?

Nu kunnen we alleen dromen over die mensen van toen (dat heeft ook zijn charmes)...
Hier ligt nu, in enkele povere bladzijden "Het geslacht Pauwels", de geschiedenis van gewone mensen in een harde wereld... een voortdurende strijd om te overleven.

Weet je, ik ben blij dat er het de voorgeslachten van onze families geen beroemde mannen zitten, maar gewone mensjes, mensjes die heel de beschaving maakten tot wat ze is, met al de gaven en vooral al de fouten van dien. Helemaal geen vedetten, geen heiligen, geen duivels... Werkmeinschen, labeurders, tsjoolders travakkers voor een bete broods en als het kon een schelle van den balk.

Heerlijk toch om te kunnen dromen, met de namen er bij ?
Bedankt mensen die al dat monikkenwerk doen om die vorige generaties op te zoeken en daar nog her en der kleine faits divers bij te vermelden! Je weet niet wat een plezier ons dat doet!

tot de volgende ?

tweeënveertig jaar...

Image by Erf-goed.be via Flickr

Gisteren waren we precies 42 jaar gehuwd... De enige die na al die jaren daar nog op dacht was mijn oudste zus. Zij vroeg onder meer wat we gingen doen. Niets... het is een dag als een ander, en die 42 jaar zijn er heel toevallig omdat wij toevallig in dat kalendersysteem leven, waren we hindoe, of Jood of Chinees of weet ik veel, dan waren we misschien nu al 50 of misschien nog maar 38 jaar gehuwd...
Toch is het al een hele tijd... Pakken generaties zouden met het bereiken van die leeftijd al gelukkig zijn geweest, laat staan dat je zolang kunt en moogt bijeen zijn. Eén zijn.

Volgend jaar is die oudste zus van mij, als 't God belieft, al 50 jaar gehuwd...'t Lijkt wel een mensenleven.

Maar toch is het een heuglijke dag geworden...Ook al stond er niets op het programma. Toen Suzanne de telefoon neerlegde, belde Veerle dat ze moest gaan werken, en of we de kinderen wilden opvangen.
We waren van plan om vlak na de middag raprap onze boodschappen te doen, toen op de middag zelf, de telefoon weer rinkelde...
" U spreekt met het Vrij Technisch Instituut Sint Lucas uit Oudenaarde, bent u de grootvader van Kimberly?" Ja, dat ben ik... Kimberly is ziek, ligt hier in het ziekenkamertje op bed, maar het betert niet... Moet ik ze komen ophalen? Als je zo vriendelijk wilt zijn...
Ik dus naar St Lucas in Oudenaarde.
Thuisgekomen, onze huisdokter opgebeld, en gevraagd of hij kon komen, en hoe laat ongeveer (want we moeten dringend inkopen doen!)...
Tussen drie en vijf zou hij komen. Ok; Kimberly bij de TV op de zetel gelegd, en wij vlug om boodschappen.
Anny met de boodschappen thuis afgezet, en zelf de rest van de aankopen gaan doen.
Eerst naar de Gamma, om een paar nieuwe lampen voor het licht aan de voordeur, en een stukje kabelgoot om de nieuwe kabel van Belgacom-TV in op te bergen... en dan naar de handel in dierenvoeder om "gebroken mengeling met legkorrel" voor de kippen.

Ik was goed en wel thuis als de dokter kwam.
De auto terug uit de garage om medicatie te halen. Ik was die dag al eerder in de apotheek, en bezwoer hem geen opmerkingen te maken in de zin van "goede zielen die weerkomen, waarop hij grinnikte dat ik blijkbaar wel graag kwam bij hem...

Oh ja, bijna vergeten te zeggen, 't is een bronchitis, en als ze koorts zou krijgen moeten we er weer de dokter bijhalen, want het zou ook het begin van diene griep kunnen zijn...dixit el dottore om het in het Mexicaans te zeggen....


Tweeënveertig jaar geleden was het ook een drukke dag, maar nu ook, maar hééééél anders... Van al dat lopen en me opjagen zit ik voituurlijk ook weer met meer pijn. Je ziet echt een heuglijke dag...

Oh ja, de dag voor Anny was ook leuk! Voor het programma dat ik je net voorstelde zat zij al uren aan een stuk prei te kuisen. Armand en Lea hadden ons een heel pak prei geschonken. De oogst moet goed geweest zijn, aan de hoop te zien. Hopelijk eten we straks gestoofde prei met meegestoofde patatjes en hopelijk met een stuk lever... Maar ik weet het niet, ik heb me nog niet geïnformeerd bij kok Anny... Nee, 't is vis met frietjes...ook niet slecht.

Héhé, een ganse blog met dagdagelijkse dingen... dat is lang geleden! Zou ik nu echt niets vinden om over te memmen?
Nee, ik ga 't maar zo laten, om die dag van gisteren te herinneren als een heuglijke verjaardag, toch in ons kalendersysteem...

tot de volgende ? (Oh ja, op de foto: De st Martinuskerk van Loppem waar we in 1967 op die schitterende zonnige novemberdag huwden...)

Ethiopië

Image by menfes qeddus via Flickr

Als wij, van onze generatie, spreken van de hongerlanden, dan denken wij aan Biafra en Ethiopië. Het is over het laatste land dat ik het hier eventjes wil hebben...
Hoe ontstond de hongersnood daar ?

Keizer Hailé Selassié eiste van zijn boeren maar liefst 75 % van de oogst op. Daardoor, en door de toename van de bevolking, kwamen de boeren in nood. Zij rooiden steeds meer bossen, om bijkomend land te hebben en omwille van de brandstof die het hout hen leverde. Daardoor werd het land kaal, er was grotere erosie van de landbougrond, en steeds minder opbrengst. De mest van de beesten werd gedroogd om als brandstof te dienen, in plaats van het in te werken in de hongerende bodem. Op den duur werden zelfs de ossen geslacht om eten te hebben, en was er zelfs geen mogelijkheid meer om het land te bewerken.

Dat is heel kort samengevat wat er gebeurde.

Omstreeks 1345 werd Europa geteisterd door een extreem nat jaar. De oogst mislukte, en de honger dreigde. Het daarop volgende jaar was het nog natter, en de oogst bedroeg uiteindelijk minder dan het benodigde zaaigoed voor de volgende oogst. De honger sloeg algemeen toe. Het derde opeenvolgende jaar was er weer een met extreme neerslag, en de honger werd zo erg dat zelfs kannibalisme werd bedreven. De lijken van de gehangenen verdwenen nog dezelfde nacht... Tot overmaat van ramp werd het jaar nadien de pest ingevoerd in Europa, en een uitgehongerde verzwakte bevolking werd geconfronteerd met de zwarte dood.
De Europese bevolking werd gedecimeerd. Frankrijk had nog zo'n kleine 17 miljoen inwoners, Engeland amper 2,5 miljoen...
En om de wijsheid van de mensheid te kenschetsen, begonnen ze dan aan de honderdjarige oorlog...

De beschaving was met honderden jaren ineens achteruit geduwd.

Maar ook hier was dit het begin van het einde voor het feodale stelsel, net zoals in Ethiopië waar revolutie kwam en het communisme.

Er is, ook in dit schrijnende voorbeeld geen nieuws onder de zon, want ook in Ethiopië is men nu begonnen aan een eindeloos lijkende strijd...

Het mensDOM, met nadruk op DOM...

Wie denkt dat geschiedenis een les zou moeten zijn, heeft het dus verkeerd voor! Telkens en telkens opnieuw begaan we weer dezelfde fouten. Je zou nu kunnen veronderstellen dat ze in Ethiopië onze geschiedenis niet kennen, maar waarom hebben wij, die de pretensie hebben de beschavers te zijn, dan niets gedaan?

Als het over landen gaat met grote olievoorraden, dan vinden we het plots wel nodig de bevrijder te spelen. We "beschaven" blijkbaar alleen als we er profijt bij hebben, anders beperken we ons tot omhalingen om steun te geven aan de hongerigen...


Och, we leren niets bij, buiten nieuwe middelen om efficiënter te vernietigen en om efficiënter te heersen over anderen.

En gek genoeg, ook nu er nieuwe spelers komen op wereldvlak, denk aan China, denk aan India, wat zien we dan ? Een nieuwe opkomende wereld? Bah neen, nieuwe doordrukken van dezelfde stommiteiten. Niets meer, niets minder.

Telkens en telkens weer vinden wij jagers op macht.

De adel en vorstenhuizen van toen zijn vervangen door kapitalisten en politici. Maar dat is niet echt een verschil, alleen een verschuiving, voor de rest zijn de machtsmisbruiken grosso modo exact dezelfde...Hooguit met een licht laagje beschavingsvernis er op.

Met andere woorden: "het is des mensen"... het zit blijkbaar in de genen ingebakken. Net zoals het hert geweien krijgt om een harem te veroveren, net zo streven mensen naar macht en naar ondergeschikten.

't Zal wel altijd zo blijven, het lijkt zowat een natuurwet. Eigen aan de soort.
Ik ken niemand die macht heeft, die het ook niet gebruikt. Er zit hoogstens verschil in gradatie, verschil in manieren van toepassing. Maar als de een minder scherp onderdrukt, dan is dat hoofdzakelijk omdat er nog boven hem staan met meer macht die hem in toom houden.

Eigenlijk moesten we allemaal in een ton gaan zitten en tegen al die Alexanders zeggen: "Ga eens wat opzij, je staat in mijn zon"... Want op die tonzitter heb je geen pak, je kunt hem hoogstens de kop af slaan, maar dan heb je die onderdaan helemaal niet meer.
Maar wellicht zouden we dan streven naar de mooiste ton...

We leren het nooit.
We zijn van materie gemaakt en streven naar meer materie, en gebruiken het onstoffelijke om het stoffelijke te verhogen.
djudedju

Ik heb alleen een hond om op te roepen. Die kwispelt dan, want hij weet dat het roepen maar lawaai is, en hij komt dichtbij om een aai te krijgen.
Ik moet eens op zoek gaan naar een mens waar ik de baas kan over spelen...hoor ik er weer bij, ben ik weer in...

tot de volgende ?

tillevizie

Image by Axel.Foley via Flickr

Allee, 't is zo ver, ook bij ons wordt de TV digitaal en gaan we niet meer weten naar wat allemaal te kijken. Niet dat dit iets voor mij is, ik ben geen TV-mens, maar Anny kijkt wel graag TV, en ik kijk als het een programma is dat me aanspreekt (maar er spreekt me niet zo veel aan...)

De TV is bij ons tamelijk laat binnen gekomen. We waren al heel wat jaartjes getrouwd voor er zelfs maar sprake was van TV. En wat je niet hebt, dat mis je niet ook. Wij hadden helemaal geen behoefte aan diene bak.

De Tv is er gekomen op het moment dat ik vakbondssecretaris werd, en mijn werk me heel veel avonden per week uithuizig zou maken. Dan heb ik gezegd een TV te kopen, voor Anny, omdat ze toch niet hele avonden zou moeten zitten wachten op mijn thuiskomst. Natuurlijk heeft ook bij ons dan die TV een veel grotere plaats ingenomen dan het eigenlijk oorspronkelijk de bedoeling was... en niet alleen de avonden werden er mee gevuld, maar het nam, zoals overal heel wat tijd in beslag die anders ging in menselijk contact in samenzijn...

Op dat stuk ben ik zelfs een TV-hater te noemen... Ik verfoei het feit dat die TV gesprekken monddood maakt, contacten doet verwateren en ga zo maar door.

Nu gaan we dat nog eens meemaken gedurende een korte tijd, want nu zullen we wellicht de nieuwe mogelijkheden verkennen en zappen van post naar post op zoek naar interessante dingen.

Dat zal maar zijn tijd duren, tot we weer "gestabiliseerd" zijn rond de bak des verderfs.

Je moet dan ook nog weten dat wij heel vroeg gaan slapen, dat wij meestal voor 9 uur in bed zitten, dat beperkt het kijken ook al... Ik ben ook geen man die de TV gebruikt om meer te weten te komen over diverse problemen... Nee, TV is voor mij een middel om te ontspannen, niet om me weer eens op te laden. Ik doe dat veel liever in een boek of een tijdschrift. Lezen is voor mij veel belangrijker dan diene bak. Ik kijk wel eens naar een filmpje als het niet zwaar op de hand is, naar een dikketieve of zoiets, en soms, heel soms, ook eens naar het nieuws. Anny kijkt daar twee keer per dag naar, een keer op VTM en een keer op Eén... Ik hoor dat dan wel op de achtergrond, maar haal zelfs de mosterd op mijn kwampjoeterke... Lezen weet je wel...

Maar voor heel wat mensen is de TV een surrogaat om de eenzaamheid te doorbreken. Dus heeft het ook wel zijn goeie kanten. Maar sociaal is het ding van geen kanten.

We gaan nu beschikken over een massa posten, terwijl we er toch maar naar één tegelijk kunnen kijken. Ik las dat we ook gratis een match voetbal krijgen aangeboden...Tommetoch, ben ik content! Ze weten het niet, maar dat aanbod was bijna voldoende om niet tot die uitbreiding over te gaan. Voetbal is één van die dingen die mij helemaal niets zegt. Helemaal niets, niente, nada, nothing, rien... In tegendeel, ik heb er een hekel aan, gewoon omdat het net als in heel wat andere "sport"-takken, er helemaal niets sportiefs meer bij is. Het gaat over grof gewin. Niets meer en niets minder. Nu lullen ze weer wat over dat afgestampte been van die ene speler, maar blijkbaar herinnert niemand zich nog dat een De Bilde dat ook eens deed, en nu de status heeft van een vedette... 't Kan verkeren, nee, het verkeert mijn beste Brederootje, het verkeert gewoon. Het is dan ook verkeerd.

Voor mij is iets of sport of beroep, en op het moment dat het een beroep is, kan het de facto geen sport meer zijn. Uit.

Maar daar heb ik al meer dan genoeg over geluld.
Gisteren zag ik plots dat de bomen nu bijna allemaal werkelijk kaal zijn, maar wat me verwonderde, was dat dit helemaal niet anders aanvoelde. We zijn die gang al zo gewoon, dat het er gewoon bijhoort, en dat we niets anders verwachten dan dat de blaren vallen in de herfst. En toch is dat niet echt zo gewoon, het is een heel vernuftig systeem, een aanpassing van en in de natuur, die niet zo evident is. Bomen die zich beschermen tegen vorstschade. Eigenlijk is het bizar. Och ik weet wel, het is een reactie op het feit dat door de kou het water een groter volume krijgt, dat het daardoor niet meer door die capillaire vaatjes kan, en dat dus het blad gewoonweg geen water, geen voeding meer krijgt. Maar dat de boom dan reageert door het vormen van een kurklaagje, daar is niet zo maar een natuurwet voor, dat is werkelijk een reactie van een plant op een bepaalde situatie. Even wonderbaar als het feit dat de toevloed van vocht naar de bladeren neit alleen kan uitgelegd worden met het systeem van capillaire vaten... Want dan zou een boom maximum zo'n 8 meter hoog kunnen worden. Nee de boom krijgt, zonder pomp dat water veel hoger (er zijn bomen van 100 meter !!!!)...

Gewoon, vlak voor onze neus, gebeuren dus dagdagelijks dingen die ons begrip te boven gaan! Ik noem dat een wonder en zie er een hand van een opperwezen in, jij ziet er misschien alleen in dat we nog niet de grenzen van de wetenschap hebben bereikt... Misschien hebben we allebei wel gelijk... Ik weet het niet, jij ook niet... Ik las gisteren dat er vlinders zijn, ook bij ons, waarvan het vrouwtje nooit vleugels krijgt, en op haar eigen cocon haar eieren legt voor een volgende generatie... En ik dacht en zei: Anny, wist jij dat? heb jij ooit zoiets gehoord of gezien?

Maar weet je, het is heerlijk in een wereld rond te lopen vol wonderen, zonder veel vragen, gewoon genieten en verwonderen... Ik voel er me goed bij

tot de volgende ?

Het rookverbod

Image by shoot it! via Flickr

Volgens een of ander briljante dokter moeten we in België het voortouw nemen en een algeheel rookverbod invoeren.
Wellicht met gedoogbeleid voor softdrugs ?
Ik ben zelf geen roker (meer- sinds meer dan 30 jaar), dus eigenlijk doet heel dat verbod mij niet zo heel veel.
Maar zo'n algeheel rookverbod, dat zou wellicht net als indertijd in Kamerika met de drooglegging, alleen maar veroorzaken dat er nog nooit zoveel zou gerookt worden als dan...Verboden vruchten zien er altijd lekkerderder uit...
De laatste tijd valt mij steeds meer en meer op dat de rokers die hier op bezoek komen, verkiezen om eventjes buiten te gaan om een sigaretje te lurken... Niet dat ik dat vraag of zelfs maar suggereer, nee, blijkbaar vinden zij dat zelf de goede manier.
En misschien is dat wel de oplossing? Misschien dat rokers zich gewoon moeten maken dat ze hun sigaretje buiten roken, of in een voor hen bestemde ruimte...Dan is meteen al dat gezaag over meeroken van de baan.
Roken is zeker niet gezond, en het is goed dat we dit telkens en telkens weer verkondigen in de hoop zo weinig mogelijk mensen te hebben die deze slechte, ongezonde gewoonte toepassen. Maar we moeten dan konsekwent zijn, en meteen alle slechte en ongezonde gewoonten aanklagen... Te veel en te vet eten, alcohol nutten, te weinig bewegen en zo kunnen we nog effen doorgaan. Het verschil dat je willen of niet meerookt met een roker is geen echt argument om alleen over roken te praten. Het is ondertussen bewezen dat de aanwezigheid van dikke mensen anderen aanzet tot slechte voedingsgewoonten, dat alcohol vooral genut wordt in gezelschap...
We weten allemaal dat die en nog veel andere dingen niet gezond zijn, maar we weten ook allemaal dat op een of andere manier de mens makkelijk verslaafd raakt, en dit allemaal genotsmiddelen noemt, wat er op duidt dat er "genieten" in zit.
Toch is dat iets geks, van de eerste sigaret is iedereen ziek, van de eerste pinten ben je echt niet goed en ga zo maar door. Het genot komt gek genoeg ps na een zekere gewenning.
Maar gewenning is iets wat in onze opvoeding zit!
Denk maar aan witlof en spruitjes en spinazie en zo meer... Als kind moet je die ook leren eten. En dat is dan moeten, onder de ouderlijke dwang. We zijn dus een beetje opgeleid in het systeem van gewennen..

En dus passen we allemaal wel een of meerdere van die slechte gewoonten toe...
Of we roken wel eens -alleen maar af en toe, meneer- een sigaretje of een goede sigaar, of we drinken wel eens graag een goed glas wijn, of een lekkere pint bier (geen pils, ik drink maar af en toe, maar dan liever een echt goeie pint, meneer), of we houden nu eenmaal van eens lekker te gaan eten...
En als het maar af en toe is, dan is het toch niet erg?
Nee, alleen is de kans groot dat het escaleert naar steeds een beetje meer, en dat het begrip af en toe een heel rekbaar iets is.

Maar we zondigen dus allemaal wel ergens in die slechte gewoonten...
Met andere woorden, eigenlijk hebben we heel weinig recht van spreken.

Mijn standpunt is dan ook heel eenvoudig: als je rookt, drinkt of (vr)eet, doe het dan op zo'n manier dat je niemand ergert en niemand hindert. Rook alleen waar het kan en mag, drink niet als je nog kans hebt om in het verkeer te moeten, vreet niet in het bijzijn van kinderen die deze gewoonte kunnen overnemen... Je zal niet alleen je medemens sparen, onvermijdelijk zul je ook veel minder overdrijven in het gebruik van jouw genotsmiddel(en).

Eigenlijk komt het ook hier weer neer op: eerbied voor de anderen.
Maar dat is iets wat ook stilaan uit de mode raakt.
Stel een zebrapad, een oversteekplaats voor voetgangers... Als auto's voor mij moeten stoppen, dan zal ik in een reactie mij wat haasten om hen niet meer te hinderen dan nodig. Maar let eens op, tegenwoordig zie je mensen die zelfs iets trager gaan lopen, gewoon om hun macht en rechten te etaleren... Nog vanmorgen, ik moest een straatje inrijden, pinkte, stond stil omdat daar drie fietsers reden...Net op het kruispunt houden ze de voeten stil en beginnen met elkaar te praten en trager te rijden... Het kan toeval zijn, maar ik gok meer op het feit dat mensen tegenwoordig eerder geneigd zijn elkaar te hinderen dan elkaar te helpen.
Echt hinderen deden die drie fietsers me niet, niet meer dan dat ze gewoon een symptoom in de verf zetten. Gebrek aan eerbied voor elkaar.
Als ik een voetganger zie, en er is daar juist een grote plas naast, dan hou ik mij in, om die mens niet helemaal nat te maken... Maar reeds menig keer heb ik het tegengestelde ervaren, en loop ik daar kliedernat...

Wat hebben ze daar aan? Wedden dat ze woest worden als iemand het met hen zou doen?

Het is net als het "goedendag" zeggen tegen elkaar... Kost niks, maar het maakt de wereld iets menselijker.

Glimlachen, kost niks, maar het maakt de wereld precies wat zonniger.

tot de volgende ?