Miracoli

Nee, geen reclame, of misschien toch...
De enige deegwaren die wij als kind aten, waren vermicelli in de soep en macaroni...meestal met kaas en hesp.
We waren nog in de tijd dat al die exotische producten quasi onbekend waren, tot...Miracoli ons liet kennis maken met spaghetti. Het leek wel of met miracoli het hek van de spreekwoordelijke dam was, er kwamen van dan af allerlei nieuwe voorheen onbekende dingen op tafel.

Ook steeds meer vers fruit, er werden geen appelen meer op de zolder bewaard, men kocht verse produkten die dank zij steeds betere bewaarsystemen en vlugger en zekerder vervoer, hier in de winkelrekken terecht kwamen.

Als wij spreken van de vooruitgang, dan spreken we steeds van computers, raketten , tv en dergelijke, maar er is minstens een even grote revolutie geweest in ons voedselpatroon!

Daar Anny vroeger een echte kookfanaat was, verzamelden we naast al die andere boeken, voor Anny ook kookboeken...en daar zijn ook héél oude exemplaren bij. We hebben er van voor de eerste wereldoorlog, en zelfs één waar heel veel knipsels en briefjes in zitten met "oorlogsrecepten". Hoe je wafels kon bakken op basis van aardappelen en dergelijke dingen.

Maar daar zie je ook de ter beschikking staande voedingswaren ! En dat waren er niet alleen heel wat minder dan nu, maar bovenal waren er veel meer recepten die seizoensgebonden waren. Nu zijn er geen of omzeggens geen seizoenen meer ! Het makkelijkste voorbeeld is de mossel, vroeger alleen in de maanden met r, dus van september (maar dat was zéér vroeg!) tot april, en dat was al behoorlijk laat... Nu zijn er bijna het ganse jaar door mosselen te verkrijgen, het seizoen zonder is héél klein geworden, en zo nodig kun je er toch nog kopen van invoerprodukten.

Ik heb je al geschreven dat ons moeder boontjes inlegde in zout, eieren in waterglas, koteletten in smout en noem maar op... Nu zijn er kippen die werkelijk iedere dag hun ei leggen (produkties van meer dan 300 eieren op jaarbasis zijn heel gewoon geworden), die beestjes kennen geen seizoenen meer. Je ziet die seizoenen nog wel als je zelf kippen houd, en je niet die speciale legrassen (hybriden) houdt, maar gewone kippen van onze oude rassen...Die leggen in de winter nog wel eens een ei, maar zelden...Het zijn dan ook alleen maar kippenliefhebbers die vasthouden aan de oude rassen omwille van de schoonheid van het ras.

Kiwi's, en mango's en een heel pakket andere vruchten waren onbekend, en nu heel gewoon.

Maar wat er nog veranderde was het inbrengen van bereide gerechten. Door het intreden van de vrouwen in de tewerkstelling, blijft er minder en minder tijd om nog volle maaltijden klaar te maken, en dus eten steeds meer mensen in de week bereide gerechten. Uit diepvries, of "vers" uit de winkel of beenhouwerij.

Ik denk dat ons moeder vroeger peper, zout, muskaatnoot en laurier in huis had, andere kruiden waren er niet, en wilde ons moeder eens iets speciaals maken met een apart kruidenboeket, dan werden er kruiden gekocht in een bruin papieren zakje netjes afgewogen...Net zoals bijna alles afgewogen werd. Voorverpakte goederen waren er bijna niet, alles werd geschept en afgewogen en in bruine zakken mee naar huis genomen. We hadden dus ook veel minder afval!

Ook wat kledij betrof, dien tijd kon je nog overal stof kopen en je kostuum laten maken door de kleermaker...Iedere serieuze winkel had ook zijn kleermaker(s) in dienst.

Er is natuurlijk een arbeidsmarkt gekomen voor de vrouwen, maar in de winkels zijn er veel arbeidsplaatsen verdwenen op die manier, waar vroeger nogal wat tijd ging in snijden, scheppen, verpakken, moet je nu alles maar uit het rek nemen waar het duidelijk zichtbaar in plastic verpakt ligt te wachten op je...met een streepjescode er op, zodat de caissière geen tijd moet verliezen met het intypen van het bedrag van de goederen.

Nee, de industriële revolutie gaat veel verder dan het mechaniseren, het grijpt ook in in het privé van de gezinnen. Toen daar bovenop de tv kwam, was het sociaal verkeer na een korte tijd heel sterk verminderd. De mensen zonder niet meer voor hun deur met elkaar te koutten, nee iedereen zit in zijn eigen knusse zetel naar zijn kijkbak te turen en te reclameren dat er weer niets is... Grappig eigenlijk, je moet gewoon die knop omdraaien en terug met elkaar te leven, maar die stap is nu plots véél te groot.

Ik herinner me nog de tijd dat de werkende vrouw iets minder was dan de andere, nu is de thuisblijvende een profiteur... (Net zoals ik bij de invoering van het brugpensioen geconfronteerd met een dreigend faillissement, voorstelde dat de oudere arbeiders zouden op brugpensioen gaan...Ik werd bijna gelyncht omdat ik hen wou afschrijven...Nu is brugpensioen een recht geworden en men vecht voor het behoud er van.)

Nee, de moderne tijden hadden vooral invloed op het dagelijkse leven.
en of dat allemaal zo veel verbeterd is ?

tot de volgende

Karel Martel

Kijk, ik zit weer op mijn zwakten, geschiedenis en taal... Karel Martel heeft niets met martelen te maken (alhoewel hij er waarschijnlijk niet vies van was, in die tijd was dat een koninklijke hobby -koningen hebben al veel hobby's moeten laten vallen), het woord Martel is een (zeer)slechte vertaling van Hamer, dus moet het zijn Karel Hamer of Met de Hamer.
Dat is het stukje taal...maar nu het stukje geschiedenis. In de prenten van Historia van heel lang geleden (voor de fusie met artis) stond een prentje van een woeste koning te paard met een grote hamer zwaaiend...
Dit noem ik bewuste misleiding !
Het betreffende Kareltje, was ook verweven met de geschiedenis van onze parochieheilige, de heilige Sinte Amelberga. En de historie dat zij vluchtte voor Kareltje om haar maagdelijkheid te bewaren is ook al weer misleiding van de goegemeente...
De werkelijkheid was dat men er alles op zette vanuit kerkelijke hoek om Karel die fier liep te pronken met de symbolische hamer van Thor op zijn borst (lijkt heel sterk op een kruis zonder het bovenste stukje - en kijk dan eens met andere ogen naar heel oude afbeeldingen die men ons als christelijk probeert te verkopen...)te doen huwen met de mooie Amelberga uit Rodange (Luxemburg), om zo die verderfelijke heidenen te bekoren en als staatsgodsdienst het kristendom in te voeren.
Toen dit mislukte heeft men het arme kind maar abdis gemaakt en heilig verklaard.
Je vind dit bizar ? Niks bizars aan...Men heeft zelfs Confucius heilig verklaard, ook al heeft die nooit ofte nooit iets christelijks gehad, kon ook moeilijk in het oude China... Van daar dat wij nu van Confucius spreken in plaats van van Koe Foe Tseh of Kon Fou tseh of zoiets...
Dat brengt me op terug op taal...

De kleine kat van Veerle was gisteren in een boom gekropen. Veerle nam een ladder om het schrikkelijk mauwende beestje er uit te halen. De ladder kantelde en Veerle op de grond, kat gelukkig verschrikt weggesprongen, anders was er platte kat... Veerle is nu boos op ons omdat we met haar lachen.Jamaar, mijn schouder doet wel zeer hé! Gelukkig, anders deed je morgen weer zo'n dwaze dingen... Weer niet goed. Slechte vader, slechte moeder, arme dochter met zere schouder en gezonde kattebeesten...

Toen ik vroeg of het niet makkelijker was geweest een van de vederlichte tweeling de ladder op te zenden, kreeg ik weer geen antwoord. 't Zal een slechte dag zijn, ik stel alsmaar de verkeerde vragen.

Terug naar geschiedenis...Lang geleden schreef onze pastoor een prachtig boek over Mater, onze mooie (alle vroeger, voor ze het volstouwden met villa's van choco-eters) (Choco-eters, omdat de leningen die ze tegenwoordig afsluiten zo schrikbarendhoog zijn, dat ze alleen choco-beleg kunnenpermitteren op hun bôkes)parochie (oef). Natuurlijk moest hij daar ook de geschiedenis van onze patroonheilige in vermelden. Toen ik hem op de werkelijkheid wees, knikte hij, en zei dat het vertelselke veel mooier was.Waar hij dan weer gelijk in heeft, en het is zelfs veel meer opvoedend, maar wel niet justekes...

De pastoor nam hier een heel pak boeken mee, waarin hij stukken vond die hij later verwerkte in zijn boek. Hij was verwonderd dat hier, bij een inwijkeling, zoveel documentatie te vinden was, maar kijkend naar mijn boekenkast zei hij dat het hem nu niet meer verwonderde. Ondanks het vertelselke over Amelberga was de pastoor toch heel eerlijk in zijn boek toen hij de cijfers van de protestanten aanhaalde in onze parochiegeschiedenis... Het was voor mij aanleiding om eens verder te graven naar het protestantisme in onze streken... En weer kwam ik dingen tegen die men nooit vertelde in de geschiedenislessen, er zijn tijden geweest dat er ook hier meer aanhangers waren van Luther dan van Rome...Het had niet zo erg veel met godsdienst te maken als met het protestantisme van het eerste ogenblik, dat was een veel eer sociale beweging dan een geloof! Later heeft Luther een serieuze zwaai naar rechts gemaakt, naar aanleiding van een boerenopstand in zijn eigen streek, veroorzaakt door zijn predikatie...Als hij de steun van de Heren wilde houden, moest hij ook de macht van de edele Heren respecteren en zelfs bevestigen, wat hij dan ook deed...

Die dingen leer je pas als je gaat zoeken, gaat lezen en vooral leert lezen tussen de regels...Daar staat soms veel meer dan op de regels. Dat is nog altijd zo. Een goede oefening is dagelijks naar het nieuws kijken op vrt en vtm...hun houding tegenover de feiten (vooral politiek) zijn soms heel leuk! Zeg niet dat je de kans niet hebt, je kijkt 's middags naar de ene en 's avonds naar de andere ! Kan je dat niet ? Als je deze blog kunt lezen, dan heb je een pc, en op je pc kun je zowel het nieuws van vtm als van vrt nog eens bekijken... Doe het eens ! Soms vertellen ze bijna letterlijk het tegenovergestelde van elkaar, en dat gebaseerd op dezelfde feiten... Aan u om eens uit te zoeken, en dat kun je ook op www.verkenner.be kun je bijna alle kranten (ook buitenlandse) lezen... Geen tijd ? Sorry, tijd is iets wat je maakt ! Het is gewoon kwestie van prioriteiten te stellen. Iets wat je werkelijk wilt, daar vind je tijd voor !

Het moeilijkste is niet het vinden van de werkelijkheid, het moeilijkste is je eigen vooringenomenheid overboord zetten, en naar de neutrale werkelijkheid te gaan. Dat is de moeilijkste opdracht ! Ga er bijvoorbeeld niet van uit dat iemand die eens loog nu altijd zal liegen, met andere woorden, laat je verlies aan vertrouwen op één feit niet dominant zijn over de interpretatie van wat er allemaal gebeurt.

Hé, de mist is weg !! Terwijl ik met u zat te babbelen, is de mist volledig verdwenen, voor het eerst in dagen! De populieren aan het einde van het veld zijn nu geel gekleurd. In mijn linde zitten bruine vlekken en het groen ziet er oud uit en neigt hier en daar ook naar geel. Een beetje verwonderlijk, want je ziet eerst het groen verdonkeren, je denkt dat het naar zwart zal gaan, maar dan wordt het geel ?met een randje bruin. Zelfs aan de hortensias zitten al gele blâren... De bloemen zijn sterk verminderd, want de dame van het bloemschikken kwam er dit jaar héén veel kopen... Het is gek, maar ik verdien ieder jaar wat drinkgeld met mijn hortensia's. Gudrun beweert dat mijn hortensia's zo'n mooie herfssssttttkleuren hebben, ze vermoed dat het door mijn linde komt, want onder de boom staan de mooiste bloemen - stonden - want ze zijn nu weg.

Van ons mag Gudrun ze zelfs gratis hebben, maar ze staat er op ze te betalen, op een ander moet ik ook betalen zegt ze, en wellicht tellen ze ook mee in de prijs van haar bloemstukken. Je kunt je niet voorstellen hoeveel mensen er op haar lessen bloemschikken komen, en van hoe ver ze tot hier komen...Nu ja, het is ook een zeer gekende dame, een echte bv, vooral sinds haar frequente optreden in groene vingers in vtm...en haar versiering van beurzen en dergelijke. Het is bovendien een vriendelijke dame, en dat verkoopt ook.

Voila, dat was het weer...tot de volgende ?

stief, neig, braâ...

In West Vlaanderen is 't stief schone, in Oost Vlaanderen neig schoên in je bent in brabant als bra schoen wordt...'t Is een beetje overdreven, want al in Brakel hoor je braä, en in Bevere Oudenaarde is het wel eens stijf schone...Maar toch, het lijkt wel of streektaal niet alleen andere accenten of vormen van uitspraak heeft, maar ook andere woorden. In West Vlaanderen is het klassieke voorbeeld dan de schommel, ne toeter, ne biezebeize, 'n wippe en noem maar op, het lijkt wel of ieder gemeente daar zijn eigen woord voor heeft.
In Zingem hoorde ik het mooie Vliebauter voor een vlinder, en ga zo maar door.

Maar...

Het verdwijnt! Het is hoognodig dat men die schatten van de taal bewaart voor het nageslacht! Er zitten echte pareltjes in, die veel sprekender zijn dan het nu in het "nederlands -vlaams" is.
Gelukkig zijn er her en der initiatieven om dat te doen, en nu en dan vind je nog eens een oud boekwerkje in de gewesttaal.

Zo kreeg ik een heel pak kopiën toegestuurd van Lieske, de vrouw van Toon Desloovere, van een oud boekje in het westvlaams van de streek van Westouter...Het is zelfs voor mij, als geboren westfluut niet altijd makkelijk, en ik heb zelfs al woorden ontmoet die ik met de beste wil van de wereld niet begrijp... Maar 't es zo schoone!

Ik ben overtuigd dat een Gezelle nooit zo groot was geweest had hij niet de hem zo eigen, zo vertrouwde klanken gebruikt in zijn werken. Ik herinner me nog dat men in een taalboek bij een gedicht van Gezelle telkens voetnoten zette, met de betekenis van de woorden die ons zo eigen zijn, maar wellicht voor een brabander, een limburger of welke vlaming dan ook die niet vertrouwd is met het sappige westvlaams, noodzakelijk waren.

Ik heb hier een boekwerk - een klof om u tegen te zeggen- met alle werken van Gezelle. Gekocht in de uitverkoop van de openbare bibliotheek voor 4 (vier) frank. Enkele jaren later kwam er opnieuw een "verzameld werk" uit, en de bieb kocht een nieuw duur exemplaar... Zo kocht ik er ook eens de twee boeken van Van Ostaeyen, in het jaar voorafgaand aan het Van Ostaeyen-jaar, waar de bieb braafjes weer een nieuwe replica kocht van de oorspronkelijke boeken die ik kocht aan 10 frank het stuk... Beleid is een mooie zaak...

Nu en dan zit ik dus ook in poezie (poëzie voor de serieuze mensen) te blâren... En iedere keer ben ik weer ongelukkig dat ik ooit een dikke bundel van Annie MG Schmidt aan iemand mee heb gegeven die het niet terug bracht ! Ik hoop dat hij (zij) zijn handen verbrand aan ieder blad !

Ik ben al heel wat boeken zo kwijtgeraakt, en er zijn er bij die mij echt pijn doen, lijfelijk pijn! Voor mij is een boek veel meer dat een pak papier, het is wijsheid, het is avontuur, het is mijn poort naar een wereld waarin ik kan vertoeven naar eigen keuze. Het zijn prenten vol verre einders vol wezens en creaturen die wonderlijke avonturen naar je brengen. Poorten naar een privé-hemel. Als er in den hemel geen boeken zijn, dan zal ik ze er invoeren, als ik er geraak...Maar ik zou niet weten waarom niet alle mensen er geraken, want er zit in iedereen wel iets goeds, en daar laten ze alleen het goede binnen, ...er zullen er dus vele onvolledige lopen, maar allemaal zullen ze er zijn, anders ware het geen hemel...en vermits er schrijvers zullen zijn, zullen er wel boeken zijn ook, goeie boeken, met hemelse verhalen. (en niet alleen Hemelse).

Hoe ben ik nu plots in den hemel geland? Ik was bezig over taal, maar ja, voor mij is dat de hemel...

We hebben een jaar lang regen gehad, en nu is de wereld zo verzadigd dat de domp er uit slaat, en iedere morgen lopen wij nu in dikke lucht rond, lucht waarin je niet alleen maar een paar meter voor je uit ziet, maar ook het geluid is precies in ouatte verpakt, en klinkt ook mistig. Ieder klankje botst heen en weer tussen de miriaden dauwdruppeltjes en kom maar heel dunnetjes tot bij jou.

Ik hou niet van die mist die de wereld verbergt voor je ogen. Heel wat anders is het in de zomer, als er soms een flinterdun grijs, bijna wit, wolkje over de velden zweeft...Je ziet dan een weide vol koeien zonder poten zweven boven het witverpakte veld...Dat is mooi. De najaarsmist is vuil, grijs, beladen met stof en vervuiling. Het enige voordeel is dat je niet het sterven van de natuur ziet. Het is een lijkwade over de stervende zomer.

Het is of de natuur je wil dwingen de ogen neerwaarts te richte, naar de grond, je te confronteren met wat de natuur je als wintervoorraad biedt: okkernoten, kastanjes, hazelnoten en massa's beukenootjes... Allemaal rijk aan oliën die je niet alleen voeden, maar ook verwarmen in de komende koude dagen...Maar de mensen zijn dat vergeten, verachten de voeding van de natuur en grijpen gevulde conservendozen van de blinkende winkelrekken.

Dat is zoveel gemakkelijker en omvat een palet van smaken...vol zouten en suikers die veel erger zijn dan de tegenwoordig zo versmade vetten, vetten van noten zijn bovendien helemaal niet ongezond...maar tja, het is niet de gezondheid die primordiaal is, maar de slanke lijn. Hoe lang nog zullen ze massa's mensen in het verderf duwen met hun "ideale" lijn? Ik weet niet wat er het slechtste , het ongezondste is, de magerzucht of de vervetting van de hamburgermaatschappij?

Probeer gewoon te zijn, gewoon te eten en te bewegen, en je zult ook je gewone lijn hebben, die jou past als een handschoen, waarbij je je goed voelt en goed bent. Maar nooit te! Niet te veel eten, te weinig bewegen... We stammen af van de apen, die beestjes knabbelen gans de dag, maar bewegen ook gans de dag. Stilzitten is niet goed! Ik kan het -gedwongen- weten.

Ik ga stoppen, en een beetje verder oefenen in het stilzitten...
tot de volgende ?

Dadizele en terug

Vanmorgen zijn we naar Dadizele gereden. We hebben eerst eens op de website gezocht van de verkeersveiligheid, en de mist was redelijk op de autosnelweg...Toen wij in Kruishoutem kwamen, was het precies of het wel heel erg mistig zou zijn, maar gek, op de brug over de autostrade was het mistig, en onder ons zagen we de auto's snellen op de snelweg in redelijk mooi weer...
In Dadizele zelf was er weer wat mist, maar we hebben geen moeilijkheden gehad.

We deden onze jaarlijks aankoop van een potje kunstbloemen voor de ganse winter op het graf van Koen. In de zomer zetten we levende planten, 's winters kunstbloemen in frisse kleuren. We zetten wel de naam van Koen er op, want Veerle is al eens de pot moeten gaan zoeken, hij stond heel ver op een ander graf... Wat voor mensen pikken nu in hemelsnaam bloemen van op iemands graf ??? Volgens Godelieve van de benzinepomp, zou je er van verschieten ! Zij zag eens op het kerkhof voor haar deur een van de rijkste inwoners van het dorp toekomen met een klein vernepen potje...enkele stappen verder had hij plots een mooie grote pot in zijn armen ! Nu ja, zo kun je misschien ook rijk worden, met pikken van de doden...

We zagen er heel mooie phalaenopsis (orchidee)staan, een nieuw kleuren patroon, wit met rode vlekken er in. Heel mooi! Maar we hebben geen plaats meer om nog meer orchideeën te zetten.

Dan zijn we naar Dupont Zoo geweest, om eten mee te brengen voor onze papegaai en onze tropische vissen. Je hebt daar een enorm aanbod, en ook mogelijkheid om grote verpakkingen te kopen...Met mijn klein aquariumpje haal ik daar eten voor tropische vissen per emmer. Hier vind je dat bijna nooit, en zeker niet zo goedkoop. Nu, ik zou niet speciaal daarvoor naar ginder rijden, maar nu we toch reden voor het bloemstukje...

Natuurlijk zit ik nu weer dubbeltoe, maar ja, we zijn weer voor een heel eind gerust. Bovendien zijn we eens gezellig gaan eten in ons vaste restaurantje op de plaats te Dadizele. We zijn wel slechte restaurantgaanders, maar we hebben er toch eens deugd aan gehad. Slechte restaurantgangers, omdat wij maar één schotel nemen, en dan eten we die nog niet eens leeg. 't Was lekker, en Anny kon ook eens haar benen onder tafel steken, zonder het zelf te moeten koken.

Ook in het terugkeren was er omzeggens geen mist meer, tot bijna weer thuis, op de Edelare zagen wij alle auto's met lichten aan naar ons toe komen...Best dat we niet thuis gewacht hadden tot de mist opklaarde ! We zouden schoon hebben kunnen wachten !

Tja, we naderen weer allerheiligen, weer de confrontatie met de dood op het moment dat je er misschien niets voor voelt... Kijk, in de omstandigheden waarin wij leven, denken wij vaak aan onze Koen, en zo aan een hele hoop anderen die ons ontvallen zijn...Er staat steeds een oliepitje te branden bij Koen en Bij Ma, Nonkel Julien, Patrick en nu en dan staat daar tijdelijk een bekende bij die onlangs overleden is... Niet die foto is belangrijk, maar ze doen ons denken aan allen die we al verloren... Maar wij voelen ons niet steeds geroepen om naar het kerkhof te gaan, we gaan zeer weinig, omdat het kerkhof op zich ons niet veel zegt, wij hebben geen herinnering aan het kerkhof, maar aan personen. Nu dwingt men ons ieder jaar min of meer om naar dat kerkhof te gaan, en als ik echt naar het kerkhof zou willen, dan zou ik dat véél liever doen op het moment dat er niemand is...Verdriet is geen expositie-voorwerp, dat is een intiem eigen iets.

Als ik nu op het nieuws de beelden zie over de moorden door Van Themsche, dan voel ik een weerzin, hoe erg moet het zijn dat die mensen hun verdriet daar nog eens moeten uitvouwen, moeten blootleggen, moeten gebruiken...om "recht" te verkrijgen. Recht - wat een idioot begrip in zo'n situatie ! Er wordt niets recht gezet, het feit is er en blijft er. Ik geloof ook dat je niet eens woedend kunt zijn op de moordenaar, de gevoelens die je hebt zijn veel meer, gaan veel verder dan wraak...Het is wellicht een gevoel alsof je de feiten niet alleen nog eens moet ondergaan, maar alsof je zelf ook nog eens vermoord wordt... Ik denk dat die mensen zo'n dingen nooit meer kunnen te boven komen. Stel eens dat je, om het even welk gevoel het betreft, dat je dat in het lang en het breed moet uitsmeren voor een hele zaal volk en het 's anderendaags nog eens ziet prijken in grote sensationele artikels in alle kranten... Stel dat je zo je liefde moest blootleggen, op die alles blootleggende manier, zou je dan nog kunnen liefhebben na die expositie er van???

Ik weet niet wat er het ergst is, de moord, of het exposeren ervan...

Ook zou ik niet graag jurylid zijn...Stel dat je moet beslissen over het verdere leven (of niet-leven) van iemand...Ik mag er niet op denken.

Oh ja, ik zeg ook wel eens: "Ze moesten hem met zijn kl...aan een nagel omhoog hangen", maar je zegt dat, wetende dat het niet gebeurt! Zou jij de nagel en hamer kunnen in je handen nemen en hem daar vastpinnen?

Ik ga stoppen, een paar spellekes spelen, op andere dingen denken..

tot de volgende ?

De geur van lijm en verf...

Nu, op dit eigenste moment zit er (of liever staat er) een dame heel mijn gang en het trappenhuis op te meten. Eindelijk !
Hopelijk komen ze binnenkort ook werkelijk om in aktie te schieten...Het wordt een serieus werk, want ook in de keuken moet het plafond en twee deuren geverfd worden...
Nu, dan zijn we weer voor een lange tijd gerust.
Eigenlijk hadden deze wereken al een hele tijd moeten gedaan zijn, maar het leek wel of wij er nooit toe kwamen. Ergens moest ik me weer eens leren neerleggen bij het feit dat ik het niet meer kan, en hoe gek je het misschien ook vindt, dat is niet makkelijk !

Iedere keer weer met je onmacht geconfronteerd worden...God, ik wens het niemand toe. Je kunt het je niet inbeelden wat het is, vooral niet als je het vroeger wel allemaal kon en allemaal zelf deed, onder ons getweeën konden wij de wereld verslaan...Nu is de wereld ons aan 't verslaan.

Anny is nog steeds aan het vechten, en heeft gisteren, tegen mijn goesting, de haag weer heel alleen geschoren. Maar ook haar worden steeds meer dingen afgenomen...Ze dweilt nu beneden in vier stukjes, met telkens een recup-periodeke er tussen. Onze weg bergop is allang veranderd in een brede dalende weg, terug naar de moeder van alles, de aarde.


De mist is langzaam aan 't optrekken, en waarempel de zon komt er door piepen...'t Zal wel niet voor lang zijn, als we het weerbericht mogen geloven, maar in een jaar als dit is ieder zweempje zon meegenomen.

Gisteren heb ik voor Anny "De Zilveren Lepel" gekocht. Voor de eerste keer in het nederlands, Hét kookboek van de italiaanse mamma's. Het is het boerinnekookboek van italie... Ik denk er over het ook aan Els en Veerle te schenken, het is een prachtig en interessant kookboek en zeer volledig. Bovendien stellen wij vast dat - vooral bij jongere gezinnen- de impact van pasta's en rijst alsmaar groter wordt, en dan kunnen ze het beter doen op de juiste en heerlijke manier van het warme zuiden. Het is een kanjer van een boek, nog een "schelle" dikker dan den diene van de boerinnegilde.

Anny is weliswaar niet meer zo erg Dé Kokkin van weleer, maar toch neust ze graag in kookboeken en probeert ze nog graag iets uit, alleen...het is niet meer zo leuk nu het alleen nog maar voor ons tweeën is, en voor kleine porties... Als er eters zijn, dan leeft ze precies wat op, en duikt weer met plezier in de keuken. Ik hoop haar weer wat kookvreugde bij te hebben geschonken.

De titel "De Zilveren Lepel" is de Italiaanse titel, en verwijst naar vroeger, toen een jongeman als huwelijksaanzoek een zilveren lepel schonk aan het meisje van zijn keuze...Wijzend op vermogen voldoende geld te hebben om voor hen het voedsel te verdienen en een gezin te vormen. Mooi hé ? Zelfs in hun eigen land zijn het charmeurs, niet alleen tegenover vreemde dames.

Voila, ik ga stoppen, het is een korte blog geworden, de zon is weer aan 't wegdeemsteren, de mist komt terug naar de grond gezakt... ik zie mijn inspiratie nie meer...
tot de volgende ?

Stel

Stel eens dat je om een of andere reden in een ultra moderne isoleercel van een hospitaal terecht komt. Omdat besmetting zo extreem gevaarlijk is, lig je in feite in een volautomatische cel, nu, liggen is veel gezegd, in feit hang je in een vernuftig systeem die je volautomatisch keert op een andere kant van je lichaam, om zo doorligwonden te vermijden. Men heeft je ogen dichtgekleefd, je ligt in een totaal niets...

Of toch ?

Zou je, als mens, met fantasie, met verbeelding er in slagen ook in die situatie een eigen wereld te scheppen?

Ik denk van wel...

De menselijke geest is misschien wel beïnvloedbaar, maar ook heel flexibel... Ik denk dat je de situatie niet veel anders zoudt benaderen, een periode van schrik en aanpassing, dan een slapeloze nacht. Je zou bewust je dromen opbouwen, denken en fantaseren. En ik vermoed dat je na een tijdje er zou in slagen om bewust te "dromen", dat wil zeggen te denken met beelden in kleuren en vol beweging.

Wellicht zou het moeilijkste moment voor die mens het moment zijn dat hij terug in een normale kamer komt, met open ogen, in een kille hospitaalkamer, na de warme knusse wereld die hij voor zichzelf had geschapen.

Denk niet dat ik hier overdrijf in mijn fantasiën, lees maar eens over de ervaringen van mensen die ooit gevangen zaten in het pikkedonker gedurende dagen aan een stuk... Nee, de geest is een multifunctioneel stuk gereedschap, die zich aanpast aan de situatie, en de best bereikbare oplossing aanbiedt aan zijn drager.

Fantastisch niet? Ik vind het dan zo erg dat je mensen tegenkomt die blijkbaar geen fantasie hebben, die niet kunnen dagdromen, die niet kunnen inleven in een boek, die altijd en eeuwig in de realiteit van het ogenblik staan te staan...sukkelaars ! Ze weten niet (gelukkig !) wat ze missen !

Die plooibaarheid van de geest is niet alleen luxe, het is ook een middel om te kunnen leven in alle omstandigheden. Ik geef een klein voorbeeldje, in het begin dat Anny en ik getrouwd waren, hadden we het zeker niet breed. Een heleboel dingen moesten we ons ontzeggen, omdat we er de mogelijkheid niet toe hadden. Zo ook een tv. Ik neem dat gewoon als voorbeeld, maar we pasten het systeem toe op heel veel dingen... We konden geen tv hebben, dus bouwden we onze wereld om, en werden we mensen die geen tv wilden, we wilden geen slaven zijn van de kijkkast, we wilden onze avonden vullen met de dingen die wij wilden en niet die ons opgedrongen werden door een of andere programmamaker... Wij hadden helemaal geen nood aan tv.

In het begin dat Bart gehuwd was, hoorde ik glimlachend diezelfde redenering aan... En net zoals bij mij, als Bart en Els er financieel iets beter voorkwamen, kwam er ook bij hen, net als vroeger bij ons, toch een tv, en lieten we onze denkwereld los om mee te gaan met de rest van de mensheid...
Fantastisch toch? En denk niet dat we het niet meenden, we wilden echt, ECHT geen tv hebben. Dat ding hoorde niet in onze wereld, de wereld die wij samen opgebouwd hadden.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik versteld sta van wat ons denkvermogen allemaal aankan.

Denk je eens aan, in mijn geval zit daar al meer dan 60 jaar ervaring in, en niets daarvan is echt verloren gegaan. Hoe diep het ook zit, hoe lang geleden ik ooit die of deze reactie aanleerde, als ik ooit weer in die toestand terecht kom, dan weet ik weer wat ik moet doen, zonder er echt bewust op te denken !

Ooit, ergens, las ik dat niet alleen onze hersenen geheugen bezitten, maar dat in feite iedere cel van dat groot lijf van ons, gewapend is met een soort databank, een kist vol gegevens om te overleven. Ik kan dat geloven, omdat ik denk dat het technisch niet allemaal in dat kleine beetje grijze massa kan zitten. Och, ik weet wel dat de gegevensbank in de huidcel van mijn grote teen niet erg veel kan bevatten, maar hij weet precies hoe hij moet omgaan met een blauwe teen. In mijn hersenen klinkt de pijnbel heel luid, maar in mijn teen sluit met de toegang van het bloed af en zet de stollingsfactor in gang, eens dat gedaan roept hij de juiste bloedlichaampjes bij om de kapotte cellen af te voeren...en na enkele dagen is het blauw grotendeels afgevoerd. Ik denk niet dat we ooit een robot zullen kunnen bouwen die dit allemaal kan... En bij sommige dieren gaat het geheugen van de cel nog veel verder ! Snij de arm van een zeester af, en er groeit een nieuwe aan... Met onze grijze massa, DE databank bij uitstek hebben we dit genoteerd, en nu zijn vorsers bezig te kijken of ze die mogelijkheid niet kunnen invoeren in onze cellen, waar nodig. Dat zou meteen kunnen leiden tot vervanging van onze kapotte lever door een nieuwe van onze eigen cellen, dus geen afstoting meer....

Al wat ik hier schrijf is ook al het bewijs van de mogelijkheden van die stomme kleine celletjes. Ik kan niet anders dan verwonderd zijn.

Kijk, voor mij gaat dit allemaal een tikkeltje verder dan evolutie...Ik kan aannemen dat hersenen evolueren, maar het denkvermogen, het vermogen om boven en verder dan "de evolutie op zich" te reiken, dat moet toch iets anders zijn... Het besef van een systeem van evolueren is op zich al een bewijs dat je het systeem ontgroeid bent, dat je verder zit dan de evolutie zelf.

Goh jongens wat ga ik weer diep.
Verder is alles nog normaal, danke.
Mijn bloed is niet slechter dan anders, en van Anny is nog steeds geen rapport toegekomen bij de huisarts (Die is nu van zijn oren aan het maken bij die specialist). Deze namiddag is het weer schilderklas, en we naderen stillekes onze 40°huwelijksverjaardag. We zitten al in de verre voorbereiding van een klein feestje met de kinderen en kleinkinderen... Eerst was ik er wat tegen, ik stok steeds als ik aan Koen denk, maar ik mag de andere kinderen niet iets ontzeggen wat ze normaal verwachten...het leven gaat verder, hoe dan ook.

Veertig jaar...Dan zal Anny al drie keer zo oud zijn als ze was op het moment van ons huwelijk. Ik lach wel eens dat ik ze zal omruilen voor drie van twintig, maar wat zou ik zonder haar beginnen ...

De pijn is redelijk, dus tot de volgende ?

Ouder, grijzer - kalmer,wijzer...

Ik weet nog dat ik indertijd een driftig kikkertje was, ik kon me dik maken in alles en nog wat, en kwam heftig en fel op om mijn visie te verdedigen. Nee, ik was geen vechtersbaas, ik deed het meestal verbaal, en veelal kon ik de tegenpartij of overtuigen, of overklassen in woorden of in volume.
Ons moeder zei altijd van mij, je mag zien dat het zwart is, als Toone het uitlegt zou je op den duur geloven dat het wit is.
Om eerlijk te zijn, ik denk dat ze toegaven dat het wit was om mij te doen zwijgen.

Nu stel ik vast dat ik dat niet meer doe, dat ik sedert - ik weet niet hoe lang al- iemand gerust zijn zeg laat doen, knik, en glimlach, en in mijn eigen er het mijne van denk.

Ik weet niet of dit beter is, het is in ieder geval kalmer, rustiger en wijzer het zo te doen, je vermijd veel discussies en veel zaken die dan blijven hangen tussen mensen.

Ik herinner me dat ons vader ook zo evolueerde, en ook bij hem kan ik niet zeggen wanneer hij veranderde...Wellicht omdat het geleidelijk gaat ?

Wat ik dan wel heb, is dat ik dan in mijn vele slapeloze uurtjes die dingen lig te herkauwen, en me dan lig af te vragen of hij/zij echt overtuigd kunnen zijn van haar/zijn volgens mij absurd denkwerk ? Waarschijnlijk liggen zij er niet van wakker, en blijven overtuigd van hun grote waarheid.

Vorige week kwam Roelof hier aan mijn computer werken, Roelof is nederlander, en woont hier niet zo ver van mij af. Hij had nog een computergenie bij...Goed, breng maar mee. Tot mijn verrassing was het een surinamer van Indische oorsprong (Op mijn vraag begon de man mij al de aanwezige rassen op Suriname op te noemen, ik meen er mij twaalf te herinneren) Nu en dan moest ik hen vragen iets opnieuw te zeggen. Ik had het gevoel, en dat zei ik hun ook, dat zij altijd in overdrive babbelden. z sprakn alls mar haf uit, en dn ng an 'n hog tempo.(om wille van de duidelijkheid liet ik nog ruimte tussen de woorden, maar in feite zou ik alles aaneen moeten schrijven...)

Het gesprek kwam ook op rassisme, ik lachte met hun "Vlaams Blokker" Wilders, en tot mijn verbazing kreeg de man sympathie van de Surinamer, echter voor een bizarre reden: Hij durft ten minste aankaarten dat er problemen zijn... En dan begon hij zijn klachten te uiten, de vele rassistische moorden in nederlands limburg, de onderdrukking op de arbeidsmarkt en noem maar op. Ik stond met mijn mond open, was nederland niet het symbool van de verdraagzaamheid ???? Ja, naar buiten toe ! Maar het is een stinkende beerput en weer somde hij misstanden op... Ik kreeg het gevoel dat wij hier in België helemaal geen rassisme kennen in vergelijking met Nederland. Eng ! Hoe lukt dat land er in om naar buiten uit zo braaf te schijnen, en binnenin rot te zijn?

Heb jij ooit gehoord van racistische moorden in Limburg? Ikke niet, wel van moorden, maar de kranten, radio en tv schijnen zorgvuldig te houden aan het imago-gebod, en steeds de echte reden te verdoezelen.

Wat is dat toch? Nu goed, ze zien er wel enigszins anders uit, maar als je er mee praat, dan valt dat kleurverschil na enkele ogenblikken toch weg ? Of durven of willen wij niet met die mensen praten? Persoonlijk heb ik het veel moeilijker met mensen die fanatiek zijn, dan met mensen die donkerder zijn. Wat dan ook de vorm van fanatisme is, ik voel het dan kriebelen... Ik heb het al bij een te hevige supporter van een of andere stomme voetbalclub, ik heb het zeker bij mensen die je hun idee willen inpluggen tegen beter weten in, ik heb het ook tegen hen die menen de mensen te moeten indelen naar wat dan ook... Want het hoeft niet alleen tegen kleur te zijn, ik hoorde ooit een werkgever over zijn arbeiders praten als "ce ne sont que des canards", dat is voor mij even erg racisme als dat over kleur of over godsdienst of over wat dan ook...

En hoe ouder ik word, hoe minder moeite ik heb om alle mensen als evenwaardig en gelijk te zien. Het is wellicht eigen aan de jeugd om je zelf zo in te zetten voor een bepaald ideaal, dat je niet beseft dat je overgaat in onbegrip tegenover de anderen... Zo had ik indertijd héél grote vragen over de priesters die organisaties begeleiden...Ik was zo sectair pro-arbeider, dat ik twijfelde aan het evangelie dat verkondigd werd aan de werkgevers... en als er ergens nog iets van racisme in mij is blijven hangen, dan is het daar... Gek hé ?

Ik weet niet of er ooit een wereld komt die geen vorm van onderdrukking meer kent, maar ik twijfel er heel sterk aan...We zijn allemaal, allemaal, ik ook, zo sterk gebonden aan ons eigen ikke...

Ik heb - gek, maar mede daarvoor- op de rommelmarkt een boek gekocht, een klassieker...: De Naakte Aap...

Misschien lukt het me beter om ook heel diep in mezelf dat laatste beetje meerderwaardigheidsgevoel weg te werken, als ik geconfronteerd word met het feit dat we ook maar een raar soort van zoogdier zijn...

Het is weer mistig, misschien dat ik daarom ???

tot de volgende ?