7 lees: zeven !

Vandaag, hebben wij, vol mededogen, de kloek voorzichtig opgenomen, en de drie resterende (slechte) eieren van onder haar genomen. Het beestje heeft 21 dagen, nu al 22 dagen, zonder van het nest te komen gebroed. Ze is zo mager als een houtje... Zeven mooie kuikentjes, in alle kleuren zaten onder haar verscholen.
Hopelijk geeft ze de kuikens nu gelegenheid tot eten en drinken...Sporadisch gebeurt het dat een kip blijft broeden, en haar kuikens wanhopig probeert onder zich te houden. In dat geval moeten we de kuikens onder de kip vandaan halen, en desnoods de kloek in een kuip met een laagje koud water zetten, zodat ze onmogelijk nog kan gaan zitten. Maar dat zal hier wel niet het geval zijn, dat is heel uitzonderlijk, het getsjilp van de hongerige kuikens lokt de hen naar het voeder.
Ik heb het u al verteld, zijdehoenen danken hun eeuwenoude rasbestaan enkel en alleen aan het feit dat ze echte levende broedmachines zijn, en in China aan het feit dat ze verwerkt worden tot medicamenten.
Het zijn ook echt knuffeldieren, levende bolletjes wol die rondlopen, en die zeer vertrouwelijk zijn met de mens. Zelfs de hanen zijn bijna nooit agressief. Ik heb er nog nooit ene gezien. In tegendeel, ook deze zijn meestal zeer vertrouwelijk met de mens. Ze hebben maar één nadeel, met hun blauwe vel en zelfs blauwige beenderen zul je bijna niemand vinden die ze ook op eet. Ik heb er een ontmoet, en die stroopte het vel af voor het bakken...

Totdaar de kippen en kuikens...

Ik heb verrekt veel pijn. Het voorstel om de morfine een stukje af te bouwen zal wellicht niet lukken... Enfin, we hebben toch geprobeerd, want ik heb een hekel aan die dingen.

Gisteren kwamen Jacky en Jacqueline onverwachts op bezoek. Het was jaren geleden dat ik ze gezien had. Het zijn oude geburen uit de stationstr in Oudenaarde, en vrienden van wijlen nonkel Julien. We hebben wat afgebabbeld. Ze hebben beloofd nog wel eens langs te komen. Ze waren naar de rommelmarkt in Kornelis geweest, en hadden er een javaans beeldje gekocht. Al babbelen toonde ik hun mijn werken in pyrografie, en weet je, ik heb er een verkocht. Een zicht op Walburga (de toren) gezien door het vroegere zakstraatje, die verdween bij de creatie van het fameuze gat in de markt...

Allee, tot morgen ?

Luc (2)

Gisterenavond waaide Luc hier binnen, neen, niet de man waarmee ik ga vissen, de collega van 't metaal waarvan ll die dochters zo mooi waren op de bruiloft van hun zus, je weet wel...
Zijn wederhelft was ook mee, en hij had een hele doos boeken bij, hij is aan 't opruimen, en ik moet maar eens zien of er iets inzit dat mij interesseert.(Moet ik nog doen...)
Natuurlijk begon mijn gapepaai weer van zijn oren te maken. Hij (of zij ?) is verschrikkelijk jaloers, en zodra ik praat met iemand anders, zelfs aan de telefoon, maakt hij verschrikkelijk lawaai. Luc zei dat hij hem allang in de soep zou gedaan hebben...Maar als er niemand is, dan is hij meestal heel lief en zit hij netjes te babbelen of te fluiten...of bang te zijn van dat blokje die er nog altijd hangt te hangen.
Gisteren had ik een stuk appel vastgezet tussen de tralies van zijn kooi, vlak bij dat blokje...Vanmorgen heeft Anny het hem gegeven...Hij durfde het niet te pakken, den held !
We babbelden wat over het werk, en dronken een glaasje wijn. Het deed deugd om nog eens in de tijd van toen te duiken, maar als ik het gesprek vannacht in bed nog eens overliep, dan viel het mij plots op dat ne mens altijd weer de successen en de plezante dingen herhaalt, en dat al de miserie en al de mislukkingen stilletjes vergeten worden...en die waren er minstens evenveel, ik heb wat afgevloekt indertijd.
En Luc die er nog midden in zit, hangt nog volop in de miserie, terwijl ik de indruk geef in een hemel gewerkt te hebben...Geheugen is een wonder machine hé, je kuist de negatieve dingen onbewust op, en zet al het plezante netjes in de etalage. Misschien is dat wel zo goed, het zou helemaal niet leuk zijn als het andersom was.
Luc amuseert zich rot met mijn blog, en zei dat hij zich altijd een beetje voyeur voelde...Ik zet inderdaad soms wel een deurtje open, maar wee gerust, een diepe inkijk geef ik niet hoor, en heel wat dingen zullen hier nooit verschijnen, jammer hé, bende voyeurkes ! Alhoewel, waarschijnlijk lezen de meesten het alleen als faits divers, en velen zullen wellicht denken, waar houdt die zich allemaal mee bezig.. Ze hebben gelijk, en weet je, ik heb eigenlijk een gloeiende hekel aan typen...Als ik aan het messengeren ben, dan probeer ik altijd de medemens te overtuigen van het nut van een microotje en boxen, zodat we kunnen klappen ipv schrijven, want dat doe ik niet graag...
Of heb ik in werkelijkheid eigenlijk een hekel aan het feit dat ik zo lang op het antwoord moet wachten?
Enne, zijn jullie nog altijd zo content dat het nu regent ??? Ikke nog altijd niet, geef mij maar terug de zon en de warmte, en luister in het vervolg niet meer naar de boeren, pas als die niet klagen wordt het slecht...Laat het zonnetje maar zon zijn !
En vergeet niet, als de hemel nu helder mocht zijn geweest, dan kon je iedere nacht genieten van het beeld van Mars, in het oosten...Hij staat er zo dicht als hij wellicht nog nooit geweest is, bijna zo groot als onze maan...Op 27 augustus prijkt hij het het mooist...Hopelijk hebben we tegen dan een gaatje tussen de door u opgeroepen wolken, om hem eens te zien.
Mars, de god van de oorlog...zouden de joden en andere strijdlustigen daarom nu al die boel maken? 'k mag er niet op denken
Tot morgen?

verjaardagen...

't Was mijn jongste zus die er mij op wees, ik werd zojuist 60, mijn doopmeter wordt maandag 80 en mijn nichtje wordt dit jaar (in september)40 jaar (Nichtje is hier een oompjeszegger- in 't frans is dit meteen duidelijk)
Leuk hé, telkens 20 jaar verschil?
En het valt mij nu pas op, dat mijn Metje (westfluuts voor Meter) nog heel jong was bij mijn geboorte.
Vandaag staat er in de gazet een rekord, een kleine die geboren is met een gewicht van 5 kg en 780 grammetjes... Ik vind dat niet zo speciaal, ik woog ook 5,5 kg is mij altijd gezegd, en mijn vader woog zelfs 6 kg...Natuurlijk, in die tijd sprak men dan niet van rekords en zo, dan was alles nog normaal...
Maar toch, ons moeder vertelde ons dikwijls dat de dokter haar voor alle zekerheid van Nieuwpoort naar Oostende voerde, daar was een materniteit, en hij reed over de slechtste banen, met de grootste putten en bulten, "om het te doen zakken"... In de materniteit deden (naar het schijnt) de nonnekens ieder bezoeker van de materniteit ook eens naar mij komen kijken, 5.5 kgr, en hij zit al recht op onze arm, en hij moet al maïzenapap krijgen, anders huilt hij van de honger, en je moet zijn lang zwart krulhaar een zien...
Dat dik zijn heb ik nog, honger heb ik nog, dat rechtop zitten gaat al veel moeilijker, en dat lang zwart haar...'t is niet meer zwart, 't krult gelijk een pak nagels, en 't staat maar dunnekens meer... Alleen op mijn kin is het nog dik, krullend en lang, maar grijs...
Gelukkig waren mijn kinderen niet zo zwaar, de zwaarste was onze Koen, 4.5 kgr, en dat was al meer dan genoeg, Anny woog zelf maar 48 kgr, nat gewogen...
Toen we trouwden woog ik precies het dubbel van Anny, 96 kgr, en toen noemden ze mij "hondenmager"...Anny is serieus bijgekomen, en ik heb mijn best gedaan altijd het dubbel te houden...

Ik ben er maar één periode in gelukt terug mijn jeugd-gewicht terug te krijgen, en dat was vlak voor mijn ziek worden, door een rigoureus dieet en gecombineerd met zwaar sporten, slaagde ik er in mijn gewicht terug te dringen en terug te houden...Maar met ziek worden, viel ook de sport weg, en kwamen de kilootjes er bijna allemaal weer bij...

Anny houd vol dat dit precies de reden van mijn ziekte was... Ik weet het niet, en nu zegt iedere dokter weer dat ik zou moeten vermageren. Maar als ze kijken wat ik eet, dan zwijgen ze. Eén dokter heeft eens gezegd dat ik een goede diesel zou zijn, een heel laag verbruik, en alles tot het laatste beetje benutten...geen verlies... Als wij iets eten, dan zit Anny enkele uren later al op de wc, en bij sommige etenswaren ruik je dan dat het werkelijk het juist genutte is dat al weer weg is...Ik ga maar alle twee drie dagen ééns...Anny is in die tijd al 5,6 keer geweest.
't Zal de aard van 't beestje zijn zeker ? Plus de opvoeding !
Ik was veel ziek toen ik klein was, ik lag zelfs diverse malen op sterven, en was de penicilline er niet geweest, dan was ik er nu ook niet meer. Bij ieder herstelperiode werd ik aangemaand veel te eten, en ik heb kilo's pekelharing en spek gefret...(ik eet dat nog graag)
En eigenaardig, als ik plots een onstilbare honger heb, dan weet ik dat ik op het punt sta om ziek te worden, een griepje, verkoudheid of wat dan ook...een ander mens verliest zijn eetlust als hij ziek wordt, ik eet dan meer...slachtoffer van mijn opvoeding ???
Maar ook de dokter deed daar dan aan mee, ik hoor hem nog zeggen:" Als hij kan eten, dan komt hij er door..."
Nu is het allemaal anders, "als zij genezen is, dan zal ze wel vanzelf weer beginnen eten" zegt de dokter nu tegen Veerle over haar kinderen...
Ander tijden, ander zeden

Allee, tot morgen?

donderdag

Vroeger was de donderdag voor mij een hectische dag. 's Morgensvroeg begon het al, Anny ging met de auto mee naar het werk. Terwijl ik naar mijn bureel stapte, stapte zij naar de wekelijkse markt te Oudenaarde, op 5 minuutjes van mijn werk.
Aan mijn bureel stonden de donderdag veelal al mensen op mij te wachten...Alhoewel het nog geen openingsuur was, maar de dames waren uitgestuurd door hun echtgenoot die vragen of klachten had...en met de marktdag kwamen ze toch naar de stad, en dan was dat in eens ook geregeld.
Het probleem was veelal dat ze voor mij noodzakelijke inlichtingen niet wisten of niet bij hadden. Dat betekende in veel gevallen bijkomend werk. Soms kon ik de gegevens vinden in de werkloosheid, maar daar waren die mannen gewoonlijk ook overbezet met de marktdagen, en konden ze met de beste wil van de wereld niet onmiddellijk antwoorden.
Soms kwam er ook gewoon bezoek tussen...gepensioneerden die van de marktdag gebruik maakten om eens goedendag te komen zeggen. Gepensioneerden hebben tijd, en de dametjes in de gang hadden dat niet...soms lieten ze dat héél luid horen...(en soms was dat nodig, want sommige gepensioneerden hoorden niet goed...)
Tussendoor kwam Anny dan soms eens binnen gewaaid, om een zak met winkelwaar (of marktwaar ?) te parkeren in mijn bureel.
Veelal moest ik die zak in de loop van de morgen wel tien keer verzetten, omdat ik nu eens in die dan weer in die kast moets zijn...
Tussendoor kreeg je dan ook nog telefoontjes en antwoorden binnen op klachten en natuurlijk kwam ook nog de post langs, die moest nagekeken worden, want soms was snelle reactie vereist...
Kortom hectisch.
Ik mis het ...
Het is nu jaren geleden dat ik nog de markt van Oudenaarde heb bezocht. Ik kan het niet meer, en ik vertik het om daar met een rolwagen doorheen te drummen. Vooral omdat je dan zoveel bekenden ziet, die allemaal wel eens willen babbelen, en je ondertussen medelijdend bekijken. Ik heb geen medelijden nodig, dank u, ik heb het al gezegd, ik ben perfect gezond, ik kan alleen niet veel meer doen...Maar als ik braaf en stillekens ben, dan ben ik perfect gezond !
Ik vraag mij af wat ze allemaal over mij vertellen... Onlangs zag ik op een rommelmarkt nog een van mijn bestuursleden...Je zag dat hij bezorgd was, dat is natuurlijk lief, maar het is zo...
allee, ik ben er mee weg, tot morgen?

waaiende wind...

Ik weet niet of het overal het geval was, maar gisteren waaide het hier nogal fel. Mijn gebuur was met zijn oompjeszeggers naar plopsaland, en in zijn tuin stond zo'n mooie witte zonnetent. Plots zagen wij één hoek van die tent wel een meter de lucht ingaan... Anny er naar toe, ze kreeg de bevestigingshaakjes niet genoeg in de grond, en ik raprap een hamer halen...
We hebben de procedure later nog eens mogen herhalen, met dat verschil dat Anny nu meteen de hamer meenam. Ik belde op gebuur zijn gsm, maar hij gebruikt dat ding zoals ik de mijne...zo weinig mogelijk. Dus ikke een boodschap ingesproken. Hij moet toch meer kijken dan ik, want hij moet het gehoord hebben, vanmorgen was de tent netjes weg...Tenzij hij zo ver gewaaid is....

Het regent niet meer sinds gisteren namiddag, maar het is helemaal geen mooi weer. Krdju, die boeren met al hun reclameren op dat weer, ze hebben nu hun gedacht, de hertefretters, en wij hebben slecht weer ! Enfin, misschien zijn er buiten de boeren nog enkelen die content zijn. Ik kreeg vandaag een mailtje van Christianne, een internetkennis die ook met rugpijnen sukkelt, en zij heeft last van de warmte, waar ik er deugd van heb??? Gek hé ??Allee, terwille van de mensen die minder pijn hebben bij frisser weer zal ik niet te veel zagen. (oef denk je nu...)

Gek hé, ik heb zo twee internetkennissen, die ik overigens noch van haar noch van pluimen ken, en waar ik mee in contact kwam via internet, en via het feit dat we alle drie ziek zijn.

Vandaag moest ik een rouwkaartje sturen naar een waalse collega die zijn moeder verloor. Ik heb de gewoonte altijd een woordje te schrijven op die kaartjes, ik wil het persoonlijk maken. Nu hoop ik dat die collega zich niet doodlacht met mijn fouten tegen de grammaire françoise, maar hij zal wel begrijpen wat ik bedoel. En lacht hij, wel dan zal hem dat wellicht ook helpen in dit droevige moment. Het is hem gejond.

Allee, ik ga stoppen, genoeg voor vandaag, see you to morrow...?

regen

't regent
't regent
't regent
vervelend hé?
Ik denk dat er niets zo vlug verveelt als regen in België. Waarschijnlijk omdat de regen hier altijd de indruk geeft dat het nooit meer zal stoppen...Alles wordt grijs, somber en nat, en de regen valt gestaag, niet een plensbui en gedaan, niet een vrolijk warme gulle regen, neen saaie altijd voort gestage regen.
bèèèkes.
Ik weet dat er regen nodig was, maar kan dat niet 's nachts vallen? Zodat wij ontwaken in een zonnige blinkende versgewassen frisse wereld, vol heerlijke zomerzon? Ja, ik weet, er zijn mensen die 's nachts moeten werken, en die dan altijd in de regen zouden zitten. Verkeerd, het merendeel van die nachtwerkers werkt binnenshuis, en heeft er dus alleen last van tijdens zijn verplaatsing van en naar het werk. En de politie dan ? Die hadden ook maar leren werken...dan werden ze niet nat. (mop van 1830)

Ik moet vandaag dus naar de pijnkliniek...al bij al kan het dus geen kwaad dat het regent, want alhoewel het dinsdag is, kan ik toch niet vissen: 't regent !!!!

Mijn papagaai durft nu al drie weken niet meer op zijn bovenste stok...In een doos papegaaienvoeder zat een blokje met snoepzaad voor papegaaien. Wij dat netjes in zijn kooi gehangen, hij, de held, de lawaaimaker, is er bang van. Al drie weken zit hij vol argwaan dat ding te bekijken. Hij kruipt zijn kot rond, maar altijd in een boogje langs dat verdachte object.
Ik lààt het hangen ! In de tijd heeft het ook lang geduurd voor hij aan zijn spiegel durfde komen, maar nu is dat een geliefd speeltuig...Alleen, het hangt zo dicht bij dat blokje hé???
Wel blijft hij stikjaloers op al wie er tegen ons praat, en maakt hij uit alle macht van zijn oren.Zowel voor de telefoongesprekken (neen, er zit hier geen timmerman, wel een papegaai) als bij bezoek. Soms moeten we hem dan met kooi en al naar de keuken rijden, en daar zit hij dan netjes te fluiten en te praten..precies zoals het hoort.

t regent nog altijd...
allee tot morgen? in de zon?????

ZWEMMEN ???

Ik dacht dat ik deugd had van 't zwemmen, maar ik heb al iedere dag, zodra ik ook maar enkele stappen zet, serieuze uitstralingen in mijn benen (vooral links, zoals meestal). Nu ik moet morgen toch naar de pijnkliniek, ik zal het hem eens vragen hé...
In iedere geval is het nu al een hele tijd dat ik niet "vastzit", dus dat is alvast serieuze winst.

Gisteren op de rommelmarkt et Wannegem Lede, 3 (lees drie) nieuwe wandelstokken gevonden. Twee met een zwaard en één met ...schokbreker in... Ik heb er nog niet mee gewandeld, maar het voelt erg prettig aan! Ik ga er eens een heel kort wandelingetje mee doen, om te kijken of het ook beter is bij het bewegen. Prettig aanvoelen is één, deugddoen is een ander...

Ik denk dat ik nu ongeveer aan 80 wandelstokken zit...en de meeste zijn geschikt om te gebruiken. Er zijn er enkele die te kort zijn, er zitten ook enkele damesstokken bij, en enkele die enkel een sieraspekt hebben. Veelal heel oude hadden enkel een aspekt van sieraad of van wapenstok, en dienden helemaal niet om te wandelen. Bovendien heb ik er twee die evenveel te maken hebben met het ontstaan van de biljartsport als met een wandelstok. Het oorspronkelijke spel werd op de grond gespeeld, en met wandelstokken die aan de ene kant veel weg hebben van een golfstick (dat is het handvat) en de andere kant lijkt op het uiteinde van een biljartstok, maar een pomeranse bestond toen nog niet. Bij kenners zijn deze stokken geld waard...Ook deze wandelstokken werden dus niet gebruikt om steun te hebben bij het wandelen, maar als sieraad. Je kunt soms dit gebruik wel bemerken bij de oude stomme film, denk bv aan Chaplin die veel meer met zijn stok onder de armen, of rondzwaaiend door de set stapt.

Maar er is een tijd geweest dat de wandelstok in de eerste plaats een wapen was. En dan denk in k niet in de eerste plaats aan de wandelstokken met een zwaard er in, want je moet het handvat opendraaien vooraleer je aan het zwaard raakt...in die tijd ben je al lang exit, pro patria...Ik heb maar een (een oosterse ) stok, waarvan je in één beweging de sabel kunt uittrekken. Veeleer was het wapen het zware metalen handvat. Zo heb ik er heel wat met zware koperen knoppen of dierenkoppen. Mocht je daar een klop van krijgen, dan zal je niet ver meer lopen !!

Ik heb er ook een van een Duitse officier uit de eerste wereldoorlog, en daar zie je nog perfect aan dat deze stok steeds onder de arm gedragen werd...

Ik heb ook een echte wapenstok. een "casse-lion"...Dit is een ebbenhouten stok, van zo'n 50 cm lang, waarvan de zware knop is uitgewerkt in een sterk gestyleerde kop. Dit is een wapen van de masaï's. Als je ze ooit nog eens ziet op TV, let dan eens goed op, er lopen er veel met zo'n wapenstok. Dergelijke wapenstokken zul je hier omzeggens nooit vinden, daar het geen siervoorwerp is, maar een nuttig gebruiksvoorwerp, zijn de toeristen niet happig op een dergelijk wapen. Het is nochtans mooi.

Allee, tot zo ver de les over wandelstokken, wij zegden vroeger op zijn westfluuts "pettestokken", een pette is een pee, een oude pee...
a demain?