tentoonstelling

Gisterennamiddag zijn Anny en ik, op ons dooie gemak eens naar Oudenaarde gereden, ik wou de tentoonstelling zien van Oudenaarde in oude foto's, in mei Mater, Volkegem en Edelare...Ik dacht, misschien vind ik er nog foto's die ik niet heb, en die mogelijks te gebruiken zijn voor mijn pyrografie, maar 't was gene vetten...Er waren niet veel prenten, en al helemaal niet veel van Mater. Bovendien had ik de meeste ervan.

Maar in de bovenzaal van 't stadhuis was er ook een tentoonstelling over Edmond Van de Vijver, een Oudenaards kunstenaar van rond 1900...Hij was, meen ik nog ooit gelezen te hebben, ook lesgever aan de academie. Ik kende hem voornamelijk door zijn pentekeningen, maar daar hingen voornamelijk schilderijen en etsen. Hij schilderde zeer minutieus, bijna onwerkelijk net, en wist een sfeer op te wekken, je zag niet alleen zijn werken, je voelde ze ook ! Zijn sneeuwlandschappen zijn niet lieflijk, maar echt, koude grijze luchten, smeltende sneeuw...Ken jij nog schilderijen waarop je de sneeuw ziet smelten, waar de velden her en der dat grauwe wintergras tonen als doffe kleurloze spotten in een vuilwitte wereld ? Ik ook niet, die man schilderde niet alleen het mooie...Ook schilderijen van de stukgeschoten stad (14-18). Zijn schilderijen en tekeningen zijn niet alleen zéér de moeite waard, het zijn evenzeer tijdsdocumenten. Bovendien hangen er ook zeer oude foto's (van de oorspronkelijke foto-glasplaten). Dat was echt de moeite.

Maar 't was wel hoog tijd dat ik terug thuis was. Gelukkig ebde de pijn weer weg, en is alles weer min of meer in de "normale" situatie. Ik heb vanmorgen toch nog maar eens een dubbele dosis gepakt, ik ben bang dat ik terug val in de pijn-put. Zodra ik me weer volledig in de gewone toestand bevind zal ik weer minderen naar de normale dosissen.

Kreeg zonet een telefoon van Mieke. (Bij een ander krijg je een telefoontje, bij Mieke zijn het altijd grote telefoons). Ik weet niet hoe ze het doet, ik kan dat niet, zo lang telefoneren, maar zij doet het, en ik moet zeggen, het is altijd prettig met haar te babbelen. Ik vrag me wel af of zij niet bijna failliet gaat aan telefoonkosten???

Allee, ik ga" d"ermee stoppen, a domani ?

Taal

Je moet eens op internet opzoeken : "Coucke en Goethals"...
Je weet direct het belang van TAAL, de beide hierbovengenoemde mannen werden te Charleroi gehalsrecht (guillotine), totaal onschuldig, tenzij aan het feit dat zij zich niet konden verdedigen daar zij Frans-onkundig waren, en de rechters het zelfs niet nodig vonden een nederlandskennende tolk te hebben...
Ik heb in een van mijn vorige schrijfsels gemeld dat ik op een rommelmarkt het boek over dit rechterlijk dwalen in handen kreeg. Het is één pamflet voor de vrijmaking van Vlaanderen.Als je dan beseft dat het tot 1967 duurde voor onze grondwet in het Nederlands vertaald werd...

Maar daarover wil ik niet schrijven, er is al genoeg wrevel en ruzie in ons kleine leefwereldje, ik wil gewoon eens de aandacht trekken op "taal".

Er wordt heel dikwijls gediscussieerd over wat nu eigenlijk de belangrijkste uitvinding van de mens was, het wiel, het vuur, of wat dan ook, maar ontegenzeggelijk is de grootste verworvenheid van de mens: de taal !

Zonder de mogelijkheid om gedachten ook duidelijk te maken aan anderen, zonder de mogelijkheid verworven kennis door te geven, zouden we wellicht nog nergens staan, en in de bomen rondslingeren (ikke al lang niet meer, met mijn slechte rug was ik al lang ten prooi gevallen aan een of ander roofdier)

Nu spreekt men hier vlaams, nederlands, maar waarom ? Het antwoord is niet zo eenvoudig, en we moeten een heel eind in de geschiedenis teruggaan om te weten waarom er in dit of dat land of streek die of die taal gesproken wordt. Ik wil dan niet teruggaan naar de oorsprong van onze taal, maar gewoon proberen een antwoord te vinden waarom we hier vlaams kouten en enkele kilometer van hier waals.

Geschiedkundig was dat niet zo, taal stopte niet aan de gemeentegrens of gewestgrens of landgrens, neen taal stopte niet, nergens...taal liep gewoon van de ene taal over in de andere, de gewesttaal ging van vlaams heel geleidelijk over naar frans, via een heleboel tussenvormen. Bij heel oude mensen die nog het echte dialekt spreken in wat nu grensgebieden zijn, kun je nog heel wat van die mengtaal terugvinden, in Menen eten ze uit een assiete, geen franse assiette, maar assiete met een vlaamse ie klank.

De zaak is veranderd toen er werkelijke landsgrenzen kwamen en verplicht onderwijs. (De belangrijkste stap naar een nationaal gevoel hebben wij te danken aan...Napoleon !)
Plots evolueerden dan de landen naar instellingen zoals we ze nu kennen, legers werden opgericht met dienstplichtigen (vroeger waren er alleen huurlingenlegers, en in de steden schuttersgilden en dergelijke) en de wetgevingen werden opgesteld in de taal van het volk (of zoals bij ons in de taal van de machtigste groep, het financiëel sterkere Wallonië en de taal van de adel, de clerus en de "hogere" burgerij.)
Plots werd de grens dan ook een "taalgrens", werden de mensen verplicht de opgelegde taal te kennen, ja zelfs te spreken...Ook het onderwijs werd dan in die taal gegeven. In ons arme Vlaanderen werden de mensen die het geluk hadden iets verder dan het lagere onderwijs te "studeren" verplicht dat in het Frans te doen. Mijn moeder hoorde bij de gelukkigen die langer dan de meesten kon schoollopen, zij zat op het franse pensionaat bij de nonnen te Deinze...Het onderwijs was er niet alleen degelijk, het was er ook op gericht het frans te prefereren, wie op de speelplaats betrapt werd op vlaams, werd streng gestraft, en ons moeder bleef van "haar" franse taal houden. Als kind leerde ik het alfabet van moeder, maar sprak (en spreek) de letters meest op zijn frans uit, niet meer de double V, maar wel de Y-grecque...
Mijn vader was Vlaming, met een hoofdletter, had op eigen houtje frans geleerd, maar was zeer vlaamsgezind. Ik denk dat ik van beiden de liefde voor zowel vlaams als frans heb meegekregen, eigenlijk moet ik corrigeren, en zeggen de liefde voor taal...
en nu kom ik weer bij mijn inleiding, taal is de verbinding tussen mensen, dus taal is belangrijk als je mens wilt zijn, tussen en met mensen. Eén van mijn beste vrienden is een Waal, un dur, en hij vertelt moppen over vlamingen, en ik over walen, en we genieten beiden, want we kennen elkaars volksaard en we weten met elkaar te sprekenen van elkaar te leren en te genieten, ik in mijn -allesbehalve perfekte- Frans, hij in zijn basterd-vlams...tof !

Heb je het al gezien, het is nu 10.20' am, en 't regent nog niet !

tot morgen ?

beter

Hallo, ik ben er weer, echt, meen ik, ik kan weer staan en zelfs al enkele meters stappen zonder snijdende pijn! Joepie!

Wat niet beter is, is het weer...Ik durf niet meer door het raam kijken, 't is niet te doen. We zitten precies in een tropische moesson, maar dan zonder tropen, 't is zelfs koud ! En weet je, de voorspellingen zien er zo schitterend uit hé, tot 6 juni geven ze regen, afgewisseld met stortbuien!

In mijnen hof staan er nu al weken papavers op het punt open te gaan...Hopelijk zijn ze niet rot voor ze werkelijk open willen gaan.

De kippen zijn van slag, de planten proberen terug de grond in te kruipen, 't is bijna zomer, maar op zijn belgisch. Straks staan er weer mensen op de dijk te Oostende in de wetenschap dat achter het watergordijn een nog veel groter waterplas ligt, een waterplas die naar het heet zout is, maar wellicht, met al die regen wordt dat moeilijker vast te stellen.... We moeten nochtans niet schrikken van dat slechte weer, we leerden het al in onze schooltijd, Belgie geniet (geniet??)van een zeekklimaat...De leraar schreef het vroeger wel fout, met één k, de dwaas!

Ne mens zou er echt depri van worden, waar is de zon ????waar ???is ??? de ??? zon?!?!?!?

en weet je, we zeggen en schrijven vandaag 26 mei, bijna juni, en mijn lindeboom is nog altijd niet helemaal dicht gegroeid. Ik zie er nog steeds de lucht (of 't water?) door! Vorig jaar zaten er dezen tijd al jonge bosduiven van tak op tak te wippen, maar je kon dat alleen raden, aan 't bewegen van de takken...Nu zouden ze zich zelfs nog niet eens kunnen verbergen...

Aany maakt zich ongerust, de haag, blijft maar groeien, en met dat weer kan ze de snoei niet aanvatten. 't Is erg hé, dat zij dat moet doen, en dat het al veel te zwaar werk nog zal zwaarder zijn door dat kloteweer !

Dat vind ik het ergste aan mijn ziekte, het feit dat een ander moet opdraaien voor mijn werk.
Daar mag ik niet op denken, of ik voel mij rot!

'k Ga stoppen,of ik begin weer te zagen, tot morgen?

Erfelijk belast

Toen ik in 't zesde of vijfde middelbaar zat, in 't college te Oostende, hadden we een leraar natuurkunde (Biologie was nog niet uitgevonden) Zijn naam weet ik niet meer, we noemden hem Chips Junior...(Hij had er een broer die ouder was en ook les gaf, en dat was Chips senior, of wat dacht je.)
Het was tijdens één van die lessen dat chips doodleuk poneerde dat kikkereitjes die groene dingentjes waren die op het water dreven. Ik grinnikte iets te luid..."Goderis weet het weer beter ?" "Ja meneer" "Leg eens uit, meneer Goderis..." Zijn stem klonk helemaal niet vriendelijk. "Wel meneer, kikkereitjes (kikkerdril noemen wij dat) zijn zo'n gelatine bolletjes, met een klein zwart bolletje in..." De leraar zei dat hij les gaf, en niet ik..."Weet je wat, meneer, ik breng mijn soort eitjes mee, en jij jou soort, we zetten ze hier in een bokaal en kijken waar er kikkervisjes uitkomen..." Natuurlijk had ik gelijk, en later nog eens toen ik bewees dat er ook vissen waren die geen eieren legden, maar levendbarend waren...Zoals steeds in -wellicht alle scholen- kreeg de leraar op het examen blijkbaar zijn gelijk, maar dat konden we alleen zien aan zijn wraakzuchtige punten, en dat was toendertijd niet bediscussieerbaar...

Maar wat mij zo blij maakt, is dat dit erfelijk is !!!! Gwendolyn ligt in de clinch met haar lerares over het feit dat er wel degelijk roze dolfijnen bestaan ! En ze heeft gelijk, er zijn er zelfs enkele soorten, de bekendste (zie foto) leeft in de Amazone, maar er is ook nog een Chinese soort. Ik heb vol vreugde de foto's en het wetenschappelijk artikel uitgeprint voor mijn kleindochter...Hopelijk zijn de juffrouwen tegenwoordig wat sportiever, maar eigenlijk kan het mij niet schelen! Mijn kleindochter heeft bewezen dat, als je gelijk hebt, je dat ook moogt, kunt en moet verdedigen! 'K ben trots !!!!

...ondanks ik nog veel pijn heb...'t is al wat beter, maar ik kan nog altijd maar met moeite van mijn pc naar de tafel. De dokter zei dat ik, als het nodig was maar eens een dag of drie in bed moest blijven, maar toen ik hem zei dat liggen één van de houdingen is waarbij ik pijn heb, antwoordde hij daar niet op. Het beste zit ik in een bolleke, geleund op mijn ellebogen, nu eens wat naar links, dan eens wat naar rechts. Als dat ook begint te duwen, dan sta ik eens op en "wandel" wat, tot dat ook weer duwt...Enfin, afijn zei ons groottante altijd, ik moet niet zagen, 't gaat al wat beter, en de uitbreiding van medicatie zal wellicht de verbetering versnellen.

Tot morgen

Sorry

Vandaag geen blog, te veel pijn, ben al naar UZ geweest, kreeg inspuitingen
hopelijk tot morgen

Het DAK

DAK, in hoofdletters, want zo moet Bart zijn dak nu wel zien...Of liever niet zien, want het is er nog niet. Gelukkig heeft de dakdekker gisteren, met héél véél moeite een dekzeil kunnen spannen over het dek, en hopelijk zal hij morgen, woensdag, echt met dekken kunnen beginnen. De reden van de moeilijkheid is dat de pannen niet geleverd werden, hopelijk vandaag wel, zodat hij morgen kan dekken. Hopelijk lukt het nu, want Bart is deze nacht in de salon gaan slapen, op de sofa, want het geklepper van het dekzeil was er hem net iets teveel aan...

Gelukkig vermindert de wind nu wat in kracht. Weet je, ik ben van de kust afkomstig, en daar denkt men het patent te hebben op wind, die van het binnenland weten niet wat wind is...Nu weet ik wel beter, hier boven op de berg heb ik soms het gevoel dat het hier nog feller waait dan aan de kust.

Juist een telefoontje gedaan met Luc, zoals je wel verwacht, we gaan niet vissen in dit weer, zo zot zijn we niet (nog net niet). Luc heeft het product dat hij vrijdag kocht in die winkel in zijn vijver gedaan om de zweefalgen weg te krijgen, maar tot op heden ziet hij nog geen resultaat...misschien is het nog te vroeg, of is de regen spelbreker. Hopelijk komt het in orde, want momenteel zie je de vissen niet eens zwemmen, het water is precies erwtensoep, zoveel zweefalgen zijn er ! Je moet eten geven om vast te stellen dat er nog vis in zit. Zo heb ik kunnen vaststellen dat Toon, de goudvis die ik vorig jaar heb gevangen, er nog in zit, en in blakende gezondheid verkeert, Willy echter, een even groot exemplaar die door Willy was gevangen en aan Luc gegeven, heeft het loodje gelegd...
In de winkel hebben we dergelijke grote goudvissen gezien, ze kosten er 95 euro het stuk...Dat komt omdat goudvissen heel traag groeien, dergelijke dieren zijn al veel jaren oud, en wrden dus al al die jaren gekweekt en gevoederd... Maar mooi zijn ze wel !
In mijn vijver moet ik dat niet houden, die vissen zijn veel te groot, of mijn vijver te klein!

Vanmorgen met ik opgestaan met verdomd veel pijn, en het gaat niet over! Het is echt niet te doen! Ik probeer dan altijd om de pijn weg te duwen uit mijn hoofd, en zolang ik in de badkamer benen/of mijn kleren aan het aantrekken ben, zing ik dan, me concentrerend op toonaard en woorden. Bij sommige bewegingen schiet de pijn dan wel eens een noot overhoop...
Zelfs nu zit ik schots en scheef voor mijne pc, zoekend naar de houding die het minst pijn doet.

Je moet je daar niets van aantrekken, het gaat wel weer wat beteren, en ik heb eerlijk liever dat men er geen aandacht aan geeft, de pijn wordt alleen maar intenser als je er de aandacht op zet. Praat liever van heel andere interessepunten, daar help je mij (en wellicht ook de andere pijnpatiënten) veel meer mee.

Ik ga stoppen, als er veel typefouten in zitten, sorry, maar ik ga niet herlezen...

tot morgen..

boten, schepen, sloepen...

Toevallig vond ik een site met de melding dat er in Oostende een grote tentoonstelling komt van levend erfgoed, alles wat met de uitbating van de zee te maken heeft, of daaromtrent. Ik liet het weten aan mijn zusjes, en Suzanne zei dat de schepen nu al aan het toekomen waren te Oostende, en dat ik het zeker eens moest zien...Als dat zou kunnen hé, ik zou potferdikke een gelukkig man zijn, want dat zou willen zeggen dat ik daar zou kunnen rondslenteren, boten bezoeken, staan kijken en genieten...Helaas, dat hoort niet meer bij mijn mogelijkheden.
Vooraleer mijn zus Lieve nu op haar achterste poten gaat staan dat zij dat mailtje niet heeft ontvangen, dan heeft ze wellicht gelijk, om een of andere duistere reden kwam het hier terug als onbestelbaar...Ik heb de site niet weer gezocht om het nog eens door te sturen, maar je vindt het wel op de toeristische kant van de site van Oostende, zusje lief...

Het heeft maar een haartje gescheeld, of mijn leven zou er gans anders uitgezien hebben...Ik heb een periode gewerkt op de Mailboat Ostend -Dover, en dat was een job die ik echt heel graag deed. Mijn vader zaliger kende iemand die daar blijkbaar heel wat te zeggen had, en ik heb nog altijd de brief liggen die daar onmiddellijk ingang gaf tot de vaste job...(het partij-kaarten-examen...)
Ik heb het niet gedaan, gewoon omdat ik vond dat het geen leven was voor iemand die ook nog een gezin wou hebben...Het was er "hardstikke" plezant, als jonggezel, je had er een leven uit de duizend, je dronk whisky als een koe water (allee, iets minder...) je baas was een collega, de echte baas zat ergens ver weg, aan wal...
Had ik het wel gedaan, hoe zou mijn leven dan gelopen zijn? In ieder geval zou ik allang die job kwijt zijn, want de mailboat is ter ziele...

Maar toch, blijkbaar heeft de mailboat dat tikkeltje zeemansbloed uit onze familie een beetje wakker geschud, en ik ben nog altijd een beetje verliefd op de zee, op haar geur, haar zachte deinen, haar wilde golven, haar eindeloosheid, haar stormen en haar schitterend blinken in de zon, het bij nachte oplichten in een spookkachtig groen, het st-elmusvuur op de masten touwen en relingen, de eindeloze luchten met miljarden sterren, de zware dreigende wolken die overlopen in de donkere einder, hier en daar in stukken gescheurd door het wilde wit van hoog-opzwiepende golven...

Ik word er zowaar poëtisch bij, het jeukt blijkbaar nog meer dan ik me zelf bewust was.

...en hier schijnt de zon verblindend schel op de natte asfalt...Reeds enkele dagen staat er in de tuin een papaver klaar om open te barsten, maar de kou en de natte houden het openen tegen, misschien wel zolang tot hij verrot in de bot...

Pépé, de eigenaar van het viswater in Wannegem Lede zei dat juni ook slecht weer zal geven, juli zou goed worden. Toen ik hem uitleg vroeg naar die "prognostiek" verklaarde hij dat, na jarenlang bijhouden, hij tot de overtuiging was gekomen dat de eerste 12 dagen van het jaar overeenkwamen met het globale weerbeeld van jaar...Dus op 7 januari(=juli)
moet het -volgens pépé-goed weer geweest zijn, terwijl 6 januari (=juni) slecht was...Ik weet het niet meer...Jij wel ?

September wordt ook goed volgens mijn private weersvoorspeller op lange termijn. Ik ben benieuwd, jij ook ?
Tot de volgende blog...

ps: Vannacht weer geregend, fel geregend, hoe zou het bij Bart geweest zijn ? Is de dakdekker er nu ???