vrijdag, juni 27, 2014

De wereld volgens...

Deze aanhef lees je wel eens hier en daar, en dan volgt een uitleg over hoe meneer of madame X de wereld ziet. Volgens de schrijver. Want soms kan ik me niet ontdoen van de indruk dat eigenlijk de schrijver ZIJN of HAAR visie daar bij stopt.

Maar eigenlijk doen we dat allemaal een beetje... We zien de wereld op onze hoogst eigen manier, en toch niet helemaal persoonlijk, want we laten ons beïnvloeden langs alle kanten.

En de meeste mensen maken dan geen onderscheid meer tussen hun idee en dat van hun favoriete club, partij, school, geleerde, geloof of wat dan ook. Integendeel ze gaan dan niet alleen alles slikken, ze gaan het ook verdedigen, en maken zich zelfs boos tegen wie het niet eens is met de visie van...

Een supporter van Club Brugge kan niets goeds zien in het spel van vijand Anderlecht, en omgekeerd. Ook bij de politiek zie je dat sommige mensen op de duur maar een visie meer tolereren en propageren.

En we hebben dat allemaal in meer of mindere mate.
Ik ook, en u wellicht ook.

Als ik luister naar het nieuws op Eén en dan op VTM en dan op een Waalse zender, en dan op een Franse en op een Britse (Internet is een prachtige uitvinding!), dan stel je vast dat bepaalde items heel anders vertaald worden naargelang wie ze brengt. Met andere woorden, als je maar op één zender luistert, dan ben je in feite geïndoctrineerd, en ken je maar een versie van de waarheid. Want wellicht is er geen enkele van die zenders die bewust zit te liegen, nee, ze zien het zo, omdat ze al jaren op die manier hebben leren denken.

Ik ben voor het eerst tot de ontdekking gekomen van die waarheid, toen ik van uit het katholiek onderwijs overstapte naar het officiële net... En mijn lievelingsvak geschiedenis plots heel andere accenten en heel andere uitleg kreeg.

Dat was voor mij een openbaring, en het deed me zoeken naar het uiteindelijke antwoord... een antwoord dat ik nooit (nog steeds niet) heb gevonden. We krijgen niet de naakte feiten... of beter, de naakte feiten zijn de enige stukjes die te verifiëren zijn. Maar geschiedenis is niet een opsomming van feiten, het is een feit waar je de oorzaken en de gevolgen van moet overzien, en net daar kleurt men in...

Soms zal men dit wellicht bewust doen, maar merendeels doet men dat onbewust. Men geeft zijn visie op de feiten, en men denkt eerlijk dat zijn eigen visie de enige, de echte, de juiste is. (Er zijn uitzonderingen: in een totalitair regime zoals Noord Korea hoor je alleen de door de leiding gedicteerde versie).
Maar zelfs in niet-totalitaire landen is het nieuws "gekleurd"... Ik weet dat ik, onbewust veelal beïnvloed ben door mijn opvoeding en mijn verleden, en als ik dat wil vermijden, dan neig ik naar het tegengestelde, om mijn neutraliteit in de verf te zetten, waardoor ik net weer niet neutraal ben.
Met andere woorden, er is geen neutraliteit, er is geen waarheid... er is interpretatie.

De secularisering van het Westen, is volgens mij onder meer een gevolg van het feit dat steeds meer mensen hebben leren denken buiten het kader van de godsdienst waarin ze zijn opgegroeid. We leren meer zelfstandig denken, gewoon door alle middelen die ons ter beschikking staan, en dan lijkt het plots niet meer logisch dat je dat denken voor bepaalde items over boord moet gooien, en dogma's en andere geloofspunten moet gaan slikken, als onaantastbaar.

Wij staan net aan het begin van het zelf leren denken... Misschien komt men ooit tot een wereldbeeld waarin men religie en andere dingen gewoon in twee aparte kadertjes gaat bekijken, als zijnde van twee soorten (denk)werelden. Nu lijkt het me nog steeds dat de ene partij zich vooral afzet tegenover de andere. Niet religieuzen maken als het ware een dogma van het niet-geloven, en gelovigen maten een dogma dat non-believers sowieso naar de hel gaan.

Eigenlijk vind ik al die tegenstellingen leuk (Ook al ben ik er zelf niet helemaal vrij van: ik krijg de kriebels zodra ik het woord politiek hoor)...
Maar om het scherp te stellen, eigenlijk bekijken we heel de wereld een beetje op de manier van een supporter van een of andere club... Al wat niet tot "mijn" club behoort is slecht...
Ik vind het leuk...

U ook ?

tot de volgende ?

donderdag, juni 26, 2014

Chip

Ik behoor tot de generatie die de miniaturisatie hebben weten ontstaan... We liepen op straat met de eerste draagbare radiootjes (portatiefjes), en we zagen Bonanza op de eerste TV's in onze straat. Maar dat men steeds meer kon doen op een steeds kleiner ding, daar stonden wij met grote ogen naar te kijken.

De eerste computer, die minder kon dan de smartphone in je broekzak, was zo groot als een doorsnee hotel... En plots kwamen daar de Personal Computers... Herinner je je nog Tandy ? Ik heb jaren met een Tandy gewerkt, een occasie... Die dingen hadden niet voldoende geheugen om Windows XP op kwijt te kunnen, maar toch stonden wij verbaasd over wat je daar allemaal mee kon !

Met Floppy's werkten wij met "externe" programma's...

En de chips werden steeds beter, en steeds kleiner.

En de computer was maar een klein onderdeeltje van wat die piepkleine dingetjes allemaal deden.

We kregen de Pacemaker, een klein toestelletje dat je hart aan de praat hield als het eigenlijk had willen stilvallen...

De wetenschap maakte grote sprongen, en op de TV zagen we wonderlijke dingen, waar we nadien nooit meer iets over hoorden. Zo herinner ik me een konijn dat onder water leefde, en in een vol aquarium, onder water lustig een wortel zat te verorberen. Men sprak dan van een doorbraak waardoor men aan de zoogdieren een soort kieuwen gaf, waardoor eindelijk de overbevolking zou zijn opgelost: we logeerden gewoon in de oceaan, plaats zat !

Men deed opzoekingen naar het inplanten van chips in de hersenen, en de tijd was niet ver meer, dat we zelf computer zouden zijn... Gedaan met studeren, alle wijsheid in het bezit van iedereen, dank zij de ingeplante chip...

Er kwamen zoveel dingen in zo'n ijltempo op ons af, dat er een heleboel bijna vergeten zijn. Onder meer dat leven onder water, en die ingeplante chip...

En dan vraag ik me af: wat is er met al die dingen gebeurd ?

Waren dat doodlopende sporen, waar men gestopt is met doordenken, omdat er onoverkomelijke moeilijkheden waren? Of is het, zoals zo veel van onze uitvindingen, plots gemilitariseerd? Zijn er in het Amerikaanse (of Russische of Iraanse of...) leger(s) geniën aan het werk, die niet echt menselijk meer zijn, maar levende computers ? Zijn er ergens militaire bases onder water, veilig voor heel wat rampen, die het boeltje kunnen overnemen als op de oppervlakte van de aarde alles verloren lijkt ?

Wat is er gebeurd met al de onderzoekingen naar Psi-krachten? Heel wat van die zaken werden vroeger heel openbaar gevoerd, ik meen me te herinneren dat men in universiteiten her en der serieus onderzoek deed naar de mogelijkheden om met de geest contact te hebben met mensen aan de andere kant van de aarde, of diep in het heelal... Ook dat is langzaam doodgebloed... Geen resultaat ? Ik vraag het me af, want we kregen jaren aan een stuk relaas over de vele vorderingen en de wonderlijke resultaten... en plots lukte blijkbaar niets meer, en werd alles met de mantel van de liefde bedekt... En geen kat lag er blijkbaar van wakker.

Ach, wellicht denkt u nu op nog andere "ontdekkingen", die plots uit het collectieve geheugen zijn gewist... (En ik vraag me af of er iemand of iets is dat bewust zit uit te wissen???)

Wellicht zijn er een deel van die dingen werkelijk op niets uit gelopen, maar wellicht zijn er inderdaad een deel... die geheim geworden zijn, of in de ijskast zijn gezet omdat de wereld er nog niet rijp voor was (Wie oordeelt daar dan over?)...

Ik kan niet geloven dat al die zaken verdwenen zijn... Ik kan met moeite geloven dat een deel er van tot niets hebben geleid, dat een deel ervan stilgevallen zijn wegens te weinig vorderingen, maar een deel er van zal zeker nog ergens wel actief verder onderzocht worden... Misschien zelfs al gebruikt worden, zonder dat wij, gewone mensen, het mogen weten.

Ooit zag ik (met een ganse groep) een UFO... Een driehoekig ding dat doodstil in de hemel hing te hangen, zonder lawaai te maken. En plots vertrok met een verschrikkelijke versnelling. Ik geloof niet dat dit iets buitenaards is... Ik geloof des te meer dat dit een van die dingen is die we eigenlijk niet mogen weten...

Ik heb weinig zorgen over die dingen op zich, ik heb des te meer zorgen over de vraag wie dat allemaal in handen heeft, en wat het doel er van is? Waarom het niet vrij te gebruiken is? Waarom het altijd weer bindingen lijkt te hebben met het militaire (Mijn UFO zag ik tijdens de eerste Golfoorlog)...

En dan maak ik me wel zorgen. U ook ?

tot de volgende ?

woensdag, juni 25, 2014

Stomme reclame !

Nu en dan zit ik te grinniken in mijn zetel, bij het aanhoren of lezen van bepaalde reclameslogans...
Gisteren was het weer van dattum !
Op de TV: "Flamigel geneest tot 40 % sneller !"
Ik wist niet eens dat Flamigel ziek was...

Ik ben een vijand van reclame, omdat het vooral neer komt op het creëren van behoeften die er niet zijn.

Ooit zag ik een uitzending waar men bewees dat men zo ver ging, dat men ziektes bedacht om bepaalde "medicatie" te kunnen verkopen. Om het anders te zeggen, een doodgewoon normaal lichamelijk verschijnsel gaan betitelen als ziekte !!! Kan het nog gekker ?

Maar gewoon het idee al dat men via de reclame behoeften gaat creëren, dat vind ik al meer dan erg. De mens gaan overtuigen van het feit dat zijn leven tot op heden leeg en zinloos is geweest, omdat hij niet eens wist dat hij   Huppeldepup niet gebruikte, voorbijgaand aan het feit dat huppeldepup niet eens bestond. Soms is het niet eens iets wat echt het leven vergemakkelijkt of echt rijker maakt, maar is het een hebbedingetje zonder echte reden van bestaan.

Reclame is een vast onderdeel geworden van ons leven, en ons leven is een vast onderdeel geworden van De Economie... Met hoofdletters, want de economie beheerst de wereld. De uiteindelijke macht ligt in de economie. Wie de economie beheerst, beheerst de wereld. Als het communisme is gevallen, dan is dat enkel en alleen door de economie. Niet door het falen van de leer. Want die leer is niet beter of slechter dan de meeste anderen. (Ik wilde eigenlijk schrijven: dan de anderen, maar door het woordje "meeste" laat ik netjes de deur open voor de leer waar u in gelooft... Dat is een handigheidje gepikt uit de kunst van de publiciteit...)

Ooit, in een ver verleden, moest ik het boek "The hidden persuaders" ofte  "De Verborgen Verleiders" lezen, waarin men de techniek van het overtuigen tot in de meest verderfelijke wijzen kan leren kennen.
Het boek zal ondertussen al lang en breed verouderd zijn, en er zullen al weer heel wat betere (lees nefastere) manieren zijn om de mensheid te indoctrineren. Ja, indoctrineren, want ook de publiciteit voor een zakje chips is een indoctrinatie ! Mede dank zij dergelijke praktijken, zitten wij met een Westerse wereld vol Obesitas.

Men maakt van u, van hem en haar en van mij een hele studie, om te weten hoe zij ons best kunnen overtuigen tot het aankopen van... tot het gebruiken van... tot het leven als...
Telkens u in een winkel (vooral grootwarenhuizen en dergelijke) gebruik maakt van een klantenkaart, worden al uw aankopen zorgvuldig op uw naam genoteerd en dienen zij als basis om de reclame beter te richten op uw koopgedrag. Ergens in het bestand van winkel X zoudt u uw koopgedrag van jaren ver kunnen inkijken. En wellicht ook de nota's daarbij, waaruit blijkt welke invloed uw koopgedrag heeft op de reclamefolder en op de opstelling van de goederen in de winkel waar u gaat kopen...

Met andere woorden, jij bent niet langer Piet of Jan, nee, je bent gewoon een studieobject.
Men ontrafelt jou leven, om er zo goed mogelijk in te kunnen doordringen.
Religies en filosofieën kunnen daar nog een les gaan leren !

In de praktijk weet en voel je daar niets van. Je hebt er geen idee van wat men met uw levenswijze allemaal doet.

Mij beangstigt dat. Het geeft mij een gevoel dat ik niet langer baas ben over mijn eigen doen en laten, mijn eigen zijn.

Heb jij dat ook ?

tot de volgende ?


dinsdag, juni 24, 2014

Zomer

Voilà, we zitten weeral enkele dagen in de zomer. En 't is echt zomerweer, niet qua hitte, maar wel qua zon. Heerlijk is dat. Alles hel verlicht door de hemelse schijnwerper, en schuilplaatsen in de zwartste schaduw. Want hoe feller het licht, hoe zwarter de schaduw lijkt... Tot je er in zit, want dan blijkt het daar ook nog heel licht te zijn.

De graskanten zijn (eindelijk) afgereden. Niet dat die graskanten me stoorden, van mij mogen ze blijven staan, maar ze moeten op de kruispunten het zicht op de weg al veel vroeger vrij maken. Als ik aan het kruispunt met de jagerij kom, zal ik nu misschien het verkeer van rechts wel zien, en niet moeten gokken dat er wel niemand zal zijn...

Maar dat ze nu de graskanten langer laten groeien, dat is echt een goede zet, nu zie je weer veldbloemen langs de velden staan.  en wie weet nestelen er ook wel enkele vogels in. Daarom mogen ze van mij best heel het jaar blijven staan. Ze groeien dan wel een stuk door tot in mijn voortuintje, maar nu en dan trek ik daar dan wel het langste gras weg. Want ook in mijn voortuintje mogen de vogels en de insecten thuis zijn.

Maar weet je, ondanks al die (kleine) maatregelen, zie je zo de natuur achteruit gaan ! Toen wij hier kwamen wonen, waren de zomers vol van het gezang van de leeuweriken, hoorde ik bij het ochtendschemeren nog eens de kwartel roepen, vloog het hier vol zwaluwen, en ga zo maar door... Een heleboel van die dieren zijn weg, of zijn gewoon heel zeldzaam geworden, ook hier, in het landelijke Mater.

Nu verkopen ze zaad om in je tuin onkruid te hebben die speciaal geschikt zou zijn voor de vlinders. Onkruid verkopen ! Hoe erg is het dan gesteld met de natuur? En als je er eventjes wilt op letten, in je tuin zie je steeds hetzelfde onkruid, vier, vijf soorten en basta... Al de rest is blijkbaar ook een zachte dood aan het sterven. Maar ja, iedere week komen ze hier met een sproeimachine over het veld rijden, met weet ik veel welke sproeistoffen allemaal. De grond is zo dood als een...pier, pieren die er niet meer zitten.

Opa, ik heb jeuk, ik heb hier een muggenbeet, die verschrikkelijk jeukt !!! Wrijf er even over met een blad weegbree ! Weegbree? En dan gaat opa mee, langs de bermen wandelen, om te zoeken naar een struik weegbree...Hier, hier staat er, trek maar dit blad af, kneus het en wrijf het op die muggenbeet, maar dat is een breedbladige weegbree, die is niet zo straf als de smalle... We zoeken nog wat verder. ... Kinderen kennen de planten niet meer, en zeker de kinderen uit de stad kennen ze niet meer. Dat melk van de koe komt is al zo raar... en een ei uit de poep van de kip? Je vertelt het hen misschien beter niet, want ze zijn kinderen uit een steriele wereld, waar alles netjes verpakt zit in dozen en plastic. Bonen trekken, waar je dan nog de aarde moet afspoelen ! Bah !

Er bestaat momenteel een organisatie die ijvert voor het consumeren van de vruchten die er niet perfect uitzien en die niet precies passen in de verpakking... Kromme peentjes, bultige aardappelen, kromme komkommers (Vandaar de naam van de vereniging "Kromkommer"). Maar wie op de buiten woont, of zelf tuiniert, die eet al altijd die dingen op ! Een schorseneer die onderaan gesplitst is, is misschien iets lastiger te kuisen, maar even lekker ! En even voedzaam.

Waar zijn we mee bezig ?
Ons eten moet niet alleen voedzaam zijn en vitaminenrijk, het moet ook nog eens de ideale vorm en maat hebben ! Want we eten met onze ogen... Boven ons voedsel hangen speciale lampen die het een beter, frisser, smakelijker uitzicht geven. Bij de beenhouwer ziet al het vlees er rood uit, alsof het levend van het beest is gesneden... Zelfs bij de kapper hangen meestal geen gewone lichten, maar lichten die er je beter doen uitzien, want je zit heel de tijd naar je eigen façade te kijken in die enorme spiegels...

Waar zijn we mee bezig ?

We moeten ieder jaar zo nodig andere kleren kopen, want de mode... en je tablet ziet er in de nieuwe versie ook al anders uit en heeft wel zeven nieuwe piefjes om volmaakt onnodige dingen mee te kunnen doen...

Waar zijn we mee bezig ?

Nee, ik ben NIET ouderwets, nog een tijdje en je zult zien dat ik net modern was, een voorloper... Als het nog niet te laat is.


tot de volgende ?

zondag, juni 22, 2014

Groei

Ondertussen weet je natuurlijk al lang dat hier, voor mijn raam een linde staat te staan... Hier vlak boven me, is de kamer van Koen...Of liever de kamer waar onze Koen placht te slapen. Nu is dat de kamer waar ik mijn turnoefeningen doe, iedere morgen, eerste werk, nog voor het wassen.

Waar ik hier, beneden eerder op de stam kijk, kijk ik boven op de kroon van de linde.
En het zal wel een typisch tijdverdrijf zijn van een gepensioneerde, maar ik bekijk de groei van de linde.

Voor er blad op kwam, kwam het hoogste takje zo'n 5 cm onder de rand van het vensterraam, als ik met mijn benen tegen het bed stond. Nu komen de hoogste bladeren al zo'n dikke dertig centimeter boven de rand van het raam.

Heel precies is de meting niet, want je kunt heel fiks rechtop gaan staan, of ingezakt als een pudding, of gewoontjes - maar wat is dat precies? Ik probeer de drie standen uit, om zo min of meer "gewoon" te bepalen. Dus heel nauwkeurig is het zeker niet. Maar toch, in een paar maand dertig centimeter !

Ook in de breedte groeit de boom zo snel, en zelfs naar onderen toe ! Want pas 12 dagen geleden snoeiden de tuinmannen de onderkant van de bladermassa wat weg, opdat ik weer aan mijn brievenbus zou kunnen, en omdat de hortensias niet zouden versmachten onder de dichte massa bladeren... en nu hangen er al weer bladeren tot op de hoogte van de hortensias...

Ik weet het wel, waar hou ik me in godsnaam mee bezig ?
Maar ik hou van planten, ik hou van observeren, en de combinatie van die twee maakt dat ik die boom in de gaten hou, iedere dag omstreeks hetzelfde uur van de ochtend. De boom is niet de enige plant die ik "bewaak", heel wat planten in mijn tuin worden door mij haast iedere dag geschouwd, en iedere dag verheug ik me in de groei, de bloei, de zaadvorming, het pollenvormen en noem maar op. Ik hou net zo goed mijn kippen in het oog. Iedere middag als ik het afval van de keuken en het overschot van het eten aan de kippen voeder, sta ik er een wijle naar te kijken. De pikorde, het gedrag van de hanen (één is de baas, de andere probeert stilletjes nog een kip te verschalken terwijl de andere zorgt voor de etende hennen. De haan eet nooit mee, hij roept zijn hennen met een soort zacht geklok, en wijst ze het eten aan, en dan waakt hij op de veiligheid van zijn kudde. Onder de hennen is er een volgorde van voorrechten. De hoogste hen in rang mag eerst de beste beetjes pakken. Als een ondergeschikte hen te dicht komt, krijgt ze een pik.

Er zitten nu twee nieuwe hennen in het hok, eentje is er al eens -heel kort- buiten geweest. Ze zitten voorlopig helemaal onderaan de pikorde. Dat zal wel wijzigen, want die pikorde ligt niet vast. Zo kun je soms zien dat een van de hennen niet goed in het vel zit, want plots is ze helemaal naar onderaan de pikorde verwezen.

Je ziet, voor iemand die kijkt, is een hoendererf best het kijken waard !

Ik las bij mijn blog-vriend De Woelmuizenier dat zijn kippen een terrein hebben dat groter is dan gans mijn tuin... Mijn kippen hebben wel een heel ruim hok, (een oude serre), maar het buitenterrein is niet echt groot. Toch lopen ze er graag rond, en houden er van in de schaduw van de vijgenboom te zitten flodderen in het rulle zand. Als de vijgen rijp zijn en afvallen, dan is het vechten om te snoepen van de suikerzoete vijgen. Blijkbaar houden kippen ook van zoet. Die soort vijgenboom draagt echter niet zoveel vruchten. Vroeger had ik nog een andere variëteit, en daar kwamen heel veel vijgen op. Ik heb die weggedaan omdat daar de wespen massaal op af kwamen, en mijn vrouw is allergisch aan wespensteken... Zij gaat voor, ook op lekkere vijgen.

Waar het me spijt voor mijn kippen, ben ik voor de rest best content met mijn kleine tuin... Ik moet nu al de tuiniers vragen om het onderhoud te doen, mocht ik zo'n grote tuin hebben, dan zou het hier wellicht een oerwoud zijn. Goed voor vogels en insecten, maar niet te doen voor de mens. (Ik heb de tuinmannen hier doen komen om die reden !)

De Woelmuizenier beschikt duidelijk nog over een betere rug dan de onze. Goed voor hem, en zalig om zo'n tuin te hebben en proper te kunnen houden. Hij tuiniert dan ook op een hele speciale manier... Je moet zijn blog eens navlooien over de kweek van zijn aardappelen. Ik volg het op de voet, heel benieuwd naar het resultaat van die wonderlijke werkwijze.

Dat we elkaars blog volgen heeft wellicht te maken met het feit dat we beiden veel voor de natuur voelen, en beiden graag observeren...

Tot de volgende ? (Ik weet nog steeds niet of het dagelijkse ritme er steeds zal zijn...maar dat weet je nu al wel)

zaterdag, juni 21, 2014

Meconopsis cambrica

Meconopsis cambrica
Meconopsis cambrica (Photo credit: Wikipedia)
Oei, wat klinkt dat geleerd... Maar heel mijnen hof staat er vol mee, dus moet je er niet bang van zijn !
Eigenlijk zoek ik al jaren hoe die dingen heten, en bij het zoeken naar iets anders, botste ik plots op het antwoord op dit oude raadsel !

Ergens in de vroege jaren 90 van de vorige eeuw (wat klinkt dit oud !), maakten Anny en ik een voettocht door Schotland: The West Highlandway, van Glasgow naar Fort Williams... Een prachtige belevenis, in een zonovergoten Schotland (Je zult het niet geloven, maar er was dat jaar een hittegolf in Schotland !!!). Een van de dingen waarvoor je echt eens Schotland moet bezoeken (liefst te voet !), is de prachtige natuur. En een van de vele bloemen die ons daar opvielen, waren die mooie gele papavertjes, bij duizenden. Zo mooi, dat ik ijverig op zoek ging naar rijpe zaaddozen, en die zorgvuldig bewaarde in een papieren zakje.

Thuisgekomen zaaide ik dat her en der in de tuin... Het jaar nadien wachtte ik tevergeefs op de gele papavers, maar noppes... Nu ja, dacht ik, dan niet... Het zal hier niet willen groeien. Maar het jaar daarop stond plots heel mijn tuin vol met die heerlijke gele kleurenspatten.

Wat ik ook zocht, ik vond die dingen niet terug in boeken. Of ze leken er op, maar net niet, of de bloem was juist, maar dan waren de bladeren anders... Enfin, om een lang verhaal kort te maken, ik klasseerde mijn papavers als "onbekend" maar mooi...

En nu, vandaag, zoekende naar een andere tuinplant, bots ik op "de schijnpapaver" ofte Meconopsis cambrica... mijn Schotse papavertje !

Ik heb al eens stiekem van het zaad van mijn gele papavers laten vallen in de berm voor mijn deur, maar tevergeefs, het wil blijkbaar niet echt verwilderen, al doet het dat wel in de tuin !
Weet je wat leuk is, onder de foto staat Welsh poppy... Dus uit Wales ! Nu ja, laat ik er dan maar Great Brittain van maken, zeker niet Engeland, anders krijg ik alle Schotten op mijn dak !

Wie deze mooie spatten geel ook in zijn of haar tuin wil hebben, die moet maar eens langs komen, of mij een seintje geven, dan stuur ik u desnoods wat zaad op... Maar dus niet schrikken als je het eerste jaar niets ziet van bloemen... Ik vermoed dat ze dus tweejarig zijn of zo...

Wij genieten er in ieder geval van, en vinden het een heerlijk bloempje !

tot de volgende ?




vrijdag, juni 20, 2014

Broodje woef

Ik las zonet een haartikeltje over het feit dat men in het grootste deel van China nog steeds hond eet...

Ik moet eerst en vooral bekennen dat ik behoor tot de mensen die dolgraag een stukje vlees op hun bord zien... Ik hou van een malse biefstuk, ik hou van een stukje lekkere vis, en zelfs ongeboren gevogelte (eieren) verorber ik met graagte. Ik hou ook van groenten.
Kortom, ik ben een echte omnivoor.

Waarom struikelen wij dan over het eten van hond?

Honden zijn bij ons huisgenoten geworden. Ik ga niet stellen dat we helemaal geen werkhonden meer hebben, maar ze zijn zeldzaam geworden. Honden behoren nu tot het gezin. Troeteldieren. Katten hebben veelal ook dat statuut... en toch hoor je nog heel vaak vertellen dat "men" in de laatste oorlog her en der katten heeft opgegeten... Van honden hoor je dat niet, tenzij je de verhalen leest uit de strijd in Stalingrad en zo, daar at men wellicht zelfs lijken van mensen op.

Ik ben een hondenvriend, heb tot voor kort zowat altijd een of meer honden in huis gehad, en voor mij waren dat ook huisgenoten, vooral gezellen voor de kinderen. Dus beticht me niet dat ik niet weet waarover ik praat, of dat ik niet weet hoe een honden-mens voelt en denkt.

Maar ik wil proberen eens logisch te denken... De meeste mensen houden wel van een lekker stukje konijn, maar niemand denkt er over om zo'n mini-konijntje te gaan slachten en opeten, ook al zou het formaat eigenlijk beter geschikt zijn voor de meestal kleine gezinnen van tegenwoordig. Gewoon, omdat dat mini-konijntje het statuut heeft verkregen van ... troeteldiertje. Als je dat nuchter bekijkt, dan moet je dat wel gek vinden, en al naargelang je het idee "troetel" of het idee "lekker" vooropstelt, zal deze gedachte je misschien doen over hellen naar "ik eet geen konijn meer" of "Wat kan het formaat mij schelen"...

Kortom, als we dat idee doortrekken naar hond, dan is er geen een zinnige reden om die hond anders te gaan bekijken dan dat konijn. Met andere woorden, als je konijn eet, dan kun je net zo goed hond eten. Er is geen echt verschil.
In India is de koe heilig, bij de Islam en de Joden is het varken onrein, en wellicht zijn er nog wel zo'n voorbeelden te vinden. Sommigen maken er zelfs een punt van op welke manier het dier geslacht is ! En ik denk hierbij niet alleen aan aan Halal, maar net zo goed aan de dierenrechtenactivisten, die eisen dat er verdoving wordt gebruikt.
Het is nu al heel lang geleden, maar vroeger slachtte ik zelf mijn kippen en konijnen... Een beetje heug tegen meug, maar het moest nu eenmaal. Ook bij het slachten van varkens was ik regelmatig aanwezig, en nu en dan gooide ik een snede brood in het opgevangen bloed, en roerde het dan met mijn hand, zodat het niet zou stollen, en men er lekkere bloedpensen zou kunnen van maken.
Als je dat nu vertelt tegen je kleinkinderen, dan bekijken ze je als een soortement barbaar, iets uit verre verdorven tijden.

Maar ze eten wel konijn, kip, biefstuk en hesp...
Voor hen ligt de grens ergens bij het niet zien slachten...

Als ze in China hond eten, dan kan ik dat niet veroordelen, want ik zie geen echt verschil tussen die hond en onze koe. Er is wel een verschil tussen onze hond en de hond daar ver weg in China. Wij kweken onze hond als gezel, als huisgenoot, zij kweken de hond zoals wij onze konijnen kweken. Om op te eten. En fundamenteel is daar geen verschil in.

Je kunt het ook -even logisch- totaal anders gaan benaderen ! Je kunt evengoed vaststellen dat er geen fundamenteel verschil is, en dat wij dus gewoon weg geen vlees of vis of eieren meer mogen en kunnen eten, willen wij ons niet bezondigen aan het doden van soortgenoten, want uiteindelijk zijn ook wij zoogdieren... Net zoals die hond of dat dwergkonijntje...

On gebit verraadt dat wij omnivoor zijn... En net zoals de leeuw moet doden om zelf te kunnen overleven, lijkt het me logisch dat een omnivoor dus ook wel eens vlees eet... Maar het is een feit, dat wij in onze welvaartsstaat véél te veel vlees eten, veel meer dan eigenlijk goed is voor ons !

Dus is het goed dat wij op zijn minst een deel dieren wat meer als mooi, lief, troetelbeest gaan bekijken, en maar nu en dan een stukje vlees verorberen van dieren die we helemaal niet gekend, zelfs niet gezien hebben... Een beetje schijnheilig, maar als omnivoor...
Wat ons doet huiveren voor hond op het bord is geen lichamelijke reactie, maar een gevolg van het feit dat wij mensen de dieren gaan bekijken vanuit ons eigen specifieke standpunt.
Zonder dat denkvermogen, zonder die empathie... werd ook hier een stukje hond op het satéstokje geprikt, als passend bij onze nationale frietjes...

djudedju... en ik heb het nog niet eens gehad over het verorberen van meelwormen en kevers !


tot de volgende ?