druk, druk, druk....

Image via WikipediaVanmorgen al vroeg dag, dagelijks bestuur van Ziekenzorg Mater-Welden. Marc is ziek, en Jeanette is verontschuldigd. Op de dagorde: voornamelijk het opstellen van het komend werkjaar...
Als je het zo eens allemaal na elkaar begint op te sommen... geen wonder dat het leven druk is, en dan staan daar nog niet de vergaderingen bij van het verbond, en de kaartingen van Okra, en de taak om Sinterklaas te zijn, en de academie en mijn andere hobby's... geen wonder dat we altijd bezig lijken.
Maar wellicht is dat DE manier om mens te blijven en te vergeten oud te worden. We hebben daar immers geen tijd voor.
Deze namiddag dan vlug naar de academie, en vanavond pogen mijn mails en sociale netwerk te bekijken. Morgen op ziekenbezoek bij Georgette die plots met hoge suiker te maken kreeg...
Ondertussen zal Anny verder doen aan de voorbereiding voor de volgende CREA -Ziekenzorg... Ze is er weliswaar geen lid van, maar toch is ze er bijna maandelijks met mij aan bezig om alles voor te bereiden en klaar te stomen. Zo is ook zij plots ingeschakeld... djudedju...
Eén van de telkens terugkerende aandachtspunten op de vergadering: medewerkers (bestuursleden) vinden, die ook daadwerkelijk zich inzetten.
Een probleem waar het wel lijkt of ik er al heel mijn leven mee bezig ben...

En dan hoorde ik vanmorgen op het radionieuws van 8 uur een werkgever die er voor opteerde dat Europa maar best meteen ons land onder curatele zou plaatsen... Rechts, rechtser, rechtststststst... Wat denken die mensen eigenlijk ?
Denken ze nu echt dat je de economie weer er boven op zult helpen met alle sociale verworvenheden over boord te gooien? Wat doe je dan met de daling van de koopkracht van het eigen volk? Of vinden ze het helemaal niet erg te horen dat de crisis in Griekenland wellicht enkele decennia zal duren? Als zij als individuutje het maar goed hebben... (Voor zolang dat duurt...)

Niemand kan toch ontkennen dat de welvaart in ons land er pas gekomen is met de sociale verworvenheden ? En heus niet alleen voor de armen, ook de rijken werden er beter van. Het enige wat hen kan dwarszitten is dat hun rijkdom niet meer zo elitair is, dat zij niet meer de enigen zijn met geld... Misschien is rijk zijn niet interessant als iedereen rijk is... dan ben je niet meer "boven" de anderen gesteld. Wat heb je aan een Ferrari als iedereen met zo'n knoert van een wagen zou rondtoeren...

Misschien zie ik het verkeerd, maar ik denk dat dit het is wat die mensen missen, duidelijke macht, duidelijk onderscheid...

Van mij mag iedereen een stuk meer hebben dan ik heb, als ik genoeg heb om mijn leven te leiden. En ik geef toe dat ik in mijn leven niet alleen denk aan eten, drinken, verwarming en behuizing... Ik reken het normaal dat ik ook naar de academie kan, dat ik naar de rommelmarkt kan, dat ik wel eens een bloemetje koop en, en en...
En als ik dat eerlijk bekijk, dan is wellicht één van de voornaamste dingen in "mijn leven" het feit dat ik niet afhang van anderen. Wat ik nodig heb kan ik zelf bekostigen. (Zolang mijn gezondheid binnen de huidige norm blijf heb ik ook, buiten mijn vrouw, niet echt anderen daar nodig (als ze niet ziek is of op reis))...

Ik ga moeten stoppen, want straks moet ik weeral weg... druk  ! druk   ! druk   !!!!!!!!!!!!!!!

tot de volgende ?

Daar roert entwat, daar loert entwat...

Image via WikipediaVanmorgen nog een stukje bekeken van het laatavondnieuws van één...
In Egypte is bezig wat ik eigenlijk al voorspelde in een van mijn vorige blogs... Op een of andere manier lijken revoluties veeleer te leiden tot nieuwe revoluties dan tot bevrijding. Dit heeft m.i. twee hoofdredenen: wie dan aan de bak komt kent niets anders dan een dictatoriale manier van bewindvoeren en zet dus in feite  het systeem voort, met andere gezichten, maar voor de rest veelal zelfs dictatorialer dan voorheen (om de verkeerden af te straffen). Tweede reden is dat de revolterende bevolking vocht voor vrijheid, en dus verwachten ze de volledige vrijheid, individueel, compleet... En dus is het nieuwe bewind, zelfs al zou dat serieuze pogingen doen om democratischer te zijn, gedoemd om te mislukken in de ogen van de revolutionair... Ook na een revolutie moeten er immers regels blijven, anders is het de chaos...

En ook in ons eigen Belgenland is bezig wat ik voorspelde... BHV is in schijn opgelost, maar de regeringsvorming gekoppeld aan begroting en beleid, dat komt niet van de grond. Dus is in werkelijkheid ook BHV niet opgelost. Meteen is NVA daar om de "reddende" hand te bieden, en toch een regering te vormen, dat nog veel rechtser zou zijn dan waar nu over gestruikeld wordt. Mocht men die optie aannemen, dan weten ze toch dat de prijs daartoe nieuwe onderhandelingen zijn over BHV ??? En dus: terug naar af...

Wat heb ik tegen rechts ?
Omzeggens hetzelfde wat ik heb tegen links... In de politiek, net zoals in alles, ligt de beste oplossing ergens in het midden.  In die zin, dat een maatschappij maar goed kan marsjeren, als iedereen zijn stek heeft. Als iedereen een zekere welvaart heeft in het geheel. Als zieken, werklozen en gehandicapten ook een plaatsje hebben. Als er kortom evenwicht is en welvaart voor iedereen. Ik weet wel dat de absolute gelijkheid niet haalbaar is, misschien zelfs niet eens echt wenselijk, maar een maatschappij mag geen outcasts hebben.
Dat evenwicht is een voortdurende zorg.  En het is helemaal niet gemakkelijk, je hebt immers met mensen te doen! Er zijn ongetwijfeld werklozen die zich "installeren" in de werkloosheid, er zijn ongetwijfeld mensen die van de ziekenuitkering profiteren om een soort verlof te nemen, er zijn gehandicapten die van hun letsel misbruik maken om voorrechten te bekomen... Maar die uitwassen mogen de meerderheid die niet profiteert niet deze rechten doen ontnemen.
Wij kennen werkgevers die echte dictators zijn in hun bedrijf, we kennen winkeliers met woekerwinsten, maar de meerderheid daar is ook niet zo, en men mag van links dan ook niet dat evenwicht verbreken.
Kortom, het is een voortdurende evenwichtsoefening...
Het Belgische overlegsysteem heeft tot op heden dat redelijk behoorlijk tot goed gedaan.
En daar zit hem eigenlijk het geheim: het overleg.

Het gevaar begint als we of links, of rechts een duidelijke meerderheid zien verwerven! Dan dreigt een scheeftrekking van het systeem in de ene of in de andere richting.
Tweede gevaar is als men niet meer wil overleggen, en iedereen op zijn standpunt blijft staan. In vakbondsmidden leidt dit tot staking of anderzijds tot lock-out.  Wat op zichzelf veelal de aanleiding is om alsnog over te gaan tot overleg en tot een oplossing. Ook al is die oplossing dan veelal wat te veel naar links of naar rechts, het blijft een oplossing in vrede en het herstelt zichzelf in de volgende onderhandelingen automatisch.

Wat zien we nu ?
Men wil eigenlijk niet meer praten binnen de regeringsvorming. De logische stap zou zijn dat ze uit elkaar gaan, en dat nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven, maar het moeizaam bekomen BHV-vergelijk en de de druk van een steeds rechtsere maatschappij, gekoppeld aan een steeds agressiever optredend Europa, maakt dit onmogelijk !
Dus blijven ze wortelen...

Eén van de gekste zaken is wel dat we nu vaststellen dat één partij de anderen gijzelt, op basis van een sterke positie die hij niet werkelijk heeft. De Rechtse liberalen verloren immers de verkiezingen, maar eigenen zich nu de macht toe, op basis van het feit dat de geweigerde NVA ook rechts is (nog veel rechtser), en als stok achter de rechtse deur kan figureren...
Links schijnt zich dat niet te realiseren, en wil profiteren van zijn goed verkiezingsuitslag, die echter voornamelijk Waals is, waar het rechtse overwicht hoofdzakelijk Vlaams is... Wat in ons moeilijke landje nog maar een moeilijkheid bovenop creëert...
Kortom, ze willen en kunnen niet met elkaar klappen.
Ze voelen zich beiden de overwinnaar, en willen beiden van hun overwicht gebruik maken.
En beiden weigeren te zien dat er dus niet echt een overwicht is.
Dat het evenwicht dan ontstaat door Vlaanderen in balans te brengen met Wallonië maakt het evenwicht nog veel precairder...

In de titel van mijn blog haal ik een stukje aan van Boerke Naas, van Guido Gezelle... Een gedicht over het gezonde boerenverstand...
Wil boer Naas niet eventjes met zijn vuile klompen door heel die regeringsakker gaan ploegen ???
Van mij mag het!

Van mij mag men in alle kranten een aankondiging zetten:


GEZOCHT
Gezond verstand
Om een hele bende politieke oenen te vervangen
Grote beloning

Maar ja, de boeren van vandaag zitten ook al te wurtelen in Boerenbond en Drietand, en we zouden er dus al op zijn minst twee moeten zetten, die dan eerst zelf weer zouden moeten overeen komen, zonder te willen klappen met elkaar...
djudedju

kloteland

tot de volgende ?

Den Vuistslager

Image via WikipediaGisteren op de rommelmarkt te Aalst gevonden:
Librije der Geneeskonst
Job van Meekeren
Heel- en Geneeskonstige Aenmerkingen

In de "voorreden van den autheur tot den Lezer, vinden wij een opsomming van sporten...
Worftelaer, fpringer, looper, worper en vuiftflager.  Nee, ik heb me niet vergist, in die tijd werd de s geschreven door een soort f, maar dan een f zonder het horizontale streepje in het midden...
Boksers waren er nog niet, dat waren dus vuistslagers... Heerlijk woord, moet ik onthouden !
 Wat die worper was, daar heb ik het raden naar, discuswerper ? Kogelstoter , speerwerper ? geen idee !

Ik heb er nog maar een klein beetje in gelezen, maar er staan prachtige verhalen in, over zijn ervaringen in het helen van kwetsuren aan het bekkeneel (lees schedelfracturen).
Een Duitse soldaat had een stuk schedel die ingedeukt was. Door een geneesheer werd het kapotte stuk er uitgelicht, en hij legde er een stuk schedel van een hond op ter bescherming van het gat in de schedel. De man genas voortreffelijk. Maar nu komt het...
Toen de kerk dat hoorde mocht de man niet meer binnen in de kerk, werd hij uitgesloten uit de gemeenschap (in den ban gedaen), en moest hij eerst dat stuk hondenbeen laten verwijderen vooraleer hij weer kon aanzien worden als kind van god...
Heerlijke literatuur, die veel verder gaat dan de geneeskonst...
Het is een beeld van een maatschappij...
Bij ieder kwetsuur aan het bekkeneel staat er ook een verhaal bij over wie het gaat, en hoe de kwetsuur is ontstaan.
Frans Hendrikszoon van West Reenen, Gouddraadtrekker, die een venster, op een bovenkamer, omdat het al te veel klemde, uit zijn duimen wilde lichten, wikte zijn lichaam in het venster (dat zeer wijd, hoog en groot was) te wichtig over: zo dat hij met het hoofd, en met het venster en al, tegen een blok en op de straat schoot: waar door hij een wond op het voorhoofdbeen, omtrent de kroonnaad, doch naar de linkerzijde wat hellende, met een zinkbreuk in het voornoemde been bekwam.... De zin is nog lang niet ten einde, maar ik wil het u niet aandoen... Ik heb het u al zo makkelijk mogelijk gemaakt en het weliswaar in zinsbouw behouden, maar in de ons gewone schrijfwijze neergepend... (Djudedju, mijn stijl wordt er door aangetast !)
Maar ik citeerde dit stukje, om u aan te tonen dat het hier meer is dan een boek over geneeskunst, het biedt een inzage in het dagelijkse leven. De beschreven man was gouddraadtrekker, wat dat ook moge zijn... Ik vermoed dat het inderdaad het trekken van draden uit goud was, die dan verwerkt werken in heel dure kledij. Job van Meekeren leefde van 1611 tot 1666... Het boek is een tweede druk van 1728 en het geheel werd in 1979 gereproduceerd... (Denk dus maar niet dat ik een origineel exemplaar bezit... ik wou dat het waar was, maar helaas, driewerf...)
Ik heb het meegebracht, omdat ik van die verhaaltjes hou... Ze vertellen ons dingen uit het leven van toen, die we uit geschiedenisboeken niet kunnen leren. Ik heb me al altijd vragen gesteld over de gewone mens in de geschiedenis. Ik kon uren luisteren naar ons moeder toen ze verhaalde over haar leven tijdens de oorlog (1940-1945), en hoe ze moesten leven, wat ze te eten hadden, hoe ze voedsel smokkelden en hoe ons vader kolen ging stelen uit een Duitse voorraad... Maar vooral die kleine dingen bleven me bij, het eten, hoe ze in de ruïne van hun huis nog enkele kerstballen terug vonden die niet gebroken waren...
Hoe de boeren wittebrood voerden aan de kalveren terwijl zij hongerden...
Dingen die het leven kleuren.
Dingen die echt belangrijk zijn.
Veel belangrijker dan ene Hitler en zijn politiek is het leven van de massa gewone mensen, maar je vindt er niets of heel weinig over... Maar wat is dan belangrijker? Het leven van miljoenen mensen, of het leven van die enkele politici ? We zien nu, vandaag de dag wat voor een oenen dat zijn. En dat klein beetje schuim zou dan de geschiedenis vormen van het geheel ?
Bizar...
Kijk, vandaag de dag probeert men steeds meer en meer, ook de geschiedenis van de gewone mensen vast te leggen, binnen de context van het geheel. Dat lukt ook steeds beter en beter, dank zij boeken, kranten en dergelijke meer. Ik hoop dat misschien ooit dit blogje een beetje inzicht geeft in de mens van nu.
Dan zou ik pas echt een bijdrage hebben geleverd tot het beeld van de mensheid, met al zijn grote en al zijn kleine kantjes...
Maar ook als mijn blog beperkt blijft tot u alleen, dan is dat niet erg, want dan doe ik u misschien een klein beetje anders kijken naar "Geschiedenis"... Het vak dat zo veel studenten verfoeien omdat ze slechte leraars hebben, die zwaaien met data in plaats van te tonen hoe de geschiedenis de mensen aan elkaar verbindt, hoe de mensheid is gegroeid door al die stormen van oorlogen, dictaturen en konkelarijen heen... Die je leren hoe de mensen leefden, en vooral hoe ze overleefden...
Ik heb het geluk gehad een paar dergelijke leerkrachten te hebben (tussen de vele soepkiekens door), en ik ben verliefd geworden op geschiedenis, omdat ik verliefd ben op het fenomeen "mens"...

Heerlijk... Geschiedenis is gluren door een gordijntje dat er allang niet meer is.

tot de volgende ?

kommer en kwel

Image via WikipediaIk lees te veel...  Ik kom tot de vaststelling dat onwetendheid een zalig iets moet zijn.
Lezen over Amerikaanse Presidenten die hun Franse ambtsgenoot proberen over te halen tot een "heilige" oorlog met duistere passages uit de bijbel zijn er voor mij te veel aan.
Dat politiekers grote oenen zijn, dat wist ik reeds, doch dat het volslagen idioten zijn, dat is zelfs voor mij te veel...
Wat er nu gebeurt binnen de grote economische crisis, hoe banken mogen stom doen, hoe de belastingsbetaler die stommiteiten met zijn eigen spaargeld die stommiteiten moeten toedekken, hoe landen plots alle echte onafhankelijkheid wordt ontnomen om Europa in een stroomversnelling te brengen...
Ach, ik zou wellicht veel gelukkiger zijn als plant.
Gewoon met mijn wortels diep in de grond staan te staren naar de lucht, hoestend als er weer een temperatuursinversie is, en me vergissend tussen lente en herfst door dat gekke weer... Maar zonder zorgen, volgend jaar groei ik wel weer, en troost je, bomen sterven staande.

Ik echter ben een lezend mens...
Naar mijn mening is het schrift bij uitstek de grootste uitvinding van de mensheid.
We weten niet waar het schrift is uitgevonden, en steeds meer zijn we geneigd te concluderen dat er verschillende bronnen zijn waar het schrift, onafhankelijk van elkaar is ontstaan, maar eigenlijk heeft dat weinig belang. Belang heeft alleen dat het schrift er gekomen is !

Dank zij het schrift kon de kennis, de ervaring van de mens van generatie naar generatie doorgegeven worden. Voorheen was dat alleen mogelijk door verbale overlevering. Bij volkeren waar nog geen schrift is, werden ellenlange teksten gememoriseerd, en van generatie naar generatie zo doorgegeven. Maar bij het ontstaan van het schrift, was dit niet meer nodig, was het risico op vervorming van de tekst plots veel en veel kleiner. Wetenschap werd werkelijk weten-schap.

Het duurde nog eeuwen vooraleer er een makkelijk hanteerbaar cijfersysteem kwam, en nog een stuk langer voor de simpele nul uitgevonden werd, maar toen was zowat alles opschrijfbaar en uitrekenbaar.

De echte grote doorbraak kwam er echter pas met de uitvinding van de drukkunst met losse letters. Daardoor werden de boeken, het drukwerk in het algemeen, voor steeds meer mensen betaalbaar, en werd lezen en schrijven stilaan meer en meer gemeen goed.

Maar meteen werd ook de leugen gemeen goed...
En ook toen al was het voor de gewone sterveling quasi onmogelijk om waarheid van leugen te onderscheiden. Zelfs nu nog, in de echte wetenschappelijke tijdschriften worden regelmatig bewuste leugens verspreid, om de eigen glorie te bewieroken met uitvindingen die er niet eens echt zijn.
Van die teksten heb ik echter weinig last, omdat dit niet echt tot mijn leesvoer behoort.
Waar ik wel last van heb, is wat er dagdagelijks in de krant komt en in de media, waar gelogen wordt dat het niet mooi meer is.
Vooral gelogen met politieke redenen...
Zelfs onze "Vaderlandsche" Geschiedenisboeken staan vol leugens en verkeerde interpretaties.
Ook veelal met politieke bedoelingen. Ik herinner me goed het verschil tussen de "katholieke" en de "vrijzinnige" versie van onze geschiedenis... Beiden schreven over de zelfde feiten, maar gaven er een eigen interpretatie aan.
Heel duidelijk beiden gericht op het eeuwig gelijk aan de "goede" kant te krijgen.
(Terwijl net daardoor bij beiden voor mij alleen vraagtekens overbleven, en het begrip "juist" voor het eerst wankelde.)

Hoe meer ik lees, hoe meer ik luister, hoe minder ik zeker ben van iets.
Als er al één ding is waar ik zeker van ben, dan is het dat ik niet zeker ben, is voor mij geen tegensprekelijke zinsnede.
Ik vraag me zelfs af of er ook nog maar iemand is, die de echte waarheid kent. Hoe we het ook draaien en keren, de waarheid en de interpretaties er van zijn zo door elkaar geweven, zo geörienteerd naar die of die richting, dat het op de duur niet meer te ontwarren is.
Kortom, de enige conclusie is: er is geen waarheid meer.
Er is alleen nog de eigen interpretatie van feitenmateriaal, die hoe dan ook, beïnvloedt is anderen, door interpretaties die u opgesolferd werden.

Als er al één reden is voor al de kommer en kwel die ons nu bezorgd maakt over het heden en over de toekomst, dan is dat wel het feit dat alles leugen is... Niets staat echt vast, niets is nog echt goed, niets nog echt kwaad. Voor alles bestaan er redenen, drogredenen en rechtvaardigingsgronden.
Zelfs onze "rechtspraak" gaat niet meer recht ! Bij ieder proces worden ellenlange lijsten van verzachtende omstandigheden ingevoerd, die de misdaad moeten verzachten tot een kleine misstap, een fait divers...  Zelfs daar is waarheid niet meer duidelijk en eenduidig.

Ik lees te veel...
Ik weet te veel dat ik niets zeker weet.
Maar u ook niet
de waarheid is niet meer
de leugen eigenlijk ook niet
want ieder koestert ZIJN waarheid

ergens zijn we allemaal verpolitiekt...
djudedju

tot de volgende ?

De trein der traagheid

Nee, ik heb het niet over de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen, alhoewel deze titel ook daar goed zou klinken. Maar niet lang meer ! Nee, binnen kort rijden de Belgische treinen perfect op tijd ! Alle twee !

Nee, ik heb het over de snelle manier waarop onze politici onder leiding van de locomotief Di Rupo nu bezig zijn. Nee, ik schrijf bewust niet "aan het werk zijn", want mocht je ooit zo werken, dan hou je niet lang je job ! (Tenzij misschien in de ministeries ???).

De moeilijkheid is dat de partijen niet eens weten wat onderhandelen is, of liever, ze weten het wel, maar de goede wil moet van de anderen komen, "want ik ben juist", is de instelling van iedere partij. Iedere partij blijft halsstarrig (komt uit de paardenwereld) staan op zijn eigen standpunt, want dat moet zeker behouden blijven.
Onderhandelen houdt in dat je de standpunten aanpast aan elkaar, zodat het geheel voor iedereen aanvaardbaar is (en wellicht ook niemand echt gelukkig maakt). Je kunt en moogt niet verwachten dat je in een overleg alle laken naar je toehaalt. Dat kan nooit lukken !
Onderhandelen is in feite de beschaafde manier om oorlogen en vechtpartijen te vermijden.
We mogen dus wellicht verwachten dat binnenkort onze politici niet aan de onderhandelingstafel zullen zitten, maar er onder zullen liggen... te vechten...
Zie je Beke al worstelen met Di Rupo ? Of de kleine Tobback met de kleine Decroo ?
Ik heb binnenpretjes als ik er aan denk...
Het leuke is dat het hier "democratische" partijen betreft... De NVA, het Vlaams Belang en de FDF zijn er niet eens bij. Het zijn de toonbeelden van de democratie, van het overleg die daar bijeen zitten te wurtelen...

Waar is de tijd van de polderbizon, van de oude Tobback, van Vanden Boeynants en compagnie, die zorgden voor leven in de stille brouwerij van de Wetstraat. Dat was allemaal verbaal geweld (en zeggen dat ze dat niet uitzonden !!! Jammer !) maar toch, je kon ze nog eens horen gemeen uithalen. Nu zijn ze veel beschaafderderderder, en halen ze gewoon de vloer onder de ander zijn voeten uit, maar heel zachtjes, met een zachte borstel gal en venijn bedekt met honing aan de anderen voeren.

Nee, ik denk niet dat ik ooit het genoegen zal hebben ze onderling te zien worstelen, in onmacht het gewoon op te lossen, heil zoekend in het recht van de sterkste, terug naar de Middeleeuwen... Komen ze er niet uit met dat worstelen, dan trekt iedereen zich terug in zijn kamp, bouwt versterkingen op, verzamelt zijn leger dommeriken en trekt ten strijde, zijn vrouw achterlatend met de zorg over de kleine pagadders en veilig tegen indringers dank zij een kuisheidsgordel...

Zouden ze echt nog dommeriken vinden?
Tot mijn spijt moet ik wel vaststellen dat er nog zijn...
Mensen die deze bietekwieten nog geloven, die onvoorstelbaar trouw zijn aan hun partaai...
Mensen die niet zelf denken, maar gewoon de gedachten van de grote leider overnemen als hun eigen stramien...

Zo ontstaan oorlogen... Een pak lieden die niet meer zelf denken, maar de ideeën slikken van de leider en zijn propagandamachine... We hebben het nog gezien.
Daarom deze oproep: Mens denk ! Trek je zware bottines aan en ga er daar eens in stampen. Als het paard niet trekken wil, dan moet je er met de zweep over... (Maar nu krijg ik Gaia en Peta tegen zeker ?)

tot de volgende ?

Zwar(t)e klei...

Gisterennamiddag heb ik platen gemaakt van 12 mm dik en 13.5 cm breed op 75 cm lang. 2 stuks. Daarna twee dergelijke platen die echter maat 11.1 cm breed zijn. In Zwart bakkende klei.

Het klinkt veel simpeler dan het is... Je moet twee latjes hebben van de juiste dikte, dan moet je met dikke worsten een vlak klei maken, die dikker is dan nodig, maar ook een stukje breder dan nodig. Als je dat hebt gedaan, dan leg je de latjes langs de klei massa, en je begint met een deegrol de klein uit te rollen tot ze de hoogte hebben van de latjes... (12 mm) Vergis je niet, dat is behoorlijk zwaar, en tot je verbijstering kun je blijven rollen... Je ziet iedere keer weer dat de deegrol het nog iets platter maakt. Vergeet ook niet nu en dan je latjes af te kuisen, want als daar klei op ligt, dan klopt de dikte niet meer. Idem met de deegrol, want ook daar blijft klei aan hangen. Kuisen dus, en rollen. Als je ziet dat het bijna goed lijkt, controleer dan met een metalen lat, die je verticaal op de latjes houdt, en die je dan op die manier over de klei trekt. Nu en dan stoppen om de klei van de metalen lat te schrapen... Je vraagt je af van waar die klei blijft komen !!! Nadien nog enkele keren met de deegrol om het glad te maken...

Dan neem je een winkelhaak, en snijd de onderkant van de lange lat klei af, loodrecht daar op naar boven over de ganse 75 cm snijd je de klei recht af. En dan weer naar onder, waar je netjes de maat van 13.5 of 11.1 cm afmeet... Dan weer loodrecht (winkelhaak) naar boven, en als je het goed deed, dan is 75 cm verder de breedte nog steeds correct... Dan moet je de lap klei ergens gaan leggen waar hij lederhard kan worden. Je neemt een voldoende grote plank, legt daarop een reuzegroot stuk plastic. Je neemt dan je stuk hout (bekleed met doek) waar je de lat klei op hebt gemaakt, en je keert die om op de dubbele laag krantenpapier die je op dat plastic-vel hebt gelegd... Voorzichtig wat helpen om de klei te doen loskomen... Oef, eerste lat klaar en op de plaats. Afdekken met dubbel vel krantenpapier... Volgende lap klei maken...

Voor de meeste van die handelingen kun je niet anders dan dit rechtstaand doen. Dus met pijn. Op de duur met véél pijn. Zo veel, dat bij het maken van de laatste lat klei, het zweet tappelings van mijn gezicht liep. Niet van het behoorlijk zwaar werk, maar vooral van de pijn... Dat weet ik nu ook weer. Als ik nog dingen maak in balkvorm, dan maak ik ze een stuk kleiner ! Vanmorgen niet kunnen turnen.

Ik wilde een zwarte balk, waarvan maar één kant een kleurige tekening krijgt... Dus lijkt het het simpelste om dit meteen te doen in zwartbakkende klei. Die klei is een stuk duurder dan de andere, en is ronduit smerig om mee te werken ! Ongebakken is het precies chocolade-mousse. Het plakt aan je handen, aan je materiaal, dus moet je alles netjes opkuisen ook nog. Ik denk dat ik in het vervolg de balk maar ga kleuren nadien... Lijkt me properderder....

Mijn handen doen nog pijn, en mijn rug ook.
Hopelijk wordt het stuk nu ook nog mooi... Het wordt in ieder geval iets anders dan wat ze ooit maakten in de academie. Ik zal er, wat betreft de inkleuring van de figuur, werken met een soort onderglazuur die nog niet eerder werd gebruikt in de academie... Die glazuren zijn ook niet goedkoop... Keramiek maken is heel mooi, maar is niet meteen een goedkope hobby.  Nu ja, alle hobby's kosten... En met de duiven spelen is veel duurder.

Och ja, op de rommelmarkt kocht ik een ei. Een leeg ei van een struisvogel. Mijn bedoeling is om te proberen dat ei te bewerken. Ik ga proberen dat ei zodanig te bewerken, dat je er als het ware door kunt kijken. Dus ga ik in dat ei gaten maken, hopelijk zonder het ei te breken.  Als het lukt, dan probeer ik het nog, maar ga dan ingewikkelder tekeningen maken, waarbij je op de duur afvraagt hoe het ei ei kan blijven...

Ik weet het, ik ben gek. Gelukkig maar, wat zou je anders vandaag weer moeten lezen?
Gelukkig, want dat ben ik... Wie kan anders vertellen dat hij al die heerlijke dingen kan en mag maken? Wie niet creatief is, weet niet wat hij/zij mist in het leven !
Je hoeft echt geen Groot Kunstenaar te zijn, je kunt best leuke dingen maken, zelfs met afval... Kijk, dat is pas heerlijk. Van uit het niets iets moois maken.

Zelfs uit van die smerige vuile bruine, zwartbakkende klei...
djudedju

tot de volgende ?

door het bos de bomen niet meer zien...

Image via WikipediaIk ga alleen enkele hele bekende noemen: Facebook, Twitter, Netbook, Linkedin, Chime In en nog een hele resem andere, en er zijn er nog steeds meer en meer op komst. Nu gaat Microsoft er ook nog eentje oprichten, Ah ja, want Google heeft zijn G+ gemaakt dus...
Kortom, we lopen verloren in de "sociale" netwerken...
Een mens weet niet meer waar hij staat of liever moet staan...
Je krijgt een vriendelijk mailtje of je vriend wil zijn met Jan klaassen, zo ja, wordt dan maar lid van sociaal netwerk X, wil je met Mie Katoen vrienden zijn, dan doe je dat op sociaal netwerk Y.  Als je AddThis installeert, dan kun je de meeste op een schermpje bij elkaar zien en reageren, maar allemaal ??? Nee hoor, er ontbreken er wellicht nog enkele tientallen...
Het lijkt wel of er een sociale BOOM (spreek uit boeoeoem op zijn Engels) is uitgebroken of losgebroken.
Maar is dat wel zo?
Zijn die dingen wel zo sociaal ?

Ik moet toegeven dat ik nu contacten heb met een hele boel lui die ik uit het oog was verloren, en met een heleboel die ik eigenlijk amper ken... Dank zij die sociale netwerken, dus je zou kunnen zeggen dat het een goed ding is. Maar wat is contact ? Een korte opmerking op een schrijven van hem of haar (veelal slechts een "I like It") en af is de kous.  Heel veel contact is er niet... Wel gluur je veel. Je krijgt een inkijk bij diegenen die dat sociaal netwerk veel te veel gebruiken.
Zo volg ik grinnikend de liefdesperikelen van oud-lieven (Nu ja...) van mijn kleinzoon... En stel vast dat liefde bij die jonge snaken heel kort duurt...
Volg ik wikileaks en lees ik de persberichten...
Maar vooral: ik lees mensen.

Zelf gebruik ik het om reclame te maken voor deze eigenste blog... en nu en dan reageer ik op berichtjes van anderen, maar meestal beperk ik me tot het lezen er van. Veelal bedwing ik mijn lust om te reageren, omdat ik niet hou van polemieken. De ervaring heeft me geleerd dat sommige mensen die kunst helemaal niet beheersen, en alras overgaan tot persoonlijke en bitse opmerkingen. Maar daar is een oplossing voor: dan "ontvriend" je ze...

Je moet zelfs geen ruzie meer te maken, je ontzegt ze de toegang tot jou netwerkje... Boem ! ontvriend !
Heel sociaal is dat niet, maar wel heel makkelijk.

Tussen al die sociale netwerken is er verbazend weinig verschil. Dat komt wellicht omdat ze de succesformules van eilkaar pikken. Zodat ze steeds meer en meer op elkaar lijken (Waarom zijn er dan nog zo veel ???).

Zo volg ik onder meer onze pastoor, die momenteel ergens in Zuid Amerika aan het rondtoeren is, en ik bekijk zijn foto's van ginder ver... Ik volg ook de fotoreportages van een brave onbekende die zich bezig houdt met het maken van fotoreportages van heel wat evenementen hier in onze regio... kan ik zien wie er allemaal op het bal van XXX was (of wie er niet te zien is?)....
Kortom: ik gluur
en ik vermoed dat dit eigenlijk de grootste functie is van die sociale netwerken.
Werkgevers gebruiken het als sociale controle op hun werknemers,
Verzekeringsmaatschappijen controleren de werkelijke arbeidsongeschiktheid van de slachtoffers...
Dus er wordt ook "officiëel" gegluurd.
Wie weet gluurt de politie niet mee om te zien of jij niet stoeft met je snelheidsrecord op de autosnelweg...
En sinds kort weten we dus dat dit ook gebeurt... We zagen het op het journaal van de TV...

Kortom, gebruik die sociale netwerken héél voorzichtig... Denk er aan dat er velen die dingen lezen, je richt het niet van persoon naar persoon, bijna heel de wereld kan over je schouder mee gluren. Voor de rest is het een leuk ding... Maar als ik eerlijk mag zijn, neem me het "genot" van het gluren af, en ik zal er wellicht niet eens meer naar omkijken...

Eén ding moet me nog van het hart...
Ik heb de tijd nog gekend dat je om te telefoneren of naar de telefooncel moest lopen, of terecht kon bij de enkeling die al een telefoon had... Al heel vroeg waren wij thuis bij die enkele telefoonbezitters, en zoals bij iedereen was dat te denken aan het werk dat uitgeoefend werd... De enige manieren waarop je dan met elkaar contact kon hebben, was er naar toe gaan, of een brief schrijven...
Contact was toen nog lichamelijk. Je kon (buiten de brief) elkaar niet alleen spreken, je kon elkaar ook vastpakken.
Toen werd de telefoon gemeen goed, en na het enorme succes van de GSM (het mobieltje), was het hek helemaal van de dam. De mens is altijd en overal bereikbaar, en het lichamelijke contact is verdwenen. Ik erger me oeverloos als ik in de winkel mensen hoor telefoneren, op luide toon, zonder nog acht te slaan op de vele toehoorders... Maar ja, ik ben ouderwets...
Ik erger me aan de stomme beltonen van die GSM's, die heel enerverend storen tijdens een begrafenisplechtigheid (Ooit hoorde ik daar "Daar gaat ze..." van Clouseau als beltoon)
Maar het meest van al erger ik me aan het feit dat het lichamelijke contact gedevalueerd is...
Je mag niet meer glimlachen tegen een klein kind, of je bent een vermoedelijke Dutroux.
Je komt bekenden tegen en wisselt kussen uit die vroeger voorbehouden waren voor echte vrienden.
En knuffelen heeft tegenwoordig heel veel te maken met sex... Gewoon knuffelen is bizar.
Het lijkt veiliger te telefoneren dan te spreken MET elkaar... Je kunt veel makkelijker liegen als je niet gezien bent.
En je spreekt niet meer tegen je collega, één bureel verder, je mailt hem...

Waar zijn we mee bezig ?
Hallo ? Hallo ?
dju verbroken....

tot de volgende ?