dinsdag, september 15, 2015

Coucke Daiza

Gisteren zijn we weer eens gaan wandelen in Pairi Daiza...Of is het nu Coucke Daiza... Maar dat trekt wellicht te veel op koekedoze ???

Misschien denkt u aan de regenbuien, maar troost u, de enige regen die we gehad hebben, is wat grote druppels gedurende de roofvogelshow, vandaar zijn we rap-rap een gebouw binnengelopen, en hebben er een koffie genoten in het onverwachte gezelschap van enkele oude kennissen uit Oostende.

Ik had hen niet gezien, maar zij mij. En toen de eerste bij me kwam herkende ik haar eerst niet, tot haar zuster er bij kwam, en dan scheen meteen het licht weer in dat achteraf-zolderkamertje van mijn hersenpan... Monique en Nora ! Dju toch !

We hebben nog wat zitten praten over oude tijden, en dan valt het stil... Over het heden kunnen we niet veel zeggen, want er is niets meer gemeenschappelijk.
Als mensen me vragen: "Wil je niet terug naar Oostende?", dan is dat mijn grootste argument om daar volmondig "Neen !" op te zeggen. Ik ken nog wel wat mensen, maar we zijn volkomen uit elkaar gegroeid, het enige wat we nog gemeen hebben is een ver verleden. In het heden delen we niets meer. En geef toe, het is niet goed je alleen vast te pinnen op oude tijden, dat lijkt me haast op een spoedcursus "Hoe krijg ik rap Alzheimer"...

Waar wij Anny en ik, en onze kinderen en zowat al onze kennissen, dol zijn op Pairi Daiza, waren de meeste van de Oostendenaars helemaal niet content van het park. Ze hadden een dierentuin verwacht, waar je de dieren één na één kunt bekijken van dichtbij, voorgeschoteld in kooi na kooi. Pairi Daiza is dat niet.
Pairi Daiza is een prachtig park, met verbluffend veel exotische planten, prachtig aangelegde tuinen het thema van een of ander deel van de wereld. Ben je in het Chinese deel, dan zie je hoofdzakelijk planten uit dit stuk van de wereld, en de dieren zijn ook van daar afkomstig. Maar die dieren worden je niet getoond in een klein hok waar ze heen en weer lopen voor de tralies, nee, ze worden in een stuk haast natuurlijke biotoop gezet, en het is aan u om dat stukje natuur goed te bekijken en te speuren waar de dieren zijn.  Sommige dieren zijn makkelijk en duidelijk zichtbaar, maar andere moet je soms echt langs het stuk terrein heen en weer wandelend gaan zoeken. Voor wie dan een dierentuin à la Zoo van Antwerpen verwacht, is dat misschien een desillusie, maar voor wie de dieren wil zien op een zo natuurlijk mogelijke manier, met eerbied voor het dier en zijn levenskwaliteit, moet hier in Pairi Daiza zijn. In Planckendael (het stuk Zoo in Muizen bij Mechelen) werkt men ook meer in functie van het dier in zijn zo natuurlijk mogelijke biotoop, en wellicht zou de Zoo-fan daar ook niet echt happy zijn.

Pairi Daiza vind ik nog een stuk mooier dan Planckendael, omdat het park zo veel mooier is... Het biedt niet alleen tuinen aan volgens de werelddelen waarvan ze het thema vormen, maar ze worden ook nog eens mooi opgeluisterd met prachtige replica van beroemde gebouwen uit die delen van de wereld. Bovendien vind je in de tuin nog eens bijkomende verrassingen in de vorm van museumstukken, hier en daar in een gebouw echt prachtige stukken, maar ook buiten, in volle natuur zie je beelden en ook stukken natuursteen, waaronder formidabel mooie halfedelstenen, maar dan in formaten die enorm te noemen zijn, zeker voor wie gewoon is deze stenen te zien in een verzameling van minieme stukjes steen.

Wij raken er niet op uitgekeken... Maar ja, als die dingen je niets zeggen, dan raad ik je aan naar de Zoo te gaan... Een type dierenverzameling die ik helemaal niet mooi vind. Ik verwijt de Zoo niets, ze doen inspanningen om het de dieren ook een zo goed mogelijk leven aan te bieden, en ze hebben Planckendael opgericht om daar nog meer aan te voldoen, maar op het gebied van de Zoo te Antwerpen, is het grondgebied veel te klein om op een natuurlijkere manier te werken.

Maar, zoals je ziet, soms verwachten mensen blijkbaar dat oude type van dierentuinen, een verzameling van zoveel mogelijk dieren op een zo klein mogelijke oppervlakte... Zoals het vroeger was, zoals het vroeger opgevat werd: een verzameling van dieren...

Nogmaals, de Zoo van Antwerpen doet wat ze kunnen om de dieren ook zo goed mogelijk te verzorgen, en ze zo natuurlijk mogelijk te laten leven, maar ze zitten nu eenmaal op een veel te klein stukje grond. Beide dierentuinen doen echter ernstige inspanningen om van de dierentuin ook een stuk conservering te maken, waarbij ze bedreigde diersoorten op kundige en beschermde manier pogen tot voortplanting te brengen, en zo de soorten te beschermen en te conserveren. Heel wat dieren zouden al niet meer bestaan op onze wereld, zonder de inspanningen van de dierentuinen.

De eerste keer dat ik een moderne dierentuin zag, waar men de dieren zoveel mogelijk plaats gunde, en ze op een zo natuurlijk mogelijke manier liet bewegen in een zo natuurlijk mogelijk midden, dat was Burgers Zoo in Arnhem, groot gemaakt door de betreurde Antoon Van Hooff. (Hij ligt begraven in zijn geliefde dierenpark).

Toch blijf ik vinden dat Pairi Daiza een stukje hoger zit op de lat, door de fantastische aanleg van het park en de vele replica van gebouwen, waardoor je haast echt in een ander werelddeel denkt rond te lopen.

Nu hadden de Oostendenaars twee zaken tegen... Ze hadden geen zonnige dag, en ze zijn per toeval in zowat het minste van de vele eetgelegenheden terecht gekomen... Toen wij het Chinese restaurant loofden, keken ze bedenkelijk, tot ze van een andere Oostendenaar hoorden dat het er zo goed was...(Je ziet ook daaraan dat ik niet meer echt tot de hunnen hoor, we leven "in den vreemde, hebben andere levenswijzen"...)

Ik ben blij nog eens mensen uit de tijd van toen te hebben ontmoet, blij nog eens in het Oostends te kunnen babbelen, en vooral blij dat we beiden beslist hebben hier in onze mooie, heerlijke Vlaamse Ardennen te blijven wonen, waar we ondertussen al lang thuis zijn.

Voor ons was het bezoek gisteren heerlijk... De scholen zijn begonnen, en dus was het park veel kalmer, kon je rustig genieten van al het moois, en we ontdekten weer heel wat nieuwe dingen, die we de vorige keren niet hebben gezien. Zelfs de stukjes die we voor de tweede of derde keer door liepen, boden weer wat andere zichten en we ontdekten weer planten en dieren die we de vorige keer niet hadden gezien. Ja, ook dieren... Want in veel stukken zitten diverse diersoorten bij elkaar op grote stukken grond, en ja, soms vind je ze gewoon niet bij het eerste bezoek. Nu het kalmer is kun je beter en rustiger kijken, en wellicht zijn ook de dieren minder schuw.

Dat is voor ons mede een deel van het heerlijke van dit wondermooie park...

tot de volgende ?

Geen opmerkingen: