Zwart

Image by Ronald Deventer via Flickr't Lijkt wel of de wereld heel vuil en smerig van onder het witte sneeuwtapijt vandaan komt. Je moet maar eens op onze oprit kijken! 't Is precies of er ligt vuil van jaren !
Op een of andere manier moet al dat zwart en vuil dus in dat wit hebben gezeten. Gek dat je dat dan niet ziet ! De gelijkenis met de witte lakens over de meubelen in het leegstaande huis is dus groter dan ik dacht.

Ik denk ook aan de witgekalkte graven van het evangelie, of, zoals we het in Vlaanderen zeggen: "Van boven blinken en van onderen stinken!"

Zo is het toch met veel dingen, hoe dikwijls tonen we niet een veel schonere kant dan de werkelijkheid? Kijk, dat is onder meer één van de verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië. Vlamingen zijn meer geneigd de boel wat "op te blinken"... Je ziet het (vroeger meer dan nu, want we groeien ondanks alle politiek steeds meer naar elkaar toe) in Wallonië minder nette gevels dan in Vlaanderen, wat de Vlaming wel eens schamper doet zeggen dat ze ginder de verf nog niet uitgevonden hebben. Maar als je binnengaat bij een Waal, dan is het er over het algemeen zeer warm en gezellig van sfeer, en lijken ze wel alles en nog wat te hebben. Met andere woorden wij tonen meer ons bezit, zij leven meer. Vandaar ook het gezegde dat een Vlaming leeft om te werken, en een Waal werkt om te leven. Maar ook dat verschil is aan 't verdwijnen. Zo kon je vroeger bij wijze van spreken aan de huizen zien dat je Wallonië had bereikt, dat is nu al lang niet meer waar.

En zo komen we ook weer tot te politiek, en de eeuwige crisis om een regering te vormen... De schuld ?

Kijk een "taalpartij" ofte een partij die er alleen is om de onmiddellijke belangen van Vlaanderen te verdedigen en te bekomen, die kan in werkelijkheid niet regeren. De reden is heel simpel: als de partij er in slaagt haar doelen te bereiken, dan tekent ze meteen haar eigen doodvonnis en is ze er niet meer nodig. Bereikt ze haar doelstellingen niet, of slechts gedeeltelijk dank zij mee- regeren, dan heeft ze woord gebroken en zal ze afgestraft worden voor die "woordbreuk". (Herinner je maar de geschiedenis van de Volksunie !)

Een dergelijke partij kan slechts bestaan bij het in oppositie zijn, want als aan het bewind raakt, dan tekent ze, hoe dan ook, haar eigen doodvonnis.

Met andere woorden, zolang men zal zitten foefelen om tot een regering te komen met de NVA in de meerderheid, dan is het hopeloos. De moeilijkheid is dat die partij zó groot is dat je er moeilijk naast kunt. Dus zijn we nog lang van een nieuwe regering verwijderd, en zolang de NVA niet echt in de fout gaat tijdens deze onderhandelingen, zou een nieuwe verkiezing ook geen aarde aan de dijk brengen. We zitten in het slop, tot alle andere partijen samen komen tot een goed vergelijk, waarbij ze ook de partijpunten van de NVA brengen tot een deftig compromis, waar én Vlamingen én Walen zich grotendeels in kunnen vinden.

Makkelijk ? Nee, anders waren we daar al lang... Onmogelijk ? In theorie niet, de grootste moeilijkheid is te komen tot een vergelijk tussen zowat alle andere partijen... Want daar komt weer het aspect van de macht op de proppen... Ken je de historie van die gemeente waar twee grote partijen waren, en er één man helemaal alleen opkwam met een lijstje ? Beide grote partijen haalden evenveel zetels, en de eenling werd ook verkozen... Dus had hij in werkelijkheid de macht volledig in handen, en werd hij burgemeester (echt gebeurd !)...

We zitten dus in het slop, en de kans zit er dik in dat ons land grote klappen krijgt, gewoon door de onbekwaamheid van de politici. De druk van "het buitenland" is nu al sterk aan het groeien. Een mens zou gaan dromen van revolutie, revolutie tegen alles wat ook maar politiek is... Ik heb een makkelijker oplossing... Als jij je werk verliest omdat je niet bekwaam bent, dan moet je er 's anderendaags niet terug gaan om je aan te bieden voor de job. In de politiek doet men dat wel ! Als een regering valt, bewijzende dat ze het niet kan, dan staan al dezelfde bietekwieten 's anderendaags weer op de lijst, en de goegemeente (?) stemt er ook weer voor... Dus, als een regering bewijst het niet te kunnen, dan mag er geen een van de verkozenen terug op komen.... Allemaal nieuwe, frisse, met hopelijk nieuwe ideeën...

Ik ga straks naar de kerk... voor een lijkrede of hoe je dat ook noemen wilt. Ik zie er verschrikkelijk tegen op, het is zo moeilijk echt uit te drukken wat je werkelijk voelt, en de werkelijkheid te brengen als een hulde aan de overledene. Niet dat ik hier moet of zal liegen, maar hoe breng je de werkelijkheid op een manier die ook nog troostend is? Of is lof al een troost op zich? Of is het net de wonde nog verder openrijten? Ik zie er tegen op, ik kan alleen hopen dat mijn schamele woorden wat soelaas brengen, en de pijn niet verhevigen.

Denk maar een beetje op me, en sta me in je gedachten wat bij...

tot de volgende ?