Image via WikipediaVanmorgen blonk de wereld... Alles overdekt met een laagje ijs, en daar bovenop, als poedersuiker zuinig gestrooid, nog wat sneeuwvlokjes.Het voetpad was spekglad, en de baan ook.
Eigenlijk had ik het moeten zien vanuit Koen's kamer, terwijl ik aan het turnen was ! Ik was al eens gestopt met mijn oefeningen voor mijn schouders omdat ik meende lichtjes te zien achter mijn lindeboom. Maar het bleek een lichtweerkaatsing te zijn... Natuurlijk had mijn euro dan moeten vallen dat er iets moest zijn waarop het licht kon weerkaatsen! Namelijk ijs op de takken... Maar nee, ik, dommerik, er helemaal niets bij denken. 'k Zal maar denken dat het lag aan het feit dat ik nog niet helemaal wakker was zeker ????
Ijzel, 't kan best mooi zijn! Ik heb nog ergens een dia liggen waarop een verkeersbord prijkt... Het mooie is dat je een tweede verkeersbord ziet in ijs, dat echter een dikke tien centimeter gedaald is, waardoor je pas goed dat ijs ziet. Maar wie er op moet rijden (glijden), dat is andere koek. Eén keer heb ik geweten - ik woonde toen nog in Oudenaarde Stad, dat er een ijslaag lag van wel twee centimeter dik. Toen was er echt geen doorkomen aan. De enkele auto die toch probeerde gleed onvermijdelijk tegen alles aan. Ik zag een auto die het probeerde, maar die raakte zelfs niet uit de goot weg. Het duurde tot 10, halfelf vooraleer je op een enigszins normale manier de weg op kon.
Vanmorgen was het niet zo erg. Het ijs lag er niet als een gladde massa, maar leek eerder op een bepaalde manier nog in de druppel op de straat vastgevroren. Het leek wel wat op die soort vensterglas die je wel eens ziet (zag) in niet-doorzichtige ramen. Ik bedenk, dit schrijvende, dat je dergelijke ruiten niet meer of nog heel zelden ziet, blijkbaar is er ook een mode in ondoorzichtig glas... Als ik daar bij stilsta, dat is het onvoorstelbaar wat er allemaal is veranderd tijdens mijn leven!
Laat mij eens terug gaan naar de keuken uit mijn kindertijd... Ons moeder kookte op een gasfornuis, met stadsgas. Dat is nu aardgas. Mixers en dergelijk waren er niet, in feite waren er in onze keuken geen mechanische of elektrische dingen aanwezig ! Nu moet je eens in de keuken gaan kijken, keukenrobot, (brood)snijmachine, koffiezet, waterkoker, microgolf, mixer, elektrische wok, broodbakmachine, en ik weet zeker dat ik nog een en ander vergeet! Ons moeder vertelde over de eerste radio in hun omgeving, ik heb ontelbare avonden bij de buren doorgebracht om naar de eerste TV in de wijk te gaan zien. (Bonanza en Schipper naast Mathilde, uitzendingen van op de wereldtentoonstelling te Brussel (1958) en zo...).
Zij hadden de eerste sprekende film gezien, wij de landing op de maan.
Met andere woorden, in twee generaties is er heel wat veranderd!
Vliegtuigen waar heel de stad naar kwam kijken, en waar nu geen mens meer voor opkijkt.
Heel wat van die moderne dingen zijn ondertussen zo eigen geworden, dat we ons de wereld zonder maar moeilijk kunnen inbeelden. Om een voorbeeld te noemen, hier maken we nog koffie op de ouderwetse manier, met een gewone koffiekan, waar een zak inhangt, waar je de koffie in doet en de chicorei (ook al iets wat je niet vaak meer ziet), en dan met de waterketel beetje bij beetje kokend water opgieten... Veel lekkerder koffie volgens ons, maar ja, het is schrikbarend ouderwets, en als we ergens in een winkel nog koffiezakken zien liggen, dan kopen we er telkens meteen een hele voorraad van, want die dingen zijn bijna onvindbaar geworden...
Vroeger stond in de winter de koffiekan op de kant van de kachel warm te blijven, en als je daar van dronk, dan was die koffie bitter geworden. Maar dat waren wij gewoon, en je zou toch geen koffie weggieten zeker ! Heel wat dingen zijn weg, of zijn nu zeer ongezond genoemd... Onze buurman, ik noemde hem Pee, die at om 4 uur telkens een boterhammetje of twee, daar smeerde hij wat boter op, en dan strooide hij daar zout op, zo dat de boterham wit zag ! Ik heb dat heel vaak met hem meegegeten en lekker dat dat was ! Als de kachel brandde in de winter, en er waren wat aardappelen over van 's middags, dan werden die wel eens op de hete kachelplaat gelegd, en droog gebakken met wat zout er op... Heerlijk, ik krijg het water in de mond als ik er op denk.
Nostalgie ? Wellicht wel, maar heel wat van die dingen bestaan nu niet meer, of mogen niet meer, of zijn duidelijk ongezond... Bij Odiel bakten ze pannenkoeken op de Leuvense stoof, op de plaat. Die werd eerst eens goed gekuist met kachelpoets van het merk Negrita (met een blinkende neger op het doosje)... De eerste pannenkoeken smaakten helemaal naar Negrita...
Wij dronken aan dezelfde fles limonade (als we dat eens hadden), dronken uit dezelfde kop en geen mens die dat onrein vond... Nu mag dat allemaal niet meer, ongezond, gevaarlijk... Een wonder dat we nog leven.
Hoe kom ik daar nu bij? Ach ja, de ijzel...
tot de volgende ? (ik vind geen foto van een Leuvense stoof...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten