Mussen

Image by Pieter Musterd via FlickrIk vertelde je al over de talrijke vogels die hier naar de voedertafel komen, maar er is iets geks aan de hand.
Zondag hoorde ik van Bart dat er bij hem ook zoveel vogeltjes kwamen eten aan zijn mezenbollen en strooisel, en gisteren vertelde Veerle op haar beurt over de vogels in haar tuin... Toen wij echter over de hele kudden mussen praatten, bleek dat zij geen mussen zagen. Veerle woont amper 50 meter van mijn deur !!!
In eerste instantie dacht ik aan mijn kippenhok, die voor mussen (en andere vogels) een asiel is bij koude of kletsnatte periodes, maar Bart heeft ook kippen, en dus ook een hok. Eén verschil, vermits er bij Bart ook van die dwerggeiten rondlopen, is het hok bij hem aan een kant open. Tweede verschil, er ligt stro op de grond en bij mij schavelingen.
Dus wellicht is het hok van Bart of niet warm genoeg, of de aanwezigheid van de geiten schrikt de mussen af. Ik moet eens vragen aan Bart of zijn kippen-geitenhok ook een asiel is voor vogels, of dat de open deur hen afschrikt?
Maar dat brengt mij wel op een nieuwe conclusie! Toen men op radio en TV vertelde dat de mussen aan het uitsterven waren, kon ik dat niet geloven, ik zag er hele dagen hele kudden. Maar om een of andere reden is dat dus een strikt plaatselijk verschijnsel.
Nu is de vraag, zijn de mussen werkelijk aan het uitsterven, of zijn ze alleen te vinden in kudden, plaatsgebonden?
Ik opteer wat voor het laatste, de mus is familie van de wevervogel, een Afrikaanse vogelsoort. Men noemt die beestjes wevers, omdat ze enorme nesten bouwen in bomen, waar ze dan een enorm bouwsel bereiken, bewoond door een hele kudde van die zelfde soort vogels. Mussen hebben misschien diezelfde neiging om in groepen te zitten en in groepen te nestelen, weliswaar niet in één kolossaal nest, maar toch, dicht bijeen. Er schuilt in het optreden in groep een zekere veiligheid voor het individu.
In ieder geval, wat het ook zij, bij mij zitten er dus mussen met hopen...en ze zijn welkom, want eigenlijk zijn het wel heel mooie vogeltjes. Het mannetje is mooi getekend, en zingen ze niet, ze zijn wel heel levendig en helemaal niet bang. Vanmorgen nam ik de bak met zaad weg om hem bij te vullen, het is pas de tweede keer dat we dit doen, en nu al zaten ze op amper een meter afstand te wachten tot het ding er terug hing.
Bij mij zijn alle vogels welkom, ik hou nu eenmaal van de natuur... en overlast? Och, wie mooie vlinders in zijn tuin wil, moet de rupsen verdragen...

Wat ik veel erger vind, dat is dat wij hier de luxe hebben om vogeltjes te voederen... terwijl elders mensen hongeren. Ik weet wel dat het ene geen verband heeft met het andere, maar het is erg dat we in deze wereld nog honger moeten kennen...

We zijn met onze manier van de wereld uitbuiten duidelijk niet op het goede spoor, we vernietigen de wereld en als we niet opletten straks ook onze eigen soort. Misschien blijft dan alleen een wereld van insecten...

tot de volgende ?