varia

sjongejongejonge !
Zonet las ik een berichtje dat een kliniek in Nederland beslist heeft dat zeventigjarigen niet meer gereanimeerd worden... Dr. Hitler werkt nu blijkbaar in ons ander buurland... (Of is 't Mengele?)

Ik ben aan het lezen in twee moeilijke boeken, zeg maar dat ik eigenlijk aan het studeren ben, want veel lees"genot" is er niet bij... Het is zware kost, en soms moet ik een stukje twee keer lezen om het goed te laten indringen. In mijn bed lees ik Napoleon, een geschiedkundige studie, en op het wc lees ik een boek over de hersenen en de zenuween...

Ik ben nu bezig aan de pijn.
Blijkbaar wordt pijn op twee manieren door twee soorten zenuwen aan de hersenen doorgespeeld. Er is de snelle zenuw, die het alarm geeft aan een immense snelheid van meer dan 300.000 km per uur, zodat het pijnsignaal in minder dan een honderdste van een seconde je brein bereikt, en het refleks in werking stelt. Neem dat je per ongeluk met je hand tegen de warme pan komt, dan heb je die snelle heel felle pijn die ontzettend vlug de hersenen bereikt en je je het commando geeft om je hand weg te trekken.
Er is ook een tragere zenuw die, als je je daadwerkelijk verbrand hebt aan die pan, een kloppende zeurderig signaal blijft geven, zolang de pijn duurt.
Dus, als ik pijn heb die zich vastzet, dan is de klopperige gevoel niet een blijk van een ontsteking, maar kan gewoon wijzen op blijvende pijnsignalen.
Maar of die theorie klopt niet helemaal, of ik heb (weeral!) iets bijzonders aan de hand ! De pijn die ik krijg bij bewegen of bij het volhouden van een of andere houding, is niet kloppend, is wel degelijk "acuut" (het woord komt van acus = naald) scherp te noemen. Maar, er is hier geen reflekssignaal bij, wellicht omdat er ook geen mogelijke refleks is... Je kunt wel wat soelaas krijgen door een andere houding aan te nemen, maar als de pijn heel scherp is, dan helpt dat niet, in die zin dat de pijn direct en onverminderd terugkeert zodra je weer de beweging of de houding herneemt. Als dat te lang duurt wordt blijkbaar de alarmfase omgeschakeld op de blijvende pijnsignalen... Als dat het geval is, dan blijft de pijn tot dat de zenuw oordeelt dat het "letsel" voldoende hersteld is. Het bizarre is dus dat bij mij de alarmfase zo lang duurt, steeds meer en meer crescendo gaat tot er afdoende lang gereageerd wordt door het ontspannen van de pijnlijke zone. Het probleem is dat je dat niet altijd in handen hebt. Stel dat je ergens naar toe wandelt, heel voorzichtig, je in acht nemend, als dan de pijn begint, dan moet je hoe dan ook nog terugkeren, met het risico dat je die onzichtbare en onwaarneembare grens overschrijdt, en de pijn zich vastzet in een voortdurende pijn... Vandaar ook wellicht dat houding zo belangrijk is in mijn geval... het is wellicht een manier om de telkens weer klem zittende zenuwen tussen de wervels, minder kans te geven om ergens tussen te geraken.
We leren altijd maar weer bij...

Ook interessant vond ik dat het "briljante (?) van de veldheer Napoleon eigenlijk ontstaan was uit een toestand van armoede. Tot dan toe had ieder leger een tros, het is te zeggen een enorme voorraad aan goederen mee, om het leger te onderhouden. Frankrijk, komende uit een revolutie en een ontzettende verarming, kon aan zijn legers niets meegeven, dus moesten de legers er voor zorgen dat ze onderweg aan eten en voorraad geraakten, en dat ze zo spoedig mogelijk hun voorraad konden roven. Dit was er de oorzaak van dat het leger van Napoleon veel mobieler was, en veel sneller optrok dan de anderen. Ook in het gevecht moesten zij dus geen zorg dragen over de bescherming van de tros, want die hadden ze niet, dus waren ze ook op het slagveld veel mobieler...

Nog interessanter vond ik een uitspraak van Bismarck... waarin hij debiteert dat alleen de grote veldheren en veroveraars in de geschiedenis belanden... We kennen allemaal een Hannibal, een Caesar, een Napoleon, en dergelijke figuren, maar over de koningen die zorgden voor een periode van vrede in hun land, daarvan kennen we hoogstens zijn naam en zijn rugnummer...

Eigenlijk is dat waar ! Met andere woorden, onze lessen geschiedenis die wij aan onze kinderen aanleren, zijn in feite niets anders dan een grote verheerlijking van oorlogen en geweld ! Moeten wij de geschiedenislessen niet op een andere manier brengen, waarin duidelijk de vredesvorsten op een piedestalleke gezet worden, en de oorlogszuchtige veroveraars amper vermeld worden, als zijnde het uitschot van de mensheid ?
Misschien zouden wij op die manier in plaats van een refleks van gewelddadigheid, stilaan evolueren tot een refleks van vreedzaamheid ! Zouden wij misschien stilaan meer begrip hebben voor "wie je op de wang slaat, bied je de andere wang aan"... Maar nu hebben de napoleonnetjes en de bushkes nog steeds aanhang... en verliezen jonge mensen het leven in een zinloos geweld, en treuren ouders om de vermoorde kinderen...
Maar neen, we moeten ons zo nodig vastklampen aan meer en steeds meer...
Zullen we ooit verstandig worden, wij die steeds pretenderen de enige dieren te zijn met verstand ??? Ik twijfel heel heel erg... Het lijkt wel of ons hele bestaan draait op en om onze hebberigheid... en ik acht mezelf heus niet beter dan de rest van de maatschappij... we zijn allemaal in hetzelfde beddeke ziek.
Ik blijf er bij, we zijn nog te veel dier om mens te zijn, en teveel mens om dier te zijn...

't Goede weer is weer voorbij, de lucht zit vol dreigende wolken, en het matte maïsgroen is nu nog somberder door de grauwe lucht er boven.

Gisteren hebben we dus gebarbequed bij Willy...En we hebben weer iets bijgeleerd !
Er zijn diverse manieren om te bbq-en !
Eerst eens onze manier om een bbq te geven: Een hele tijd voor de geplande maaltijd wordt het vuur aangemaakt, en als na een tijd de mooie gloeiende kolenlaag is bekomen, bakt de man van dienst alle vlees , vis, aardappelen en wat nog meer op de warme aslaag. Ondertussen is het volk er gezellig bij komen zitten, en wordt er druk geaperitiefd, en de "bakker" van dienst drinkt en babbelt mee met de aanwezigen , terwijl hij lustig zijn werk verderzet. Telkens een deel van het vlees is gebakken, wordt het naar de keuken gedragen, en warm gehouden. De maaltijd begint pas als alles kant en klaar is, en iedereen, ook de bakker van dienst, gezellig mee kan aanschuiven aan de rijk beladen dis...
Nu de andere werkwijze: Terwijl we al aan de aperitief zitten, wordt pas het vuur aangemaakt. We keuvelen en drinken wat tot het vuur klaarligt, den dan gaat de bakker van dienst een eerste bakte doen... Hij legt bv eerst de spiesjes op het vuur, en bakt deze. Zodra de spiesjes gereed zijn, legt de bakker deze op een schotel, en bedient de gasten en zichzelf. Hij komt er rustig bij zitten, iedereen eet het spiesje rustig op, en dan staat de bakker weer op, en gaat de tweede bakte klaarmaken... met dezelfde werkwijze... Je eet dus telkens een gerechtje, dan een pauze voor de volgende bakte, en dan weer één gerechtje, en zo voort en zo voort...
Heel anders dus ! In ons systeem eet iedereen zijn buikje vol in een keer, en zit dat gezellig bij een glaasje of een kopje het eten te laten verteren... Bij het tweede systeem heb je nooit het gevoel je rond te eten, de pauzes zijn telkens lang genoeg om het eerste beetje al rustig te laten "zakken"...
Beide werkwijzen hebben dus wel hun voordelen en hun nadelen, alhoewel ik nog steeds "mijn" werkwijze prefereer... Maar voor een gezellige en lange keuvelende maaltijd moet je de tweede werkwijze nemen... Misschien weer een blijk van het feit dat wij te haastig leven?

Wij hebben van 18 uur tot 21 uur ongeveer zitten bbq-en... en vooral zitten babbelen en keuvelen en lol maken... rond halftien zijn we naar huis gegaan, het was al lang zitten voor mij, en ik begon weer wat pijn te krijgen... Maar het was een plezante avond!
en... we hebben weer bijgeleerd!

Oh ja, Willy heeft een hondje, met de leuke naam Sloef ! Dat had ik nog nooit gehoord...

Ik ga stoppen, hoewel het naar mijn gevoel maandag is, is het nog maar zondag...Dat komt van die gekke week met een bijkomende feestdag, heel mijne kalender ligt in de knoop. Woensdag zal er misschien geen blog zijn, ik moet naar de specialist, en weet wel hoe laat ik er moet zijn, maar helaas niet hoe laat we terug zijn...We, als Veerle toevallig zou thuis zijn...Anders zal ik alleen mogen gaan. Maar ik ben al een grote jongen, dus dat zal wel gaan zeker ?

tot de volgende ?