De marolle

Vandaag naar de rommelmarkt geweest op de marolle, nee, niet te Brussel, te Kruishoutem.
De marolle is een wijk, een heel eind buiten de dorpskom van Kruishoutem, gevestigd rond hetklooster van de paters (merk onbekend). Ieder jaar is er daar een mooie rommelmarkt. Ik had een beetje schrik, omdat ik mij vanmorgen bezeerd had aan mijn rug. De telefoon ging, ik wilde vlug opstaan en krak, 't schoot in mijne rug. djudedju... en 't ging niet meteen over, de pijn bleef zitten. Ik heb dan nog maar eens mijn turnoefeningen (gedeeltelijk) gedaan, en een beetje tot mijn verbazing ging dat. Dus besloot ik toch maar te gaan rommelen... en wonder boven wonder, ik had wel die pijn van het plots bewegen, maar ik heb omzeggens geen pijn gehad van het markten, alhoewel het daar een behoorlijk lange straat is om af te wandelen. Zelfs het feit dat we behoorlijk lang bij kennissen zijn blijven staan praten kon mij niet deren.
Bizar !
Blijkbaar heeft die pijn de andere opgeheven.
De enige verklaring die ik kan bedenken, is dat ik door die pijn, mijn spieren op een andere manier heb gehouden, waardoor de belasting minder was dan anders??? Dat ik nu eens wist wat het was hé ? Kijk, nu zit ik met veel pijn, maar nog steeds de pijn van dat bewegen. Voor de mensen die de verscheidene soorten van pijn kennen, wat ik nu heb lijkt op de pijn van een lichte lumbago (Van een serieuze lumbago ben je volledig geveld, dus moet het een lichte vorm zijn, of de pijn komt niet volledig door, door mijn medicatie waarin nogal wat spierontspanners zitten)
Nu, wat doet het er toe, ik heb betrekkelijk goed kunnen markten !

Ik heb deze week al verteld over het feit dat er veel meer in een mens zit dan wat ze ons aan leren te gebruiken... Gisteren kwam Gwendolyn, een helft van de tweeling, hier met in haar nek drie verschrikkelijke muggenbeten. Blijkbaar reageert zij nogal fel daar op, want het waren serieuze bobbels ! en jeuk ! 't kind wist niet hoe ze zich moest houden. Ik probeerde haar wat te kalmeren, maar het werkte niet, en we hadden niets in huis om de jeuk en/of de allergie tegen te gaan... Ik zat terug te computeren, maar bleef, ergens in mijn achterhoofd bezig met die jeuk, bezig met de compassie die ik voor haar voelde.
En plots herinnerde ik me haarscherp een artikel die ik ooit ergens (waar ?) gelezen heb, over een efficiënt hulpmiddel tegen insectenbeten en de daarvan voortkomende jeuk.
Ik riep Gwendolyn bij mij, en zei dat we samen eens een kruidenmiddel zouden halen voor haar jeuk. Ik stapte de straat op, en langs de straatkant wandelde ik met haar verder, onderwijl de graskant goed observerend, en ja, al na een tiental meter vond ik weegbree, een veel voorkomend kruid. Ik trok er een blad af, kneusde dat blad door het te verfrommelen tussen mijn vingers, en legde het dan op de drie dikke muggenbeten. Nog geen tien minuten nadien waren de beten bijna volledig onzichtbaar geworden, en was er geen sprake meer van jeuk.
Dat is natuurlijk een succes, maar waar ik op wil wijzen is, dat we op een of andere manier iets in onze geest hebben, die ook de heel verre dingen weet terug te vinden, als er nood toe is. Ik kan me echt niet herinneren waar of wanneer ik ooit iets heb gelezen over het effect van weegbree op jeuk, maar ik had het nodig en hop! het was er, klaar voor gebruik !
Ik vind dat fantastisch !
Te weten dat al mijn opgedane weetjes, ergens gestockeerd blijven zitten op mijn "harde schijf". Dat al die dingen niet wegdeemsteren, maar op een of andere manier ter beschikking zijn en blijven.
Had de nood niet ontstaan, dan zou ik wellicht nooit op weegbree hebben gedacht, maar nu, boïng en 't is er !

Voor mij is dat nog meer dan voor anderen wellicht, een geruststelling en een beloning ! Veel mensen zullen wellicht het voortdurend geneus in boeken, het opdoen van allerlei, ook soms heel bizarre, wetenswaardigheden, is geen verloren tijd, het is en het blijft er ter beschikking staan.
Bovendien is het geen soep geworden, maar blijven alle dingen netjes op zich ter beschikking. Tof !

Wat het is, hoe het werkt weet ik niet, en op een of andere manier doet het er ook niet veel toe. Het feit dat wij die mogelijkheden allemaal hebben, dat ons zoveel meer ter beschikking staat dan we dachten, dat is belangrijk, dat is wat telt. Hoe het werkt doet er niet echt toe, het is voor mij ook niet belangrijk te weten hoe de motor van mijn auto werkt, wat belangrijk is, is dat ik er mij op een makkelijke manier mee kan verplaatsen, en dat het mij een stuk mogelijkheden biedt. Ik moet geen studie maken van hefboomeffecten en tandwielen en overbrenging om te kunnen fietsen... Laat die wetenschap maar aan die mensen die zich daar op toe leggen. Laat mij maar grasduinen in de mens, niet het hoe en waarom, maar het kunnen, de mogelijkheden ontdekken die ingebouwd zitten in ieder van ons.
Het is een beetje zoals als je eens bij een echte computerfreak zit, die alle mogelijkheden van windows of van ubuntu of wat dan ook kent, en weet te gebruiken. Je zit daar bij, je kijkt er naar en je snapt er niets van. Nochtans werk je thuis en op je werk met hetzelfde programma, dus heb ook jij die mogelijkheden, maar je gebruikt ze niet, omdat je ze niet kent. En soms zie je dan iets waarvan je zegt: hé ! en dan vraag je dat nog eens te tonen, en heb je een nieuwe verworvenheid. Zo voel ik mij nu ook! Het is of ik plots een heleboel nieuwe mogelijkheden ontdek in de mens en de menselijke geest. Een deel kende ik al, een deel wist ik van, maar plots ontdek je waar het knopje zit om die functie aan te zetten. Potdorie, mocht ik, met dit stomme blogje, ook jou eens die hele nieuwe wereld bezorgen, waaraan je niet zo erg veel hebt voor je zelf, maar vooral voor anderen.
Heb je nog nooit, toen je iemand aan de overkant van de straat zag lachen, zelf een tikkeltje van een glimlach op je gelaat voelen komen ? Wel, zoiets is het, je geeft je glimlach door, en je warmte, je empathie, en je ziet dat het helpt ...

Het is veel moeilijker om uit te leggen, dan om het te doen! Probeer het gewoon eens, probeer eens als je bij iemand bent die ziek is, via je handdruk je kracht aan te wenden om hem te helpen... Wedden dat je ziet dat je werkelijk soelaas biedt ?

tot de volgende ?