In "De laatsten met het Nieuws" staat een prachtbericht, bijna van hetzelfde interloktuële gehalte van dat van De standaard van vorige week !
De vrouw van de toekomst heeft een dik gat !
En dan volgt een "gedegen" haartikel dat ondanks alle diëten nu al de vrouwen een pak dikker zijn dan hun grootmoeders indertijd...(Nogal wiedes, die leefden op oorlogskost) en dus wijst de evolutie op een steeds dikker wordend gat en een steeds mannelijker uiterlijk...
Journalist zijn in de zomer moet een helse karwei zijn ! Waar blijf je de zever uit halen in deze saaie tijd, waarin zelfs de politiekers hun verstand gebruiken en zich bezighouden met wat ze best kunnen: luieren...
De logica zou zeggen, laat uwe gazet rustig wat dunner worden in de zomer, maar nee, men mag niet de indruk geven dat je in feite veel te veel betaalt voor maar heel weinig wijsheid, dus maakt men zelf maar het nieuws.
Vroeger zag men iedere zomer steevast het monster van Loch Ness opduiken, maar met al het toerisme van vandaag de dag kunnen ze dit veel te gemakkelijk controleren, dus dat kan niet meer...dan maar in de wetenschap, of wat er voor doorgaat duikelen, men noemt een of andere duistere bron, en fantaseert er lustig op los, en voila ! Het Nieuws is er !
tju toch!
Ik heb ooit een site gezien waar iemand zich onledig hield met het noteren van al die gekke verzinsels... Dat is pas een hobby ! Je vind er ook heel wat op "broodje aap", een Nederlandse site waar ze alle verhaaltjes die de ronde doen in pers en in de gemeenschap bij elkaar zetten, en je mag dan eens raden of ze waar zijn of niet...Een tip, wat je echt niet kunt geloven is doorgaans wel waar.... als je eens een uurtje wilt lachen, zoek dan broodje aap eens op.
Gisteren ben ik naar de coiffeur geweest. Voor de laatste keer !
Hij stopt met werken... Zijn opvolgster stond er al bij om kennis te maken, en ik heb haar vriendelijk verzocht maar eens goed te kijken naar de techniek van het baardknippen, kwestie dat mijne gevel deftig gefatsoeneerd wordt in de toekomst.
Ik vroeg Wilfried, mijn bijna ex-kapper, wat hij met zijne tijd gaat doen: hovenieren en met de duiven spelen. Ik zei dat het te hopen was dat hij een groot pensioen had, want met de duiven spelen is een kostelijke hobby... Och, zei hij, dees jaar heb ik 80.000 fr over!
Ik keek hem aan, vol verwondering en beetje bewondering...
Ja, zei hij na een pauze, maar ik was begonnen met 100.000 hé...
Kijk, dat ga ik missen !
Nu wordt het dus een coiffeuse, en er zijn niet veel vrouwen die met de duiven spelen... En het is niet zo makkelijk om te zeveren tegen een jong vrouwmens als tegen een oude coiffeur. Bovendien hebben ze gewoonlijk heel andere interesses, die wij, mannen, dan weer niet hebben. Ik zou begot niet weten welk saccochke prinses Mathilde mee had op die of die gelegenheid. Misschien zou ik wel weten welke hoed de koningin van Nederland aan had, want daar heb ik gewoonlijk heel lang plezier in, of het kapsel van Fabiola, want dat is de laatste vijf eeuwen niet gewijzigd, kijk maar eens naar haar portret door Memlinck of was het een andere vlaamse primitieveling ?
En ik ben bijna zeker dat ze niet eens zal weten wat het verschil is tussen een karper en een zeelt, als ze al zou weten dat een zeelt een vis is.
Ik ben gelukkig geen voetbalfan, want wellicht heeft ze ook geen kaas gegeten van voetbal...En geef toe, er wordt zelden zoveel kaas gegeten als tijdens de voetbal op tv...
Ik ga mijne coiffeur missen...
Ik mag nu naar een blonde coiffeuse !
Terwijl we daar zaten kwam het gesprek over de coiffeurschool van Oudenaarde, een degelijke veel prijzen winnende onderwijsinstelling... Ik vertelde dat ik -heel lang geleden- regelmatig daar mijn haar liet knippen, omdat een dochter van een vriend modellen tekort had, een Marleen. Marleen De Mil? zei Wilfried! Ik keek hem verbaasd aan, ken je die ook ? Ze had nog stage gedaan bij hem ! En hij dacht te weten dat ze nu les geeft in de school !
De wereld is klein, heel klein.
... en weer verdwijnt een stukje van die wereld, mijne coiffeur gaat rentenieren.
Bart zit in Zwitserland, in de omgeving van Saassgrun (ik hoop dat ik het juist schrijf) Bart en Koen zijn daar nog geweest met de mutualiteit, lang geleden. Els is er niet helemaal in orde naar toe, ze heeft een borstvliesontsteking en moet zware medicatie nemen. Ze heeft veel pijn aan haar ribbenkast, maar de dokter zei dat het geen kwaad kon om op reis te gaan, dus zijn ze vertrokken, gisteren zijn we de eerste keer hun dieren gaan voederen. De vissen, de hamsters, de kippen en de geiten. Er is maar een risicovol onderdeel bij: de geiten.
De kinderen hebben die dieren zo tam gemaakt dat ze de mens zien als een speelkameraad, en ze springen alle vijf tegelijk met hun voorpoten tegen je op, en blijven zo recht staan. Jij niet. Anny probeerde met een afleidingsmanoeuvre en gooide eerst stukken oud brood in alle richtingen in het park, en ging pas dan binnen met de korrels voor de geiten en het graan voor de kippen... Zodra ze het geluid hoorden van het vallende graan was het brood vergeten, en Anny moest de geiten wegduwen om de kippen bij het graan te laten, maar dat lukt dus niet. De kippen eten geitenkorrels, de geiten eten het kippenvoer... 't Zijn precies mensen, altijd tegendraads.
Oh ja, we hebben de poes ook gezien, en wat eten voor haar gezet ook. Het beest was zoek, maar bij het weggaan zag ik plots van onder een struik twee ogen staarling kijken... de poes!
Het was best dat we langsgingen, de brievenbus puilde uit van een groot poststuk, en dat is een open advertentie om te melden: bewoners niet thuis ! Wij kregen hier trouwens de vraag van de politie om de telefoonboeken die juist nu besteld werden, binnen te pakken bij de buren die op verlof waren, teneinde de inbrekers niet op gedachten te brengen. Weet je dat alles veilig wegbergen ook niet altijd de oplossing is ? Bij een architect hier niet zo ver vandaan hebben ze eens ingebroken op klaarlichte dag, en toen de man 's avonds thuis kwam, bleken de inbrekers, omdat ze bijna niets van waarde hadden gevonden, hun woede uitgewerkt te hebben op de woning...Ze hadden onder meer op het tapijt gescheten, en dan alle muren en meubels, binnenin en langs buiten vol gesmeerd met het vieze goedje... Ook de kaders met portretten waren opengetrokken en volgesmeerd... De man heeft nooit meer zijn huis als een thuis aangevoeld!
Ik ga stoppen, deze namiddag ga ik vissen, met Luc, naar Wannegem. Hopelijk bijten ze !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten