In de taal van deze regio kan de term Goe weere meer dan één betekenis hebben. Als je hoort zeggen: "Ja! Goe weere!", dan is dat heel iets anders dan "Goe weere hé!". "Ja! Goe weere" heeft niets te maken met het weer, maar is een opmerking in de zin van het "Jawaadde!" van andere regionen. Het houd naast wat verbazing ook al een negatief oordeel in. (Wat dan weer iets zegt over het hier meest voorkomende weer...)
Maar mijn titel heeft eer te maken met het feit dat ze eindelijk weer eens een weekje goed weer voorspellen... nu ja, goed weer, dan mag een mens niet kijken naar de nachtelijke temperaturen die al heel de zomer veeleer een herfstfstig gevoel geven, veeleer dan een zomers. Sommige bomen krijgen zowaar al een herfstsfsttintje. En bij de poepelieren rijzen zo waar al de blaren. Gek dat we hier met rijzen een neerwaartse beweging zien in plaats van de klassieke omhoogkomende van het deeg. Misschien ligt in de oorsprong van het woord eerder een zinsspelen op het feit dat de laag bladeren op de grond rijst ?
Gisteren was er, zoals gemeld, geen blog ! Ik heb gisteren wel even mijne kwampjoeter aangezet, na het thuiskomen, maar ik was zo afgepeigerd en had zoveel pijn dat ik na vijf minuutjes al weer in mijn luie zetel lag. Deze blog begint dus met eergisteren...Het bezoek van mijn nichtje en haren Norbert. Zoals voorzien was het omstreeks drie uur in de namiddag voor ze hier arriveerden, maar ze zijn gebleven tot na zeven uur, dus toch een gedegen bezoek! Bovendien had mijn nichtje een heel onverwacht en heel aangenaam geschenk bij (Wat helemaal niet nodig is, maar door zijn aard héél erg welkom is)! Eén van de redenen dat ze pas in de namiddag hier kon zijn, was dat ze in de voormiddag en de vroege namiddag nog boodschappen moest doen, en één van die boodschappen moest op die dag en op het afgesproken uur gebeuren, kon geen uitstel hebben: ze hadden een afspraak met een garnaalvisser om heerlijke verse garnalen te kopen. We hadden over die garnalen ook al aan de telefoon gebabbeld, en wellicht had nichtje gehoord dat dit voor mij al lang geleden was nog eens dagverse garnalen gegeten te hebben, en ze had een kilogram verse garnalen uitgedaan en meegebracht ! 't Is een bijou van een nicht dat ik heb !
Wij hebben dus een hele tijd kunnen bijbabbelen, onder meer over haar kroost en kleinkinderen en de onze, en over gemeenschappelijke kennissen en interesses en en en en en....
Zo'n namiddagje is voor mij een heerlijke onderbreking van de dagdagelijkse namiddagen.
En gisteren zijn we dan met zijn allen naar Puienbroek geweest, vol bewondering en verbazing de prachtige geitenbokken bekijken, de schapen van hele kleine rassen tot serieus grote beesten, vol ontzag de enorme trekpaarden en vooral die prachtige fiere witte staan bekijken, ook het mooie Vlaamse paard en noem maar op... We kregen één regenbui over ons heen, en gingen schuilen onder de tentjes van de vele standen... waar we zagen spinnen en weven, waar Bart tot zijn verrassing een houtdraaier vond die ook klosjes draaide voor het weven van wandtapijten. Die klossen zijn anders niet of heel moeilijk te vinden. (Hij draait ook de klosjes voor het kantklossen!) Bart heeft zijn naamkaartje meegenomen en zal wellicht nog wel eens contact opnemen met deze man.
Op de middag zijn we dan gaan eten in het restaurant op het domein, en na de middag hebben we een wandeling gemaakt. En dat was er te veel aan... Ik had nochtans mijn rolwagen mee, maar liet hem in de wagen, het zou en het moest maar gaan zonder...Maar op den duur moest ik op bijna elke bank eventjes gaan zitten en tussenin zelfs nog eens blijven staan om mijn rug wat te voorover te buigen in de hoop dat de zenuwen weer wat vrijer zouden gaan zitten in plaats van tussen de wervels... Toen ik eindelijk weer bij Bart in de auto kroop, was ik verschrikt dat het teveel zou geweest zijn en dat de pijn weer zou vast komen te zitten, maar blijkbaar hebben mijn turnoefeningen wel al heel veel effect, want de pijn ebde tot een beter verdraagbaar iets weg. Ik ben wel met pijn naar mijn bed gegaan, heb weinig geslapen, heb nu nog pijn, maar het is niet de pijn die ik heb als het zich werkelijk vastzet om me dagen en nachten aan een stuk te martelen... Oef !
Binnenkort ga ik ook de raad van de hartspecialist eens proberen op te volgen, en drie keer in de week gaan zwemmen... In den beginne een klein kwartiertje per keer en langzaam opbouwen. Bewegen is voor iedereen gezond, en geen beweging is funest ! Dat weet iedereen, maar het moet gaan hé !
Bart en Els waren ook vol lof over het provinciaal domein Puienbroek op zich zelf, het is inderdaad een prachtig domein, met grote stukken bos, een aangelegde tuin met fonteinen en prachtige bloemen, er staan heel wat beelden, waarvan enkele heel mooie, je kunt er gaan zwemmen, golven, minigolven, fietsen, (te huur) en noem maar op... Het is een waardevol domein ! (Je kunt er zelfs gaan vissen ! Er zitten karpers tot 25 kilogram !)
s'Avonds was ik stikkapot, moe en pijn, maar gelukkig nog eens met zijn allen een heerlijke dag te hebben gehad.
Voila, tot daar het korte verslag van de twee voorbije dagen... en wellicht ook de reden waarom ik vandaag en morgen wellicht heel stillekes zal zijn.
tot de volgende ?
ps: Heb je gezien en gehoord dat er plots weer pakken Belgen zijn, Sire ? Je hoorde heel België brullen bij de sprong van Tia Hellebaut !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten