dogma

Eén van de zoveel dingen die ik niet echt snap aan "geloof", dat zijn de dogma's...of hoe je ze ook noemt naargelang de godsdienst...
Hoe we het ook bekijken, het zijn mensen die de dogma's instellen, terwijl we als kleine nietige mensjes eigenlijk zo goed als niets weten van "God"...we zijn zelfs niet zeker of er wel of niet een god is... Als we geloven, dan is er voor ons wel een God, geloven we niet, dan is er wellicht geen God of toch niet die God waar de anderen in geloven.
Je kunt me nu een ketter noemen, maar ik denk dat dit niet echt belangrijk is... Wat wel belangrijk is, dat is dat om een of andere reden, welke dan ook, ons bewust zijn van goed en kwaad... Ons bewust zijn dat een samenleving maar mogelijk is als we evenveel eerbied hebben voor een ander als voor onszelf...of dat toch enigszins betrachten. Of we dat nu doen om God te behagen, of uit een eigen overtuiging, doet niet echt terzake.
Ik kan mezelf niet overtuigen van een God die zich op een of andere manier specifiek met ons bezig is ! Ik denk dat we wel heel hoogmoedig zijn als we dat durven denken. Net zoals we, naar mijn mening, heel hoogmoedig zijn ons een God in te beelden die op "ons" lijkt.
Ik denk, dat een God, schepper van het hele al, zo onmetelijk groot is en dus ver van ons staat, om me ook maar één moment te durven verbeelden dat hij met mij persoonlijk zou bezig zijn. Ik weet zelfs niet eens hoe ik mij een god zou moeten voorstellen...
Het enige verschil met een niet-gelovige is dan ook dat ik de leefregels ergens een ander motief toedicht. Meer is er niet. Je bent niet beter (of slechter) omdat je wel (of niet) gelooft. En ik kan me ook niet inbeelden dat, die onmetelijke god zich later zou bezig houden met ons leven af te wegen op een schaaltje, het goed in de ene, het kwade in de ander schaal...
Misschien is het daarom dat ik helemaal niet gelukkig ben met die dogma's... Wat is het belang nu ten opzichte van het geloof, of je nu al dan niet gelooft of Maria al dan niet eeuwig maagd is gebleven, of ze rechtstreeks ten hemel is opgenomen of niet... Ben je dan plots een beter gelovige ? een beter mens ?
Ik vind het vooral een middel om je als soort gelovige af te scheiden van een andere soort gelovigen... ochottekes...
Doet mij denken aan het mopje: Een pastoor komt op een heel smal voetpaadje een dominee tegen. "Ik ga niet uit de weg voor een ketter" bitst de pastoor... "Ik wel" grinnikt de dominee...

Och, ieder denkt maar waar hij of zij zich goed bij voelt, in zoverre dat we als mensen maar eerbied hebben voor elkaar, net zoveel als voor ons eigenzichzelvens...
... dat is al knap moeilijk genoeg, ook zonder daar nog een lading dogma's bovenop te gieten...

Ik herinner me dat we ooit een meerdaagse wandeltocht gingen maken in Nederland. Bart, Els, Anny en ik...Op een verlengd weekend van 1 november. Dat is bij ons Allerheiligen en zo goed als een zondag als het ware... In nederland was er blijkbaar geen kat die wist dat het speciale dag was.
Nog verder terug, in de tijd dat ik Chiroleider was, de kampproost deed de mis in open lucht, en na de dienst vroeg hij mij om de kelk en het toebehoren van de mis naar zijn kamer te dragen ...Ik was zo fier als een gieter. Toen wij terug thuis waren vertelde ik dat tegen onze gewone pastoor, de onderpastoor van onze parochie en die zei dat ik zwaar gezondigd had...
Kijk, dat heb je met regelmenten... je moet ze heel erg detailleren om geen verschil van mening te veroorzaken... Is het dan niet beter gewoon wat menselijk te zijn in die dingen?
Ik heb me nooit erg veel van dat geschil tussen twee proosten aangetrokken, het is misschien wel een eerste steen geweest van het pad dat ik nu bewandel, met een god zoals ik me die niet eens kan voorstellen en die zich niet met mij als individu bezig houdt, hij zou wel te doen hebben...

Ik heb dan ook eerbied voor alle gelovige en alle ongelovige mensen, in zo ver zij proberen Mens te zijn... met een hoofdletter, proberen iets te maken van hun leven, maar dan niet om boven de anderen te staan, maar om er midden in en tussen te staan. Dan zijn ze - gelovig of niet- toffe pee's ! (of mee's !)

Vandaag zijn we in Tielt naar de Rommelmarkt geweest, we hebben hem niet volledig afgelopen, maar toch een redelijk gedeelte, en weer bijna zonder me te forceren. Ik heb er geen verklaring voor, soms verrek ik van de pijn, net als vroeger steevast het geval was, soms lukt het nu wel, veel beter dan ik normaliter mag verwachten... Ik heb maar één ding waarin ik het kan wijten ! Mijn dagelijkse gymnastiek. En wellicht hangt de pijn af van het feit of ik er in slaag de goede houding te bewaren tijden het markten... Waarom ik daar de ene keer dan wel in luk, en de andere keer niet ???? Ik merk hetzelfde op bij het staan. Soms heb je iemand die aan de deur blijft staan, geen tijd om binnen te komen, en dan maar blijven praten... Vroeger had ik dan steevast verschrikkelijke pijn, nu is het ook soms wel soms niet... Ik moet me meer bewust zijn van mijn houding, misschien vind ik dan de oplossing om wat meer mens te zijn, en wat minder pijnpatiënt. In ieder geval, hoe het ook zit, ik boek blijkbaar winst. Herstellen kan niet, dat hebben ze mij al dikwijls genoeg gezegd, maar als het een stuk draagbaarder wordt, dan ben ik al heel content.
Op de rommelmarkt heb ik een nieuwe stoel gekocht om te gaan vissen, want de andere begint precies wat te wiebelen...en nu ik een goede zag staan heb ik hem maar meegebracht. Hopelijk krijgen we nog wat mooie dagen... kan ik de stoel proberen...
Ik las zo net dat honderdmiljoen jaar geleden de zee honderd meter hoger stond dan nu. Ik kan dat bevestigen, want hier op onze "bergen" vinden wij lagen met schelpen, schelpen van het strand van zoveel jaren terug.
Hoeveel auto's moeten er dan wel niet rond getoerd hebben om dat water zo hoog te krijgen.

ik ga stoppen, ik zie je zelfs niet glimlachen...
tot de volgende ?