zie je wel !

Ik weet nu dat Fluitje een  prachtige voornaam heeft, ik weet zijn familienaam, de naam en het beroep van zijn vader, dat hij Hebreeuws beheerst, en nog veel, veel meer...

Nu denk je misschien: Wat zitten ze daar te roddelen in de Crea van Ziekenzorg, maar ik kan je verzekeren dat dit niet waar is, er wordt niet geroddeld, wel worden er nieuwtjes uitgewisseld, over wie er nu gestorven is, en dat X nu in het rusthuis is, en dat Y weer in het hospitaal ligt, en dat het héél slecht gaat met Z... Deze nieuwtjes hebben eigenlijk niet alleen nieuwswaarde voor de bewoners van Mater, maar zijn veelal ook heel belangrijk voor Ziekenzorg. Wij trekken ons immers het lot aan van langdurig zieke mensen, en wij weten pas dat iemand ziek is, als men er ons over praat.
Wij hebben mensen in Ziekenzorg, die als "specialisatie" het op zich nemen om zieken te gaan bezoeken. Als ik soms de verhalen hoor, dan doe ik voor deze mensen mijn hoed af, en maak een diepe buiging... Dan is mijn bijdrage als man van de crea, maar een heel kleine bijdrage. Ik weet van mezelf dat ik daar niet goed in ben... Ik verdrink dan in mijn emoties en waar ik anders een praatvaar ben, vind ik dan geen woorden...

Dus als we in crea praten over mensen die ziek geworden zijn, naar het rusthuis moesten, overleden zijn en dergelijke, dan heeft dat niets met roddel te maken, maar met het feit dat wij alleen op deze manier weten wie er daadwerkelijk ziek is, en waar we ze eventueel kunnen bezoeken... en jammer genoeg ook dat we ze soms moeten schrappen met de laconieke vermelding: overleden...

Voor de (stomme) wetgeving op de privacy er was, konden we heel wat makkelijkere bronnen aanboren dan de nieuwtjes-tamtam... We konden adressen, leeftijden, en eventueel ook de langdurige ziekte te weten komen bij diverse instanties, die ze ons met graagte bezorgden, want uiteindelijk was ons sociaal werk ook voor hen van belang. Nu mag dat allemaal niet meer, het is schending van de privacy...

Ik wil daar niet opnieuw de discussie over gaan open trekken, maar volgens mij zijn de vele camera's de gegevens die genoteerd worden over het gebruik van je bankkaart, over het gebruik van klantenkaarten en dergelijke veel groter aantastingen van de privacy... Ons garen van inlichtingen had alleen tot doel een stukje van het sociale weefsel te verzorgen... Wat banken, winkels en politie doen met de beelden, gegevens tijds- en plaatsnoteringen, is niet van aard om het sociale weefsel te versterken, maar om je te bespioneren, hetzij voor commerciële doeleinden, hetzij voor toezicht op je gedrag en levenswijze...

Wees nu eens eerlijk, geef jij zo veel om die privacy ? Laat het mij zo stellen, zou jij er van wakker liggen als je op streetview van Google ergens zichtbaar zoudt zijn? Mij kan dat geen moer schelen. Ook niet dat mijn huis er op staat... Dat men mij al regelmatig heeft gefotografeerd op straat (meestal vragen ze het wel), dat kan mij geen moer schelen. Meestal gaat het dan over mensen die fotografie doen als hobby of als beroep, en die helemaal niet geïnteresseerd zijn in mij, maar in mijn kop met die grote baard...
Wanneer staat een mens op zijn privacy? Als hij of zij iets te verbergen heeft.

Soms doet me dat denken aan het liedje van Wim Sonneveld over "Het dorp"... Waarin hij beschrijft hoe de huizen grote wijde ramen krijgen "... zodat je kunt zien hoe het bankstel staat bij Mien...".
Mensen pronken met hun rijkdom, maar willen niet hebben dat het op StreetView te zien, want inbrekers kijken daar naar... Nou, is het dan niet de bedoeling dat er naar gekeken wordt ?
( http://youtu.be/lxPL6Ricdac )

Nee, er wordt niet geroddeld, men leeft er duidelijk MEE in de gemeenschap. Je voelt als het ware het cement, de verbinding tussen de mensen, het gevoel van verbondenheid met en voor elkaar.

... en als er me iets spijt, dan is het veeleer het feit dat het zo moeilijk is om mensen te vinden die zich willen inzetten in de verschillende bewegingen die er zijn.  Het gaat er me niet om, van welke origine of visie bewegingen zijn, het is belangrijk dat ze er zijn. Ze brengen de mensen bij elkaar, doen ze met elkaar praten, samen-leven...

Al eeuwen lang worden de inwoners van Mater door trommel, fluitje en de nar uitgenodigd naar het grote feest van Sinte Amelberga... Stel je voor dat -omwille van de privacy - er niemand meer is die wil staan dansen op straat, staan roffelen op de trom of staan blazen op de piccolo... Stel je voor dat je naar geen feest meer wilt, omdat men je zou kunnen zien, omdat je op foto zoudt kunnen staan... Stel je voor !

tot de volgende ?

ZIEKENBEZOEK

Mijn vader had een lang uur zitten zwijgen bij mijn bed.
Toen hij zijn hoed had opgezet
zei ik, nou, dit gesprek
is makkelijk te resumeren.
Nee, zei hij, nee toch niet,
je moet het maar eens proberen.

- - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - -- - - - - - --
Uit: Beemdgras (1968) van Judith Herzberg (1934)