Dus opende ik mijn kompjoeterke om eens te kijken of niets was op die posten die niet in ons boekje staan... Ik heb na lang zoeken een site gevonden waar die posten wel op vermeld zijn. Het is niet de handigste website, maar wel de compleetste die ik gevonden heb... en ja hoor, om 16.30 uur was er een western, ons favoriete genre... en tedju, na deze nog ene en dan nog ene !!!
Dus hebben wij van 16.30' tot zo'n 21.40'uur zitten kijken naar drie ouderwets zalige cowboyfilms....
En vannacht hebben we heerlijk geslapen, ik ben amper één keer wakker geworden van de donder, omdat ik midden in de verovering van het fort van Generaal Cordoba plots ook klank kreeg... maar 't was maar de donder... Deken weer over mij getrokken en verder geronkt.
Het waren drie a-typische westerns, er waren amper indianen, er werd niet eindeloos geschoten met een revolver, zonder ook maar één keer te moeten laden... maar het waren toch westerns, met dat sausje van avontuur en bijna niet te geloven er dik over gegoten... Heerlijk om van te genieten zonder veel na te denken. Daar houden we alle twee van. Gewoon achterover leunen in de zetel en genieten zonder meer.
Op die post (MGM om hem niet te noemen), geven ze bovendien de films zonder die vervelende onderbrekingen met reclameboodschappen... Je moet wachten tot de eindgeneriek om een plaspauze in te bouwen.
Ik ga niet zeggen dat we niet kunnen genieten van een film waarbij je wel moet nadenken, of die je aan het nadenken zet, maar als er kans is, dan opteren we voor die lichte dingen, waarbij we op het puntje van de stoel zitten van spanning, of nu en dan onze bril moeten af zetten om de lachtranen weg te wissen en weer het scherm te zien.
Als er mensen zijn die verwonderd zijn dat we dit zo maar durven toegeven, zeggen we dat we vroeger, toen het werk en alles wat er bij te pas kwam, het grootste deel van ons denken en doen benam, toen hebben we genoeg serieuze programma's bekeken, toen hebben we genoeg duidingprogramma's bekeken, nu zijn we op pensioen, de tijd die er is voor ons, ons eigen zichzelven... Wij zijn in de periode waarop iedere dag een zondag is... Iedere dag een verlofdag.
En als we serieuze zaken willen bekijken, dan is dat geen must meer, maar een goesting. En als we niet willen kijken, dan is dat onze zaak in onze tijd.
Veel van de vrienden profiteren van hun pensioen om nu en dan op reis te gaan... Wij kunnen dat niet zo goed, door onze gezondheid, maar we missen niets, we vullen ons programma gewoon anders in, met dingen die we wel kunnen en waar we van genieten. Al is het voor het ogenblik nog steeds een beetje in mineur... Anny is al wel redelijk hersteld, maar nu zit ik al anderhalve week met een bronchitis (het gaat al beter, dank u).
Maar zelfs dat is geen domper op ons bestaan.
Wij hebben geleerd dat genieten geen kwestie is van veel dingen te doen, maar een kwestie van savoureren... Pikken in wat er lekker uit ziet. Een uitstapje, een rommelmarktje, een museumpje... ga zo maar door.
Wij hebben geleerd te leven met onze beperkingen. Je kunt als koe de helft van je leven doorbrengen met wringen en wroeten om onder de prikkeldraad door toch wat gras te kunnen vreten van de buren... Of je kunt genieten van de wei. Die is wel afgesloten, maar biedt veel meer ruimte dan het wroeten onder de draad je geeft !
tot de volgende ?
1 opmerking:
Ge zijt toch niet verhuisd naar een andere tijdzone?
Een reactie posten