Den tjieper...

Image via WikipediaDen dienen van in de titel, dat bennekik...
Toen ik mijn woordje moest zeggen, en daar de urne zag staan, toen had ik plots een krop in mijn keel, en dat hoorde je.
Gek is dat. Ik kom uit een generatie waar mannen geen emotie mogen tonen, maar sinds het overlijden van onze Koen is die veer blijkbaar gebroken, en kan ik voor een prul van niets de tranen in mijn ogen krijgen, en wanhopig zitten zwelgen om de krop weg te krijgen.
Gelukkig mag dat nu, verlies je nu niet meer je mannelijkheid door emotie te tonen. Anders was ik al jaren geen man meer.
En weet je wat, er was nog een man, een jonge man nog die ook moest spreken, en ook hij had het even te kwaad. De dame van het zangkoor die ook sprak had dat veel minder... De ommekeer van de geslachten? Oh ja, de vrouw draagt al een tijdje de broek hé...
Tijdens de offerande kwam een van de zonen van Annie tot bij mij om me te danken, en nu en dan kreeg ik een klopje op mijn schouder van de voorbij komende rij mensen die ten offer gingen. Blijkbaar had ik toch de juiste woorden gevonden. Oef.
Er was verschrikkelijk veel volk, de offerande bleef duren, er stonden wellicht twee kerken buiten aan te schuiven ! En wat je ook niet zo vaak ziet, toen de mis uit was, zat de kerk nog vol. Waar anders de meesten verdwijnen na de offerande en het "zich tonen", was er nu een pak mensen gebleven. Na de dienst was er begroeting, en daar ik gans vooraan zat in de kerk, was ik bij de laatsten om de familie te gaan groeten... De mis begon op 10 uur, ik was er kwart voor, en vond bijna geen plaats meer om te parkeren. Gelukkig was mijn plaats voorbehouden, want de kerk zat al bijna volledig vol mensen... Toen ik thuis kwam, recht naar huis !, was het drie minuten voor 12 uur...
Ik voel mijn rug niet meer... ik ben kapot van de pijn en heb deze nacht amper een oog dichtgedaan van de pijn. Ik denk dat het oeverloze aanschuiven voor de begroeting mij de das heeft omgedaan, het staan te staan en voetje voor voetje aanschuiven...
Toen ik bij de man van Annie aankwam, sprak die mij aan bij mijn voornaam, "Ik heb u nog nooit gezien, maar ken u van op de foto's die Annie nam van de Hobby" vertelde hij me, en dankte me nog eens voor de woorden van steun...
Ik wou dat ik ze niet had moeten uitspreken, en dat Annie nog bij ons was... dat zou veel leuker geweest zijn. Want ik kan het niet helpen, iedere lijkmis is weer een herinneren van de mis voor onze Koen...

Eén troost, ik heb het gevoel dat mijn ampele woorden iets van troost hebben gebracht. Ik heb geprobeerd ze zo sober en echt te houden als ik kon, geen ophemelen maar gewoon de positieve ervaringen die we met Annie kenden eens te beklemtonen en haar te danken, over de grens van de dood heen, voor wat ze voor ons groepje betekende...

Trouwens, die formule, geen homilie door een pastoor die niet echt betrokkene is, vervangen door getuigenissen is een formule die veel echter klonk dan de gewone preek...
En alle lof voor onze pastoor, heel wat anders dan met die andere, ten tijde van onze Koen... Nu heb je echt het gevoel (en dank zij het boekje met de "script" de zekerheid) dat hij voor iedere lijkdienst echt een nieuwe en aangepaste tekst schrijft, met prachtige teksten en gedichten... Heel wat anders dan toen, heel wat anders dan in heel veel parochies, waar je na enkele begrafenissen zo wat de tekst van buiten kent, en het ook zo klinkt... Bij de begrafenis van vriend Clothaire noemde de pastoor zelfs de naam die in zijn jarenoude tekst stond in plaats van de naam van Clothaire... pijnlijk, en helemaal niet troostend meer.

Nee, het mag dan een van die moderne pastoors zijn, met zijn oorring in zijn oor, het is er een die werkelijk de mensen aanspreekt, heel rechtstreeks... Hij mag blijven.

Ik ga stoppen, ik zit nu al dagen te broebelen over die begrafenis, ik ga dit hoofdstuk, hopelijk voor héél lang afsluiten... 't Is oudejaar, mag ik jullie prettige en veilige eindejaarsfeesten toewensen ?

tot de volgende ?

Zwart

Image by Ronald Deventer via Flickr't Lijkt wel of de wereld heel vuil en smerig van onder het witte sneeuwtapijt vandaan komt. Je moet maar eens op onze oprit kijken! 't Is precies of er ligt vuil van jaren !
Op een of andere manier moet al dat zwart en vuil dus in dat wit hebben gezeten. Gek dat je dat dan niet ziet ! De gelijkenis met de witte lakens over de meubelen in het leegstaande huis is dus groter dan ik dacht.

Ik denk ook aan de witgekalkte graven van het evangelie, of, zoals we het in Vlaanderen zeggen: "Van boven blinken en van onderen stinken!"

Zo is het toch met veel dingen, hoe dikwijls tonen we niet een veel schonere kant dan de werkelijkheid? Kijk, dat is onder meer één van de verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië. Vlamingen zijn meer geneigd de boel wat "op te blinken"... Je ziet het (vroeger meer dan nu, want we groeien ondanks alle politiek steeds meer naar elkaar toe) in Wallonië minder nette gevels dan in Vlaanderen, wat de Vlaming wel eens schamper doet zeggen dat ze ginder de verf nog niet uitgevonden hebben. Maar als je binnengaat bij een Waal, dan is het er over het algemeen zeer warm en gezellig van sfeer, en lijken ze wel alles en nog wat te hebben. Met andere woorden wij tonen meer ons bezit, zij leven meer. Vandaar ook het gezegde dat een Vlaming leeft om te werken, en een Waal werkt om te leven. Maar ook dat verschil is aan 't verdwijnen. Zo kon je vroeger bij wijze van spreken aan de huizen zien dat je Wallonië had bereikt, dat is nu al lang niet meer waar.

En zo komen we ook weer tot te politiek, en de eeuwige crisis om een regering te vormen... De schuld ?

Kijk een "taalpartij" ofte een partij die er alleen is om de onmiddellijke belangen van Vlaanderen te verdedigen en te bekomen, die kan in werkelijkheid niet regeren. De reden is heel simpel: als de partij er in slaagt haar doelen te bereiken, dan tekent ze meteen haar eigen doodvonnis en is ze er niet meer nodig. Bereikt ze haar doelstellingen niet, of slechts gedeeltelijk dank zij mee- regeren, dan heeft ze woord gebroken en zal ze afgestraft worden voor die "woordbreuk". (Herinner je maar de geschiedenis van de Volksunie !)

Een dergelijke partij kan slechts bestaan bij het in oppositie zijn, want als aan het bewind raakt, dan tekent ze, hoe dan ook, haar eigen doodvonnis.

Met andere woorden, zolang men zal zitten foefelen om tot een regering te komen met de NVA in de meerderheid, dan is het hopeloos. De moeilijkheid is dat die partij zó groot is dat je er moeilijk naast kunt. Dus zijn we nog lang van een nieuwe regering verwijderd, en zolang de NVA niet echt in de fout gaat tijdens deze onderhandelingen, zou een nieuwe verkiezing ook geen aarde aan de dijk brengen. We zitten in het slop, tot alle andere partijen samen komen tot een goed vergelijk, waarbij ze ook de partijpunten van de NVA brengen tot een deftig compromis, waar én Vlamingen én Walen zich grotendeels in kunnen vinden.

Makkelijk ? Nee, anders waren we daar al lang... Onmogelijk ? In theorie niet, de grootste moeilijkheid is te komen tot een vergelijk tussen zowat alle andere partijen... Want daar komt weer het aspect van de macht op de proppen... Ken je de historie van die gemeente waar twee grote partijen waren, en er één man helemaal alleen opkwam met een lijstje ? Beide grote partijen haalden evenveel zetels, en de eenling werd ook verkozen... Dus had hij in werkelijkheid de macht volledig in handen, en werd hij burgemeester (echt gebeurd !)...

We zitten dus in het slop, en de kans zit er dik in dat ons land grote klappen krijgt, gewoon door de onbekwaamheid van de politici. De druk van "het buitenland" is nu al sterk aan het groeien. Een mens zou gaan dromen van revolutie, revolutie tegen alles wat ook maar politiek is... Ik heb een makkelijker oplossing... Als jij je werk verliest omdat je niet bekwaam bent, dan moet je er 's anderendaags niet terug gaan om je aan te bieden voor de job. In de politiek doet men dat wel ! Als een regering valt, bewijzende dat ze het niet kan, dan staan al dezelfde bietekwieten 's anderendaags weer op de lijst, en de goegemeente (?) stemt er ook weer voor... Dus, als een regering bewijst het niet te kunnen, dan mag er geen een van de verkozenen terug op komen.... Allemaal nieuwe, frisse, met hopelijk nieuwe ideeën...

Ik ga straks naar de kerk... voor een lijkrede of hoe je dat ook noemen wilt. Ik zie er verschrikkelijk tegen op, het is zo moeilijk echt uit te drukken wat je werkelijk voelt, en de werkelijkheid te brengen als een hulde aan de overledene. Niet dat ik hier moet of zal liegen, maar hoe breng je de werkelijkheid op een manier die ook nog troostend is? Of is lof al een troost op zich? Of is het net de wonde nog verder openrijten? Ik zie er tegen op, ik kan alleen hopen dat mijn schamele woorden wat soelaas brengen, en de pijn niet verhevigen.

Denk maar een beetje op me, en sta me in je gedachten wat bij...

tot de volgende ?

Dooi

Image via WikipediaHet is aan het dooien... eindelijk, hoe mooi de wereld onder de dikke sneeuwlaag ook is, ik ben blij dat het weer "normaal" wordt. Als die sneeuwlaag er ligt, dan lijkt de lente nog veel verder weg. Het doet mij wat denken aan die oude films en oude foto's, waarop je leegstaande huizen zag, alle meubels, stoelen incluis, die netjes bedekt waren met witte lakens... Ostentatief vermeldend: de bewoners zijn rijk en kunnen een lange en verre reis maken... Thuis heb ik dergelijke dingen nooit gezien, maar ja, ik kan me niet herinneren dat wij ooit echt eens op reis zijn geweest, oh ja, toch één keer, naar Retie... en één keer (maar zonder Pierre en Suzanne - alleen de twee kleinsten mochten mee) naar Zwitserland. Wellicht was die reis zelfs gedeeltelijk ingegeven door mijn vaak ziek zijn, en berglucht heette zo versterkend te zijn. Maar dus ook toen lagen er geen lakens over onze meubelen... Ik weet niet eens of wij zoveel lakens zouden gehad hebben om alle meubelen mee af te dekken.
Maar ergens doet de sneeuw mij dus denken aan leegstand. Aan doodsheid.
Ik hoe van groen, van bloemen en van zon...
Ik denk dat dit misschien komt door het feit dat ik midden in de zomer ter wereld ben gekomen?
Toch moet ik ook iets hebben van dit ze(e)(i)kklimaat... ik heb het bijna nooit te warm of te koud. Ik kan rustig zitten vissen in de blakende zon, en het moet al heel erg vriezen wil ik handschoenen aandoen... Ook al heb ik dan een wandelstok vast met een koperen handvat, ik krijg maar heel zelden koude handen.
(Misschien is dat wel omdat ik van mezelf een dikke isolatielaag heb? Ik herinner me dat ik in een "magere" periode van mijn leven, wel sneller koud had!)
Maar nu is het dus aan het dooien! In het veld zie ik al de hoogste ribbels van het deerlijk gehavende veld weer boven de sneeuw uit komen, net alsof iemand met een slechte Bic lijntjes heeft getrokken op een wit vel papier. Misschien zal Hij straks ook nog een lijntjes bij trekken zodat er ruitjes ontstaan, en komt Ons Heer dan met Sinte Pieter hier in het veld wat O x O is oxo spelen....
(Ik ben gek...)
Maar dat komt omdat ik content ben met de dooi.

Ik weet niet of ik morgen zal kunnen bloggen op het normale tijdstip, ik moet immers tamelijk vroeg in de kerk zijn, op de uitvaart van Annie. Ik zie er tegen op... Afscheid nemen is nooit plezant, en het dan ook nog eens publiek moeten doen... helemaal niet leuk.

Ik heb eerlijk gezegd minder last met het schrijven van een tekst... Ik schreef al verschillende teksten voor doodszantjes (ik prefereer het sanctjes te noemen, want oorspronkelijk waren die dingen versierd met een Heiligenbeeltenis... en dus denk ik ergens aan Sanctus of Sancta...). Nu staan op de meeste van die doodssanctjes geen heiligen meer, maar een foto van de afgestorvene, of een dromerig stukje natuur. Veel prozaïscher dan vroeger. Ik denk soms met wat weemoed terug aan die sanctjes van toen, met een zwart boordje rond, en een prachtige gestyleerde, strakke afbeelding van Ons Heer aan het kruis... Ik vond en vind dat nog steeds mooi. Die tekeningen waren veelal wat Art deco -achtig, soms zelf wat Jugendstil... heel sierlijk en heel ingetogen, oproepend tot devotie.

Heel vroeger, in de ene streek al wat langer dan in de andere, werd er ook aan de kerk , voor de begrafenis, een uitvergrote doodsbrief uitgehangen, de bevolking mededelend dat een van de parochianen over leden was... Hier deelt men veelal doodsbrieven uit over gans de gemeente. Men wil de gemeenschap betrekken in het grote verdriet... In de hoop dat gedeeld verdriet maar half verdriet meer is ? (Het helpt niet !)

Een lijkdienst is een prachtig iets, het is een manier om voor de laatste keer, de afgestorvene nog eens in het zonnetje te zetten, de gemeenschap en jezelf de kans biedend alle goede dingen geestelijk in te kaderen en voor de rest van je leven zo te herinneren. Iedere overledene heeft plots geen één slecht of minder kantje meer, al het goede wordt uitvergroot en het mindere doodgezwegen en mee begraven. Het werkt troostend, het maakt het afscheid iets draaglijker, al was het maar omdat het de kans biedt je verdriet eens ongeremd te kunnen laten vloeien... En voor de gelovigen biedt het de hoop op een verder leven in het Paradijs...zo was het lijden ook niet voor niets. Geloof is een prachtig ding ! Het biedt steun waar er anders geen meer is. Het is een houvast, een handvat, een steun, een zekerheid, wellicht eerder een hoop dan een zekerheid, maar heel eigenaardig, hoe dichter de dood komt, hoe zekerder het wel lijkt te worden voor de betrokkenen...

Ook dat is een soort dooi... dooi van de schrik voor de dood...

tot de volgend.

Proficiat !

Image by Nationaal Archief via Flickr't Is vandaag uwen feestdag: onnozele kinderen...
Toen wij klein waren was dit een jaarlijks terugkerend mopje, net zoals ons moeder ons iedere 31° december vertelde dat op de markt een man stond met zoveel neuzen als er dagen in 't jaar zijn...
Dat zijn mopjes die je nu niet meer hoort. Ouderwets, niet bij de tijd, kortom: bompa...

Bovendien weten we nu allemaal dat het woord onnozel in de feestdag in werkelijkheid staat voor onschuldig, en helemaal niets met wat nu bedoeld wordt met onnozel... Dus waar lach je dan mee?

Met mezelf, met het feit dat ik al zo oud ben, dat ik weer kan genieten van die kleine dingetjes uit mijn verste verleden. Vannacht had ik immers weer alle tijd om na te denken, rond te zwerven in die grote voorraad herinneringen. Dat komt omdat ik lag te dubben over de "preek" die ik donderdag moet houden... Donderdag wordt Annie begraven, een lid van "mijn" hobbyclubje. Op de uitvaart wordt niet gepredikt, maar zullen enkele mensen een getuigenis afleggen... en ik ben bij de "prijswinnaars"...

Annie was nog niet zo lang bij de club, en toen men mij vertelde dat er een Annie zou bijkomen, en dat het een kankerpatiënte was, had ik wat schrik... Het is zo'n verschrikkelijke ziekte, en sommige mensen etaleren hun ziekte, en dat zou ongetwijfeld wegen op de sfeer binnen de groep... Ik hoopte dat het een dappere madame was, die niet zat te klagen of die haar pijn niet toonde...

Ik had geen schrik moeten hebben... Ik kon me niet voorstellen dat ze ziek was! Ze was vriendelijk, glimlachte bijna voortdurend en was direct in de groep opgenomen. Glimlachen, heb je dat woord al eens goed beluisterd ? Dat komt van glimmen, blinken van de lach, van het goede humeur !

Ik heb haar nooit een woord horen zeggen van haar ziekte, ze was altijd in een goed humeur, en deed aan alle activiteiten mee met volle inzet. Ik had wel soms een ander gevoel bij haar dan bij de anderen, het was of ze iets intenser leefde... Niet dat ze overdreven deed of zo, maar ze genoot precies een graadje dieper dan de anderen van de sfeer, van het gekeuvel, van de moppen en van het creatieve werkje waar we aan bezig waren. Ik had het gevoel dat ze wist dat haar leven eindig was, en ze wou er nog alles uit puren. Kortom, het was voor ons allen een beetje een voorbeeld hoe je ziekte kunt verwerken...
De laatste bijeenkomst was ze er niet, maar ja, dat kan gebeuren... We dachten wel eventjes op haar ziekte, maar geloofden het niet echt, ze was zo moedig dat je haar en de ziekte niet in één persoon zag. Korte tijd nadien hoorden we het slechte nieuws, en heel vlug nadien haar overlijden... En ik bedacht, als je moet gaan, dan liever vlug, je hoeft niet lang af te zien, en zag over het hoofd dat zij eigenlijk al een hele tijd met die ziekte kampte, dat ze wellicht al een hele tijd wel een en ander voelde, maar het niet wilde weten, het bewust negeerde misschien, in een hopeloos gevecht...

Ik wens niemand die vreselijke ziekte toe, maar als u of ik het schuldig zijn (wat een stomme uitdrukking!), dan wens ik hen de sterkte toe die ik zag bij Annie...

Dat en nog een heleboel andere dingen lag ik te bedenken... vannacht, in plaats van te slapen.
Wat en hoe, moet ik dat vertellen in de homilie?
Straks ga ik proberen dat eens rustig uit te werken, en het dan door te mailen naar onze pastoor, zodat hij het weer kan verwerken in de lijkmis.
Ik blog veel liever, dat is veel minder serieus, daar mag ik al eens zwanzen en domme dingen schrijven, gewoon om gek te doen... in een homilie mag dat niet.

Ik kijk met nietsziende ogen naar buiten, zie de mezen hiphoppen op de takjes van de linde en acrobatisch hangen aan de mezenbollen... alles is nog steeds wit, met inktzwarte silhouetten van de bomen... doods en stil, moesten die piepkleine vogeltjes er niet zijn...
djudedju

ik ga stoppen, ik moet nadenken... Traagzaam trekt de witte wagen door de stille straten toen, en 't is wenen en 't is klagen dat ze bin' de wijte doen...

tot de volgende ?

Boeken voor Bart...

Image by patries71 via FlickrOp het kerstfeest hadden wij een verrassing voor Bart, drie boeken (in drie pakjes, nog eens zo leuk) over textielbewerking. Een lijvige cursus van een gerenommeerde textielschool in Nederland, daterend van ...1944. In een van de boeken zat een kaartje met een kalendertje op van 1946, mijn geboortejaar.
Ik had de boeken al een paar weken liggen, gekocht op een rommelmarkt (Heel wat afgeboden met het argument dat dergelijke specialistische boeken toch geen kopers vonden...) voor en appel en een ei (en ik heb kippen...)

In drie grote boeken lees je van het draadje van de zijdeworm, het katoenpluisje, de vezeltje van het vlas en zo verder, tot in het laatste gedeelte de weeftechnieken tot het uiterste end uitgelegd... Bart was zielsgelukkig, herkende nog machines waar hij op geweven had in de schooltijd en ik weet bijna zeker dat ze nu in zijn valies zitten...Want vandaag trekken ze op verlof naar hun jaarlijkse stek diep in La Wallonie... Gaan wandelen, rusten en genieten van de sneeuw en de prachtige natuur...en nu en dan ook van de heerlijke Waalse biertjes... (En er zijn lekker bij !)

Dat wil zeggen dat wij vanaf morgen om de twee dagen en bij vorst iedere dag naar Lierde mogen rijden, om de beesten eten te geven en drinken... Met dit sneeuwweer is dat meer dan nodig. Ze gaan ieder jaar naar dezelfde plaats, omdat ze weten dat ze daar echt kunnen rusten en genieten. Het is hen gegund!

Het zijn niet de eerste boeken over textiel die ik heb meegebracht van de rommelmarkt voor Bart, maar ik denk dat het wel zowat de meest interessante zijn tot nog toe. Nu en dan kwam ik zelfs met een boek af dat Bart dan zelf al bleek te bezitten... Jammer, maar ik ken niet al zijn boeken, en daar het onderwerp niet echt mijn dada is, blijven de titels me ook niet bij. Maar nu was ik quasi zeker dat ik echt "nieuwe" mee had. Boeken interesseren me sowieso, dus zit ik daarin toch te neuzen, en zo kom ik soms wel eens wat tegen voor Bart... Weet je, ik heb op zijn minst even veel deugd van de boeken die ik weggeef dan van de boeken die ik voor mezelf koop. Ik ben immers apetrots op onze Bart, die in zijn werk heel wat prijzen weet binnen te rijven... Je moet maar eens neuzen op de website van Bic-Carpets... daar zie je onder meer zijn werken en vermeldingen van enkele van de prijzen die hij haalde.

Ik weet het, ik heb er geen verdienste aan, maar toch ben ik trots... en heb het gevoel dat ik er op zijn minst iets toe heb bijgedragen met de manier waarop wij in ons gezin de kinderen ook betrokken in kunst-kijken...

Als ik buiten kijk, dan ligt de wereld er nog steeds maar wittekens bij... Gisteren heeft het wel wat gedooid, de banen liggen beter, maar het is nog steeds echt winter. De vogeltjes zitten heel de tijd op en rond de mezenbollen, en gisteren zag ik voor het eerst een merel aan zo'n mezenbol hangen! Ze moeten echt honger hebben! Dit jaar zagen we nog geen specht, want die durft ook wel eens op bezoek te komen. In de tuin achteraan mijn huis is het nog steeds een mussenparadijs, en ik moet toegeven dat mijn tuin toch wel wat uitzonderlijk is, bij Bart, in zijn vogelhuisje zie je van alles en nog wat naar de voedertafel komen, maar geen mussen meer... Zijn dat dan echt bedreigde diertjes geworden? Vroeger zag je die overal en in hele zwermen zitten, en was het beeld van mijn tuinmussen in iedere tuin te vinden... Voor mij is de vogel van het jaar vanaf nu: de huismus... dat mooie kleine stoute bruine ding... En als je het mannetje eens goed bekijkt, dan zijn het best mooie vogels !

tot de volgende ?

Plantjes

Image via Wikipedia't Lijkt nauwelijks het moment, maar ik wil het vandaag over planten hebben...Wellicht een beetje uit heimwee naar de lente en de zomer ?

Het Afrikaanse parapluplantje   (Ceropegia sandersonii)
Als plant is het niet veel bijzonders, wat slingerende stengels met dikke groene bladeren, duidelijk een vetplant. Maar de bloemen zijn prachtig ! Maar je moet wel dicht gaan kijken, want echt vallen ze niet op, ze zijn immers hoofdzakelijk groen als de bladeren. Het is de vorm die zo speciaal is, en die wel degelijk ergens aan een parapluutje doen denken. Ik hoop een foto te vinden in mijn fotoprogramma bij mijn blog, dan zie je het meteen.
Het bijzondere is echter dat het zijn seizoen aanhoudt... Het is een plantje uit Zuid-Afrika, en daar is het nu zomer, dus bloeit het plantje nu heel uitbundig, en dat heel onze winter lang.
Met andere woorden, ik vind het heerlijk: een stukje zomer in deze koude winterdagen !
Je kunt het plantje jaren overhouden, en ieder jaar weer laten bloeien in de tijd dat hier alleen ijsbloemen bloeien op de ramen...

Het Indische Tulsi plantje
Ik heb er al we eens een foto van gezien, want ik weet niet of het hier wel ergens te vinden is. Wat er zo speciaal aan is? Het levert lekkere Indische thee, uit de Adjurveda , dus eigenlijk niet zomaar een drankje, maar een geneeskrachtig drankje...
Ik heb er twee soorten staan (gekregen van Bart), die rechtstreeks uit India komen. Waar Bart werkt is er ook een fabriek in India (Bart is er al een paar keer heen geweest), en nu en dan komt er iemand van die Indische fabriek naar het moederbedrijf in België en een van die Indiërs brengt dan steeds thee en soms ook wat versnaperingen mee voor Bart en zijn gezin. (Bart ontwerpt ook de tapijten voor dat bedrijf).
Tulsi (eigenlijk zijn er drie soorten Tulsi in de thee) is een plantje uit de "Basil family", ik veronderstel dat dit in het Nederlands uit de Basilicum familie is... (Zo zag het er ook een beetje uit, het lijkt ook een beetje op sommige muntsoorten...)
Het leuke is dat, volgens Bart, in ieder huis in India dat plantje te zien is, als brenger van gezondheid en voorspoed... Het plantje heeft dan ook nog de namen gekregen van heel voorname Hindoegoden:
Rama Tulsi (Ocimum sanctum)
Khrisjna Tulsi (Ocimum sanctum) (Echt waar, twee dezelfde naam? Andere variëteiten???)
Vana Tulsi (Ocimum gratissimum)
In de ene van de twee soorten thee is daar ook nog gember bij gestopt.
Beide soorten zijn goed tegen de stress, goed voor de spijsvertering en rijk aan antioxydanten...
Zomerse thee, met de warmte van het mooie India, voor winterse dagen...

Zie je nu waarom ik vandaag over planten schrijf...? uit heimwee naar groen, bloemen en zon, en uit compassie met de vogeltjes die het nu zo kwaad hebben... En omdat ik vanmorgen om zeven uur uitkeek over een nachtelijke wereld. Om zeven uur hoort het al volle dag te zijn, hoort de zon al warmte te geven, horen de vogels al te kwinkeleren en vrolijk rond te fladderen... hoor ik al te denken aan het gaan vissen en het gaan zitten aan de waterkant, genieten van de natuur en de zon op mijn vel... Ik kijk nu naar mijn handen, waar al het bruin van de zomer al bijna weer verdwenen is, en zucht... Nog zeker drie maand voor ik daar weer echt mag op denken... djudedju!

Ik kijk verstolen naar buiten, naar mijn troost: de altijd groene camelia...waar nu reeds de beloftevolle bloemknoppen op staan, klaar om bij de eerste lentezon in volle kleur open te barsten als eerste lentegroeten... De orchideeën hier naast me zijn wel mooi, maar dat zijn zozeer binnenhuisplanten, dat hun bloemen me niet echt dat soelaas geven... zucht...............

Ach, let er niet op, mijn gewone winterdepje moet moet je maar denken (van winterdepressie).
't Gaat wel weer over als ik wat zit te prutsen aan een of ander dingetje, en oh ja, ik moet nog de kwampjoeter van Fré weer in gang gaan steken... heb ik ook geen tijd om te treuren over zon en zomer...

tot de volgende ?

Belgische Kerk stort in...

Image by Timo_Beil via FlickrIk dacht eerst: "Dat is al een eindje bezig!", maar 't was potdorie een echt gebouw die ingestort is, vlak na de nachtmis, geen gewonden... Ergens in een dorpje van Diepenbeek met een gekke naam die ik nog nooit hoorde en al weer niet meer weet...
Maar eerlijk, ik dacht eerst dat het beeldspraak was, en men het nog eens zou hebben over Mgr Léonard...de kampioen in het zich ongelukkig uitdrukken. Zelf in zijn eigen taal. Ik dacht eerst dat het gedeeltelijk voortkwam uit zijn gebrekkige kennis van het Nederlands, maar hij kan het evengoed in zijn eigen taaltje. Iedere keer weer denk ik te weten wat hij eigenlijk wil zeggen, maar de manier waarop hij het zegt maakt het voor tegenstanders wel heel makkelijk om het anders te interpreteren. De man zou veel beter een goede woordvoerder in dienst nemen (en houden!), die zijn bedoelingen duidelijk kan maken, want hij kan het duidelijk niet. De kans zit er, met hem aan het stuur, dik in, dat de Belgische Kerk ook in beeldspraak in stort...

Ik heb de foto van de ingestorte kerk gezien, het ziet er nog een modern gebouw uit, niet een van die oude monumenten... Denk nu niet dat de kerken nu zwakker zijn dan die oude, heel wat van die oude kerken zijn al lang verdwenen en vervangen, en heel wat kerken zijn al tijdens het bouwen ingestort in dat verre verleden... Toen was architectuur nog geen wetenschap, en nogal dikwijls bleek de draagkracht van de muren tegenover de massa en/of tegen over de spanningen niet bestand.

Vannacht heeft het niet meer gesneeuwd, en gisteren is de bulldozer langs gekomen om de baan een beetje berijdbaar te maken, maar ergens was die machine hier te vroeg... Het was nog volop aan het waaien, en de sneeuw heeft her en der weer hopen gevormd op de baan. Gisterenavond heeft mijn buur blijkbaar bijna vast gezeten met zijn auto... Ik zag hem net met zijn sneeuwschop passeren. "Waar ga jij nu gaan sneeuw scheppen?" 't Bleek de baan te zijn, want straks moet hij weer weg, en hij zou graag veilig zijn... Danke buur, straks moet ik ook langs daar...

Oh ja, mag ik jullie allemaal een Zalig kerstfeest wensen ?

Ik ga stoppen, 't is feest vandaag... Straks gaan we bij Bart Kerst vieren, en hier bij me staan een hele hoop pakjes, straks gaan de kinderen bij Bart weer nummertjes op de pakjes schrijven, lotjes maken, en dan mogen de kinderen een na een een lotje trekken. Ieder jaar is er wel eentje die eindeloos lang moet wachten voor zijn of haar pakje getrokken wordt, en vermits er dan ook nog wat pakjes tussen zitten met een prulletje van niks in, gewoon om veel pakjes te hebben en het spannend te maken...is het trekken van dat verlossende lotje nog niet altijd het verwachte pakje...

Dus ook bij ons is kerstmis pakjesdag in plaats van Kerst...
Heerlijk voor de kinderen, maar toch mis ik iets...

tot de volgende ?

Ik ben in de wolken...

Image via WikipediaIk weet niet met welke browser jij werkt, maar ik werk al een hele tijd met Chrome (van Google, dezelfde van de Chrome OS waar ik het gisteren over had). Chrome is anders dan alle andere browsers, al hebben de laatste tijd heel wat concurrenten over het muurtje gekeken en ook stappen gezet naar dat ultra-snelle van Chrome. (Onder meer Internet Explorer 9 van Microsoft deed zoiets).
Maar ook Chrome kijkt over het legendarische muurtje, en waar Firefox zijn add-ons heeft, handige uitbreidingen voor je browser, voerde Chrome dat ook in, met zijn extensions... (Nu vind je dit bij bijna alle browsers!!! (met dank aan firefox ?))....
Maar sinds een tijd heb je bij Chrome ook nog Google Webstore... een heel handig ding! Misschien kun je het ook gebruiken bij andere browsers dan Chrome, maar dat weet ik niet. De Webstore schrikte mij in eerste instantie wat af door zijn naam, want store is winkel, en in winkels moet je betalen... Maar geen schrik, in de Webstore zitten er wel enkele items die te betalen zijn, maar het overgrote merendeel is gratis... en is erg interessant !Ik heb al een en ander geïnstalleerd, en dat is allemaal in the Clouds. Dat kun je makkelijk merken aan het feit dat het installeren in een oogwenk is gebeurd. Ook bij "grote" programma's.
Zo heb ik onder meer Jolicloud geïnstalleerd... en heb dus nu een computer in mijne computer zitten... Want inderdaad, Jolicloud is zoiets als Chrome OS, een Operating System, waarmee je dus volledig, voor alles in the Clouds gaat werken... Precies zoals ik je gisteren beschreef...
Het werkt als een fluitje van een cent, heel snel en het bied een brede waaier van programma's aan.

Dat het goed werkt was iets wat me niet verwonderd, want naar ik ooit las, is Jolicloud gebaseerd op... Ubuntu... 't Kan dus niet anders dan goed zijn hé !

Nu heb ik gisteren alleen maar een beetje zitten kijken op dat systeem, dus ik kan nog niet echt oordelen over de werkelijke efficiëntie, maar als er speciale dingen te melden zijn, dan hou ik je op de hoogte... Nu kun je wel her en der lezen op internet dat Jolicloud vooral gebruikt wordt op...netbooks, precies zoals Chrome Os ook zijn ding uit test op netbooks. Netbooks zijn immers gewoonlijk niet zo erg "zwaar", en kunnen dus geen zware programma's op een comfortabele manier doen draaien, een systeem dat eigenlijk niet eens op je computer zit is dan uiteraard ook het lichtste van het lichte.

Ondertussen ben ik alvast "in de wolken" met mijn nieuwe speeltje...

Sneeuwstorm ?

Gisterenavond was het al volop aan het sneeuwen hier, met een felle wind er bij... De sneeuw lag dan al op de baan op hopen gewaaid. Vannacht heeft het blijkbaar nog meer gesneeuwd en gewaaid, en nu ligt de sneeuw hier op hele hopen en zag ik vanmorgen tijdens mijn turnoefeningen al twee wagens stilstaan voor de deur van gebuur, en ze waren bezig de sneeuw wat weg te ruimen met schoppen om de wagens vrij te krijgen... Hopelijk komen ze met een bulldozer de sneeuw wat ruimen, want anders wordt het hier weer leuk... Mijn oprit lag grotendeels vrij van sneeuw, met uitzondering van een grote berg (nu ja...) voor mijn deur en de garagepoort... We zijn al een paar dagen winter, maar we hebben hem al een paar weken.

In ieder geval, wie nu niet weg moet met de wagen of anders, blijft beter thuis!
... en al die zagemannen met hun witte kerst hebben na 24 jaar nog eens hun gedacht gekregen. Nu content ?
djudedju

tot de volgende ? (op de foto: Jolicloud...)

Crisis in The Clouds ?

Image via WikipediaGoogle is volop bezig met het groots uittesten van zijn Chrome OS (Operating System), en meteen komen plots een stormvloed van reacties los, pro en contra werken in the Clouds...

Eerst en vooral, wat is werken in the clouds, of in het Nederlands, in de wolken?
Welnu, je kijkt er momenteel naar... Want inderdaad, een blog wordt geschreven in de Clouds. Je zult heel die massa blogs nergens terug vinden op mijn peeceetje, en toch, als je het juiste adres intypt, is heel die massa tekst daar tot jou beschikking. Waar staat die tekst dan ? Ergens in een of meerdere heel verre kwampjoeters in dienst van Google of zoiet... met andere woorden, ergens in de wolken, in the Clouds...

Meteen zie je het enorme voordeel van dat systeem: je hebt geen plaats nodig om dat allemaal ergens te zetten op je eigen computer, al wat je moet kunnen is dat je in het internet binnen kunt. Ik werk dus niet op mijn computer, maar ergens ver weg, en alles wat je nodig hebt aan machinerie is in feite een verbinding met het internet... Dus geen harde schijf en dergelijke meer van doen...

Het grote nadeel is dan ook heel simpel te vinden, geen verbinding met het internet = niet werken...
Bovendien zijn er heel wat ongeruste stemmen over de veiligheid van dit systeem. Als je teksten daar ergens te velde zitten, kan een ander dat dan niet lezen of inkijken? Volgens Google dus niet, er zouden beveiligingen genoeg op zitten om alles waterdicht te maken, maar doemdenkers zeggen dat er niets in heel het computerwereldje echt waterdicht is... En ze hebben gelijk! Je hoort dat men er zelfs in slaagde in te breken in de computers van de NASA... Hopelijk is er nooit ergens eens een onverlaat die via hacken van het systeem van de U.S.Army er in slaagt enkele met kernbommen geladen raketten te activeren... Met andere woorden, je bloedeigen computertje is ook niet echt 100% safe, dus als the Clouds niet echt safe zouden blijken, dan is daar echt geen verschil met de huidige man die heel veel investeert in een computer met alle toeters en bellen.

Chrome OS van Google biedt je dus binnenkort de mogelijkheid om een heel goedkope computer te kopen (er zit veel minder in) die je toch toelaat alles op het internet te doen wat je nu ook doet met je dure kwampjoeter... Bovendien moet je ook geen software kopen, die zit ook al in de wolken...en wordt bovendien heel regelmatig aangepast aan de nieuwste software. Kosten ? Nee, blijkbaar niet, wellicht moet je er wel bij nemen dat er reclameboodschappen op je scherm komen te staan. Het geld moet ergens vandaan komen. Dat is trouwens ook één van de opmerkingen van de tegenstanders van het systeem: Google leest mee over je schouder wat jij allemaal leest of schrijft, en past zijn reclame daar bij aan. Mensen die met Googlemail werken kennen dit systeem al lang... En eerlijk, ik geloof niet in het fabeltje van het over de schouder mee lezen... Dat kan technisch gewoon niet. Wat mij waarschijnlijker lijkt is dat er een systeem in de software van googlemail en straks van Chrome OS zit, die reageert op bepaalde sleutelwoorden. Schrijf ik bijvoorbeeld in een mailtje over maandverbanden, dan zul je wellicht naast het mailtje dat je van mij ontvangt ook een reclameboodschap vinden over die dingen... Maar daar hoeft er geen persoon voor over mijn schouder mee te lezen.
Wat wel zou mogelijk zijn, is dat men een soort systeem inbouwt die reageert dat bij gebruik van bepaalde woorden alarm slaat, en dat dan een automatische link wordt gelegd naar een controlesysteem. Als ik nu over pedofilie schrijf, dan is het goed mogelijk dat er ergens een dienst gealarmeerd wordt, en deze blog zit te lezen over de inhoud. Maar het is dus technisch even goed mogelijk dit toe te passen met om het even welke term. Dit betekent dat men op die manier inderdaad aan een soort bedrijfsspionage zou kunnen doen ook... Maar dat doet de hacker nu ook, gericht op jouw bedrijf...
Dat dit geen loos woord is, heb ik zelf al ondervonden, een hele tijd terug schreef ik een artikel over blauwe pompoenzaden en de werking als van Viagra, een ludiek stukje, maar ik kreeg wel tien mailtjes sindsdien van Pfizer over de degelijkheid van Viagra en dat dit heel wat anders is dan sommige plantenmiddeltjes...

Met andere woorden, werken in de wolken zal wellicht net zo veilig of net zo onveilig zijn als het huidige systeem... maar veel goedkoper, en als we de beloften mogen geloven, veel sneller... (Sommigen vermoeden dat, als er genoeg volk op de snelweg van Chrome OS zou zitten, dat dit ook dicht zou slibben??? Ik weet het niet, het lijkt me wel eens interessant om het met tijd en boterhammen een uit te proberen...

Héhé... dat gebeurt niet zo vaak dat ik technisch zit te doen... en dat dan nog terwijl ik weer kan genieten (?) van weer een nieuw laagje sneeuw... de baan ligt weer wit en glad...
Walhere, wat een were !

tot de volgende ?

E-mail kerstgroeten...

Image via WikipediaBeste lezer(es), mag ik U en de Uwen van harte een Zalig Kerstfeest toewensen, en een formidabel 2011 in een blakende gezondheid ?
Voilà, nu ben ik mee met de trend... Mijn mail wordt momenteel overspoeld door de vele kerstkaartjes, kerstwensen en alle mogelijke en onmogelijke kerstsfeerdinges... Soms oersaai, soms heel leuk, maar weet je, ik verlang naar de lente...gewoon al om die dingen niet meer te hoeven horen en zien... Want het oogt naar alles, uitgezonderd naar Kerstmis, of zelfs maar naar het heidense lichtfeest... Alles waar naar verwezen wordt is het feesten. Enkele uitzonderingen niet te na gesproken, die wel degelijk de geest van Kerstmis weer gaven.
Het is nu niet dat ik zo'n pilaarbijter ben, maar bij bijna alle feestdagen valt mij telkens en telkens weer op hoe wij in onze maatschappij de oorsprong uit het oog verliezen, en ons overgeven aan de platte commerce, het copieuze, het schransen, het drinken, het feesten...
Waar is de tijd dat soldaten de oorlog staakten om kerstmis te vieren, zelfs met de vijand...

Maar we kunnen die bedenking maken bij wel haast ieder feest, en dan vermeld ik er nog niet eens bij dat men steeds maar meer en meer feestdagen creëert, niet in de eerste plaats om iets of iemand te herinneren, te eren, te vieren, maar wel om de commercie te doen draaien. Ik ben een hondenman, maar krijg de huiver als ik zie dat je nu toch ook voor je viervoeter wel eens een kerstgeschenkje moogt kopen... Wat heeft dat beest met kerstmis van doen?

Niet dat je het dier niet eens moogt verwennen met zo'n lekker been, maar dat heeft toch niks te maken met de Geest van het Kerstfeest ? Ik zag zelfs al pps-e-mailtjes waar je honden en katten kon "bewonderen" die in alle mogelijke en onmogelijke kleuren en dessins waren geverfd, of met van die gekke pakjes aan, waar bij je wel moest zien dat het dier doodongelukkig was met die klodden...

Het ergste is dat we zo gemanipuleerd worden in de geest van hebben, hebben, hebben... Je bent niet in als je geen X hebt met de laatste Y, je moet zo nodig kledij hebben van het merk Z en in de kleur van het jaar... Je ziet zelfs reclame waarbij een wagen net niet gekocht wordt omdat hij te goedkoop is... Zo wil men weergeven dat je daar voor een laag bedrag een topkoop doet, tot je die prijs dan eens goed bekijkt, en vaststelt dat het al bij al och een dure auto is en blijft... Auto's zijn sowieso duur, maar zelfs dat wordt een mode object... Ik kom uit de tijd dat meubels iets waren voor je leven (ook al leefde men toen nog niet zo lang als nu...), meubels waren niet echt modegebonden... Nu met IKEA en consorten zie je ook daar de mode in de meubelen ontstaan. En een bed diende vroeger om in te slapen (en een beetje om in wakker te liggen), nu is dat ook iets wat zo nodig moet aanpassen aan de mode, je hebt toch geen wandbekleding van twee jaar oud ? En als je overgaat tot de nieuwe kleur en dessin, dan koop je toch zeker ook wel nieuwe en bijpassende meubels en zeker een schilderijtje van X, die nu zo hip is... Ik overdrijf wel wat, maar echt, er zijn er die reeds zo leven... Nu ja, leven...

Ik weet dat ik een uitzondering ben, maar een auto dient voor mij alleen om me te kunnen verplaatsen en droog te blijven, kleren dienen om me te bedekken, want bloot hoort niet echt, en om me warmte te geven in de koude dagen, een stoel moet goed zitten, en een tafel moet stevig zijn om op te werken... en zo kan ik nog een wijle doorgaan. Ik bedoel maar, ik probeer naar de essentie der dingen terug te keren. Terug te keren, want in die mode verliest men dat nog al eens uit het oog... Of liever, men maakt het veeleer in functie van het feit dat het niet te lang mag meegaan, de commercie moet draaien...

We zijn gek dat we daar aan toegeven... We leven in een wereld waarin we een schijnwelvaart hebben, dankzij een draaiende economie, economie die gebaseerd is op luxe, op overtollige, onnodige dingen, terwijl drievierde van de wereld hongert... Die schijnwereld van ons is wankel in evenwicht te houden, en we verbruiken de wereldvoorraden in grondstoffen in een waanzinnig hoog tempo, en weten dat binnen honderd jaar de meeste grondstoffen op zullen zijn, en hopen dat er tegen dan vervangende grondstoffen uitgevonden worden...wat helemaal niet zeker is, en waarmee we op zijn minst de wereld in grote vraag stellen... Hoe en met wat zullen onze achterkleinkinderen leven ? Als de mens dan nog zal bestaan, want naast het woekeren met grondstoffen zijn we ook nog eens bezig onze eigen biotoop naar de Filistijnen te helpen... Consumptie... omwille van het vluchtige, ijle genot...

Welvaart gebaseerd op waanzin... hoelang nog ?
Het is geen wonder dat we nu al een paar decennia in een wankelende economie zitten, het is eerder een wonder dat dit wankele systeem het nog steeds uit houdt.

Hoog tijd dat we eens weer afdalen naar de realiteit, naar de echte dingen... en zachtjes de economie herbouwen naar een normale wereld met echte nutsvoorwerpen en echte deugdelijke dingen. Is het echt nodig om je gsm weeral te vervangen door een nieuwer systeem? is het echt nodig om weer bomen om te hakken voor een nieuw model tafel ???

Ik denk dat we wat realistischer moeten worden.
De wereld en zijn voorraden zijn eindig.

tot de volgende ?

Eerste dag van de winter ?

Image by Wolfgang Staudt via FlickrNa vandaag worden de dagen weer langer... Maar ik kan me nooit van de indruk ontdoen dat dit veel trager gaat dan het duister worden. De donkere dagen zijn voor mij maanden.
En dat de winter pas vandaag begint is dit jaar ook een lachertje... We hebben al meer sneeuw en ijs gezien dan anders in vele winterperioden uit het verleden.
Ach, weet je, dank zij de sneeuw lijken de dagen wel wat "lichter" dan andere jaren, zo heeft zelfs dit koude weer een klein positief puntje.
Ik denk aan Rosa, de weduwe van vriend Clothaire, die onlangs is begraven... Voor haar zullen in het vervolg die duistere dagen niet in de eerste plaats herinneren aan het Klaasfeest, Kerstmis, Nieuwjaar, maar aan het verdriet van het afsterven van de geliefde... Duistere periodes lijken nog veel donkerder als je verdriet hebt.
En wellicht is de sneeuw voor haar nu niet maagdelijk wit, maar veeleer een lijkwade...
Zo zie je maar... weinig goeds te vertellen over die duisternis.

Eigenlijk had ik een andere titel in gedachten voor deze blog, namelijk: "... en alles is ijdelheid...".

Want ook ik word wat zwaarmoedig van die donkere dagen, en dan denk ik aan het idiote van onze manier van leven...
De oorspronkelijke mensen waren jagers-verzamelaars, zoals nu nog de San in Zuid-Afrika (Die wij meestal Hottentotten noemen...). Het volgen van die mensen heeft ons geleerd dat wij, met onze moderne manier van leven naast heel wat comfort, voor die comfort heel dik betalen. De San besteden gemiddeld 20% van hun dag aan dat jagen en verzamelen, de rest is een zalig nietsdoen en genieten. Je moet daar eens onze dagelijkse arbeidsduur tegenover projecteren... Dat is heel wat meer dan 20 % en nadien komen wij zelfs ook nog niet eens tot een echt nietsdoen, of tot echte ontspanning.
Zelfs onze ontspanning is gericht op ons dagelijks bestaan, we luieren in plaats van nietsdoen, en onze ontspanning is voorgekauwd en wordt over ons heen gegoten via de beeldbuis. Men duidt zelfs aan wanneer we obligaat moeten lachen... Of we gaan weer "wijsheid" vergaren en kijken naar duidingprogramma's, waar we vooral de duiding van de ander ondergaan... Want zelf denken, dat is wel niet verboden, maar zeker niet aangeraden in onze wereld.
Kijk nu eens naar de manier waarop men voortdurend het geloof, het Christelijke geloof aanvalt en onderuit haalt. Je kunt de radio of TV niet meer aanzetten of je hoort onderhuidse opmerkingen, domme mopjes (die vervelen daar ze op de duur zo versleten zijn).
Ik ben niet zo voor de Kerk, als instelling, maar men ondergraaft niet alleen de instelling, men ondergraaft ook het geloof. Want de bedoeling is het breken van de macht van de Kerk, en zolang er geloof is, zullen de verspreiders van het geloof beschikken over een vorm van invloed, en invloed = macht...
Men durft, door de agressiviteit van de Islam, dit niet te doen met de Islam, een instelling die op haar volgelingen een veel grotere impact heeft dan de Kerk. De Islam is zo'n zes eeuwen jonger dan de Kerk, en als je zes eeuwen achteruit gaat, dan zie je dat onze Kerk toen net zo'n diepgaande overheersing uitoefende op de maatschappij, als je nu ziet in de Islamwereld. Zelfs de Sharia kan netjes gelijkgesteld worden met de rechterlijke machten en invloeden van de Kerk toen. Er is niets nieuws onder de zon. De invloed van de Kerk is heel zachtjes, onder druk van de maatschappij, zachtmoediger geworden, en hetzelfde zal zich ongetwijfeld voor doen met de Islam.
We zien momenteel een beetje soortgelijke structuren als we toen zagen bij de maatschappij onder de Kerk. De burgerlijke macht was toentertijd de adel, koning, keizer, en daar boven de Kerk, die zich nooit rechtstreeks bevuilde aan de macht, maar die de macht wel degelijk in handen had. De adel en heel de mikmak liet dit toe, omdat de Kerk een verschrikkelijke impact had op de gewone mensen, burgers, laten, lijfeigenen, slaven...
Het opkomen van de stedelijke macht was een eerste breuk in de lijn. De gewone burgers kregen macht, en de impact van de kerk was niet zo stevig meer als in het verbond met de adel. Je kunt de sporen van het zich lostrekken van de kerkelijke invloed nu nog bewonderen in oude steden. Naast de grote prachtige kerkgebouwen kwamen er even hoge (soms hogere!) burgerlijke gebouwen: de belforten... Deze burgerlijke bouwwerken hadden een sterk symbolische betekenis, het zich vrij maken van de macht van de adel en van de kerk.

Kijk nu maar naar de structuren in de echte Islam-landen... Zie je de gelijkenis ?
Als ik me mag wagen aan een voorspelling, dan denk ik dat de evolutie in de Islam-landen iets sneller zal gaan dan in de Christelijke landen toen, gewoon door het feit dat wij er als voorbeeld zijn, en door het feit dat bijvoorbeeld internet ook bereikbaar is in die landen, en de vergelijking zich steeds weer opdringt.

Er is naar mijn gevoel, geen enkele reden waarom godsdienst niet een individueel iets zou kunnen zijn. Ik bedoel daarmee niet dat het iets geheims moet zijn, maar de echte beleving is immers al altijd individueel geweest. Heel het structurele is bijna volledig terug te voeren tot het scheppen van een machtskader. Het werkelijk Kristen zijn heeft niets uiterlijks, maar is individu- gebonden. Je zou het niet moeten ZIEN, maar gewaarworden aan de manier van leven en van zich instellen tegenover de medemensen.

Ach, ik ben weer zwaar op de hand...terwijl het leven zo simpel en schoon kan zijn. Waarom maken wij mensen het onszelf zo moeilijk? (omdat wij allemaal een stukje van de macht willen, al is het over ons keffertje of onze goudvis)

tot de volgende ?

Eenzaam en verlaten, loop ik door de straaaten....

Image by owls-count via FlickrVanmorgen ging Anny eens loeren of Kim wel stond te wachten naar de bus, Ja hoor, en Veerle en de hond stonden er bij. Toen Anny koffie had gezet en naar het toilet was geweest, hoorde ze de bus. Even loeren... Gek, de bus nam Kim mee, maar draaide ter plaatse om en reed de weg terug naar Oudenaarde. Nog gekker, Veerle stond minutenlang, midden in de rijweg, met haar hond te staan...
Toen Anny een hele tijd later belde naar Veerle, bleek dat de bus niet verder durfde rijden, en dus terug was gereden naar Oudenaarde, maar in het kleine dalletje aan het kruispunt met de Jagerij was blijven steken, en minutenlang had moeten wroeten en manoeuvreren om er na veel sukkelen toch nog uit te geraken...
We wonen hier rustig, maar nu zeker, want slechts heel sporadisch zie je hier een auto voorbij kruipen, en nu en dan ingehaald worden door fikse voetgangers...
Ik veronderstel dat het voetgangers zijn, want eigenlijk zijn het veeleer bundels winterkledij die voorbij stappen.
Het is glad, het is koud, en gisteren heeft het gesneeuwd van 10.30 uur ongeveer tot zo'n 16 uur, zonder genade... er ligt een dikke 15 cm sneeuw op mijn terrastafel...
Als ik naar buiten kijk, over die witte wereld, dan lijkt het of alles uitgestorven is... Niks dat beweegt, hoogstens nu en dan een vogeltje die landt op een van de mezenbollen die aan mijn lindeboom en aan mijn meidoorn hangen. In de tuin achteraan hangt ook nog een grote pot met zaden, die vanzelf naar beneden zakken naargelang de voorraad mindert. Daar hangen tientallen vogels rond, mussen, heggenmussen, roodborstjes, pimpelmezen, koolmezen, vinken, groenvinken, winterkoninkjes, kneuen, merels, lijsters en we zagen al eens een vogeltje wegvliegen dat volgens ons een putter was ook.
Bij bijen is het bewezen dat ze elkaar verwittigen waar er stuifmeel en nectar te vinden is, ze doen dat met een dansje... Hoe vogels elkaar verwittigen weet ik niet, maar blijkbaar doen ze het, want er komen er steeds meer en meer naar de voorraad toe... Ik heb het nog niet gecontroleerd, maar ik vermoed dat er ook heel wat de nacht doorbrengen bij mijn kippen.
En zeggen dat we voor de vogelgriep het kippenhok en de ren moesten afspannen zodat er geen vogels meer bij de kippen konden komen. (Een idiote maatregel, want als een vogel iets laat vallen, dan valt dat ook door het net en is de "besmetting" mogelijk toch in de kippenren.)
Wij kunnen hier soms minuten lang staan kijken naar al die kleine beestjes die zo nijver zitten te twisten aan de voederbak. We hebben ook enkele appels met wat slechte plekken in, buiten gelegd, en de merels vinden dat heerlijk, maar ook andere vogels pikken aan dit suikerrijke vruchtenvlees.
De kippen zijn nu eigenlijk een beetje de sukkelaars van het verhaal... Waar we vroeger al de restjes in de kippenren zwierden, strooien we ze nu voor de vogeltjes... De kippen komen met dit weer toch niet buiten. Ze blijven knus in het wat donkere hok zitten, donker omdat het plastic-dak nu onder een dikke laag sneeuw ligt. Maar ze presteren het om nog steeds eieren te blijven leggen, winter of niet.

Ik durf niet, omdat ik schrik heb te vallen, maar ik zou dolgraag eens een stukje wandelen, liefst op een plaats waar de sneeuw nog maagdelijk ligt, en je heerlijke sporen maken kunt. Het kind in mij, weet je wel...

Toen Anny sneeuw aan het ruimen was, was de buurman ook bezig. Hij vertelde dat er weer een auto vastzat in dat dalletje aan de Jagerij... Moesten ze daar zo nodig ook nog van die verkeersdrempels leggen, net aan die put ? Ze hebben dat steeds moeilijke punt bij glad weer er nog een stuk moeilijker door gemaakt. Maar ja... Waarschijnlijk komt er geen een van die vroede heren ooit naar ons stille landelijke dorp hé...(Tenzij tijdens een verkiezingscampagne... Doet me denken aan een mopje... Midden in de verkiezingsperiode stopt Jef met zijne velo aan de spoorwegovergang. Naast hem stopt een dikke Mercedes. Plots schuift het autoraampje over, het is de burgemeester... "Dag Jef ! Hoe lang is dat al geleden dat ik u nog eens zag !" Waarop de Jef, laconiek: "Zes jaar, Mijnheer de burgemeester, zes jaar...")

Ik stel me met dit weer ook altijd weer enkele moeilijke vragen... In ons Absurdistan is iedere bewoner verplicht zijn voetpad vrij te maken van sneeuw/ijzel... Als er iemand valt door jou nalatigheid, dan ben je verantwoordelijk. Dit gezegd zijnde, een klein vraagje: Hier bij ons op die zalige boerenbuiten, zijn er (gelukkig) nog hele stukken waar geen huizen staan, en de voetganger op de rijweg moet stappen... Is de stad dan verantwoordelijk als ik kom te vallen door hun nalatigheid ? Geldt dat ook voor de fietsers ? Want ik moet nog de eerste fietsweg zien die gestrooid of vrijgemaakt is... Bij dergelijk slecht weer moet de fietser noodgedwongen op het rijvak van de auto's rijden... Net nu het nog gevaarlijker is dan anders... Mocht ik van een fietsclub zijn, ik zou toch eens een type-dossier in leiden bij de rechtbank... Maar ja, ik heb in al die jaren vechten voor jurisprudentie wellicht een afwijking gekregen, en wil ik overal rechttrekken wat krom is... en in ons land...is zelfs het Recht krom...

Ik ga stoppen, ik ben weeral op de politie beland, en dat nog wel in een maagdelijk witte wereld... djudedju.
Hé! Wie heeft er ooit de link gelegd tussen wit en maagdekens ????

tot de volgende ?

Global Warming ?

Image via WikipediaHeb jij ook zoiets als je nu buiten kijkt? Global Warming ??? We breken alle sneeuwrecords !
Nee, laat ons in hemelsnaam die domme term verwerpen! Er is duidelijk iets aan de hand met de temperaturen, maar hier is er zeker geen sprake van Warming-Up... Wel krijgen we een totaal ander beeld dan vroeger, onze zomers kennen vaker en langere "hittegolven", we krijgen in de zomer veel meer water over ons, in een behoorlijk warm weer, maar de winters daarentegen zijn veel kouder geworden. Maar echt nieuw is dat niet. Die koude winters hebben wij ook gekend toen onze kinderen klein waren. Ik heb pakken dia's van onze kadeeën in de sneeuw...
Als er iets echt gewijzigd is, dan zou ik eerder spreken van Natter, natst en nog natterderder...want ook sneeuw is uiteindelijk water.
Voeg al dat water bij onze manier van bouwen en van leven, en je hebt overstromingen aan alle kanten. En dat, dat komt veel vaker voor dan vroeger.
Toegegeven, dat ligt niet alleen aan meer regenval, maar ook aan de manier waarop ze nu de velden bewerken en het steeds groter deel bebouwde oppervlakte (wegen horen daar ook bij), maar niettemin, het regent tegenwoordig naar mijn gevoel nog meer dan vroeger.
Hoog tijd dat wij iets aan het bouwbeleid gaan doen! In gebieden waar geen zwaar vervoer is moeten wij terug leren opteren voor klinkers en/of kasseien, daar kan het water nog min of meer insijpelen. Wij moeten meer en meer ijveren voor dakbegroeiing, moeten opteren voor witte baanvakken en witte daken, door de witte kleur weerkaats je meer zonlicht en verminder je zo het effect van de opwarming (zomerperiode). Het zijn allemaal kleine dingen, maar vele kleintjes maken een groot.
Laat ons ook weer overal waar enigszins mogelijk bomen planten, dat werkt ook, die drinken water, en zorgen voor vermindering van de CO2.

Maar ik zou ook durven opteren voor een her-valorisering van onze steden... Heel wat van onze steden zijn aan het ontvolken, alles schuift op naar de rand. Op die manier groeit uiteraard steeds meer het gedeelte bebouwde oppervlakte aan, maar bovendien krijg je dode steden er bij cadeau. Steden die alleen nog werk- en winkelfunctie hebben. Dit heeft nog een bijkomend effect: door het verval verworden die steden tot grote kraakpanden, of woonentiteiten vol marginalen. In een gezonde stad wonen de marginalen niet echt in "getto's", daar verdwijnen ze wat in het geheel van de bewoners, en ze worden zo genoopt zich aan te passen. Het gevolg is dat de groepsvorming minder is, en dat er op die geen wijken meer ontstaan die bijna ontoegankelijk zijn voor de anderen, omdat er een soort communes ontstaan die eigen regels hebben en die regels opleggen aan iedereen die "hun" grondgebied betreedt.
Door dit effect schuiven de gewone bewoners steeds verder weg van die probleemwijken, en groeien de facto de probleemgebieden aan.

In Ronse is men bezig met serieuze inspanningen om de stad weer te valoriseren, aantrekkelijk te maken en bewoonbaar te maken. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat dit ook werkelijk positief werkt. Natuurlijk los je, wat in jaaaaaren is gegroeid, niet in een handomdraai op, maar Ronse oogt nu weer als een levende stad, en nodigt uit tot een bezoek. Ik herinner me andere tijden, waar hele wijken aan het ontaarden waren.

Natuurlijk is Ronse een relatief kleine stad, en dus makkelijker te behandelen, maar het is duidelijk dat het werkt.

Als we ook nog de landbouwers kunnen overtuigen dat ze hun velden niet alleen moeten bewerken in functie van de onmiddellijke opbrengst, maar ook oog moeten hebben voor de bodem als "spons" bij grote regenval, dat ze moeten werken tegen de erosie, dat ze de bodem niet moeten dichtstampen met huizengrote machines, maar integendeel weer moeten leven in de bodem krijgen, zodat wormen en bacteriën de grond weer zacht en poreus maken, dan zijn we al weer heel wat stappen in de goede richting. Bovendien lijkt het steeds meer duidelijk en wordt de markt steeds interessanter voor de biologische teelten...

Hoog tijd dat er een "Wiki Leaks" komt voor het milieu !

tot de volgende ?

koud

Image by roel1943 via FlickrKijk, ik kom justekes van Merelbeke, en onderweg zag ik dat het nu, bijna middag, nog -5,5° C. is... 't Is koud! En dat zag je ook op de rommelmarkt. In Merelbeke is er anders altijd veel volk, maar nu was het er ""eenzaam en verlaten..." En het mag gek klinken, maar als er geen of bijna geen volk is, dan is de sfeer ook maar zozo... Blijkbaar is een van de elementen die me zo bevallen op de rommelmarkt ook de sfeer door de vele bezoekers geschapen.
Het wordt weer een slecht jaar voor mensen die het moeilijk hebben. Met de prijzen van de brandstof wordt het verwarmen wel heel duur. Bovendien stel ik vast dat net bij die mensen de isolatie minder goed is. Want isolatie is duur, en dus wordt deze kost opgeschoven. Ik woon in een sociale woonwijk, en heb indertijd mijn huis kunnen aankopen. Ik heb alles zo goed mogelijk geïsoleerd, maar ik stel vast dat de bouwmaatschappij, die instaat voor de verhuur en het onderhoud van de sociale huurwoningen, ook niet het minste doet om effectief te isoleren. Neem daarbij het feit dat hun huurprijzen ook al niet meer echt sociaal te noemen zijn, en ik vraag me eerlijk af of je niet goedkoper af bent in een niet-sociale woning...
Bij ons Veerle is het dan ook nog eens iedere vijf voeten miserie met de chauffage, en zit ze ook nu weer haar huis te warmen met een kachel en een petroleumvuurtje... De brander is wéér kapot, en nu moeten ze van de fabriek komen om hem te herstellen. Miserie, miserie, miserie...

En dan is zij nog bij de relatief goeien, want er zijn tegenwoordig veel echte sukkelaars, en de armoede neemt weer toe. Met zo'n weer denkt een mens toch eens daar op... Stel je maar voor dat je op straat leeft, je mag dan al een slaapkwartier krijgen van een of andere dienst, de rest van de dag loop je toch maar in die bittere kou rond.

We lopen in een wereld die zo danig is ingericht, dat alles en iedereen zou moeten opgevangen worden, maar de praktijk leert dat deze sterkte ook net de zwakte van het systeem uitmaakt! Door een overmaat een strikte regeltjes, wetten en Koninklijke besluiten, is het zo, dat als je eenmaal door de mazen van het net bent gevallen, het verdomd moeilijk is om weer in het systeem te geraken... Alles hangt zo strikt administratief aan elkaar, dat er bijna geen terugkeer mogelijk is.

In Gent is het OCMW virtueel failliet, en moet zelfs geld lenen om de armen te kunnen blijven helpen. Ik weet wel, daar zit men met een serieus aantal armen die eigenlijk op een manier bij de problematiek van de allochtonen horen, maar net zo goed hebben ook zij het koud, en hebben ook zij honger.

Mensen oordelen en veroordelen zo vlug, maar mochten wij in een van die armoe-landen leven, en de kans zien ons te verbeteren, wij zouden ook de kans wagen... Wie de oorlog heeft meegemaakt en honger heeft gehad, weet dat hij of zij ook zou stelen om eten te hebben voor jezelf en voor je kinderen... Dat er nu in verhouding veel te veel neerdalen in ons kleine Absurdistan heeft te maken met de slechte wetgeving terzake, maar vooral met het feit dat er zo veel hongerigen zijn in deze wereld. Zolang we dat probleem niet oplossen, gaan we hier te kampen hebben met illegalen die hier proberen te overleven, en hun kansen zijn hier, zelfs in een situatie die wij slecht noemen, nog beter dan waar zij vandaan komen... Erg, heel erg... en al even erg dat wij dan zitten te sakkeren op die dutsen. Als je wilt sakkeren doe het dan op de wetgeving en vooral op het systeem waarop onze wereldeconomie georkestreerd wordt door het grootkapitaal...

Ik weet het wel ik kan alleen maar mee huil in het koor der wolven, het verandert er niet door... In tegendeel, ondanks die hongerigen en verkleumden die hier in ons landje rondlopen, vinden de Heren en Dames politici het nog niet nodig om eens serieus te worden en aan het werk te gaan in plaats van te chicaneren over een millimeter meer het laken naar hun kant of naar de andere kant... Die sukkels hebben zelfs geen tipje van dat laken...

tot de volgende ?

de verwoeste gewesten...

Image via WikipediaNee, ik heb het niet over "Bachten de kuupe" na de verschrikkelijke grote oorlog (14-18), die er onkenbaar bijlag, volledig verwoest, de velden omgewroet door bommen en granaten en loopgraven... Nee, daar heb ik het niet over...
Het heeft gisterenavond en vannacht flink gesneeuwd, en de wereld ligt er maagdelijk wit bij... Uitgenomen in de verwoeste gewesten, vlak voor mijn deur...
De putjes van Belgacom zijn lieflijk afgedekt met witte tentjes die dan ook nog eens wit besneeuwd zijn...Dus dat is het ook al niet.
Ik spreek over de verschrikkelijke ravage die veroorzaakt is door wat de bedienaar laconiek "een bietenmachine" noemde. Een onding als een berg zo groot die door zijn gewicht en zijn manier van werken een heel diepe spoor heeft nagelaten...De sneeuw kreeg het niet toegedekt, de zijkanten van de diepe scheuren in het veld steken nu vuil af tegen het witste wit (kan geen een waspoeder tegenop !)...
Dat zijn nu voor maanden mijn verwoeste gewesten... Tot het voorjaar er is, en men vanuit het fabriekje weer een tractor het veld op stuurt, met het nieuwste type van ploeg er op gemonteerd, die dan dodelijk diep het veld in dikke sneden legt... tot weer een of andere boer het veld huurt voor één teelt...

Maar ik ga niet weer een jeremiade afsteken tegen de manier waarop men onze velden verwoest... Ik deed dat al zo dikwijls, en zij die moeten horen, horen niet...

Gisteren ging ik dus naar de huisdokter... Er was toch één ding die mij een beetje bekommerde... Jeuk.
De laatste winters heb ik telkens jeuk aan mijn enkels en een stukje van mijn been, het gedeelte dat bedekt is door mijn sokken. Ik dacht al aan een allergie voor zeep of wasverzachter, maar het bleek een veelvoorkomend iets te zijn... De dokter heeft het ook (is dat geen referentie ???).... Blijkt dat het gewoon een droogteverschijnsel is... In de winter is de huid te vochtig, en je lost dat op met een vochtinbrengende zalf. Hij begon dure merken te noemen, maar ik suggereerde uierzalf (in grooooooote potten te koop in de melkerij!!!) en hij moest toegeven dat dit ook uitstekend was, wel iets vettiger...

Ik dus gisteren naar de melkerij, ik moest toch mijn voorraad yoghurt gaan halen, dus meteen ook een reuze pot uierzalf... Ik heb het gisteren aangedaan en vanmorgen, en ja hoor: geen jeuk meer !!! Maar er is meer...
Ik heb er zelfs ooit al eens over geschreven in mijn blog, mijn handen worden oud, ik heb ze ooit vergeleken met de handen van ons moeder, een beetje perkamentachtig... Welnu, mijn handen zien er dank zij de uierzalf weer uit als twintig jaar geleden... Ik ga toch nog moeten geloven in Make-up... djudedju....

Ik heb nog her en der onderdelen die er wat ouder uit zien... Eens proberen?
Och ja, de man van de melkerij vertelde me dat er geen beter product is tegen zonnebrand dan die uierzalf... Met mijn twee rosharige kleindochters is dit een wetenschap die kan van pas komen...

Gisteren zijn we ook nog naar de boekenbeurs te Gent geweest (nee, zus, ik heb je buurman niet gezien, noch een stand over adoptie)... Druk, druk, druk ! Wie AVS kan ontvangen heeft het misschien op TV gezien hoe druk het er wel was ! Nu, dat was niet zo erg, maar naar boeken op tafels kijken betekent dat je nu niet precies de beste houding aanneemt voor je rug. Halverwege zijn we wat gaan zitten in de "bar" en een cola-light gedronken, om wat te rusten en mijn rug weer wat te laten herstellen, dan weer verder, boeken zoeken voor de kerstcadeautjes van mijn kleinkinderen... En dan nog wat neuzen in de "Varia", waar altijd wel een en ander te vinden is voor de hobby van Ziekenzorg... en dan naar de kassa's... Ellendig lange rijen... Wij hebben net iets meer dan een uur aangeschoven voor we onze centjes kwijt raakten... ik heb me wat moeten zetten op een verloren stoel (lekker gevonden !), anders zou ik niet meer tot aan mijn wagen geraakt zijn, in de gietende regen... Vannacht bijna geen oog toegedaan van het eeuwige zeer... Wat moet een mens afzien voor boeken...djudedju.

Vanmorgen heel voorzichtig mijn gymnastiek gedaan, en nu gaat het weer enigszins. Wel is mijn linkerbeen nog helemaal "dood", en moet ik zien hoe ik zit, maar allee, we leven nog...

En kijk eens aan, de politiekers denken dat ze eindelijk een been gevonden hebben om op te knagen... Zou er in de loop van 2011 dan toch nog een regering gevormd worden???

Ik lig er niet meer wakker van... Ik stel vast dat het zonder regering blijkbaar ook gaat. Mocht je dat in een bedrijf zien, dan werd die afdeling gewoon gesloten... Niet nuttig.

Maar ja, die kluivers benoemen hun eigen zich zelven hé... Bepalen zelfs zelf hun pré... Dus zullen ze hun aanwezigheid en hun bestaan wel verder verzekeren, op onze kap...

tot de volgende ? ( in bijlage foto van Passendale voor en na de grote oorlog...)

de verwoeste gewesten...

Nee, ik heb het niet over "Bachten de kuupe" na de verschrikkelijke grote oorlog (14-18), die er onkenbaar bijlag, volledig verwoest, de velden omgewroet door bommen en granaten en loopgraven... Nee, daar heb ik het niet over...
Het heeft gisterenavond en vannacht flink gesneeuwd, en de wereld ligt er maagdelijk wit bij... Uitgenomen in de verwoeste gewesten, vlak voor mijn deur...
De putjes van Belgacom zijn lieflijk afgedekt met witte tentjes die dan ook nog eens wit besneeuwd zijn...Dus dat is het ook al niet.
Ik spreek over de verschrikkelijke ravage die veroorzaakt is door wat de bedienaar laconiek "een bietenmachine" noemde. Een onding als een berg zo groot die door zijn gewicht en zijn manier van werken een heel diepe spoor heeft nagelaten...De sneeuw kreeg het niet toegedekt, de zijkanten van de diepe scheuren in het veld steken nu vuil af tegen het witste wit (kan geen een waspoeder tegenop !)...
Dat zijn nu voor maanden mijn verwoeste gewesten... Tot het voorjaar er is, en men vanuit het fabriekje weer een tractor het veld op stuurt, met het nieuwste type van ploeg er op gemonteerd, die dan dodelijk diep het veld in dikke sneden legt... tot weer een of andere boer het veld huurt voor één teelt...

Maar ik ga niet weer een jeremiade afsteken tegen de manier waarop men onze velden verwoest... Ik deed dat al zo dikwijls, en zij die moeten horen, horen niet...

Gisteren ging ik dus naar de huisdokter... Er was toch één ding die mij een beetje bekommerde... Jeuk.
De laatste winters heb ik telkens jeuk aan mijn enkels en een stukje van mijn been, het gedeelte dat bedekt is door mijn sokken. Ik dacht al aan een allergie voor zeep of wasverzachter, maar het bleek een veelvoorkomend iets te zijn... De dokter heeft het ook (is dat geen referentie ???).... Blijkt dat het gewoon een droogteverschijnsel is... In de winter is de huid te vochtig, en je lost dat op met een vochtinbrengende zalf. Hij begon dure merken te noemen, maar ik suggereerde uierzalf (in grooooooote potten te koop in de melkerij!!!) en hij moest toegeven dat dit ook uitstekend was, wel iets vettiger...

Ik dus gisteren naar de melkerij, ik moest toch mijn voorraad yoghurt gaan halen, dus meteen ook een reuze pot uierzalf... Ik heb het gisteren aangedaan en vanmorgen, en ja hoor: geen jeuk meer !!! Maar er is meer...
Ik heb er zelfs ooit al eens over geschreven in mijn blog, mijn handen worden oud, ik heb ze ooit vergeleken met de handen van ons moeder, een beetje perkamentachtig... Welnu, mijn handen zien er dank zij de uierzalf weer uit als twintig jaar geleden... Ik ga toch nog moeten geloven in Make-up... djudedju....

Ik heb nog her en der onderdelen die er wat ouder uit zien... Eens proberen?
Och ja, de man van de melkerij vertelde me dat er geen beter product is tegen zonnebrand dan die uierzalf... Met mijn twee rosharige kleindochters is dit een wetenschap die kan van pas komen...

Gisteren zijn we ook nog naar de boekenbeurs te Gent geweest (nee, zus, ik heb je buurman niet gezien, noch een stand over adoptie)... Druk, druk, druk ! Wie AVS kan ontvangen heeft het misschien op TV gezien hoe druk het er wel was ! Nu, dat was niet zo erg, maar naar boeken op tafels kijken betekent dat je nu niet precies de beste houding aanneemt voor je rug. Halverwege zijn we wat gaan zitten in de "bar" en een cola-light gedronken, om wat te rusten en mijn rug weer wat te laten herstellen, dan weer verder, boeken zoeken voor de kerstcadeautjes van mijn kleinkinderen... En dan nog wat neuzen in de "Varia", waar altijd wel een en ander te vinden is voor de hobby van Ziekenzorg... en dan naar de kassa's... Ellendig lange rijen... Wij hebben net iets meer dan een uur aangeschoven voor we onze centjes kwijt raakten... ik heb me wat moeten zetten op een verloren stoel (lekker gevonden !), anders zou ik niet meer tot aan mijn wagen geraakt zijn, in de gietende regen... Vannacht bijna geen oog toegedaan van het eeuwige zeer... Wat moet een mens afzien voor boeken...djudedju.

Vanmorgen heel voorzichtig mijn gymnastiek gedaan, en nu gaat het weer enigszins. Wel is mijn linkerbeen nog helemaal "dood", en moet ik zien hoe ik zit, maar allee, we leven nog...

En kijk eens aan, de politiekers denken dat ze eindelijk een been gevonden hebben om op te knagen... Zou er in de loop van 2011 dan toch nog een regering gevormd worden???

Ik lig er niet meer wakker van... Ik stel vast dat het zonder regering blijkbaar ook gaat. Mocht je dat in een bedrijf zien, dan werd die afdeling gewoon gesloten... Niet nuttig.

Maar ja, die kluivers benoemen hun eigen zich zelven hé... Bepalen zelfs zelf hun pré... Dus zullen ze hun aanwezigheid en hun bestaan wel verder verzekeren, op onze kap...

tot de volgende ?

Bietencampagne

Image via WikipediaGisterenavond werden wij plots opgeschrikt door onderaards gerommel... 't Bleek dat er voor onze deur een enorme kolos van een machine stond te draaien en te wroeten in de sompige aarde van het bietenveld. Een machine die ik nog nooit gezien had, groot, groter, groots... Op de baan er naast stonden vrachtwagens netjes in een rij aan te schuiven... De bietenbergen zouden verdwijnen.
Een half uurtje later was alles stil, en toen ik door het raampje langs de trap ging loeren, stond de machine in panne, en stond er een camionnette bij, met de lichten aan, en men was bezig met de herstelling...
Vanmorgen schoot plots alles weer in gang, het onderaards gerommel incluis...
Ons voetpad ligt open, en de tuin van mijn buurman, want er is iets aan de telefoonleiding. Momenteel staat hier een soort computerachtig meettoestel in mijn huis, want ze vinden de leiding niet terug, en met dat spel in mijn huis en een spel waar de man mee rond wandelt in onze voortuinen tot op de straat, zouden ze de leiding moeten terugvinden... Maar het klopt niet... Volgens de papieren moet de leiding op 6.5 mtere zitten, volgens de meteing zit hij op 5 meter, dus: Nieuwe putjes maken...
Het is leuk hier te wonen.
Aan de ene kant grote vrachtwagens, en aan onze kant putjesscheppers... en een groot geluk dat hier weinig verkeer is, want anders hoorde je in de radio: "file in de Keirestraat te Mater..."
En ondertussen ben ik ook nog eens naar de huisdokter geweest... Ik moest een ziekteattest hebben voor de komende periode... Normaliter stuurde ik telkens een pampierke op met een ziekteperiode van 6 maanden, nu heb ik er voor de laatste keer, een periode van 7 maanden laten op zetten, want dan ban ik op pensioen.
Ik lachte er mee bij de dokter, dan ben ik niet meer ziek. Plots ben je op pensioen, en ziek zijn bestaat niet meer. Of toch niet meer op dezelfde wijze... Administratie en logica...
Maar ik ben voorlopig weer goedgekeurd... voor de ziekte.
Want genezen zit er helaas niet meer bij. Het gekke (het goede!!!) is dat ik buiten die rugpijn eigenlijk zelden of nooit iets heb. Men doet ook niets, ik moet pijnstillers en ontstekingsremmers nemen, en voor de rest: er mee leren leven. En dat lukt, dus niet klagen.
Ondertussen zijn ze het meettoestel terug komen halen, de leiding is gevonden.
Mama komt hier te lope aan, Veerle staat ginder ver in de rij geblokkeerde wagens aan te schuiven...
Alles komt goed...
met veel tijd en veel boterhammen...
Ik ga stoppen, ik ben al enkele keren mijn internet kwijtgeweest, dus nu vlug voor het weer zo ver is...

tot de volgende ?

Normen

Image via WikipediaEr is iets geks aan onze normen. Neem nu het begrip discriminatie, dan denken we bijna meteen aan rassendiscriminatie...net of er geen andere vormen zijn. Er is discriminatie over leeftijd, sekse, taal, nationaliteit, geloof en ga zo maar door...
Maar daarover wil het niet eens hebben, ik wil gewoon weer eens wat moeilijk gaan liggen doen, en wat ambetante vragen stellen...
Als je een mop vertelt over een Turk, dan ben je een racist. Vertel je een mop over een Hollander, dan niet. Je mag rustig moppen vertellen over domme Limburgers, gierige Schotten, domme Belgen... geen mens die er van wakker ligt. Als je echter een mop vertelt over die groepen van mensen die hier gewoonlijk onder de noemer allochtoon vallen, dan is het hek van de dam...
Bizar...
Voor mij is een mop gewoon een mop, als hij leuk is.
Maar wat leuk is voor mij is niet hetzelfde voor u, of voor Jan met de Pet, en ook niet voor Suus met het sjaaltje...
Met andere woorden, er is iets met onze normen.
Hetzelfde met het bloot en met de seks, ook daar verschillen de normen over.
Toch is er één vaststelling, onze normen worden bepaalt door de maatschappij waarin we leven, en de maatschappij die wordt bepaald door wie (echt) regeert, en dan heb ik het niet over de staat en haar regering, maar over "Das Kapital", de werkelijke macht in onze wereld.
Ik herinner me dat mijn ouders de film "Peyton Place" hadden gezien, en er vol lof over waren. Daar mijn ouders fervente boekenlezers waren, kochten ze nadien ook het boek. Na lezing was het verdict negatief, het was een slecht boek, slecht in de zin dat het de moraal zou kunnen aantasten. Maar om zeker te zijn, gaf ons moeder het bewuste boek ook nog eens mee aan Lambert, iemand die in haar ogen ook een juiste kijk op de zaken had. Ook Lambert kwam tot de vaststelling dat het een slecht boek was, en kostelijk of niet, ons moeder opende de kachel en wierp het boek in het laaiende vuur... Ik zie ze het nog doen.
Een paar jaar geleden zag ik het bewuste boek op de rommelmarkt, en door nieuwsgierigheid geprikkeld, kocht ik het boek. Ik kon er niet echt iets verkeerds in ontdekken.
Met andere woorden, mijn normen zijn al heel wat anders dan de normen van een halve eeuw terug...
En dan zit ik te denken: "Hoe komt dat ?"

Het is niet makkelijk om de vinger er op te leggen. Dat komt omdat het niet gaat over één reden, maar over een heel pak redenen. Wij kunnen stellen dat de wetenschap en de evolutieleer iets heeft veranderd. Nee, ik keur die wetenschap en kennis niet af, maar plots werden we ons bewust van het feit dat ook wij, de mensheid, een onderdeel waren van de Fauna... Onze basis is gewoon dierlijk. En meteen werden een deel zaken veel logischer, omdat ze terug te voeren waren naar natuurlijke fenomenen. We kunnen stellen dat het "kleiner" worden van de aarde ons ook heel wat heeft bijgebracht. Plots waren wij niet meer in een wereld van Christenen en een klein beetje ongelovigen, nee, we maakten kennis met heel wat nieuwe ideeën en denkbeelden, veel religies en hun waarden en hun waarde in onze ogen. We kunnen stellen dat het feit dat we met zijn allen leerden lezen en schrijven heel wat met zich mee bracht... En de plotse macht van de media, iets wat vroeger niet eens bestond...
Media... Je moet eens de dag- en weekbladen van 100 jaar terug bekijken! Ik heb hier een hele ingebonden verzameling van "La Patriote Illustrée" liggen uit de dertiger jaren van de vorige eeuw... Geen blote madams, geen sex-getinte verhalen... alles bekeken en beoordeeld van uit een degelijke katholieke kijk op de zaken. Bij het overlijden van Koning Albert I staan er niet alleen de feiten en de droefenis, maar ook een gebed voor de zielerust van de Grote Koning (met hoofdletters)...
Neem nu een Vlaamse krant van katholieken huize, dan kun je lang zoeken naar een gebed...
En sensatie en seks zijn er wel te vinden.
Met andere woorden, het is niet van de ene dag op de andere gebeurd, het is zeer geleidelijk gebeurd.
En het ziet er lang niet allemaal uit als slecht, "Peyton Place" is ergens een bewijs van dat feit. We zien het kwaad dat heel duidelijk was voor onze ouders, wij, wij zien het niet eens meer.

...of we zien het niet meer als slecht, onze normen zijn duidelijk anders dan toen.
Slechter ?
Ik durf dat niet te zeggen. Het is opener, vrijer, breed-denkender en er zijn aspecten aan die ik betreur, maar er zijn ook heel wat dingen aan die heel goed vind.
Het is gewoon anders. We leven anders, maar we zijn ook anders, en de jonge mensen zijn nog anders dan wij waren, en ik zie nu al dat mijn kleinkinderen weer anders zijn dan mijn kinderen.
Sommige dingen zijn duidelijk beter, andere ???

Maar als je weer iets verder kijkt, en eens buiten onze eigen wereld gaat zien, en probeert de Afrikaanse wereld te bekijken, de Aziatische wereld (Dit is een gekke bedenking, je kunt alleen kleine stukjes bekijken van deze heel grote werelddelen) gewoon, andere culturen, andere godsdiensten, dan zie je ook andere normen, andere zienswijzen...

En als je dan de Kerk neemt, die zowat overal aanwezig is, dan gaat die Kerk plots DE norm vaststellen, voor iedereen in al die verschillende wereldjes... Geen wonder dat wij hier soms steigeren ! Want de universele norm, dat zal wel een paar schoenen zijn die niemand echt passen...

Niet makkelijk, normen... Als je er over nadenkt, krijg je het gevoel dat je midden een mijnenveld aan het kuieren bent...

tot de volgende ?