Tijgerbalsem

Image by bramloquet via Flickr

Met het slechte weer is ook de pijn weer hevig teruggekomen, en gisterennamiddag voelde ik dat het aan het evolueren was naar een ontsteking... Niet alleen aan de toenemende pijn, maar omdat je dan als het ware je hart voelt kloppen op de pijnlijke plek. Ik heb meteen mijn dagelijks rantsoen pillen aangepast en het aantal onstekingswerende middelen wat opgevoerd, en bovendien heb ik Anny gevraagd mijn rug in te wrijven met tijgerbalsem...
Het mag gek klinken, maar dat stomme Chinese zalfje lijkt bij mij behoorlijk pijnstillend, en bovendien neemt het de gloei weg in de pijnlijkste regio, en zorgt integendeel voor een soort koel gevoel.
Ik heb al jaren alle zalfjes afgezworen, tot ik eens in een hevige pijnaaval dat kleine doosje nam en mezelf insmeerde, met verbazingwekkend gunstig effect.
Het stinkt wel.
Mijn zus zou zeggen dat ik nu precies riek naar oude wijven... Misschien gebruikten die ook Tijgerbalsem voor hun vele pijnen en pijntjes??? Of misschien roken vroeger heel wat van die smeerseltjes naar die vage muntsoort...?
Maar het kan me niet schelen, als het mij maar wat helpt.
Misschien moet ik overwegen te verhuizen naar een of andere verre en warme woestijn, warm en droog, dan heb ik precies minder last.
Ik heb gisteren mijn pijn ook wat onderdrukt met het maken van een deel nieuwe vislijntjes, reserve bovenop de reserve die ik al heb...
Maar bezig zijn helpt ook, dus ben ik bezig, maar wel aan iets waarbij ik zo makkelijk mogelijk kan zitten.
Vannacht heb ik veel liggen lezen in een van de nobelprijswinnende boeken (hij is weeral uit), en ben zeker drie vier keer opgestaan om te gaan zitten lezen op het toilet...een andere houding helpt wel eens wat.
En vanmorgen zijn we naar de rommelmarkt geweest te Zwalm, een klein marktje, maar wel leuk om eens langs te lopen... Ik heb een boek gekocht, voor Bart... voor zijn Italiëreis; een van die boekjes met massa's uitdrukkingen in het Italiaans, zodat je tenminste weet wat je moet vragen aan de apotheek als je met de tourista(diarree) zit... Voor een halve euro jezelf kunnen verhelpen in het Italiaans, dat kun je niet laten liggen...

Gisteren ben ik ook naar de winkel geweest, de viswinkel, niet wat je denkt, maar de winkel waar ze naast tropische vissen ook vismateriaal verkopen...Ze gaan op pensioen, en het is nu uitverkoop. Ik ben een paar topeindjes, wat haakjes en wat nylonlijn gaan kopen... Ook al weer in reserve en om een kleine herstelling te doen... Het geeft me ook een beetje een gevoel van oud worden... Dat komt, omdat de dame die in de winkel staat, een soortement oude kennis is...

Toen ik in Oudenaarde kwam wonen, en de winkel binnenstapte, herkende ik haar meteen... "Hé, jij komt van de Muide te Gent?" "Ja!" "Ik ken u, nu ja kennen, ik herken u !" Ze keek me verbaasd aan, en ik begon te lachen, "Je hebt indertijd je best gedaan om telkens de andere kant uit te kijken!" Haar frank viel meteen "Was jij een van die studenten die altijd floten ?" Ik knikte lachend... Het was een van die meisjes waar wij achter floten, indertijd...In de tijd dat we bijna achter ieder meisje floten... En haar zagen we zowat alle dagen, toen ze stond te wachten op tram 10... En nu gaat ze op pensioen...Dat herinnert mij eraan dat ik ook die leeftijd aan het naderen ben...nog een paar jaartjes (van die korte, en steeds kortere) en het is zo ver...djudedju

Ze vertelde over enkele buren van in de tijd toen wij ook in 't stad woonden, wie er al allemaal dood was, en waar het zo slecht ging in dit of dat gezinnetje ... Bij sommigen moest ik al een goed denken wie dat nu weer juist was... Het lijkt wel of bijna gans de straat uitgestorven is, en of het bij de meeste van wat toen kinderen waren er nu al weer nieuwe kinderen lopen, en hoe slecht het gaat in zo veel van die gezinnetjes, en dat er zelfs van die jonge mensen er ook al enkele overleden zijn...
We worden oud... maar godzijdank, we zijn er nog, en ook al gaat het al kraken en piepen, we stellen het al bij al nog goed...
Want ook al heb ik pijn, ziek, zoals wij dat begrijpen, ben ik niet echt. Ik ben, wat we hier noemen, niet ziek van herte. En pijn, zolang het houdbaar is, kan een mens daar mee leven (je moet wel, en het ligt aan jezelf hoe je dat doet).

Maar hopelijk gaat het slechte weer weer eens voorbij, en komt de zon, de warmte en de droge lucht er terug, tot heil van mijn rug en benen, en ook omdat we dan toch iets meer kunnen doen dan nu, zonder te veel af te zien...Nu moet ik weer "heel braaf" zijn, en voortdurend oppassen wat ik doe om de pijn niet te wekken...

Ik ga stoppen, 't is voor mij ook zaterdag, en bovenal, 't is vandaag 11 juli, de feestdag voor iedere Vlaming !
schol!