Maar ze is dapper ! Ze komt toch op de parade! Ze gaat wel bescherming dragen, namelijk op het hoofd een driedubbele dosis lak, en aan haar frêle lijfje een kogelvrij vestje in de maat SS, staat voor supersmall. Want er is van Fabi niet zo heel veel meer over. Ze heeft zich in haar leven al een paar keer veel te warm gewassen, en blijkt niet krimpvrij. De duts.
Nu is die doodsbedreiging duidelijk het werk van een zeer goed schutter, want anders had die zich wel een veel groter doel kunnen uitkiezen, zoals Prins Woef, die heeft een niet te missen oppervlakte. Maar Fabiola... nog een beetje en er blijft niets van over, 't menske krimpt helemaal weg. buiten haar lach, want kijk maar eens, je ziet haar bijna altijd met een lach om de lippen, en als je tussen de rimpels door kijkt, zie je twee blinkende pretoogjes. Ik heb nog nooit met haar gesproken, maar met die oogjes en die glimlach van hier tot ginder, heeft ze een beetje mijn hart gestolen.
Aan haar houding zie ik dat ze wellicht, zoals veel oude besjes, pijn heeft aan de rug, maar aan haar glimlach en blinkoogjes zie het niet.
Ze is gekrompen, maar niet helemaal... Haar kapsel doorstaat de eeuwen, en blijft dat enorme volume behouden. Toen ze jong was leek dat eerder een normaal volume aan haar, maar nu ze zelf wegkrimpt, begint ze meer en meer op een paddestoel te lijken. (Grijs met paarse stippen)...
Maar daarover gaat het niet vandaag. Vandaag schrijvelen we over onze Nationale Feestdag en de speech van onze Konijn Halbert de tweede. Halberke heeft het aangedurfd te gaan pleiten voor de federalisering, maar dan met behoud van het idee België Belgiekske, en wellicht ook met behoud van het Konijnenhuis...Want hij wil de job vasthouden voor zijn zoon ons Flipke. Zitten we straks met Konijn Flup de Eerste. Een wat schamele titel als je het mij vraagt, want in ons landje eten we al sinds jaar en dag dobbele fluppen, komt hij daar met zijn enkele flupke naar de gunst dringen???
Een geluk dat Flupke zijn populariteit wat heeft kunnen opvijzelen dank zij zijne Madam, ons aller Tilleke. Alleen moet hij hoognodig stoppen met te kweken als de konijnen, want zie, reeds is de wet goedgekeurd dat we met zijn allen maar één kleine meer zullen omringen met ons aller zorgen. Al de rest: raus da mitt ! Dat zijn veel te dure konijnen! En we hebben al de grootste konijnen van héél de wereld: onze Vlaamse Reuzen, oorspronkelijk genoemd de Grote Gentsche. (Echt waar !)
Vandaag zullen ze zich weer exposeren voor de blikken van hun onderdanen, met heel de Famille Royale, en ze zullen rechtstaan en salueren voor de voorbijmarsjerende verdedigers van het Vaderland. Ze weten wellicht niet dat ons vader helemaal geen land had, het kleine stukje land dat hij kon bewerken werd gehuurd van de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen, en lag aan de overkant van de straat. Bovendien was het geen echt appetijtelijk stukje land, dat land van ons vader! Ieder jaar immers werd op een heel, heel vroege morgen op het koertje, de beerkuip opengelegd, en emmerke per emmerke geleegd... Die beer, die aal passeerde dan door onze gang naar buiten en naar dat hofje...nee, veel eerbied kan ik niet hebben voor die aaldoorweekte grond die werd gehuurd door ons vader zaliger. Bovendien hebben we daar op afgezien !!! Ik ga niet weer vertellen hoe dikwijls wij het hebben mogen omspitten vooraleer ons vader vond dat het "er door kon", want goed vond hij het nog niet... Mijn haat voor de spade dateert uit die dagen !
Nee, een vaderland heb ik dus niet, tenzij je iemand kent die zich hecht aan gehuurde grond? Een huurling dus??? Nee, ikke niet...
Bovendien staat het in onze veel te lijvige wetgeving dat de grond die wij bezitten in feite niet onze grond is, maar van de Staat! Het enige wat van ons is, is dat pelletje aan de oppervlakte, want de ondergrond en de lucht erboven, daar hebben wij niets meer aan te zeggen, dat is en blijft van de staat. Zelfs als we het tijdelijke met het eeuwige verwisselen, stoppen ze ons in de ondergrond, dus in staatsgrond, en met heel veel geluk en heel rijke voorouders kun je dan liggen op een stukje met een eeuwigdurende concessie... Concessie, een woord dat ik leerde bij het lezen over de geschiedenis van de gouddelvers in Kamerika, die wel de ondergrond kregen, maar waar de Indianen dan weer niets van geloofden...'t Is ook altijd wat als we het over grond hebben.
Maar heb ik dus geen vaderland, ik heb wel een koningshuis... Niet dat ik er veel mag aan zeggen, want volgens het protocol mag je niets tegen de vorst zeggen, vooraleer hij -sorry Hij- je aanspreekt...en waarom zou diene vent nu eigenlijk iets tegen mij gaan liggen vertellen? Hij kent me niet eens! Ook al bedeelde hij me bij een van Zijne Besluiten met een paar eretekens, hij is er zich niet eens van bewust dat hij dat ooit deed, en die eretekens moest ik dan nog zelf kopen mocht ik ze ooit willen dragen... Deed ik dus niet, want zie je mij al lopen???
Ik ken twee soorten gedecoreerden, en kan ze niet altijd uit elkaar houden... Ze hebben alletwee een tricolore lint aan met daaronder een verguld blinkende plak. De vette os en andere hoogheidswaardigheidsbekleders van den lande... Nee, die brede is niet altijd de vette os...
Och, wat zit ik hier weer te broebelen... Eigenlijk houden wij wel met zijn allen van ons Koningshuis... en dus roepen wij als fiere Vlamingen, met zijn allen: Vive le Roi !!!!
djudedju...
tot de volgende ????
Geen opmerkingen:
Een reactie posten