Dat kwam omdat ik weer eens niet kon slapen. Pijn. Maar ik weet waarvan! Gisteren hebben Anny en ik eerst het kanaaltje tussen mijn twee vijvers eens duchtig opgekuist en heel wat van de plantenmassa weggedaan (De kippen zijn er gelukkig mee), dan hebben we de filter van de vijvers helemaal leeggemaakt, en de filtermassa gereinigd voor hergebruik, dan de pomp gekuist en weer in bedrijf gesteld... Een heel werk, en heel de tijd heb ik serieus pijn gehad, en natuurlijk was die pijn dan ook niet in één,twee, drie weer weg. Maar vanmorgen heb ik toch mijn turnoefeningen kunnen doen, en nu gaat het weer.
Het water stroomt weer van de ene vijver naar de andere via de pomp, en stroomt dan langs het kanaaltje terug. Ondertussen loopt het nog eens door de filter. Het water ziet er al behoorlijk klaar uit, ondanks al dat gewoel en gewroet... Alles werkt dus naar behoren.
Het zwaarste werk was het verwijderen van de overtollige planten uit het kanaaltje. Alles één soort plant, waarvan ik ooit, lang geleden een minuscuul scheutje kreeg van Erwin, mijn Waalse vriend... Maar het is een van die planten die woekert! Heel mooi, heel decoratief, maar nu en dan moet je onverbiddelijk gaan snijden om de boel meester te blijven. Maar mijn vijvers blijven klaar en helder.
Het enige waar ik wel eens wat last van heb, zijn draadalgen, maar sinds een paar jaar heb ik ook dat bijna niet meer. Hopelijk blijft de vijver nu zijn biologisch evenwicht min of meer behouden. Min of meer, omdat het niet mogelijk is een werkelijk evenwicht te hebben in een vijvertje in de tuin, tenzij je er geen of amper een paar vissen in zet. In al de tuinvijvers zijn er veel te veel vissen om van een werkelijk evenwicht te kunnen spreken. Vandaar al de technische hoogstandjes met pompen, filters en biologische reiniging via een kanaaltje.
Wel kom ik gekke dingen tegen dank zij dat kanaaltje... Gisteren zat ik mijn vissen te bekijken in de kleine vijver. Daar zitten normaal gezien in: twee roodgekleurde voorns (voornen?), twee kleine zeelten, blauwbandgrondels en een ander soort gele grondelachtigen. Maar tot mijn verbijstering zag ik plots een grote zeelt zwemmen, waarvan ik dacht dat hij de winter niet had overleefd, en ook nog een karper van zo'n 12 à 15 cm... Waarvan ik vermoed dat hij ook op een of andere manier via dat kanaaltje moet zijn overgezwommen van de ene vijver naar de andere... Dat lijkt jou misschien logisch, maar het is het niet, want van de enen vijver naar de andere zwemmen is onmogelijk! Ten eerste verlaat het water de ene vijver via een overloop, een klein watervalletje van zo'n twintig cm, valt dan in een bak die dicht begroeid is met planten, moet daar tussen door vloeien, om weer bij een watervalletje te komen van zo' veertig cm. Dan pas ben je in het kanaaltje aanbeland, en dat was zo dicht begroeid met planten dat ik mij niet kan voorstellen hoe een vis daar ooit doorheen is geraakt... Maar ze hebben het gedaan, want ze zijn van de ene vijver in de andere beland!
Erg is dat niet, maar nu zit er in die ene vijver een eenzame zeelt, en de bedoeling van het inkweken van karperbloed in de goudvissen is ook vervlogen... nu ja, ze moeten het zelf weten, ik kan ze niet terug gaan vissen, zonder alles te verstoren, dus moeten ze maar blijven waar ze zijn.
Mijn filter is een klein tonnetje, van zo'n zestig liters, maar je kunt niet geloven welke massa slib daar in zat !!!!
Ik heb vastgesteld dat ik een onvermoede lezer bij heb van mijn blog... Hendrik, de verantwoordelijke van Ziekenzorg leest mijn blog ook nu en dan. Dat weet ik omdat hij het me vertelde tijdens een telefoontje waar hij me vroeg of hij een artikel van mij mocht overnemen in het bestuursblad Houvast van Ziekenzorg. (Geen probleem). Ik heb het gevoel dat hij mij ook stilletjes aan het voorbereiden is om eens les te geven aan de andere verantwoordelijken van de Crea of Hobby afdelingen van Ziekenzorg. Ik heb daar geen probleem mee als hij rekening houdt met mijn toestand... Ik kan dat niet uren aan een stuk... Maar veel verder moeten ze niet gaan, ik wil dat ook dat voor mij een hobby blijft, geen corset, geen dwanggordel... Het moet leuk blijven.Want anders werkt mijn toverformule niet meer! Je weet dat mijn favoriete pijnstiller is: het zich bezighouden, en daardoor de pijn naar de achtergrond duwen. Op het ogenblik dat het echter niet meer een ontspannende aangelegenheid is, werkt die formule niet meer!
Volgende maand maken er zes mensen een egel, en ik heb nu al verzocht om oude dweilen mee te brengen, om daarna aan de kerststallen te beginnen. Eigenlij is het woord verkeerd, het zijn in feite grotten die we gaan maken, waarin dan de kerstbeeldjes gezet worden, zodat de stal in een grot is gelegen. Het is een heel mooi resultaat, en de oudste inspiratie van die grot komt nog van bij mijn vriend Claude, uit mijn kindertijd. Georges, zijn vader had een grot gemaakt in een soort stevig bruin papier, die dan beschilderd en bestrooid was met "gras" uit de modelbouw. Het is iets dergelijks dat wij doen, met een oude dweil in de plaaster gedompeld en gedrapeerd over een vorm in ijzerdraad... We zetten er dan nog wat boompjes en struikjes op, de top in rotskleur, de helling met gras bestrooid op lijm en laat je fantasie maar verder invullen... Het wordt een gans laandschap !
Indertijd heb ik er hier zeker al een twintigtal gemaakt, en blijkbaar breekt die tijd nu weer aan... Dacht ik nog wel dat de kerststalletjestijd voorbij was aan mijn leeftijd.
Het blijft leuk, en ik heb de indruk dat er meer en meer "beweging" komt in de groep! Dit keer was het gewoon kaartjes maken, maar iedereen was druk in de weer, en werkte als hing het leven er van af. Heerlijk is dat! Toen ik er bij kwam was het een veel stillere groep, maar met de nieuwe dingen die we telkens maken, is er weer schwung gekomen, en wordt er druk en vol plezier gewerkt. Dat is ook de bedoeling. Daaraan zie je dat het goed is dat er nu en dan wat nieuw bloed komt, en vooral dat je voortdurend met nieuwe dingen kunt afkomen. Dingen die ze zelf kunnen maken, en waar ze trots op kunnen zijn. Dus moeten we ook voortdurend op jacht gaan naar nieuwe haalbare projecten. Haalbaar voor het kunnen van de groep, maar ook haalbaar op financiëel gebied. We hebben immers te maken met mensen met een klein inkomen. Gelukkig heb ik niet alleen een massa boeken om te lezen, maar ook een heel pak over doe het zelf en hobby en knutselen en noem maar op, waarin ik inspiratie kan vinden. Het is ook heel goed dat we nu en dan met andere verantwoordelijken bijeen komen, en ideeën kunnen uitwisselen.
Mocht jij soms ideeën hebben,of sites kennen waar je heel wat kunt vinden, laat het me weten, mijn dank zal groot wezen...
tot de volgende?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten