12 digitale kaartjes

Image via Wikipedia

en ik kreeg ook nog enkele "gewone" kaartjes per post, om me een gelukkige verjaardag te wensen.
Hoe ouder ik word, hoe meer kaartjes ik ontvang.
Maar er zitten op zijn minst een paar dubieuze bij... die eigenlijk veel eer een publiciteitstunt zijn, dan wel oprechte wensen. Bedrijven waar ik me via de pc de wekelijkse of maandelijkse pub laat toesturen, zenden mij ook hun "lieve" wensen, soms zelfs met een bijkomend percentje goedkoper kopen, als ik het maar binnen de zoveel dagen doe...
Maar toch, ik kreeg bij mijn weten nooit eerder zoveel kaartjes voor mijn verjaardag als nu!
En, het zal wel het begin zijn van het kinds worden, ik ben er nog blij mee ook!
Vandaar, aan alle schrijvelaars en schrijvelaressen, welgemeend dank u voor de lieve wensen. Ik hoop dat ze allemaal waar worden, want dan leef ik nog heel lang, in een blakende gezondheid, met veel minder pijn, in welvaart en welzijn...allee, 't kan niet meer op.
Maar wellicht haal ik zelfs het omgekeerde van mijn jaren er niet meer bij... Ik ben er nu 63, tel daar 36 bij, en ik zou er 99 worden... Niet dat dit niet mag, maar voor mij liefst alleen als ik de kwaliteit van dat leven ook nog de moeite vind, want een vegeterend leven, als een serreplantje dat niet weet dat er buiten ook nog een echte zon is, nee, daar heb ik geen lust in. Ik wil best oud worden, met een normaal slijtageproces, maar zo, dat ik nog steeds echt gelukkig ben met het leven. Ik heb je al gezegd, ik hou van het leven, ik ben gelukkig in de staat waarin ik ben, zelfs met de pijn, maar mocht men morgen mijn levensdraad doorknippen, dan zou dat ook maar zo zijn. Ik tracht er niet naar, maar ben dankbaar dat ik al zoveel langer mocht zijn in een redelijke staat, dan onze Koen, dan ons vader en nog zoveel anderen die ik heb zien gaan aan een heel jonge leeftijd.
We vergeten te veel dat we leven in de eerste generatie die werkelijk oud kan worden (allee, in de bijbel in de tijd van Methusalem was er een tijd waar ze nog véél ouder werden !!!!)... Maar ik herinner me best dat toen ik jong was, een mens van 70 een echt oude knar was, meestal krom en scheef gegroeid van het vele en zware werk... Als je nu mensen ziet van zeventig, dan moeten ze dat zelf vertellen, want je ziet het er niet meer aan!
Vroeger waren de mensen veel vroeger oud, en stierven ook veel vroeger. Maar het is vooral de kwaliteit van het leven in de oude dag die enorm verbeterd is! De meeste gepensionneerden hebben nog heel wat jaartjes in een redelijke gezondheid voor hen, en je ziet ze hier in onze Vlaamse Ardennen met de koersfiets rondrijden alsof ze nog driemaal zeven waren.

Is het het werk dat minder lichamelijk is geworden? Is het de betere voeding? is het de betere Hygiëne? is het de betere medische zorgen? Wellicht is het dat allemaal samen...maar het is een feit dat wij het in deze generatie veel beter stellen dan ooit.

Wij moeten daar dan ook dankbaar voor zijn, en bewust genieten van elke dag die ons geschonken wordt! Want wij maken die dagen niet zelf en hebben het niet in handen.
Ik denk dikwijls aan ons moeder die vertelde dat ze iedere dag begon met een dankgebed, dank omdat ze weeral een dag mocht leven, al zo veel langer dan... en dan kon zij een nog veel langere lijst invullen dan ik zelf al doe...

Als je kind bent, dan lijkt iemand van van zestig jaar een onmetelijk oud iemand, het is voor je kinderbrein niet in te denken dat je ooit zelf zo stokoud zou worden... en toch komt die dag, veel sneller dan je ooit hebt gedacht. En wat nog veel gekker is, in de loop van je leven zie je de lijn van "oud" steeds verder opschuiven. Tot in het absurde, als je luistert naar werkelijk oude mensen... Ik herinner me tante Clemme (Clemence)die al een stuk in de negentig was, toen ze met de bus op bezoek kwam naar ons moeder. Ze was wat later dan gewoonlijk, en ons moeder vroeg of de bus vertraging had. "Bah nee", betoogde tante Clemme, "maar aan Petit Paris kroop er daar een oude doos van wel tachtig jaar op de bus, en 't duurde een eeuwigheid voor aleer ze er op geraakte! Zo'n oude mensen moeten de bus niet meer pakken hé!"...Ze vergat duidelijk dat zij al in de negentig was, en nog heel kras...

Heerlijk is dat... Zalig oud worden.
Ik wil er voor tekenen.

Maar in de home bij tanteke, zie ik dan weer heel andere beelden, oude dutsen, en daar tracht ik helemaal niet naar. Het gaat hem dus wel degelijk over de kwaliteit van het leven. Maar ja, ook daar heb je weinig over te vertellen... ook dat onderga je, tenzij je opteert voor euthanasie...En ook dat lijkt me niet echt een optie. Ik ben wel van oordeel dat je het leven van een terminaal zieke mens niet nodeloos moet rekken, dat je zijn of haar pijn moet wegnemen en het levenseinde dragelijk maken, maar er zelf een einde aan maken of laten maken...Nee, dat lijkt me maar niets, en ik denk hierbij niet eens aan godsdienstige redenen... Voor mij is het leven één met de dood. Er is geen leven zonder dood en geen dood zonder leven. Laat het dan ook één zijn.

Ik maak hiermee geen oordeel over mensen die wel euthanasie toepassen, of die anders "uit het leven stappen" zoals ze dat nu zo mooi noemen...Ik geef alleen mijn visie op mijn kijk op het leven, niet meer, niet minder. Ik geloof ook niet dat iemand mensen kan en mag veroordelen die bewust uit het leven stappen, wij kunnen immers niet oordelen hoe zij de pijn (geestelijk of lichamelijk) ervaren. Wij weten niet eens of dat bewust uitstappen op dat moment wel echt zo bewust is of niet.

Het lijkt mij veel en veel erger iemand anders van het leven te benemen! Daar overschrijd je alle recht en alle moraal!

Maar nu ben ik er, nog, en al 63 jaar, en ik ben blij en dankbaar dat ik dat nog allemaal kan en mag meemaken. En omdat ik zo van het leven hou, doet het verlies van Koen en zovele anderen nog zo veel pijnlijker aan, want zij hebben dat dagelijkse geluk niet meer...

Weet je, ik wens jullie allemaal toe dat jullie bewust en dankbaar voor het leven kunnen genieten van een mooie en gezonde oude dag, in welzijn en welvaart... Maar vooral: bewust van het geluk dat je ten deel valt !

Bewust van het mooie in iedere dag, in ieder uur, in ieder ogenblik, in die prachtige bergen die je nu ziet in de beelden van de Tour de France, tot in het uitkomen van die kleine vlinder uit die lelijke bruine, droge cocon...

Tot de volgende, en de daarop volgende en de daarop.... ???