Onweer maar het blijft droog...

Image via Wikipedia

Vannacht hoorden we het plots rommelen in de verte, en het kwam met rasse schreden dichter en dichter...en verdween weer in de verte.
Niet dat ik zo'n liefhebber ben van onweer, maar het water zou wel welkom zijn geweest...Nu, naar het schijnt is er water op komst...Hoop doet (letterlijk) leven.
Water is niet voor niets (samen met het vuur) in veel geloven gekozen als reiniging, als doopsel, als inwijdingsritus... OOk vuur is een symbool van reiniging, en geef toe, beide hebben inderdaad ook een enorme uitwerking op de natuur, zowel van dood als van leven.
Zelfs in de godsdiensten die niet behoren tot wat wij de natuurgodsdiensten plegen te noemen, zien wij dat de natuur toch linken heeft via symboliek en via inwijdingsriten en dergelijke.
Het is ook zo logisch hé, het biedt een duidelijk beeld en een duidelijk voorbeeld.
Bovendien zien we dat de grote godsdiensten wel eens iets overnemen, inpikken, integreren in hun versie van het geloof, om zo makkelijker en sneller nieuwe adepten te bereiken.
Wellicht net omdat veel van die dingen ook zo'n grote symbolische waarde hebben, denk aan Sol Invictus die zo maar overgepoot werd op de Kristusfiguur, en plots was het Licht der Wereld "gekerstend"...
Erg is dat niet, maar het bewijst dat symboliek echt maar symboliek is, en alleen een soort brug legt naar wat in feite het geloof zou moeten zijn.
We gaan hier niet heel de geschiedenis van de kerk uit de doeken doen, maar het moge iedereen heel duidelijk zijn dat de erkenning van het kristendom tot Romeinse staatsgodsdienst alleen mgelijk is geweest dank zij toegevingen in beide richtingen. De Romeinse keizer van dienst zag dat één godsdienst heel wat meer stabiliteit en zekerheid kon bieden, en de kerk zag in dat ze met reuzegrote schreden vooruit zou gaan als ze officiëel werd.
Wat er toen allemaal verdwenen en onder het tapijt werd geveegd is nu nog niet helemaal duidelijk, maar één van de voornaamste dingen was dat men plots overging tot een éénvormige bijbel, en dat de talrijke andere evangeliën spoorloos verdwenen.
Op dat moment is de kerk ook werkelijk een instelling geworden, en al heel vlug kwam er protest op verscheidene vlakken tegen het machtsmisbruik. Eén van die reacties was het opkomen van de kloosters, die voor een groot stuk ontstonden uit verzet tegen de macht van Rome.
De kloosters werden dan op hun beurt een machtsinstelling, vooral na de invoering van de Benidictijnerregel, waar onder meer vermeld was dat een intredende kloosterling geen goederen mocht bezitten, en dat al de goederen dus toekwamen aan het betreffende klooster. Op een gegeven moment was meer dan een zesde van alle kapitaal en goederen in Europa, in bezit van de kloosters!!!

Dit doet voor mij geen afbreuk aan het feit van "Geloof", maar is wel één van de redenen waarom ik nogal allergisch ben aan organisaties, in zover dat ze machtsposities innemen. Ik weet wal dat we in onze maatschappij alleen kunnen bestaan door het vormen van organisaties die een evenwicht moeten vormen tegen de gevestigde instellingen, maar dat neemt niet weg dat het me ongelukkig maakt. Ik heb altijd in de vakbeweging gewerkt, maar ik wou dat de vakbeweging niet nodig was, pas dan zouden wij een mooie en goede maatschappij hebben, maar ik heb de indruk dat na een periode van min of meer vreedzaam naast elkaar bestaan, we weer aan het groeien zijn naar een situatie waarin het brood- en broodnodig zal zijn te beschikken over een sterke vakbeweging, nu niet meer zozeer nationaal als wel Europees en Mondiaal ! Het strijdtoneel is verlegd, maar de strijd is -helaas- niet verdwenen!

Maar het blijft een beetje kwaad met kwaad bestrijden... En het risico dat ook in de organisaties die bestaan als blok tegen de te sterke organisaties, mensen komen die er niet meer zitten voor een herstel van de evenwicht, maar om het laken naar zich te trekken. Wat dan uiteraard zal leiden tot een sterkere uitbouw van de oorspronkelijke tegenstrever, en zo blijft het probleem voor altijd een probleem.

Mocht iedereen in eerste instantie proberen mens te zijn in een maatschappij, dan zou er geen vuiltje aan de lucht zijn, maar iedereen poogt op de eerste plaats zijn deel zo groot mogelijk te maken. Wat dat deel ook moge zijn, voor de een zal dat deel een gemakkelijk leven zijn, voor de ander rijkdom voor nog een ander macht...allemaal dingen die de maatschappij in se ontwrichten.

En ondertussen voelen wij aan den lijve dat water meer is dan alleen een symbool! Mijn hortensia's staan nu in de morgen weer min of meer fris, maar gisteren hingen ze paraplu van de warmte en de droogte...

Daarom ben ik toch een beetje, een klein beetje, voorstander van een onweertje (zonder veel bliksem!) met wat milde regen gedurende enkele uren... en dan weer van her dat zalige zomerweer...Maar in ons belgenlandje is het nogal dikwijls alles of niets... Of goed weer, of slecht... en dan weer voor een hele lange tijd!
tot de volgende?