Vanmorgen echter schijnt de zon weer, volgens de weermakers van vrt en van vtm maar voor enkele dagen, maar hebben is hebben, en die die voorspellers slaan vandaag de dag de bal nog meer mis dan Armand Pien in zijn meest grandioze dagen... Die had maar een foutpercentage van 100 %, nu overstijgen ze dat zelfs, vooral omdat ze nu - in tegenstelling met vroeger- het weer brengen bij opbod... Het ene net wil de andere de loef afsteken, en dus brengen ze het weer à la tête du client... Vroeger werd Pien ervan verdacht dat hij gesponsord werd door de hoteliers van de kust, nu is dat een quasi zekerheid. De ene zender sponsort de kust, en de andere de Limburg.
Vandaar dat wij hier in Oost Vlaanderen alleen de restjes weer krijgen. We krijgen niet weer de restjes, maar de restjes van het weer, als ge het weer eens niet goed begrepen hadt...
Maar vandaag is het dus zon. En nu moet ik toch wel net gaan creatief bezig zijn, terwijl het viswater lonkt.
Maar wellicht morgen: visdag... Ik zal alleen moeten gaan, want Luc is aan de kust. Een gepensioneerde op vakantie...Klinkt een beetje absurd, maar toch is het zo. Hopelijk kan hij voortdurend genieten van het goede weer hem aangeboden door de ene zender, en kijkt hij nooit ofte nooit naar de andere zender tijdens zijn verblijf aan onze kust...
Onze volgestouwde kust.
Want bijna heel onze kustlijn is één lange rij hoge gebouwen. Met hier en daar nog een gaatje, om de wind toe te laten ook het binnenland te bereiken. Waait onze vervuiling ook nog eens weg.
Op het strand zie je dan de zonnekloppers netjes opeengestouwd liggen bakken. Met steeds minder textiel aan. En 't gaat al zo slecht in de textiel. Sommige vrouwen hebben er geen idee van dat ze helemaal niet dat perfecte figuur hebben dat die nietsverhullende mode nu vereist. Ze weten niet dat ze zich niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk blootgeven, en dat laatste is dan veelal een miskleun van formaat.
We hebben nu zelfs een stukje strand waar ze helemaal de textielbranche naar de verdoemenis willen helpen en helemaal in hun blootje lopen. Naturisme noemen ze dat dan. Een ode aan de natuur, terug naar de basics, terug naar de mens zoals hij geschapen is...maar alleen op die dagen dat ons weer het toelaat. Eigenlijk mis ik iets op dat naaktstrand... We zouden er moeten enkele negers in van die ouderwetse lange zwarte pastoorskleren laten tussenlopen! Dan zou het veel minder aanstoot geven, omdat we, in onze katholieke zieltjes onmiddellijk zouden denken dat het negatieffoto's zijn van de missiewerking uit ons Parochieblad van enkele decennia geleden... Daar stonden iedere week foto's in van een of andere witte pater met een hele kudde blote zwartjes er bij...Ons missiewerk...
Jarenlang was het enige toegelaten bloot in onze huiskamer het Parochieblad...
Ik vind de zee mooi, ik vind het strand mooi, maar dan alleen in de winter, ontdaan van die massa's toeristen, en heel zorgvuldig steeds de richting van het zeegat uitkijkend, om die lelijke gebouwenrij niet te moeten zien. Naar de grond moet je wel kijken, want je moet oppassen niet in een kwak olie te stappen, of je benen te breken over allerlei aangespoeld afval. De kleur van het water is ook niet meer zoals op de schilderijen van de oude meesters. Dat dit een aanwijzing is van de graad van vervuiling van ons zeewater lijkt niemand te deren.
En toch is de zee mooi... Als je op een boot zit en deint op de golven van onze onstuimige Noordzee, de blik op oneindig, naar waar het grijs van het water oplost in het grijs van de lucht, dan is dat mooi, het is een symbool van oneindigheid.... Heel goed te begrijpen dat de vorige generaties dachten dat daar ergens de wereld abrupt stopte, en dat je daar over de rand van de wereld de oneindigheid inviel.
's Nachts, als de zee "bloeit", en het water een lichte luminescentie heeft, dan is de zee een echt wonder, en lijkt de boot te drijven op iets dat veel ijler is dan lucht...je drijft in licht.Eén keer heb ik het St Elmusvuur gezien, toen alle lijnen van het schip plots dat spookachtige licht vertoonden... Je hebt dan het gevoel dat je niet meer op aarde bent, maar ergens in iets sciencefiction-achtigs...
ook in de zee kun je een lijntje uitsmijten... Van op het strand, of van op de golfbreker of vanop de pier... met een zware lijn en een zwaar lood, je lijn zo ver als je kunt de zee in zwieren en dan wachten op de beet... Soms ving je heel veel, soms heel weinig...
Maar de mensjes die daar op het zomerse strand liggen aan te bakken, goed ingesaust met olie tegen het aanbranden, die hebben geen oog voor al die dingen. Hen interesseren maar heel weinig dingen: zo bruin mogelijk worden, en zo weinig mogelijk bedekt laten om geen witte plekken op hun bruine lijf te hebben...
Vroeger, lang geleden, was het kwestie van niet bruin te worden, want bruin vel, dat verraadde dat je buiten werkzaam was, en dus behoorde tot het plebs, het schorum, de nihils... Als je nu niet bruin ziet... Het kan verkeren zei Bredero....
Zouden die bruinbakkers weten dat er achter die kustlijn ook nog een hinterland ligt, met zijn zo vlakke polders, zijn eindeloze graanvelden, zijn mooie oude plompe kerkjes? De opgravingen van de abdij ter duinen in Koksijde, die wondermooie moderne kerk in dezelfde gemeente? Weg van dat te drukke strand en de te drukke winkelstraten... Genieten van al dat moois, en zwerven tot aan die plotse heuvels net voorbij Ieper, tot voorbij de Franse grens, de schreve... De rode berg, de zwarte berg, de rijselberg, de vidaigne, de Kasselberg (Lees eens Kasselkoeien van Gezelle G.) en kijk naar die wondermooie natuur. Ga op de Kemmelberg staan, en kijk eens uit over dat eindeloze vlakke land... en vergeet dat zand en vergeet dat bruine vel...
geniet van het leven, van het heerlijke Hommelbier en een bordje Potjesvleesch...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten