vroege vogel

Tot mijn verbijstering las ik zo net 6.55 uur... Mijne kwampjoeter stond nog niet op zomeruur !
Maar niettemin, 't is toch vroeg !
Om iets voor 6 uur wordt de tweeling hier gedropt, en stromen de trap op, en springen bij mij in bed. Anny blijft beneden wat op de zetel.
Maar ik ben ook onherroepelijk wakker, en verlaat, zodra ik hoor dat de twee weer in slaap zijn, stilletjes naar beneden...
Maar ook dat is niet plezant...
Ik stel vast dat ik nog een klok zal moeten verzetten...den diene van de thermostaat ! Mijne chauffage vertikt het aan te springen, te vroeg, zegt hij... en ik zit hier nu te typen om mij te verwarmen. Ik ga weer eens moeten zoeken om dat boekje te vinden met uitleg van de thermostaat... want ze maken die dingen altijd maar ingewikkelderder...
Vroeger vond ik het plezant, als ik iets nieuws had, om daar al de mogelijkheden van te onderzoeken en uit te proberen...Nu heb ik een dvd speler, waar je van alles mee kunt doen, en ik kan al dvd's afspelen, dat is alles... de rest zal ik wel eens zoeken als ik het nodig heb. Dat is niet alleen luiheid weet je, dat is economie ! Want ik weet bij ondervinding, als het niet iets is dat ik regelmatig doe, dan moet ik toch weer in dat boekje zitten te zoeken...zodoende...
Dat heeft niet alleen met verouderen te maken, want als ik dingen moet onthouden, dan gaat dat nog perfect...alleen, ik stel zoveel "prioriteiten" meer om mijn geheugen te dwingen tot opslaan en memoriseren. Het gevolg is dat in tegenwoordig alles moet op mijn kalender schrijven, anders vergeet ik het. Toch wel raar ! Vroeger, toen ik nog werkte, dan vroeg op of na een vergadering iemand mij iets, en zonder dat ik dat moest noteren, wist ik dat 's anderendaags nog en bracht dat in orde. Ik was dat gewoon, en dat onthouden maakte deel uit van mijn takenpakket. Eens ik thuis zat, had ik die plicht niet meer, en viel ook dat memoriseren weg... En kijk, zelfs als ik nu zeg, dat mag ik niet vergeten, dan vergeet ik het toch... Het is een beetje als sporten, je moet dat onderhouden, anders smelten je spieren als sneeuw voor de zon...Onthouden moet je ook oefenen, want anders lukt het niet meer. Of niet zo makkelijk, zo van zelf sprekend.

Straks moet ik naar de dokter, dus moet ik nog een waslijstje maken van wat ik nog allemaal moet hebben aan nieuwe voorschriften voor enkele maanden...voor mij en voor Anny. Ook dat worden briefjes met alle namen en hoeveelheden... + dan nog telkens de vraag of dat niet bestaat in een goedkopere versie, of in dozen met een groter aantal pillen... Kwestie van én zo goedkoop én zo lang mogelijk voort te kunnen. Dan naar de apotheek om de voorraad aan te vullen. en dan slikken maar...
Ne mens moet tegenwoordig héél gezond zijn om al die pillen te kunnen verteren !
Als ik denk aan al wat ik in mijn leven al gekregen heb aan medicamenten... ik kan een hele apotheek op mijn eentje vullen...
Het begon al van voor mijn twee jaar, enkele keren de "fleurus" (logontsteking), en gelukkig was dan net de peniscilline uitgevonden, om de drie uur, dag en nacht een inspuiting.
Later heb ik jaaaaaaren dagelijks vitamine A moeten slikken (nu zegt men dat dit één van de vitamines is waarin je kunt overdoseren en met nefaste gevolgen ! ????)
Dan kreeg ik iets aan mijn rechter oog, en kreeg ik inspuitingen in mijn oog, met iets met veel jodium in, het wit van mijn oog was zo bruin als chocolade.
en nu al jaren, diverse soorten van medicaties voor mijn rug, en daardoor voor mijn maag en en en en en en en en ... Als ik nu naar de apotheek ga, voor mij alleen, dan lig ik aan 150 tot 200 euro per keer... en Anny neemt veel minder, maar er zijn er enkele bij waarvan de ziekelijke kas zegt dat ze dat niet terug betaald, dus weer zoveel... Ik zie soms eens iemand die ook zoveel medicaties koopt, maar gewoonlijk is dat het nonneke dat haar aankopen komt doen voor heel 't oudemannenhuis...
Nu, we lopen (nu ja...) er nog.

De kinderen liggen nog steeds te maffen. Ik heb de rolluiken omhoog gedaan, en de zon schijnt nu recht in mijn ogen. We hebben alleen 's morgens vroeg wat zon binnen aan de voorkant van ons huis, want we zitten bijna naar het noorden te kijken als we naar de straat kijken. Van in de voormiddag krijgen we dan (in de zomer) al de zon binnen aan de achterkant, en dat tot 's avonds. In de zomer zitten we meer met de rolluiken naar beneden of minstens met de zonwering, dan dat we anders zitten. We hebben ons huis zo goed als mogelijk geïsoleerd, dat wil dus ook zeggen dat de zonnewarmte ook binnen blijft ! Ook op de slaapkamer is dat het geval ! Je ziet dat isolering ook nadelen heeft ! Als (als !) er eens een echt warme periode is, dan hebben wij het in ons huis dan ook echt warm ! Wat we ook doen, we kunnen de warmte niet buiten houden, tenzij we van in het begin opteren om te leven in een verduisterde woning...en dat is ook niet gezellig. Mochten wij nog een raam hebben aan de kant waar nu Eddy woont, dan zouden wij dat kunnen, zonder in den donker te zitten, maar nu... zweten hé... Maar weet je, ik heb dat er voor over, en ik zie er ook niet erg van af...Maar Anny zit dan te zuchten en te blazen. Ook heb ik in die perioden minder pijn, en Anny heeft dan gewoonlijk veel pijn in haar spataders... Je ziet, 't is dus nooit goed ... We zijn in de mode, nooit content.

Ik heb hier met de tweeling in de voorbije (regen-)week, al wat afgeknutseld, op sommige dagen kreeg ik bijna de lijm niet meer van mijn vingers ! Ze doen alles zelf, uitgenomen het verlijmen, dat is voor opa... zo maken zij hun handen niet vuil.
Maar ja, ik zie ze graag zo bezig ! Ik heb compassie met mensen die geen hobby hebben, die zich zitten te vervelen... Zaterdag op de rommelmarkt zag ik een kader met een prachtig stukje kantwerk... We stonden er op te kijken, en de mevrouw zei dat het werk van haar moeder was. We raakten aan de klap over het vele werk dat daaraan was, en hoeveel uurtjes daar wel inzaten in zo'n prachtig modern en figuratief kantwerk... Maar is dat madammeke niet gelukkig ? Stel dat ze in de plaats van te kantwerken, daar moest zitten te zitten zich te vervelen en zich ongelukkig te voelen om dat ze niets om handen had ?.. Ja, er zitten veel uren in, maar eigenlijk zijn het uren vol van genot en vol plezier om iets te kunnen maken dat mooi is !
Wie kantwerkt als beroep, daarvan moeten de kantwerkjes stukken van mensen kosten, want er zitten enorm veel uren loon in... Maar wie kantwerkt uit hobby, die heeft in feite al een betaling ontvangen in de vorm van genieten van zijn of haar hobby... Zijn of haar, want ik ken een man, in een rolstoel, die prachtige kantwerken maakt ! Onder meer heb ik van hem een volledig trouwkleed, met hoed en al gezien ! Onvoorstelbaar ! Die man zit op de rommelmarkten, hij verkoopt er stukken, zit er ondertussen te kantwerken, en te babbelen met al wie met hem wil spreken... We raken iedere keer aan de klap, en iedere keer haalt hij zijn fotoboek uit met zijn laatste creaties. Dat is de enige man die ik ken als kantwerker, maar van al de kantwerkjes die ik zag, hoort hij bij de top tien... Wellicht mede omdat dit het enige is at hij nog kan doen, maar niettemin, het is voor hem een bron van geluk...
Ik denk dan altijd aan pa... Hij had twee, drie hobby's, postzegels, vissen, en boeken lezen...Toen hij ziek werd, kon hij bijna niets meer doen van zijn hobby's... alleen nog wat lezen... ik zag hem veel te veel voor de tv zitten, want geef toe, tv is maar een armzalig tijdverdrijf...maar gelukkig dat het er was voor hem.
Zelf ben ik ook enkele hobby's kwijt, maar gelukkig heb ik er nog een pak over, en kan ik er nog veel van doen (soms dank zij de hulp van vrienden, maar zo gaat het toch nog!) Daarom alleen acht ik mij nog gelukkig ! Ik verveel me nooit, ook al omdat ik het geluk heb van een bezige geest te hebben... Ik kan "reizen" in mijn eigen herinneringen en in de boeken die ik lees... Soms betrap ik me er op, net voor ik in slaap val, dat ik met een boek in mijn handen lig, en ik denk dat ik aan 't lezen ben, tot ik plots weer alert wordt, en een beetje verbaasd vaststel dat het boek anders loopt dan ik daarnet "las"... Op een of andere manier "herschrijf" ik op die momenten dat boek, ik creëer een nieuwe "werkelijkheid"...
Kun je in mijn omstandigheden nog meer wensen dan die ultieme vrijheid van geest ?

Ik ga stoppen, voor je besluit dat er dan toch iets is met mij... dat ik ze misschien nog wel alle 5 heb, maar dat ze niet meer netjes in een rij staan...
Wees gerust, ik doe dat alleen in mijn wereld, niet in de uwe...
tot de volgende ?