Vannacht weer niet veel geslapen, maar de komende nacht zal het wellicht véél beter zijn...de Delta Deceptie van Dan Brown is uit... (pertang een dikke turf..)
We zijn weeral vrijdag, de week is weeral bijna ten einde. Jongens, wat gaat het toch steeds maar rapper en rapper ! De weken zo even voorbij. Nu ja, het vergelijkingspunt wordt ook steeds maar groter en groter hé...Want dat is het (schijnt het) die je zo sterk de indruk geeft dat de tijd altijd maar rapper en rapper gaat...Onbewust zet je het tegenover het voorbije geleefde gedeelte, hoe langer je leeft hoe miniemer een week dan in de vergelijking week/voorbije leven wordt.
Ik denk dat er ook nog een andere uitleg is...Hoe ouder je wordt, hoe intenser je geniet van het leven, en hoe groter je pak ervaring en herinnering wordt. (Als dit klopt, dan zouden de dagen van een dement iemand er anders uitzien dan het onze, omdat ze steeds verder in het verleden terugvallen en steeds meer van het nabije vergeten...)
Ik weet, het klinkt misschien gek, ik zit met pijn (en niet alleen lichamelijk) en toch geniet ik nu meer van het leven dan vroeger. En toch is er geen vergelijk, ik geniet héél anders dan vroeger. Ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven, maar het genieten zit als het ware dieper, meer in de kern.
Als je jong bent, dan geniet je van een goede pint, een goede mop, een leuk feest en noem maar op, als je ouder wordt, dan kun je dat ook appreciëren, maar dat geeft je niet meer Het Genot... Het genot is ergens verschoven naar een totaal ander iets, veel stiller, maar veel intenser... Je geniet van het bekijken van het zwevende stof in een zonnestraal, en je kunt er de tijd voor nemen om dat ook werkelijk te doen. Ik geef dit voorbeeld om duidelijk te stellen dat het begrip hoogtepunt wat vervaagt is, en dat je voortdurend geniet van bijna alles wat je ziet... Het gevoel is veel dieper... De keerzijde is dat je ook het verdriet veel dieper voelt... Als ik vroeger een doodsbericht zag van een jonge mens, dan vond ik dat erg... nu leef ik mee in dat verlies. Maar ook dat is geen afbreuk van het leven, in tegendeel, het hoort gewoon bij het dieper beleven van ALLES...
Ik kreeg een reactie op mijn artikeltje van gisteren, dat ik geen kroniekjes moet schrijven, dat ze in een kroniekje nooit zouden geleerd hebben wat arktica en zo wilde zeggen... Die had natuurlijk ook direkt opgemerkt dat er nu een tellerke staat op mijne blog... Dat zegt iets en niets... Ik zie niet wie mijn blog leest, ik zie alleen hoeveel er mijn blog lezen in een bepaalde periode die ik kan inzetten... Dat cijfertje dat je ziet zegt ook niet alles, als je twee keer op een dag naar die blog gaat, dan telt het ook 2 keer, maar dat kan ik zien (denk ik te mogen zeggen - in zover ik de statistieken goed lees) en ik kan zien hoeveel lezers er werkelijk zijn en dat telt hij u maar 1 keer.
Ik weet nu al dat dit een leuk item zal zijn, maar ook een teleurstellend... Aan de reacties meen ik te mogen afleiden dat ik veel lezers heb, maar soms hoor ik ook dat het onregelmatige lezers zijn, er zijn er wellicht niet zo veel die daar iedere dag op komen...en dat kan ik dus niet zien. Stel dat ik 15 lezers heb, maar ze lezen bijna allemaal op een andere dag, dan kan ik net zo goed denken dat ik maar 5 lezers heb...Lezen ze toevallig op dezelfde dag, dan zal ik die dag véél lezers gehad hebben... Dus, veel kun je er niet mee doen... Ik moet eerlijk zijn, ik dacht dat er meer wijsheid uit dat tellerke zou komen.... toch blijft het leuk.
Het blijft maarts weer, met wolkenzwangere luchten zou Rodenbach zeggen... (Sneyssens: onder een vlagenzwangere lucht ijlt wanhopig een vlucht voorbij....Oh Wanhoop, het is Gent dat vlucht, der vrijheid' laatste hoope...)
Toch zijn er al leuke dingen te zien ! Aan de trap van mijn terras (klinkt chique hé??) hangt een waterval van witte bloembotten die al aan het openen zijn ! Mijn Clematis met winterharde groen bladeren staat in bloei, en dat doet hij dan ook met een zee van witte bloemen, zo erg, dat je nog amper hier en daar iets van groen kunt zien... Mooi ! Hij is nochtans ook heel fel ingekort door Fré tijdens zijn snoei. Als de zon op de bloemen zit, dan ruik je plots de bijna bedwelmende geur van de bloemen...als het koud is, dan moet je met je neus in de bloem gaan om te ruiken dat er iets van geur aan zit... Zo heb ik een bloempje in mijn tuin (ik weet de naam niet (valt zelfs bij mij voor!)) maar dat ruikt alleen 's avonds, bij het zakken van de zon... Wat gek is, ik heb bloemen waarvan ik verrukt ben van de geur, en Anny zegt dat ze niets ruikt, en omgekeerd waar Anny ze ruikt en ik niet... Hoe komt dat ??? Ik beschouw de geur altijd als een extra cadeautje van de bloem, want ik meen dat insecten voornamelijk op de bloemkleur af gaan (ook al zien de meesten de kleuren heel anders dan wij doen!)... Er zijn uitzonderingen in de insectenwereld, die ook op de reuk afgaan...Maar die voorbeelden die ik ken, rekenen niet op bijen, vlinders of hommels, maar op aasvliegen, en hebben walgelijk naar rottend vlees stinkende bloemen. Soms heel mooi, maar je mag er niet dicht bij gaan want ze stinken werkelijk afschuwelijk.
Een bewijs van mijn stelling kun je vinden in het feit dat er planten zijn met héél kleine bloempjes, die dan enkele schijn-bloemen maken, zodat de insecten toch de weg vinden. Het simpelste en gekendste voorbeeld is wellicht de hydrangea (de hortensia).
Het is vandaag weer vrijdag, ik weet nog niet of ik vandaag naar tanteke ga, maar als ik ga zal ik alleen moeten gaan, want we zijn nog steeds babysittende (maandag mag ze weer naar school oef). Anders gaan we eens in het weekend.
Voila, dat is het weer voor vandaag den dag...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten