Pietje goa noar de bassing, en ne vaolt er in...
Een baby-liedje van on moeder, ze wipte den kleinen dan, met zijn gezichtje naar haar, en hem vasthoudend aan zijn handjes op en neer, op en neer, en bij vallen in de bassing opende ze haar benen en "viel" de kleinen enkele centimeters... Ik heb dat gedaan bij mijn kinderen, en ook bij mijn kleinkinderen...
Een oud liedje, waar geen spoor van te vinden is in de literatureluurderij...
en zo zijn er wellicht heel veel. Ik weet wel dat er organisaties zich onledig houden met dergelijke dingen, maar ik denk dat er heelwat zijn die stillekes verdwijnen (of al verdwenen zijn). Jammer, het zijn pure uitingen van volkskunst. Ik heb twee mooie werken over volkskunst in de lage landen, maar daar staat niets in over muziek. Ik herinner me wel dat er ooit (héél lang geleden) iets over gezegd werd op tv...maar dat is al eeeeeeuwen terug, en sindsdien hoor ik niets meer.
Nu moet ik eerlijk zijn, en zeggen dat muziek zowat het enige terrein is van de kunst(en) waar ik geen fluit van ken, en ik volg het ook niet. (Ik zing graag, maar de meeste liedjes hebben heel veel stukken lalalalala in de tekst... het interesseert me niet echt.)
Toch heb ik interesse voor die oude dingen, dat mag niet verloren gaan ! Zo heb ik het dure boek en cd gekocht die enige jaren geleden is verschenen over trommel en fluitje, en de cd met de gespeelde muziekwerkjes van uit de vele gewesten in ons landje waar nog trommel en fluitje bestaan, of op zijn minst nog kunnen gespeeld worden... Dat is een cd die om de vijf jaar eens het daglicht ziet, maar mijn bedoeling was dan ook in de eerste plaats helpen bij het bewaren!
Er zijn al zo veel dingen verloren gegaan...
En dat is jammer.
Heel jammer.
Ik lig soms te denken (in plaats van te slapen), mochten we door een of ander onheil plots weer in de situatie terecht komen van 100 -150 jaar terug... zouden we ons nog kunnen redden? Ik vrees van niet. De wijsheid om alle dingen te kunnen benutten en bewaren en zelf maken zijn nu al grotendeels verdwenen... Wie weet nu nog hoe je zelf zeep moet maken? Hoe je eieren kunt inleggen om te bewaren... en noem al die dingen maar op..
We zouden naar mijn mening niet alleen musea voor volkskunde moeten hebben, maar daar zou men ook al die dingen moeten in bewaren en beschrijven.
Ik herinner me dat we ooit met ons gezinnetje plus oma zaliger, het museum voor volkskunde in de kraanlei te Gent bezochten... Ons moeder heeft uren zitten vertellen en uitleggen aan onze kinderen, wat dat allemaal was, hoe dat ging en waarvoor dat diende... We hebben er uren in rondgedwaald, en het was een kermis voor ons moeder, maar ook voor ons... Niet zolang geleden heb ik met de gepensioneerden van ons werk in Wallonië ook zo'n (klein) museum bezocht, en ik dacht meer aan ons ma dan aan de dingen die daar te zien waren...
Wat we vooral niet mogen laten verloren gaan, dat zijn de oude handwerktuigen, de dingen waarmee we met eenvoudig materiaal toch heel goed ons plan konden trekken om alle benodigdheden te maken. Ik heb hier nog hele pakken moulureschaven liggen, en al het materiaal van een klompenmaker... Ik doe dat niet weg, dat zijn dingen die niet mogen verloren gaan. Ik droom er van dat wij ergens een levend museum zouden opzetten, waar we alles nog eens konden zien gebruiken, niet als dode voorwerpen in een vitrine, maar echt in werkelijk gebruik. Er is niet zo ver van hier een dorp uit het stenen tijdperk, en uit de tijd van oude belgen (in Aubechies), maar dat is héél ver af... Je ziet er wel hoe ze silex bewerken tot pijlpunten en zo, maar ik zou in een Bokrijk niet alleen de oude huizen willen zien, ik zou ze bevolkt willen zien, en met de nijverheid van toen gevuld. De oude thuiswever, de spinster, de klompenmaker, de rietsnijder en de dakdekker en noem maar op... Het maken en verwerken van de kalkmengeling om mee te metsen, te veel om op te noemen... Dan zou je een week nodig hebben om Bokrijk te kunnen vluchtig bekijken, maar dan zou het werkelijk een levend museum zijn. Ik denk zelfs dat de producten die ze maken voor het grootste gedeelte makkelijk zouden verkocht kunnen worden... Denk maar aan de vele mensen die nu terug naar de windmolen gaan om nog echte bloem te hebben zoals vroeger... denk aan kantwerkjes, klompen, wanten, moffen, en noem maar op ! Ook de restaurantjes zouden kunnen werken met eigen produkten en de bakkers zouden hun broden niet rap genoeg kunnen bakken in de oude houtovens...
Ik weet niet of het echt duurder zou zijn dan de huidige formule, waar ze in feite geen echte "eigen" verkoop hebben. (Leest er een polletieker mijne blog ? )
Het zou een droom zijn om het ganse gezin op het veld te zien kruipen om de patatten te rapen, het vlas te wieden en de korenschoven in stuiken te zetten... Laat ze dan nog in de klederdracht van toen zitten, en bier drinken uit een aarden kruik die koel ligt te zijn in het beekje... Geef artiesten en semi-artiesten de kans op bepaalde dagen om er te komen tekenen en schilderen en noem maar op, toon hoe je zelf een steel maakt aan een riek die je er zag smeden. Laat er je naam in branden als je hem koopt... Zie je het al voor je ? Droom je er ook van van eens te kunnen overnachten in zo'n huisje, 's avonds bij het haardvuur en 's nachts onder de pannen... Ik denk dat je het waarschijnlijk kunt doen op een manier dat niet eens meer kost dan wat het nu kost. Je zou er alvast geen "bewakers" meer moeten hebben, als alle huizen als het ware bewoond zijn.
Droom.
Durf te dromen... Komt het niet uit, wordt het geen werkelijkheid, dan heb jij het toch gezien in je eigen droomwereld... en je ziet, je kunt zelfs dat mee delen en mee laten genieten door de anderen... Ik weet zeker dat er nu enigen zijn die ook wat wegdromen en dat levend museum voor hun ogen zien...
Durf dat toch ook eens... schep je eigen wereld, een wereld die je eigen is, omdat het jouw wereld is... Droom jij van de volksdansen in jou museum, zeg het mij dan, want die had ik vergeten !
Gek, enige tijd na het verlies van onze Koen, heb ik geleerd om van alles te genieten, om iedere bloem leeg te zuipen, tot de laatste druppel nectar... Dat is stilletjes gegroeid, uit een " en dat heeft Koen ook niet gezien", tot een "zo mooi, dat moet ik goed bekijken, daar moet ik tenvolle van genieten, dat moet ik kunnen meenemen voor hem... Ik weet niet of er een "hiernamaals" is, of een reïncarnatie, of wat dan ook...maar voor mij is hij er op een of andere manier nog, al is het misschien alleen in mijn verlangen... Weet je, ik maak mij daar ook niet echt druk over, is er na het leven niets meer, dan zal ik dat ook nooit weten, dus moet ik er mij niet druk in maken... Maar ooit ben ik eens bij een medisch ingrijpen "bewusteloos (???)) gevallen van de pijn. Toen was ik in een prachtige zonnige wereld, vol groen en bomen en vol van vrienden... Ik weet dat ik heel sterk tegen mijn zin terug ging naar de wereld met zijn pijn en miserie... Was dit een zicht op de wereld van toen, van later van eeuwig ??? Ik weet het niet, maar ik hoop het, en ik droom dat Koen daar nu zich zit te vermeien in een lachende wereld.
Ik ga stoppen, het is zondag, rustdag... tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten