holderdebolder,

wat rommelt er op mijn zolder ?
Ik zat vanmorgen rustig te zitten in wat men beleefd het kleinste kamertje noemt, met een boek, en vloekend op het zomeruur waardoor ik wat moest zitten pieren om goed te kunnen lezen...toen ik plots een helle bliksemflits zag, en vlak daarop een luide donderslag. Nadien hoorde ik het nog verschillende keren donderen in de verte !
30 maart ! 's morgens om 7.30' uur zomeruur, een onweer ! Onweer heeft te maken met warmte ???????? Sedert ik in de ardennen eens een onweer meemaakte tijdens de sneeuw, heb ik daar mijn idee over, en ook nu kan ik moeilijk spreken van "hitte"... Je moet al een goede jas aanhebben om je enigszins komfortabel te voelen, laat staan dat het meestal ook nog regent.
Anny sprong direkt het bed uit om te kijken of de knoppekes recht stonden...
En ja, we hebben ons aangemeten dit altijd te doen, dus het was in orde.
?
???
Je moet weten, we hebben electrisch bediende rolluiken, en de man die dit installeerde heeft ons wel 10 keer op het hart gedrukt, dat we altijd het knopje weer recht moeten zetten, omdat, bij blikseminslag anders zeker onze motors zouden kapot zijn, en met de knoppekes recht zouden ze niet of veel minder kans lopen naar de filistijnen te zijn...
Vandaar...
Bij iedere eerste donderslag lopen wij naar al de knopjes !
Nu Anny alleen, want ik zat. Te zitten.

Gisteren heb ik eens in mijn eigen Blog zitten bladeren. Gek, als ik dat schrijf ben ik mij er meestal niet van bewust dat ik een humoristische pen heb, maar als ik het maanden na datum eens herlees, dan zit ik zelf te monkelen, zelfs bij héél serieuze stukken. D'er is dus toch iets van, op een of andere manier schrijf ik humoristisch. Nu ga ik moeten opletten dat ik daar niet op zit te studeren, of die spontaniteit en die humor zouden wellicht op slag verdwijnen of gekunsteld overkomen... Mocht je dus zien dat de eerstvolgende blogs wat anders zijn, 't zal wel weer passeren met voorbijgaan.

Naast mij zit een koppeltje meesjes lief te doen tegen een. Ze wippen zenuwachtig van takje op takje in een soort tikkertje. Mezen zijn geen vogels waar je rustig van wordt, ze zijn nooit stil, zelfs als ze op dezelfde plaats blijven, zitten ze nog te hoppen van links naar rechts, en van vooruit naar achteruitblikkend. In ieder zijsprank kijken ze of er daar soms geen overwinterend beestje te verschalken is, maar zij en de staartmezen hebben de linde al wel honderd keer zitten onderzoeken, veel oogst zal er wel niet zijn...
De knoppen van de linde botten nog niet, de kleine seringenstruik staat al bijna in bloei en bijna in blad, maar de linde en de notelaar hebben nog alle tijd... Onder de notelaar staat een dik tapijt van bonte gele dovenetels, en daar zie je alle jonge groen blinken tussen de oude blâren, blâren die deze winter niet eens afgestorven zijn. Her en der meen ik al wat aanleg van bloemen te bespeuren... Waar de tulpenbomen al bijna uitgebloeid zijn, moet de mijne nog open komen. We wonen hoger en de boom staat niet beschut, waardoor hij altijd veel later is. Gelukkig maar, want bij de anderen is de bloemenschade groot met die plotse sneeuwbuien. De meidoorn die ik voor de eerste keer drastisch heb gesnoeid tot een bolvorm op stam, is ook aan het uitlopen. Ik kan nog niet zien of er bloemen zullen opstaan.
Mijn buxus moet ik dringen eens bijsnijden, en sommige bloemen serieus uitdunnen, omdat ze alles zouden overwoekeren. Werk aan de winkel. Ook aan de hydrangea's is er nog veel werk, vooral omdat ik wil proberen ze wat te verjongen, en vooral ze te versmallen ! Vorig jaar kon je niet meer op het voetpad, zo breed waren ze uitgegroeid !

Het ambetante is dat ik dat allemaal lepeltje na lepeltje moet doen... Als ik 10 minuten bezig ben, dan klimt de pijn al tot grote hoogten, en als ik doorbijt, dan zit de kans er in dat ik gezegend ben met een week pijn... dus: iedere keer een klein beetje, stoppen, en pas als het weer volledig is weggeëbd, terug een klein(er) beetje... und so weiter, und so weiter...

Nu ja, stilaan leer ik dat. De pijn is een goede leraar ! (Juist zoals de meester vroeger, met zijn regel op de knokkels van je vingers, dat was ook goed om te onthouden..)

Nu mag een leerkracht niet eens een vinger uitsteken naar een leerling! Zelfs strafschrijven wordt niet aanvaard door de meeste ouders, die prompt aan de klasdeur, of zelfs in de klas, de leerkracht komen onder druk zetten... Het gaat zelfs nog verder ! Ik hoor van Els dat er bij haar ouders komen deelnemen aan de klas (kleinste kleuters !!!) om te zien of de school wel geschikt is om hun kindjes naartoe te sturen ! Als ze dan iets zien wat hen niet bevalt, dan gaan ze naar de directie om druk uit te oefenen... De directie geeft in de meeste gevallen toe, want de subsidies hangen af van het leerlingenaantal ! Op die manier wordt uiteraard het niveau van "klas geven" sterk onder druk gezet !

Ik ben akkoord dat je niet moet slaan op een kind, maar als het nodig is, en gewone argumenten niet helpen, dan kan een tik op de billen heel adekwaat zijn ! Ik heb veel kletsen gekregen, thuis en op school, en heb daar geen spijt van, en ook mijn kinderen hebben nu en dan een rammeling gekregen als het nodig was, en zeggen nu al dit dit hen geen kwaad deed... Let op, je slaat om te bestraffen, niet uit liefhebberij, en je moet weten waar je slaat en hoe je slaat. De bedoeling is een bestraffing, niet ze een handicap bezorgen. (Ik herinner me een buurjongen die in zijn school een draai rond zijn oren had gekregen, het bloed liep uit zijn oor... ik weet niet of er blijvende gevolgen waren, maar die leraar is terecht bestraft geweest) Bij mij heeft meester Ghesquiere zeker twee of drie regels kapotgeslagen op de kneukels van mijn vingers... en om eerlijk te zijn, 't was nodig...
Nu mogen ze niets meer doen aan die dutskens van kinderen, en dan hoor je dat leerkrachten gemolesteerd worden door de leerlingen ! Dat er geen verbod meer in zit, dat ze noch thuis, noch op de school zich willen "voegen" naar de samenleving.
Ook op de straat, ze vliegen de schoolpoort uit, rijden met vier vijf naast elkaar, blijven moedwillig midden op de baan staan om diene automobilist een beetje te pesten (middenvinger omhoog), en de politie staat er bij en kijkt er naar. Probeer als automobilist niet te toeteren, want dan krijg je een bon wegens onnodige geluidshinder...
Binnenkort komen die mannekes en meiskes op de baan met een auto.
Op de baan van Wetteren naar Zottegem staan langs de baan tientallen kruisjes. Allemaal weekend-ongevallen, bijna allemaal in de morgenduren, bijna allemaal tijdens het rijden van de ene dancing naar de andere...
Heeft dat niets te maken met het voorgaande ?
Toen ik jong was moest ik om 10 uur thuis zijn!
Toen mijn kinderen begonnen uit te gaan moesten ze om 10 uur thuis zijn, en na hun twintigste om 12 uur... Bart is één keer te laat thuisgekomen, en met een vlieg in zijn oog... 's Morgens haalde ik hem om 6 uur uit zijn bed om mee te gaan naar de vroegmis, en hij kreeg naast de preek in de kerk er ook nog een van mij ! Bovendien ging hij twee maand niet uit !
Oh ja, hij was kwaad, maar hij zegt nu al dat hij hetzelfde zal doen met zijn kinderen, voor hun eigen bestwil.
In de wijk hier gingen de kinderen allemaal veel langer uit, maar toen ik de mijne durfde kort te houden, bleek plots dat de andere ouders zich daaraan op trokken, en in gans de wijk was er bijna geen een meer die nog zo lang uit mocht... Waaraan je ziet dat het niet de wil van de ouders was, maar de dictatuur van de kinderen.
Je moet een kind leren dat ze moeten leven binnen de marges, en je moet hen duidelijk die grenzen leren kennen en leren respecteren. Eens ze dat kennen en kunnen, aanvaarden de kinderen dat zonder meer, en voelen het ook niet meer als een beperking. Maar je moet als opvoeder dan wel konsekwent zijn, en eens de marges er zijn, niet om de vijf voeten die marges verleggen, want dan ontneem je alle zekerheid aan je kinderen, en dan voelen ze het als onrecht, wat ze de ene keer mogen en de andere keer niet, een kind snapt dat niet (terecht!).
Nu, ik moet daar niet over palaberen, ofwel ben je goed bezig, ofwel heb je het allang verprutst, en zit je in de massa "opvoeders" van de moderne tijd...

Weet je, ik heb schrik van deze opgroeiende generatie... Ze hebben geen eerbied geleerd voor anderen, en hun enige "opvoeding" is zichzelf manifesteren, zich overal boven zetten.
Net zoals men spreekt van hangjongeren, van groepen agressieve jongeren, waar dit zelfde symptoom speelt: zich zo sterk mogelijk manifesteren, en dan liefst door baldadigheden. Ze hebben geen enkel ontzag meer voor gezag en orde.
Zou die "opvoeding" daar niets mee te maken hebben ?

Een samenleving kan slechts bij samen leven... en dat kan alleen als iedereen iedereen respecteert in de samenleving. Het probleem met vreemdelingen komt m.i. ook voor het grootste gedeelte voort uit het feit van niet-integratie in de samenleving. En dit komt meestal van beide kanten. Bovendien komt er veelal nog een versterkend element bij, als de vreemdelingen zich verenigen in wijken, in groepen en zo een aparte groep vormen, met andere maatstaven dan de anderen. Op een of andere manier zou men de vreemden moeten kunnen "uitsmeren" over de totale maatschappij, zodat ze als "eenling" zich wel moeten aanpassen, wel moeten in-groeien. Maar dit is helaas een droom en niet toepasbaar. Ook zou men op een of andere manier tot een verplichting moeten komen van één gemeenschapstaal.
Ik herinner me dat we eens met een hele groep op reis waren in de Vogezen. Op een avond zaten we op het terras te babbelen en moppen te vertellen, toen plots een vaste klant naar de hotelier ging "omdat wij hem zaten uit te lachen"... Wij hadden de man amper gezien, maar omdat wij een voor hem onverstaanbare taal spraken en zaten te lachen, voelde hij dat als bedreigend...
Daarom zouden wij op een of andere manier moeten kunnen aandringen op het gebruik van de taal van de gemeenschap, omdat die andere taal bij velen als "bedreigend" gevoeld wordt, maar ook dat is een droom, en niet toepasbaar...
Om maar eens te zeggen hoe complex zo'n probleem is...
Ik ga stoppen, 't is zondag !
Oh ja, morgen moet ik naar de dokter, mijn blog zal dus wellicht later zijn dan anders...
tot de volgende ?