vroege vogel

Tot mijn verbijstering las ik zo net 6.55 uur... Mijne kwampjoeter stond nog niet op zomeruur !
Maar niettemin, 't is toch vroeg !
Om iets voor 6 uur wordt de tweeling hier gedropt, en stromen de trap op, en springen bij mij in bed. Anny blijft beneden wat op de zetel.
Maar ik ben ook onherroepelijk wakker, en verlaat, zodra ik hoor dat de twee weer in slaap zijn, stilletjes naar beneden...
Maar ook dat is niet plezant...
Ik stel vast dat ik nog een klok zal moeten verzetten...den diene van de thermostaat ! Mijne chauffage vertikt het aan te springen, te vroeg, zegt hij... en ik zit hier nu te typen om mij te verwarmen. Ik ga weer eens moeten zoeken om dat boekje te vinden met uitleg van de thermostaat... want ze maken die dingen altijd maar ingewikkelderder...
Vroeger vond ik het plezant, als ik iets nieuws had, om daar al de mogelijkheden van te onderzoeken en uit te proberen...Nu heb ik een dvd speler, waar je van alles mee kunt doen, en ik kan al dvd's afspelen, dat is alles... de rest zal ik wel eens zoeken als ik het nodig heb. Dat is niet alleen luiheid weet je, dat is economie ! Want ik weet bij ondervinding, als het niet iets is dat ik regelmatig doe, dan moet ik toch weer in dat boekje zitten te zoeken...zodoende...
Dat heeft niet alleen met verouderen te maken, want als ik dingen moet onthouden, dan gaat dat nog perfect...alleen, ik stel zoveel "prioriteiten" meer om mijn geheugen te dwingen tot opslaan en memoriseren. Het gevolg is dat in tegenwoordig alles moet op mijn kalender schrijven, anders vergeet ik het. Toch wel raar ! Vroeger, toen ik nog werkte, dan vroeg op of na een vergadering iemand mij iets, en zonder dat ik dat moest noteren, wist ik dat 's anderendaags nog en bracht dat in orde. Ik was dat gewoon, en dat onthouden maakte deel uit van mijn takenpakket. Eens ik thuis zat, had ik die plicht niet meer, en viel ook dat memoriseren weg... En kijk, zelfs als ik nu zeg, dat mag ik niet vergeten, dan vergeet ik het toch... Het is een beetje als sporten, je moet dat onderhouden, anders smelten je spieren als sneeuw voor de zon...Onthouden moet je ook oefenen, want anders lukt het niet meer. Of niet zo makkelijk, zo van zelf sprekend.

Straks moet ik naar de dokter, dus moet ik nog een waslijstje maken van wat ik nog allemaal moet hebben aan nieuwe voorschriften voor enkele maanden...voor mij en voor Anny. Ook dat worden briefjes met alle namen en hoeveelheden... + dan nog telkens de vraag of dat niet bestaat in een goedkopere versie, of in dozen met een groter aantal pillen... Kwestie van én zo goedkoop én zo lang mogelijk voort te kunnen. Dan naar de apotheek om de voorraad aan te vullen. en dan slikken maar...
Ne mens moet tegenwoordig héél gezond zijn om al die pillen te kunnen verteren !
Als ik denk aan al wat ik in mijn leven al gekregen heb aan medicamenten... ik kan een hele apotheek op mijn eentje vullen...
Het begon al van voor mijn twee jaar, enkele keren de "fleurus" (logontsteking), en gelukkig was dan net de peniscilline uitgevonden, om de drie uur, dag en nacht een inspuiting.
Later heb ik jaaaaaaren dagelijks vitamine A moeten slikken (nu zegt men dat dit één van de vitamines is waarin je kunt overdoseren en met nefaste gevolgen ! ????)
Dan kreeg ik iets aan mijn rechter oog, en kreeg ik inspuitingen in mijn oog, met iets met veel jodium in, het wit van mijn oog was zo bruin als chocolade.
en nu al jaren, diverse soorten van medicaties voor mijn rug, en daardoor voor mijn maag en en en en en en en en ... Als ik nu naar de apotheek ga, voor mij alleen, dan lig ik aan 150 tot 200 euro per keer... en Anny neemt veel minder, maar er zijn er enkele bij waarvan de ziekelijke kas zegt dat ze dat niet terug betaald, dus weer zoveel... Ik zie soms eens iemand die ook zoveel medicaties koopt, maar gewoonlijk is dat het nonneke dat haar aankopen komt doen voor heel 't oudemannenhuis...
Nu, we lopen (nu ja...) er nog.

De kinderen liggen nog steeds te maffen. Ik heb de rolluiken omhoog gedaan, en de zon schijnt nu recht in mijn ogen. We hebben alleen 's morgens vroeg wat zon binnen aan de voorkant van ons huis, want we zitten bijna naar het noorden te kijken als we naar de straat kijken. Van in de voormiddag krijgen we dan (in de zomer) al de zon binnen aan de achterkant, en dat tot 's avonds. In de zomer zitten we meer met de rolluiken naar beneden of minstens met de zonwering, dan dat we anders zitten. We hebben ons huis zo goed als mogelijk geïsoleerd, dat wil dus ook zeggen dat de zonnewarmte ook binnen blijft ! Ook op de slaapkamer is dat het geval ! Je ziet dat isolering ook nadelen heeft ! Als (als !) er eens een echt warme periode is, dan hebben wij het in ons huis dan ook echt warm ! Wat we ook doen, we kunnen de warmte niet buiten houden, tenzij we van in het begin opteren om te leven in een verduisterde woning...en dat is ook niet gezellig. Mochten wij nog een raam hebben aan de kant waar nu Eddy woont, dan zouden wij dat kunnen, zonder in den donker te zitten, maar nu... zweten hé... Maar weet je, ik heb dat er voor over, en ik zie er ook niet erg van af...Maar Anny zit dan te zuchten en te blazen. Ook heb ik in die perioden minder pijn, en Anny heeft dan gewoonlijk veel pijn in haar spataders... Je ziet, 't is dus nooit goed ... We zijn in de mode, nooit content.

Ik heb hier met de tweeling in de voorbije (regen-)week, al wat afgeknutseld, op sommige dagen kreeg ik bijna de lijm niet meer van mijn vingers ! Ze doen alles zelf, uitgenomen het verlijmen, dat is voor opa... zo maken zij hun handen niet vuil.
Maar ja, ik zie ze graag zo bezig ! Ik heb compassie met mensen die geen hobby hebben, die zich zitten te vervelen... Zaterdag op de rommelmarkt zag ik een kader met een prachtig stukje kantwerk... We stonden er op te kijken, en de mevrouw zei dat het werk van haar moeder was. We raakten aan de klap over het vele werk dat daaraan was, en hoeveel uurtjes daar wel inzaten in zo'n prachtig modern en figuratief kantwerk... Maar is dat madammeke niet gelukkig ? Stel dat ze in de plaats van te kantwerken, daar moest zitten te zitten zich te vervelen en zich ongelukkig te voelen om dat ze niets om handen had ?.. Ja, er zitten veel uren in, maar eigenlijk zijn het uren vol van genot en vol plezier om iets te kunnen maken dat mooi is !
Wie kantwerkt als beroep, daarvan moeten de kantwerkjes stukken van mensen kosten, want er zitten enorm veel uren loon in... Maar wie kantwerkt uit hobby, die heeft in feite al een betaling ontvangen in de vorm van genieten van zijn of haar hobby... Zijn of haar, want ik ken een man, in een rolstoel, die prachtige kantwerken maakt ! Onder meer heb ik van hem een volledig trouwkleed, met hoed en al gezien ! Onvoorstelbaar ! Die man zit op de rommelmarkten, hij verkoopt er stukken, zit er ondertussen te kantwerken, en te babbelen met al wie met hem wil spreken... We raken iedere keer aan de klap, en iedere keer haalt hij zijn fotoboek uit met zijn laatste creaties. Dat is de enige man die ik ken als kantwerker, maar van al de kantwerkjes die ik zag, hoort hij bij de top tien... Wellicht mede omdat dit het enige is at hij nog kan doen, maar niettemin, het is voor hem een bron van geluk...
Ik denk dan altijd aan pa... Hij had twee, drie hobby's, postzegels, vissen, en boeken lezen...Toen hij ziek werd, kon hij bijna niets meer doen van zijn hobby's... alleen nog wat lezen... ik zag hem veel te veel voor de tv zitten, want geef toe, tv is maar een armzalig tijdverdrijf...maar gelukkig dat het er was voor hem.
Zelf ben ik ook enkele hobby's kwijt, maar gelukkig heb ik er nog een pak over, en kan ik er nog veel van doen (soms dank zij de hulp van vrienden, maar zo gaat het toch nog!) Daarom alleen acht ik mij nog gelukkig ! Ik verveel me nooit, ook al omdat ik het geluk heb van een bezige geest te hebben... Ik kan "reizen" in mijn eigen herinneringen en in de boeken die ik lees... Soms betrap ik me er op, net voor ik in slaap val, dat ik met een boek in mijn handen lig, en ik denk dat ik aan 't lezen ben, tot ik plots weer alert wordt, en een beetje verbaasd vaststel dat het boek anders loopt dan ik daarnet "las"... Op een of andere manier "herschrijf" ik op die momenten dat boek, ik creëer een nieuwe "werkelijkheid"...
Kun je in mijn omstandigheden nog meer wensen dan die ultieme vrijheid van geest ?

Ik ga stoppen, voor je besluit dat er dan toch iets is met mij... dat ik ze misschien nog wel alle 5 heb, maar dat ze niet meer netjes in een rij staan...
Wees gerust, ik doe dat alleen in mijn wereld, niet in de uwe...
tot de volgende ?

holderdebolder,

wat rommelt er op mijn zolder ?
Ik zat vanmorgen rustig te zitten in wat men beleefd het kleinste kamertje noemt, met een boek, en vloekend op het zomeruur waardoor ik wat moest zitten pieren om goed te kunnen lezen...toen ik plots een helle bliksemflits zag, en vlak daarop een luide donderslag. Nadien hoorde ik het nog verschillende keren donderen in de verte !
30 maart ! 's morgens om 7.30' uur zomeruur, een onweer ! Onweer heeft te maken met warmte ???????? Sedert ik in de ardennen eens een onweer meemaakte tijdens de sneeuw, heb ik daar mijn idee over, en ook nu kan ik moeilijk spreken van "hitte"... Je moet al een goede jas aanhebben om je enigszins komfortabel te voelen, laat staan dat het meestal ook nog regent.
Anny sprong direkt het bed uit om te kijken of de knoppekes recht stonden...
En ja, we hebben ons aangemeten dit altijd te doen, dus het was in orde.
?
???
Je moet weten, we hebben electrisch bediende rolluiken, en de man die dit installeerde heeft ons wel 10 keer op het hart gedrukt, dat we altijd het knopje weer recht moeten zetten, omdat, bij blikseminslag anders zeker onze motors zouden kapot zijn, en met de knoppekes recht zouden ze niet of veel minder kans lopen naar de filistijnen te zijn...
Vandaar...
Bij iedere eerste donderslag lopen wij naar al de knopjes !
Nu Anny alleen, want ik zat. Te zitten.

Gisteren heb ik eens in mijn eigen Blog zitten bladeren. Gek, als ik dat schrijf ben ik mij er meestal niet van bewust dat ik een humoristische pen heb, maar als ik het maanden na datum eens herlees, dan zit ik zelf te monkelen, zelfs bij héél serieuze stukken. D'er is dus toch iets van, op een of andere manier schrijf ik humoristisch. Nu ga ik moeten opletten dat ik daar niet op zit te studeren, of die spontaniteit en die humor zouden wellicht op slag verdwijnen of gekunsteld overkomen... Mocht je dus zien dat de eerstvolgende blogs wat anders zijn, 't zal wel weer passeren met voorbijgaan.

Naast mij zit een koppeltje meesjes lief te doen tegen een. Ze wippen zenuwachtig van takje op takje in een soort tikkertje. Mezen zijn geen vogels waar je rustig van wordt, ze zijn nooit stil, zelfs als ze op dezelfde plaats blijven, zitten ze nog te hoppen van links naar rechts, en van vooruit naar achteruitblikkend. In ieder zijsprank kijken ze of er daar soms geen overwinterend beestje te verschalken is, maar zij en de staartmezen hebben de linde al wel honderd keer zitten onderzoeken, veel oogst zal er wel niet zijn...
De knoppen van de linde botten nog niet, de kleine seringenstruik staat al bijna in bloei en bijna in blad, maar de linde en de notelaar hebben nog alle tijd... Onder de notelaar staat een dik tapijt van bonte gele dovenetels, en daar zie je alle jonge groen blinken tussen de oude blâren, blâren die deze winter niet eens afgestorven zijn. Her en der meen ik al wat aanleg van bloemen te bespeuren... Waar de tulpenbomen al bijna uitgebloeid zijn, moet de mijne nog open komen. We wonen hoger en de boom staat niet beschut, waardoor hij altijd veel later is. Gelukkig maar, want bij de anderen is de bloemenschade groot met die plotse sneeuwbuien. De meidoorn die ik voor de eerste keer drastisch heb gesnoeid tot een bolvorm op stam, is ook aan het uitlopen. Ik kan nog niet zien of er bloemen zullen opstaan.
Mijn buxus moet ik dringen eens bijsnijden, en sommige bloemen serieus uitdunnen, omdat ze alles zouden overwoekeren. Werk aan de winkel. Ook aan de hydrangea's is er nog veel werk, vooral omdat ik wil proberen ze wat te verjongen, en vooral ze te versmallen ! Vorig jaar kon je niet meer op het voetpad, zo breed waren ze uitgegroeid !

Het ambetante is dat ik dat allemaal lepeltje na lepeltje moet doen... Als ik 10 minuten bezig ben, dan klimt de pijn al tot grote hoogten, en als ik doorbijt, dan zit de kans er in dat ik gezegend ben met een week pijn... dus: iedere keer een klein beetje, stoppen, en pas als het weer volledig is weggeëbd, terug een klein(er) beetje... und so weiter, und so weiter...

Nu ja, stilaan leer ik dat. De pijn is een goede leraar ! (Juist zoals de meester vroeger, met zijn regel op de knokkels van je vingers, dat was ook goed om te onthouden..)

Nu mag een leerkracht niet eens een vinger uitsteken naar een leerling! Zelfs strafschrijven wordt niet aanvaard door de meeste ouders, die prompt aan de klasdeur, of zelfs in de klas, de leerkracht komen onder druk zetten... Het gaat zelfs nog verder ! Ik hoor van Els dat er bij haar ouders komen deelnemen aan de klas (kleinste kleuters !!!) om te zien of de school wel geschikt is om hun kindjes naartoe te sturen ! Als ze dan iets zien wat hen niet bevalt, dan gaan ze naar de directie om druk uit te oefenen... De directie geeft in de meeste gevallen toe, want de subsidies hangen af van het leerlingenaantal ! Op die manier wordt uiteraard het niveau van "klas geven" sterk onder druk gezet !

Ik ben akkoord dat je niet moet slaan op een kind, maar als het nodig is, en gewone argumenten niet helpen, dan kan een tik op de billen heel adekwaat zijn ! Ik heb veel kletsen gekregen, thuis en op school, en heb daar geen spijt van, en ook mijn kinderen hebben nu en dan een rammeling gekregen als het nodig was, en zeggen nu al dit dit hen geen kwaad deed... Let op, je slaat om te bestraffen, niet uit liefhebberij, en je moet weten waar je slaat en hoe je slaat. De bedoeling is een bestraffing, niet ze een handicap bezorgen. (Ik herinner me een buurjongen die in zijn school een draai rond zijn oren had gekregen, het bloed liep uit zijn oor... ik weet niet of er blijvende gevolgen waren, maar die leraar is terecht bestraft geweest) Bij mij heeft meester Ghesquiere zeker twee of drie regels kapotgeslagen op de kneukels van mijn vingers... en om eerlijk te zijn, 't was nodig...
Nu mogen ze niets meer doen aan die dutskens van kinderen, en dan hoor je dat leerkrachten gemolesteerd worden door de leerlingen ! Dat er geen verbod meer in zit, dat ze noch thuis, noch op de school zich willen "voegen" naar de samenleving.
Ook op de straat, ze vliegen de schoolpoort uit, rijden met vier vijf naast elkaar, blijven moedwillig midden op de baan staan om diene automobilist een beetje te pesten (middenvinger omhoog), en de politie staat er bij en kijkt er naar. Probeer als automobilist niet te toeteren, want dan krijg je een bon wegens onnodige geluidshinder...
Binnenkort komen die mannekes en meiskes op de baan met een auto.
Op de baan van Wetteren naar Zottegem staan langs de baan tientallen kruisjes. Allemaal weekend-ongevallen, bijna allemaal in de morgenduren, bijna allemaal tijdens het rijden van de ene dancing naar de andere...
Heeft dat niets te maken met het voorgaande ?
Toen ik jong was moest ik om 10 uur thuis zijn!
Toen mijn kinderen begonnen uit te gaan moesten ze om 10 uur thuis zijn, en na hun twintigste om 12 uur... Bart is één keer te laat thuisgekomen, en met een vlieg in zijn oog... 's Morgens haalde ik hem om 6 uur uit zijn bed om mee te gaan naar de vroegmis, en hij kreeg naast de preek in de kerk er ook nog een van mij ! Bovendien ging hij twee maand niet uit !
Oh ja, hij was kwaad, maar hij zegt nu al dat hij hetzelfde zal doen met zijn kinderen, voor hun eigen bestwil.
In de wijk hier gingen de kinderen allemaal veel langer uit, maar toen ik de mijne durfde kort te houden, bleek plots dat de andere ouders zich daaraan op trokken, en in gans de wijk was er bijna geen een meer die nog zo lang uit mocht... Waaraan je ziet dat het niet de wil van de ouders was, maar de dictatuur van de kinderen.
Je moet een kind leren dat ze moeten leven binnen de marges, en je moet hen duidelijk die grenzen leren kennen en leren respecteren. Eens ze dat kennen en kunnen, aanvaarden de kinderen dat zonder meer, en voelen het ook niet meer als een beperking. Maar je moet als opvoeder dan wel konsekwent zijn, en eens de marges er zijn, niet om de vijf voeten die marges verleggen, want dan ontneem je alle zekerheid aan je kinderen, en dan voelen ze het als onrecht, wat ze de ene keer mogen en de andere keer niet, een kind snapt dat niet (terecht!).
Nu, ik moet daar niet over palaberen, ofwel ben je goed bezig, ofwel heb je het allang verprutst, en zit je in de massa "opvoeders" van de moderne tijd...

Weet je, ik heb schrik van deze opgroeiende generatie... Ze hebben geen eerbied geleerd voor anderen, en hun enige "opvoeding" is zichzelf manifesteren, zich overal boven zetten.
Net zoals men spreekt van hangjongeren, van groepen agressieve jongeren, waar dit zelfde symptoom speelt: zich zo sterk mogelijk manifesteren, en dan liefst door baldadigheden. Ze hebben geen enkel ontzag meer voor gezag en orde.
Zou die "opvoeding" daar niets mee te maken hebben ?

Een samenleving kan slechts bij samen leven... en dat kan alleen als iedereen iedereen respecteert in de samenleving. Het probleem met vreemdelingen komt m.i. ook voor het grootste gedeelte voort uit het feit van niet-integratie in de samenleving. En dit komt meestal van beide kanten. Bovendien komt er veelal nog een versterkend element bij, als de vreemdelingen zich verenigen in wijken, in groepen en zo een aparte groep vormen, met andere maatstaven dan de anderen. Op een of andere manier zou men de vreemden moeten kunnen "uitsmeren" over de totale maatschappij, zodat ze als "eenling" zich wel moeten aanpassen, wel moeten in-groeien. Maar dit is helaas een droom en niet toepasbaar. Ook zou men op een of andere manier tot een verplichting moeten komen van één gemeenschapstaal.
Ik herinner me dat we eens met een hele groep op reis waren in de Vogezen. Op een avond zaten we op het terras te babbelen en moppen te vertellen, toen plots een vaste klant naar de hotelier ging "omdat wij hem zaten uit te lachen"... Wij hadden de man amper gezien, maar omdat wij een voor hem onverstaanbare taal spraken en zaten te lachen, voelde hij dat als bedreigend...
Daarom zouden wij op een of andere manier moeten kunnen aandringen op het gebruik van de taal van de gemeenschap, omdat die andere taal bij velen als "bedreigend" gevoeld wordt, maar ook dat is een droom, en niet toepasbaar...
Om maar eens te zeggen hoe complex zo'n probleem is...
Ik ga stoppen, 't is zondag !
Oh ja, morgen moet ik naar de dokter, mijn blog zal dus wellicht later zijn dan anders...
tot de volgende ?

beleid

Het is al jaren geleden dat de scheldemeersen te Zingem nog eens helemaal blank lagen. Dat zegt iets over de regenval van de laatste maanden, maar ook over het beleid.
Vroeger waren die velden speciaal gegeerd om wille van het feit dat ze jaarlijks blank stonden, nu echter verliezen die velden daardoor hun waarde.
Vroeger teelde men op die meersen wissen (soort wilgen die jaarlijks afgemaaid werden ten bate van de mandenmakerijen), nu echter worden er geen of bijna geen manden meer gemaakt met wissen. (wilgentenen).
En grasland die jaarlijks verzopen ligt, dat is niet je dat. Daarom werden die velden ontwaterd, met een systeem van grachten en van drainage, maar de grachten worden niet regelmatig onderhouden, en dus staan die weiden nu weer blank...
Je kunt stellen dat dit een vorm is van terug naar de natuur, maar dat is uiteraard bullshit, als we terug moeten naar de natuurlijke vorm, dan moeten we de schelde jaarlijks laten overlopen tot kilometers ver en breed, moet alles terug vol staan met bos en wildernis... mogen er geen sassen, geen scheepvaart en... geen mensen zijn die willen aan akkerbouw doen...
Nee, wat de groenen willen is überhaupt absurd en niet realiseerbaar ! Ik kan hen volgen als ze ijveren voor een propere industrie en properder auto's en dergelijke, maar je kunt niet terug in de tijd, je kunt geen tien miljoen mensen zetten op zo'n manier en met dezelfde infrastructuur van toen er hooguit nog maar 2 à 3 miljoen woonden... Bovendien is er waarschijnlijk nooit meer aan roofbouw gedaan dan juist in die tijd, omdat ze nog geen benul hadden van de samenhang van de natuur.
Maar ik ga er niet verder over doorbomen, groen heeft net zo'n paardebril op als ieder ander politieke partij...Ze zien alleen voor zich het ultieme doel, en zijn blind voor de zijdelingse gevolgen.
Maar ja, dat is nu eenmaal democratie...
En hoewel democratie wellicht de beste regeringsvorm is die we kunnen hebben, verdienen, verdragen... maar !
Democratie is de tirannie van de middelmatigheid !
en dus zeker ook niet ideaal.
Bestaat het ideaal dan wel ? Nee, ik denk dat we daar nog niet rijp voor zijn. Volgens mij zou de beste regeringsvorm op een of andere manier moeten bestaan uit specialisten die onderling, na overweging van de invloeden op andere vlakken, beslissingen nemen. Die specialisten zijn er ook nu, maar niet in de regering, en ze hebben nog op geen enkele manier geleerd om samen te overleggen met andere specialisten op andere vlakken om de zijdelingse effecten te kunnen evalueren... Ook onze huidige specialisten dragen die paardebril.
We zullen dus nog een tijdje moeten voortsukkelen tot de wijsheid en het beleid elkaar ooit eens ontmoeten.

Grootouder zijn is niet makkelijk. Over wat passeerden de tweeling en nog een vriendje hier in volle snelheid op hun skates, toen Anny eens ging kijken waren ze in geen velden of wegen meer te bespeuren... We zaten mekaar ongerust te maken, en ik chatte met Frederik, of hij wel wist dat... hij wist het. Enige tijd later was hij wel zo vriendelijk van nog een kattebelletje door te geven dat ze weer thuis waren... (Chatte en kattebelletje, is daar geen link te leggen naar een nederlands woord voor dat chatten ?)
Maar ik wil maar zeggen, sinds Dutrou en nu Fourniret, en al die adepten die het internet afstruinen naar smerige sites, zijn wij, op onze leeftijd, niet meer geschikt om de kinderen voldoende los te laten om te leren op eigen benen te staan. We hebben gewoon schrik, een ander woord is er niet.
Toen ik klein was zat ik in de top van een heel hoge populier te "wiegen", en was mijn moeder verschrikt... Toen onze gasten later apetoeren uithaalden dan kregen ze wat watsen rond hun oren om die dingen af te leren, en nu zitten we te bibberen... We gaan dus duidelijk berg af... We begonnen het leven onvervaard, en groeiden op tot "voorzichtigere ouders met verantwoordelijkheid " , en verslijten tot angsthazen.
En ik zie dat niet alleen bij mij, ik heb die evolutie ook gezien bij mijn ouders en schoonouders en vele oudere mensen... Het lijkt dus onvermijdelijk, maar ik ben er niet gelukkig mee. Ergens zitten we verkeerd. We zouden moeten wijzen op de gevaren, maar ook op het nut van het eens nemen van risico's om zo vooruit te komen, want wie nooit riskeert, die blijft staan onder een steeds meer aftakelend dak. Maar het is niet zo makkelijk om te zien wat een waagstuk is naar een mogelijke kans op vooruitgang, en een waagstuk dat onvermijdelijk moet leiden tot vallen. Alhoewel, een paar van die valpartijen hebben mij veel geleerd !

Vandaag schijnt de zon (en blinkt op het water dat op de velden staat).
Morgen zal het al weer regenen.
Het is nat. Als het binnenkort niet wat betert, dan zullen de boeren het veld niet op kunnen om het te bewerken. Ik denk, mocht je proberen nu op het veld voor mijn deur te wandelen, je heel wat calorieën zoudt verbranden ! Je zou vaststellen dat je bij iedere stap grotere en zwaardere voeten zoudt krijgen, helemaal beladen met de môre...
Ik herinner me nog dat ik zo eens door de modder ploeterde, en op een gegeven moment bleef mijn schoen zitten en stond ik op mijn kous in de ijskoude modder. Op een wandeltocht zag ik dat ooit eens gebeuren met een madammeke, en die vertikte het te zoeken in de moren achter haar schoen, en ze wandelde gewoon verder op haar kousevoeten...
Ooit waren we eens op een wandeltocht ergens in de westvlaamse bergen, en het was enorm slecht weer, koud, nat, wind, het had al de gaven... Toen we bijna terug waren aan het start en eindpunt, passeerden we een moeder die heel den tijd door aan 't schelden en reclameren was tegen haar zoontje van een jaar of tien oud...'t Ventje had waarschijnlijk kleren aan, maar je zag alleen nog modder ! Hij moest meerdere keren gevallen zijn of wat dan ook, maar hij was met geen tang vast te pakken... En madam maar schelden... Ik kon het niet laten, 't was sterker dan mezelf, en ik zei "Madam, moest dat de mijne zijn, ik stak hem in de koffer, maar zo kwam hij niet in mijne auto!" gewoon om madam nog wat meer oef te geven hé... Maar madam ging er gretig op in, ze had nog zo ver niet gedacht, maar dat was een oplossing en en en en... We hebben het niet opgevolgd, maar de kans is groot dat diene kleinen de terugrit gemaakt heeft in de koffer van de auto...
In diezelfde westvlaamse bergen heeft Anny haar eerste (en laatste) wandeling van 50 km gemaakt... De laatste kilometers reed de ambulance naast haar, en de chauffeur zat heel den tijd tegen haar bezig, van madam, stapt in, madam ge ziet toch dat het niet meer gaat, madam, komt in de auto, madam, morgen gaat ge nog meer pijn hebben, madam... en Anny: Neenik, voor mijnen kop niet, ik ben nu zo ver en nu loop ik ze ook uit, laat mij gerust, zwijg zaage !....
Maar we waren dus wel getraind om met de rugzak op door La Douce france trekken...

Nu zitten we hier, alle twee, geblokkeerd door mijne rug. Ik heb nog ergens heel de wandeltocht van hier tot in St Jago di compostella...'t zal niet zijn.
Maar we zijn er nog, samen, en we lachen samen, treuren samen, zagen samen...
tot de volgende ?

Grijze massa

Het enige stuk van ons lijf dat al grijs is van bij de start.
Toch eens om over na te denken, niet ?
Vermits er eigenlijk niet zo'n bijster verschil is tussen de samenstelling van ons haar en onze huidschilfers... Waarom worden wij met het ouder worden niet helemaal grijs ?
En eigenlijk worden we niet grijs, het ziet er alleen zo uit, het grijze haar is in feite kleurloos.
We zoeken al jaren naar een vislijn die echt kleurloos is onder water. Nu bestaat hij eindelijk! Boven water is hij fluo-geel !

Met andere woorden: Wat is kleur ?
Eigenlijk zou ik nu de steun moeten hebben van onze Bart, die is heelderdagen bezig met kleur. (Om zijn tapijten te maken waar hij uiteraard met kleuren speelt, maar ook - en dat lijkt wel zijn eigen vinding en een revolutie in de tapijtwereld- met structuur ).
Kleur is een bizar iets. Ik weet niet hoe men al die onderzoeken doet, maar kleuren zoals wij die zien, zien er heel anders uit gezien door insectenogen. Dat komt omdat ook kleur in feite een kwestie is van golven, lichtgolven... Dat is ook de open deur naar de nachtkijker op basis van infrarood... Daarmee zie je warmte. Eigenlijk moesten we allemaal zo'n bril hebben om eens naar ons huis te kunnen kijken. Dat zou ons een perfecte kijk geven op de plaatsen waar we nog steeds warmte verliezen. Maar we zijn aan het afwijken.
Kleur... Eigenlijk mogen we dus van geluk spreken dat wij, binnen dezelfde soort, ook op dezelfde manier kleur ervaren (kleine uitzondering voor de kleurblinden ? (Hoe werkt dat ???)). Stel je voor dat jij kleur ziet op de manier van een honingbij, hoe zou de kruisafneming van Rubens er dan uitzien ? Bizar hé ? Eigenlijk staan we daar nooit bij stil, maar onze wereld zou er dus helemaal anders uitzien, hadden wij licht en lichtgolven op een andere manier ervaren. Hier of daar zullen er wellicht wezens bestaan die een dagblad ervaren als een effen stuk bruinig iets.
Maar het gaat veel verder !
Naast licht en kleur, is ook lawaai iets wat bestaat uit golven. En wij, mensdom, horen daar maar een smal stukje van. Er zijn dieren (bv olifanten) die veel meer diepe (bas) tonen horen dan wij, en die zo converseren met soortgenoten tot op meer dan 30 km afstand ! Honden en katten horen dan weer een heel pak verder in de hoge tonen, denk aan het hondenfluitje.
Maar blijkbaar voelen wij in bepaalde mate geluid dat we niet horen, maar verliezen met verouderen daar een stuk van. Het is op die basis dat men bezig is met proefnemingen op basis van geluid, om hangjongeren te verwijderen uit bepaalde stadsgedeelten (en vergeten dat ze dan gewoon effe verder gaan "hangen"). Ze zenden een toon uit waar ouderen niets van horen of voelen, maar die voor jongeren een onaangenaam gevoel geeft.
Maar we gaan nog verder...
Licht is golven, kleur is golven, geluid is golven, radiogolven, microgolven, runtgenstralen zijn golven en de lijst wordt eindeloos...
Er zijn sterren die we niet kunnen zien, maar die we wel "zien" op basis van de uitgezonden radiogolven...
Stilaan begint iedereen zich ongerust te maken over al die golven !
De golven dan uw gsm liggen héél dicht bij microgolven, vandaar dat men spreekt over het gevaar voor de hersenen (opwarming !).
Omgekeerd heeft men vastgesteld dat koorts, dat is warmte, niet alleen een verschijnsel is van ontsteking, maar ook een vorm van uitmoorden van gevaarlijke cellen.
Zo is men ondermeer tot de vaststelling gekomen dat het plaatselijk verwarmen van een lichaamsdeel als gevolg had dat de kankercellen verdwenen, sterven als het ware. Het onderzoek in die richting is nog volop bezig. Het zit er dus in dat men in de plaats van te bestralen (golven !!!) dat ze u gaan bewerken met een gerichte microgolf...
Maar we denken nog verder...
Voor ons zijn golven van een bepaalde bandbreedte dus licht, andere kleur, andere geluid, andere warmte en ga zo maar door... Daar we (voor zover we juist zitten met de evolutietheorie) allemaal ontstaan zijn uit de eerste vorm van "cel", hebben we dus allemaal min of meer dezelfde soort van waarneming, ervaring. Er zijn kleine verschillen, maar die wijken in feite niet af van het algemeen.
Gezien de enormiteit van het heelal, zouden we al héél erg uitzonderlijk zijn, als er her en der niet nog ergens levensvormen zouden zijn ontstaan... Met andere woorden, de kans dat er geen leven is in de ruimte is veel kleiner dan de kans dat er wel leven is.
Maar, wie zegt ons dat deze vormen de golven waarnemen in dezelfde bandbreedten, en met dezelfde soort ervaring ?
Het kan dus perfect dat zij kleuren zien waar wij geluid horen ! en ga zo maar het rijtje af !
Zelfs op deze eigen wereld, stellen wij leven vast waar het volgens al onze gegevens niet zou kunnen... (In kokend zeewater, bij warmwater"geisers" in de diepste zeeën, in oorden waar nooit licht komt of geweest is, op plaatsen van enorme druk en noem maar op, hoe verder wij kunnen gaan in ons onderzoek, hoe verder wij ook leven vinden) En dan hebben wij het nog niet eens over: Wat is leven?, want ook daar lijken de grenzen zich steeds meer te verleggen.
Als er dus ooit contact zou kunnen zijn met "buitenaardsen", dan zal zich dat moeten beperken tot contacten met hen die wij als leven ervaren, en die dus binnen onze "normen" vallen. Veel kans dat we de anderen zelfs niet eens kunnen waarnemen, omdat ze binnen een heel ander golvenpakket zitten.
Wij stellen wel een begin en einde aan de golven, maar is dat wel een werkelijk einde en begin? Het is bijvoorbeeld zo dat we weten dat de ultieme kou -273° is, omdat dan alle beweging in de atomen stilvalt, bevroren is... Maar we zijn er in gelukt de tabel van Mendeljev uit te breiden met zelfgemaakte atomen... Is die tabel niet nog veel groter als we de stoffen van andere werelden er zouden bij hebben ? Ik vind het pretentieus om te stellen dat er niets uit buiten de bouwstoffen van onze aarde... We kunnen theoretisch vaststellen dat er antimaterie is, maar niet wat het juist is...om maar iets te noemen...

Misschien zitten ze hier of daar op een verre planeet zich gek te lachen met de radiosignalen die wij voortdurend de ruimte inzenden... Omdat ze die ZIEN als een grote xfruist of zoiets. Misschien hebben ze zelfs hun colaflesjes in die vorm gemaakt, omdat het zo leuk is en zo gekend ? Ik bedoel maar, hoe denken we te kunnen communiseren met "dingen" die we niet eens kunnen vaststellen, omdat ze buiten onze mogelijke waarnemingen van golven vallen???
Met andere woorden, zijn ze hier niet allang?
Zit er hier eentje mijn vingers te besturen om u ongerust te maken...

tot de volgende ?

grijs en vuil

Ik zie met veel moeite nog amper de kerk staan van st Maria Horebeeste (Horebeke)... Dat het kruis er in de laatste stormen blijkbaar afgewaaid is, is niet te zien.
't Is triestig november weer.
We hebben geen seizoenen meer, of hoogstens nog een... Het slechtweerseizoen van 21 december tot 20 december... met enige variaties in, regen als je sneeuw verwacht en sneeuw...juist.

Vannacht lag ik te denken aan het eerste huis waar wij echt woonden (er was nog een periode van inwonen voorafgegaan)...in de Heidelbergstr in Loppem. Een oud huis, waar de plafonds nog de onderkant van de plankenvloer van de slaapkamers waren. Een huis waar je met de voordeur recht in de woonkamer binnenkwam. Een huis met een enorm lange grote tuin (zowat in de zin van de tuin van Bart). Een deel om te lochtingen waar we wat patatjes en groenten kweekten, en toen ze klaar waren om te oogsten, kwamen de koeien van de wei naast ons, de tuin eens bezoeken. Nu, ik moet zeggen dat den boerenbond niet slecht is in het betalen van de opgevreten groenten (Vooral omdat ik mijn kiekenvoeder en konijnenkorrels bij hem haalde ?). Het was een leuk huis, omdat het het eerste huis was waar we echt een knus gezinnetje vormden, afgescheiden van de rest van de (oninteressante wereld - wij hadden genoeg aan elkaar).
Toen ik in die tijd "den vroegen" had, en het was goed weer, dan was ik bijna zeker van het feit dat Anny me een stukje tegemoet kwam gereden met de fiets, om dan gezellig samen verder naar huis te rijden, sorry, naar THUIS te rijden...
Op een dag was het vlaamse kermis in de school van tante zuster te Aartrijke... Zoals de familietraditie het wilde, gingen ook wij naar de fancy fair, met de fiets.
Het was een schitterende dag, warm, zonnig en we hadden elkaar en een heel leven voor ons.
We werden speciaal ontvangen door alle nonnekes, die ons kenden van de bezoekjes die wij nu en dan brachten, en van de huwelijksfoto's die tante nonneke aan heel het klooster had getoond. Weet je dat een non ook durft zeggen dat het "zo nen schonen vent" is (was, want nu ben ik oud en dik en stijf en stram en en en ), en ik spreek niet over één non, blijkbaar lag ik goed in de markt bij die nonnekes (Ik kreeg er ook bij bijna ieder bezoek wel een boek of zoiets cadeau van Moeder Martine, de overste)...
We wandelden wat rond op de nog bijna lege speelplaats, want we waren bij de eerste gasten (Zo ben ik nog, ik heb een hekel aan laat komen).. Eén van die nonnekes stond aan een kraam met allerlei prijzen, maar vooral levende waar... Kippen, konijnen, cavia's (zeeratjes zegden wij toen) Engelse kiekskens, en een hoop brol... Het nonneke sprak mij aan, en hoewel we moesten sparen om toe te komen in dien tijd, kocht ik een lotje... Ik mocht uit een grote bokaal een briefje plukken, en zie, ik won een konijn ! Ik was gelukkig en ongelukkig meteen, want ik kocht dat lotje eigenlijk voor het goede doel, niet om te winnen... dus kocht ik nog een lotje, en won een engels kiekske, en dan een haantje, en een cavia en en en ...tot ik snapte wat er aan het gebeuren was... Dat nonneke had, er op rekenend dat iedereen die een lotje trok, goed diep in de pot roerde in de hoop te winnen, al de winnende loeten bovenaan gelegd,en ik die kocht om hen iets te gunnen, trok gewoon bovenaan, met alle gevolgen vandien...
Maar wij stonden daar, met een vijftiental beesten...met onze fiets... Gelukkig kwamen alle familieleden toendertijd naar tante nonneke op die dag, en ik kon een kozijn van Anny opzadelen met het vervoer van onze veestapel...
Wij hadden plaats genoeg, en dus bleven de kippen, de konijnen en de cavias bij ons lopen. Het was zelfs het begin van een echte konijnenkwekerij ! Ooit verkocht ik meer dan 100 konijnen op één dag, en die moesten allemaal geslacht en gekuist zijn. Mijn schoonvader, een engel van een vent, leerde mij ook dat onderdeel van het boeren... en we slachten kuisten konijnen tegen elkaar op...
Eén van de klanten voor de konijnen was een achterneef die politieagent was in Oostende, en hij kwam de konijnen halen voor al de klanten in Oostende (mijn familie en vrienden en kennissen). De koffer van zijn auto lag vol konijnen. In feite mag zoiets niet ! Je mag dat niet vervoeren ! Net zo min als je met een heel varken of een halve koe in je auto mag rondhossen, mag je dat met zo'n massa geslachte konijnen... Dat moet met speciaal daarvoor ingerichte wagens gebeuren... dus reed de man voorzichtig naar alle klanten, tot er iemand tegen zijn auto opreed, en de koffer daar open van vloog, en iedereen de konijnen wel moest zien liggen ... Gelukkig dat hij bij hetzelfde politiekorps werkzaam was als de politie die bij het ongeval kwam...
Ooit hadden we ook eens twee ganzen lopen. Ik herinner me niet meer hoe die er gekomen waren, maar in ieder geval, toen ze uitgegroeid waren, moesten ze geslecht worden. Als je dat niet echt moet doen, begin er dan niet aan ! Mijn schoonvader en ik vingen de ganzen. We hakten hen de kop af, de korte pijn, want je moet een beest niet doen afzien ook ... Normaal laat je dan de beesten uitbloeden, want het bloed mag niet in het vlees blijven zitten. Ganzen, ook al is de kop af, laten hun bloed niet zo maar lopen... Na tien minuten, een kwartier stonden we daar nog te staan, elk met één gans... Van arremoe hebben we die beesten dan maar met de poten aan de wasdraad opgehangen, waar ze nog uuuuren (allee, iets minder) hebben hangen molenwieken. Niet leuk !
Wij nodigden heel de familie bij ons uit, en we zouden gans eten... Heel de bende wist op voorhand al te zeggen dat dat niet lekker was, dat ze daar zeker niet veel van zouden eten, dat het alleen was om ons plezier te doen...
Ik nam de gans mee naar mijn werk (de vakschool te Brugge) waar de kok me beloofd had de gans volledig uit te benen... Dan moesten we dat beest helemaal opvullen met zoveel varkensgehakt, zoveel kalfsgehakt, één glas cognac, en diverse kruiden er doorheen mengen en zoveel eieren... Opgemaakt en terugdichtgenaaid woog het beest meer dan 10 kilo !
Wij moesten dat bakken in de oven, op een zacht vuurtje, en het voortdurend overgieten met zijn eigen vet...
En toen kwam heel de bende, de tafel werd gedekt, en we aanhoorden nog eens hoe zeer dat het tegen hun gedacht was dat ze gans zouden eten... We sneden de gans netjes in plakken (er zaten geen beentjes meer in) en dienden op... Er was niets over ! Nogal een geluk dat ze dat niet graag aten, of we kwamen te kort !
Van die kok kreeg ik nu en dan een recept, en nu en dan zelfs een overschotje van de tafel als er een vergadering was geweest van de directeur met hoge bezoekers... Een ervan was Steak Jan Breidel, een biefstuk gemarineerd in bier ! Lekker, om duimen en vingers af te likken. In heel de school waren er maar een tweetal die zo goed stonden met den kok, veel van de leraars bekeken het "gewone" personeel als quantité négligeable... Als er in de refter van de leraars iets te kort was, dan mochten ze lang wachten voor het arriveerde... uitgenomen als die ene leraar van nederlands het ging vragen, want dat was een mens... wat die andere waren... daar ben ik nog niet over uit...maar zeker geen mensen.

Waar is de tijd. Zou dat recept van die steak Jan Breidel nog ergens in één van de kookboeken van Anny zitten?

Ik ga stoppen, tot de volgende ?

oh sjaampseeliezee

Ik wildigde geen reclame maken voor de Franse winkelketen Auchan dus zette ik er maar zo maar wat.
Ik ben een beetje "gepakt".
Op de keerzijde van je rekening in deze winkel, staan er altijd een deel bons, (die altijd in tijd zeer kort gelimiteerd zijn, en dus onbruikbaar voor ons), maar ik zag plots, tot mijn verbijstering, verbazing, dat Auchan blijkbaar een link heeft met Quick, Quick heeft een link met Gb, en Gb dankt de mensen af.... Steeds meer, en steeds weer, zie ik dat al die grote dingen in feite aan de top in een breiwerk vernesteld zitten... Je denkt dat je een Opel koopt, en de motor is van Suzuki. Ik wil het eigenlijk allemaal niet meer weten.
Het maakt ons zo klein, zo miniem... tegenover de uiteindelijk een handvol heel rijke heel meedogenloze, heel afstandelijke, heel koude kapitalisten.
Weet je, ik begin het jammer te vinden dat het communisme uitgerangeerd wordt...dat was toch nog één of twee machtmensen meer dan nu. Want uiteindelijk was ook het communisme een instelling die leidde naar een zeer zeer zeer enge top van één of twee sm..., net zoals in het kapitalisme... En aan beide systemen kleeft niet veel echt menselijks.
Het enige wat telt aan die heel enge top is macht en geld...maar dat is eigenlijk synoniem (al staat het niet zo in dat fameuze woordenboek.

We zijn dus inkopen gaan doen, en hebben op de terugweg nog eens gestopt aan de colruyt ook, om de rest bij te halen... want Veerle moest vandaag niet gaan werken, en het is nog steeds paasverlof, dus zitten wij nog steeds tweeling te sitten...en moeten wij profiteren van de schaarse gelegenheden om te winkelen. Auchan moest er bij, want ik zit zonder mijn "aperitief zonder alcohol"... Hier vind je dat bijna niet, en dan hoogstens één of twee soorten... zodoende. Maar we moesten nog naar de Colruyt, want in Auchan vinden we geen koeken zonder suiker voor Anny.

Nu zijn we weer gerust, tot Anny zal stellen dat we dit of dat vergeten zijn.

Het was leuk rijden... Toen we bijna in Avelgem waren, lag de baan open (niet de Kwaremont, de kanderenant !) en we zaten in een ellenlange omleiding, via...Kluisbergen, waar we 10 km vroeger op 500 meter van gepasseerd waren... In het terug keren: idem dito. ! Maar nu zijn we uiteraard niet rond gereden tot weer bijna in Avelgem, maar zijn we rechtdoor gereden tot Kluisbergen en zo naar Oudenaarde, waar we plots in de file stonden ! Koers, Wars van België of zoiets... Enfin, we zijn thuis geraakt. In één stuk ! En dat is een prestatie, want zodra die koereurs nog maar gedeeltelijk voorbij zijn, zie je al de toeschouwers het plots op een lopen zetten, naar hun auto. Ze springen in hun vehikel, en vliegen de baan op, niet kijkend of ze een ander couperen, want ze moeten 2 km verder de koers nog ne keer zien... Levens gevaarlijk ! En ik had nog geluk, want juist achter mij in de file stond er een auto, waar de bestuurder zijne kleinen uit zijn autostoeltje geplukt had, en lope lope lope naar de koers was gaan zien... Door al die plots startende en racende auto's raakte hij niet meer bij zijne auto, en ik was al stapvoets rijden zeker 2 km verder vooraleer de volgende auto bijna in mijn achterdeur binnenreed.
In de TV zullen ze weer zeggen dat er duizenden kijkers langs de weg stonden... Ik denk dat het er hooguit een honderdtal zijn, die je telkens en telkens weer ziet staan aan ieder volgend kruispunt. Normaliter proberen wij op die momenten uit het verkeer te blijven, maar ja, we moesten winkelen, en het was de enige dag ....
Ne mens moet maar kinderen hebben om op zijn gemak te kunnen genieten van zijnen ouden dag hé ?

Ik ga stoppen, ik ben moe, maar !!!!! Ik ben vanmorgen bijna pijnvrij opgestaan, en ondanks het winkelen redelijk goed thuisgeraakt. Hoezee !

tot de volgende ?

de schuld van de poeet

Op 21 maart wie of wat begint er ?
Die er begint die wint er...
Als je dat te rap leest, dan ligt het hier vol sneeuw...
't Is dus de schuld van de dichter...maar wij zitten met de vriesgekoelde peren (niet te vreten).
Nu schijnt laura schitterend over de witte velden, maar 5 minuutjes geleden was het nog aan 't sneeuwen. Shit, scheisse.

Hoe kan het viswater nu opwarmen? Hoe raken wij ooit aan de waterkant om er ons hengels zorgvuldig op de plaats te houden waar we het lokaas strooiden? Hé! Helaba ! Gij hier boven, zijt ge niet een beetje mis ? 't Moet nu opwarmen hé, niet sneeuwen en vriezen ! Of mag ik soms ook al niet meer vissen? Als het doet om Groen! tegen te spreken, dan heb ik er nog begrip voor, want die mannen drijven altijd over...maar vergeet niet dat ik moet gaan vissen ! Dat is de enige keer dat ik voldoende lang in de zon zit om de weldoende inwerking van de zonnestralen op mijn al kramiekelijke body te laten inwerken ! Als ge dat ook afpakt, dan moet ik binnenkort nog wat meer pillen slikken... Omdat Gij de natuurlijke omzetting in mietevietemienekes verhindert !
Ge kunt zien dat het morgen weer normaal weer is hé ! Of 't zal uwen beste dag niet zijn (in ieder geval mijn beste dag niet ). (Tu dit tu quand tu parle à Dieu)

Sneeuw komt van snigged, het druppelt wil dat zeggen. (?) Weten van waar het woord komt maakt u niet altijd wijzer hé ? Tenzij, misschien, dat heel lang geleden de sneeuw veel waterachtiger was dan nu ?

Nu, zo uitzonderlijk is dit weer ook weer niet (Herlees dit eens langzaam weer...weer niet ???) We hebben nog sneeuw gehad in april, zelfs dat het ook enkele uurtjes bleef liggen (vermoeid ?). Maar niettemin, het is toch precies of het niet zo hoort ! We verwachten nu dat alles stillekes opwarmt, openbloeit... (Nu nog rapper dan vroeger als we de onheilsprofeten van de verwarming moeten geloven). Weet je, ik hoop dat ze gelijk hebben, dat het hier wat op warmt, Want ik heb al ondervonden dat ik wat minder zeer heb als het warm is, en ik heb liever warm hier op mijne bureelstoel, en daar aan 't viswater, dan in mijn bed op het electrisch kussen. Ja maar zeg je, en de stijging van de zeespiegel en dit en dat ... Als je gelijk hebt, dan is daar nu toch niks meer aan te doen op korte termijn, we kunnen dan beter onze inspanningen richten op versterking van onze dijken en zo, in plaats van de economie meer en meer te belasten met uitgaven die geen enkel resultaat hebben ! Integendeel ! Als wij hier allemaal van alles en nog wat moeten nemen aan maatregelen, die allemaal meer dan kosten, en men begint in de ontwikkelingslanden, (veel groter gebied, veel meer mensen,veel meer mogelijkheden om fabrieken te zetten) vollen bak alles te doen waarvan wij nu weten dat het niet de goede manier is, dan gaan we steeds sneller de berg af ! Wij zouden beter zoeken naar oplossingen op korte termijn (zoals dijken), en ons toeleggen op properderder industrie en auto's en raketten en...en...., en die wijsheid goedkoop doorspelen aan de ontwikkelingslanden, zodat ze daar niet dezelfde fout maken... Maar dat gebeurd niet, omdat de werkelijke beheerders van deze aarde, de grote industriebonzen, nu de kans schoon zien hun oude machines, hun oude stocks, hun oude restanten, hun goedkope werkwijzen, nog eens te gebruiken waar ze nog niet kieskeurig kunnen zijn...want ze hebben honger !

Als Groen! werkelijk iets wil doen, moet het in eerste instantie voor eten zorgen ginder, zodat ze daar ook kieskeurig kunnen zijn, en kiezen voor een oplossing die werkelijk een oplossing is. Maar denk niet dat al die maatregelen de aarde zullen redden... De mens is een diersoort die zich gewoon te snel voortplant, en die te veel plaats inneemt, teveel eist van de aarde... Het systeem kan niet blijven werken op die manier ! En Sorry voor de kerkvaders van welke religie ook, de enige die daar iets pogen aan te doen zijn de communisten in rood China...

De aarde lijkt op een kooi met witte muizen... Leuk om zien, al die beestjes die rondhollen in de molentjes... Maar ze kweken ook, en als de muizenkweker niet ingrijpt, dan zullen ze op een bepaald ogenblik met zovelen zijn, dat ze elkaar niet meer kunnen verdragen, of dat er plagen uitbreken, of dat ze, door het gebrek aan plaats, aan privacy, elkaar beginnen uit te roeien.
Kijk maar naar onze kooi, onze levensruimte... Heb je ook al gezien dat privacy steeds hoger en hoger op het verlanglijstje komt te staan ??? Ten koste van... de vrijheid ? precies of dat ook geen deel is van een natuurlijke privacy...

Eigenlijk zou ik veel beter wat leuks vertellen. Wat baat het dat ik hier zit te jeremiaden ?
Laat ons nog maar eens terugduiken naar het verre verleden, toen we ons nog helemaal niet bewust waren van al die dingen, toen we nog onbekommerd konden spelen...
Ik herinner me de aanleg van de autostrade nog, vlak achter onze deur... In den beginne was daar nog geen rondpunt, en de autosnelweg liep tot aan de rand van de stad Oostende. Pas veel later kwam daar dan het fameuze Kennedy -rondplein (die die naam pas nog later kreeg na de moord op Kennedy) met een uitsplitsing naar de andere kant van de stad en de luchthaven van Oostende... Maar ik heb het dus over die eerste aanleg... Ik herinner mij niet of er ook huizen moesten sneuvelen voor die snelweg, maar wel dat er boeren (de vaders van mijn vrienden) stukken grond kwijtraakten...
Voor ons waren die werken één groot avontuur ! Wij dwaalden, zodra de arbeiders weg waren, op de chantier rond... en menige van die paaltjes die ze geplaatst hadden om het tracé uit te lijnen, verdwenen, het waren ideale speren, met zelfs een ijzeren punt aan ! We moesten die dingen dan wel verbergen, want mee nemen naar huis, dat kon natuurlijk niet. Achter het koeiekot van Marcel lagen ze veilig uit het gezicht, en Henri, de boer, ging nooit kijken of er soms iets achter dat kot zou kunnen liggen... Wij konden uren kijken naar die bulldozers, en de kranen, en gingen dan proberen die dingen na te maken met onze meccano. We zaten dan allerlei constructies te maken om die bakvan de bulldozer omhoog en omlaag te krijgen, en een systeem uit te dokteren om die bak dan te laten kippen om de aarde die hij geschept had uit te kippen... Dat waren geen simpele dingen, daar zaten wij serieus over na te denken, en soms hielp de vader van Claude ons dan, en maakte stukken voor de meccano, die gepast waren om dat probleem op te lossen.
Dat was één van de leerscholen die wij doormaakten ! Wij maakten de dingen na, en probeerden ook de werking ervan te doorgronden... Als ik nu nog inzicht heb over "hoe zou ik dat nu kunnen arrangeren?", dan denk ik dat veel van mijn wijsheid komt van dat spel met die meccano.

Ewoud heeft nu mijn oude meccano, en kreeg van zijne pa al een nieuwe doos er bij... In die nieuwe doos staat voor ieder stukje dat je aan elkaar moet zetten een foto... In de boekjes die wij bij de meccano hadden, stond een foto van het "machien" en dat was alles... Hoe het gemaakt moest worden moesten wij zelf uitdokteren... en we deden het dan ook. Ik denk dat Ewoud nooit dat "ruimtelijk" inzicht in de techniek zal verwerven die wij in onze tijd opbouwden. Je ziet dat ook aan de spelletjes die ze nu spelen... Wij hadden onze fantasie nodig om te kunnen spelen, nu is alles al een keer voor geknabbeld, en ze moeten juist nog slikken. Wij moesten soms een stuk meccano dertig keer maken vooraleer het "werkte"... Als het nu niet gaat, dan spelen ze daar niet meer mee... Dat is geen verwijt, zo gaat het nu eenmaal... Als wij een sabel wilden, dan sneden wij een mooie tak van een wilgenboom af, en maakten een mooi zwaard, door er met ons zakmes in mooie dessins stukjes schors uit te pellen... Nu mogen ze geen tak meer af snijden, een zakmes is nu een verboden wapen, en een stok, daar kun je anderen mee pijn doen, pak maar dat plastiek stuk sabel daar, dat plooit als je het te vlug zwaait in een "riposte"... Je kunt met die dingen niet echt spelen, en je kun t er zeker niet meer "in leven in" het Grote Avontuur...
Onze wereld was vol met avonturen... We fantaseerden bij ieder spel Het Grote Avontuur... We zaten met tientallen kinderen naast elkaar aan de grote vijver in het park, aan de "lak"... Iedereen was gewapend met een stok, daaraan een twijndraadje, aan dat twijndraadje een gebruikte lucifer als dobber, en we bonden een regenworm onderaan onze "lijn", en vissen maar op stekelbaarsjes.... En elkaar tonen welke schone man met felgroen en rood wij hadden gevangen ... Nu zijn stekelbaarsjes beschermd... en er zijn er haast gene meer te vinden. Soms ving je dan een tiendoornig stekelbaarsje, en dan kwamen al je buren kijken (Toen wisten wij nog niet dat die visjes zo noemden, wij spraken van een "zwarte")...
In een bokaal namen wij dan een deel van die visjes mee naar huis, en met veel geluk leefden die beestjes enkele weken in dat vreemde milieu.
Als wij nu nog van dieren houden, dan is dat omdat we die dieren ook hebben leren kennen. Niet alleen er naar kijken, maar ze werkelijk bespieden, in hun nestje vol verwondering naar die mooie fijngespikkelde eitjes kijken, naar die wondere nestbouw kijken... Wij leefden nog IN die natuur...het was een deel van onze wereld. Nu moeten de kinderen mooi op de paadjes lopen. Hier vlakbij is een "natuurbos" (waar ze alles laten woekeren en groeien zoals het ook maar wil) daar mag je niet in, daar staan bordjes om het stil en rustig te houden...daar mag geen kind spelen... Oh, ik heb begrip voor die bescherming, maar kunnen ze nu echt geen "speelbossen" aanplanten ? Waar je jaren later met verwondering kijkt naar je ingekerfde naam in een boomschors (Had je dat niet in een klein stammetje met gladde pel gesneden?)...

Waar is de tijd naar toe ? Wanneer is dat allemaal afgepakt van onze kinderen en kleinkinderen?
Was dat echt nodig ?
Bescherming, is dat prikkeldraad rond zetten ?

ik ga stoppen, ik was aan vroeger geraakt, en nu ben ik al weer in het nu...
tot de volgende ?

't Ee gesneuid ! en 't sneuit nog aoltijds !

de grond is wit
de nevel wit
de wolken waar nog sneeuw in zit
zijn wit
dat zacht vergrijzeld...
het wit getakt geboomte zit
met witte rijm beijzeld.

Ik zie de witte blommen van mijn camelia vanonder de sneeuw piepen, en zie ze zijn niet meer wit. Is er iets witter dan sneeuw ? (Antwoord : Ja, de reclames van waspoeder).

De lente zet goed in ! Nogal een geluk dat we weten dat de wereld aan het opwarmen is, anders zouden we nog denken...

Oh ja, voor mijn Nederlandse lezers: de titel is in't schoon vlaams (en dus ook nederlands) 't Heeft gesneeuwd! en 't sneeuwt nog steeds!, maar na al die dichterlijke vrijheden die je dagdagelijks nuttigt in dees blog wist je dat uiteraard al lang !

Herinner je dat stukje dat ik pleegde over onze regering (eigenlijk moet je dat woord anders lezen in dit geval: ré gering (een kleine res = zaak), en waar ik opzettelijk alle of bijna alle woorden verving door synoniemen gevonden in het groot synoniemen boek van de Dikke Vandaal.
Ik heb nadien nog begeesterd zitten grasduinen in dat boek !
Het is één grote ontdekking !
Je moet toegeven, iedereen komt wel eens woorden tekort als hij zich woest, kwaad, koleirig, nijdig, boosaardig,krengerig, kwaadaardig, kwaadwillig, laag, laaghartig, lelijk, min, misselijk, schurkachtig, smerig, malicieus, snood, fielterig, fieltig, ploerterig, ploertig, schofterig, vies, vuil, vilein, vuig, onedel of beneden peil wil gaan gedragen. Om dat te voorkomen kun je best dit boek aankopen en met mij verheugd vaststellen hoeveel uitdrukkingen er wel voorhanden zijn en gevormd kunnen worden als equivalenten voor "vuile smeerlap !"
Je moet dit doen als je jong bent, want ik zie mij eerlijk niet meer een half woordenboek van een iets minder dikke dan de Vandaal van buiten leren ! Maar het is wel heerlijk om te lezen !

Wil je echter het omgekeerde doen en je vrouwtje vertellen wel een lief en aanhalig ding zij is, dan kom je met dit onvolprezen boekwerk ook al een heel end, en als je nog wat poëtische aanleg hebt, dan kun je de gebruikelijke bijvoeglijke naamwoorden die passen bij deze gelegenheid ook nog eens terdege bekijken, en je zult met mij vaststellen dat je beter je vrouw niet op die manier looft, anders zul je speeksel, stem en geluid tekort komen, daardoor naar een goed glas gekoeld bier grijpen, en meteen weer alle gescoorde punten kwijt zijn. Niet doen dus, hou het is deze sober, eenvoudig, simpel, maar gebruik voor 1000 procent de mogelijkheden die je gezichtsuitdrukkingen en je lichaamstaal hier bij bieden. Dat zal moeten volstaan.

Weet je op het titelblad staat al meteen het synoniem van synoniem in kleine lettertjes erbij: betekenisverwante woorden. En dat is precies wat dat boek doet ! Voor mij is een synoniem een woord van GELIJKE betekenis, dit boek dus nietes! vandaar de ontstellende mogelijkheden om de bal mis te kloppen, te slaan, te hameren te....

Maar leuk blijft het, en het bied aan iemand die over een kleine woordenschat beschikt, de mogelijkheid de indruk te geven van een zeer belezen, erudiet iemand te zijn... tenminste als hij zich bewust is van het feit dat het hier dus niet altijd echt synoniemen zijn, maar betekenisverwanten, -tantes, -nonkels, -neven en -nichten.

De sneeuw geeft mij inspiratie om weer eens aan woord-spielerei te doen...Wellicht omdat ik steeds meer aarde zie tussen het maagdelijke wit. Het lijkt meer en meer op een laken met talloze gaten en gaatjes...

Ik verrek weer van de pijn ! Gisteren heb ik aan die boeken over vogels gewerkt, je moet weten dat dit drie hele dikke turven zijn, maar ik heb in feite de kaften en 42 pakketten met bladen gekocht... dus moest ik alles nog sorteren en per bladzijde klasseren (en het is volgens een zeer diepgaand klasseersysteem opgemaakt, zodat je goed moet opletten waar je blad24.14.1.7.2b nu juist moet klasseren ! Ik heb dus een ganse namiddag daaraan bezig geweest, en de tekst is nu geklasseerd... mijn rug ook. Resten mij nu nog enkele honderden bladen met foto's en een honderdtal bladen met kleurenafbeeldingen te klasseren. Daartoe lijkt mij de enige werkbare manier: de afgebeelde vogel in de woordenlijst op te zoeken, de bladzijde die daar bij vermeld staat te noteren, en dan daar dat blad te steken, zich er wel van bewust zijnde dat er op één blad wel 20 of meer vogelkijns staan, en je dus alleen maar in den omtrek van kunt gaan scoren. Ik ga dat niet vandaag doen, te veel pijn. Geen oog dicht gedaan. Veel gelezen ("De naam van de Roos" en "Naschrift" is bijna exit.)
Maar, het loont de moeite ! Nooit heb ik een mooier en vollediger vogelboek in handen gehad ! Bovendien bevat het naast al de foto's en kleuren platen, ook nog eens een tekenig van iedere !!! vogel, en die dingen zijn uiteraard voor mij ook nog eens basismateriaal om vogellijns te conterfeiten en nadien te branden...
Ik ga stoppen, 't is voor mij ook tweede pasen, congé... en ik ga wat meedoen met mijn rug, niet meer willen....

tot de volgende ?

witte pasen

I'n dreaming of a white Eastern...
Bijna hadden we hét ! 't Was er koud genoeg voor, maar 't verkoos toch wel voor éne nacht niet op een of andere manier te wateren, en alleen maar koud te wezen... zo maar, sec.
Toen ik vanmorgen naar Merelbeeste, sorry -beke reed, was ik wat op mijne qui-vive, schrik van bevroren plaskes...Maar hoe ze het vannacht hebben gedaan gaat mijn petje te boven ! De wereld lag gisterenavond er nog kletsnat bij, ze hebben dat op een of andere manier allemaal opgedweild, netjes droog gewreven, én pàs dan zijn ze begonnen met operatie diepvries ! Ze moeten alle engelen en heiligen en waarschijnlijk ook tijdelijke krachten uit 't vagevuur opgeroepen hebben om al die zaken in één nacht te kunnen doen. Had ik de weerman moet geloven, maar ik geloofdigede hem niet, dan zou ik vannacht eens buiten geloerd hebben wie er al allemaal tot het koor der engelen geroepen was! 't Zou anders een schoon jobke geweest zijn voor de jongens (en meisjes!) uit de hel ! met hun temperatuur zou het zeker veel vlugger opgedroogd geweest geworden zijn, maar ja, dan kregen ze het nooit meer diepgevroren hé !
't Is in ieder geval een mirakel ! Echt ne keer een specialleke voor Pasen uit de hoed gehaald !

Oh ja, aan alle bekenden en onbekenden een Zalig Paasfeest ! Voor de Kristenen in het kader van de verrijzenis, en voor de anderen een dag verlof om hen wat milder te stemmen ten opzichte van hun gelovige broeders en zusters !

't Was dus rommelmarkt in Merelbeke, en halverwege de markt kwamen de tweeling en Fré ons om de nek gevlogen (Fré iets minder - gelukkig!)... Toen we na afloop iets zaten te drinken kwamen ze er ook bijzitten, en zij moesten dan nog een stuk markt doen. Ik heb drie boekjes gekocht en dan nog twee bijdezelfde madam...allemaal over vogels, Luc (vis) zal jaloers zijn !
Anny minder, 't zijn dikke kloffen.

Ik heb vorige week een model getekend van een vogel en een van een vis, om eventueel in been uit te werken... De vis spartelt, zodat je hem op de kop op zij ziet, de rug is bijna recht naar je, en de staart wringt weer naar de zijkant toe. Ik ga die eerst eens modelleren in klei, om een beter inzicht te hebben in de constructie in bas-reliëf. Niet makkelijk. De vogel is veel makkelijker en strak en vereenvoudigd qua lijn. Ik heb beide al ettelijke keren getekend en hertekend, om tot de voor mij meest volmaakte vorm te komen. Eens dat al die stappen achter de rug zijn, is het nog kwestie van een stuk been te vinden die én dik genoeg én groot (lang en breed) genoeg is. Mijn bedoeling is ze niet te klein te maken !
Wat de vis betreft zou ik die willen presenteren als hing hij aan de haak. Je moet een hanger toch hangen, dus wat is er logischer bij een vis dan hem te hangen aan wat een vishaak zou kunnen zijn. Daardoor zal de vis dus niet aan de halsketting op zich hangen, maar aan een zilveren draad die aan de halsketting hangt. Nu, er zal nog wel wat water door de zee lopen voor ik zover ben, want been, is beenhard. Als je daar juwelen in uitwerkt, dan moet je zeer secuur werken in dat zeer harde produkt.

Op de markt had ik veel pijn, maarhet was te doen, ik heb door nu en dan iets te bekijken, en daarbij telkens een andere houding aan te nemen, voldoende druk kunnen wegnemen om de markt in een keer te doen. We zijn dus weer aan de opbouw bezig. Ik denk dat mijn paar weken voorzichtige opbouw van mijn spieren toch een beetje helpen. Dus doen we voorzichtig verder. Vanmorgen heb ik al een paar dingen weer geprobeerd, maar dat ging nog niet echt.

Gisteren zijn we eens op bezoek geweest bij Georgette, van Pallieter, en ze zei dat Anny er weer echt goed uit ziet. Ze heeft gelijk, ik heb het ook al gezien én gemerkt aan het feit dat ze nu weer met smaak eet, en ook tijdens de dag aktiever is dan vroeger, zelfs van voor haar valpartijen. Ook zij is dus op de goede weg. 't komt nog allemaal goed, binnenkort springen we als veulens rond in de wei.
tot de volgende ?

Samenleven

Ik las wéér eens dat 1/3 van de huwelijken stranden, dat de gemiddelde leeftijd van een huwelijksbeëindiging rond 14.5 jaar ligt... Je zou denken na 14 jaar kennen en waarderen ze elkaar al met al hun grote en kleine kantjes, maar nee, want de grootste reden is een nieuwe relatie buiten het huwelijk...
Ik vind dat erg !
Ik vind dat heel erg.
Iets verder in een totaal ander artikel las ik " De mensen zijn zoveel met zich zelf bezig dat ze geen tijd over hebben voor samenleven"
Beide artikels hadden niets, maar dan ook niets met elkaar gemeen, maar toch...

In mijn werk moesten wij voortdurend met de mens als materiaal werken. Een van onze hoofdtaken was het betrekken van de mens met zijn vakbond, de mens leren opkomen voor zijn ideeën, voor zijn verwachtingen, en hem leren hoe dit kon verwezenlijkt worden, of waarom het niet of nog niet kon... Ook dat is een deel van "samenleven".

Ook daar was het steeds moeilijke om de mensen daadwerkelijk te betrekken in die taak.

Oh ja, wij hadden excuses, nu gaan én man én vrouw werken, waardoor beiden uiteraard ook samen aan de huistaken werken na de tewerkstelling (terwijl wij zelfs nu nog lezen dat 80% van de huistaken nog steeds door de vrouw wordt gedaan !) Er is de binding met de TV (voetbal vanavond)... maar het is dat niet wat de crisis veroorzaakte, het zijn hoogstens symptomen. Waar het werkelijk overgaat is dat de mens onder druk van de grote hoeveelheid mensen waarin hij verkeert, steeds meer vlucht naar zijn eigen ik, zijn cocoon, zijn stilte zijn zelf (ook al doet hij dat soms met loeiharde muziek, ook dat is een manier om de rest effectief buiten te sluiten )

Nee, het is de druk van de maatschappij die de maatschappij aan het kapot maken is. Vroeger kon een mens, eens hij zijn taak geleerd had naar behoren te vervullen, zijn weg afleggen zonder dat er nog maar één hindernis kwam. Hij wist wat hij moest doen, wanneer hij het moest doen en hoe hij het moest doen.
Nu is dat niet meer zo, nu komt de jonge man, fier als een gieter met zijn diploma op het werk, en het eerste wat hij leert is dat hij alles mag vergeten en alles opnieuw leren, want wat hij leerde is al hopeloos verouderd... En eens hij de nieuwe stof meester is, komen er nieuwe technieken, nieuwe versies, nieuwe machines, nieuwe modellen, nieuwe .... en steeds weer, steeds opnieuw moet de mens zich bijscholen, nooit is het hem vergund op "automatiek" te draaien, steeds weer moet hij niet alleen fysiek werken, maar moet hij ook psychisch werken, bij leren... Volgens mij is dat de reden waarom hij thuisgekomen gewoon het toestel wil uitzetten, niet meer denken, geen nieuwe problemen meer aankan, niet meer wil nog maar eens bijscholen... Maar dan komen er kinderen, en die krijgen hun wiskunde weer al eens op een andere manier dan jij leerde, en je moet je ook daar weer een stuk op in werken... en zo gaat het maar door...
En dan zegt men dat de moderne mens lui is.
Nee, hij wil relaxen, hij wil er eens helemaal uit.
Dat is ook de reden dat hij geen verlof meer heeft als hij niet echt ver weg is, weg van zelfs maar de herinnering aan het weer moeten bijleren...Maar dan zijn daar nog steeds zijn vrouw, zijn kinderen, als ankers naar het echte leven, het zware leven, de spanning, de belastende druk...

Moeten we niet wat meer op ralenti gaan draaien ?

Is het voor een mens mogelijk om steeds maar verder steeds maar in hogere versnelling te gaan?
Ik denk te zien dat de meesten het niet niet, of toch niet goed aankunnen...

Het is een symptoom vast te stellen dat men ieder jaar weer de iq-test moet aanpassen aan de nieuwe generatie, want iedere generatie kent meer dan de vorige...

Nu hebben ze bijzonder onderwijs voor de kinderen die dit niet aankunnen. Krijgen we binnenkort nog een tussen-school voor kinderen van wie het iq-gehalte één, twee of drie jaar achterloopt ???
Krijgen we een maatschappij waar de selectie zo hoog op loopt dat alleen nog geniën tot de normalen gaan behoren ?
Is dat de bedoeling ?
Zijn we wel goed bezig als we streven naar steeds maar meer kansen op bijscholing, ook op en door het werk ?
Moet dat echt ?
Wordt de breuk tussen rijk en arm daar door niet nog breder en groeit uit tot slim en dom ?
Moet dat echt ?
Oh neen, ik ben helemaal niet tegen de vooruitgang, in tegendeel, maar moeten wij het ritme niet meer op niveau van de mens brengen?(Houden)

Ik maak mij zorgen. Het loopt niet meer, het draait vierkant.
Advocaten zijn niet meer de verdedigers van het recht, maar ingenieurs van het woord.
Rechters zijn er niet meer voor het recht, maar voor de meest sublieme manier van het stellen van...
Politiekers zijn niet meer de mensen die zich willen verantwoordelijk stellen voor de gemeenschap, maar die een manier hebben gevonden om de gemeenschap onder zich te houden.
Democratie is niet meer het samenspel, maar het beheersen van de publieke opinie en het richten er van in de richting die jij wilt.
Ik heb je al gewezen op www.verkenner.be, waar je alle kranten bijeen hebt, en zelf kunt selecteren wat je waar wilt lezen... Moet je echt eens doen ! moet echt eens gazetten van duidelijk verschillende strekking eens lezen over hetzelfde item ! Moet je mij dan nog eens zeggen wie daar de waarheid vertelt, en kom niet al met de jouwe, maar met DE Waarheid ... Kun je dat nog ? Is dat de bedoeling ? Ik luister 's middags naar vrt nieuws op één, en 's avonds op vtm, je moet eens horen hoe tendentieus de berichtgeving in ons absurdistan dan al is, en dat zijn er maar twee ! Ga je naar rtbf luisteren, dan heb je nog een totaal andere waarheid over dezelfde feiten. Je zou denken feiten zijn feiten, maar dat is al lang achterhaald.
Het gevolg is dat de mens aan de ene kant gemanipuleerd wordt in een bepaalde denkrichting, en aan de andere kant steeds maar weer her en her moet bijleren, zich aanpassen, mee kunnen... Het is allang niet meer de machine in dienst van de mens, maar nu drijft men de gewone mens meer en meer in het verdomhoekje...
Vroeger was het de burgemeester die de mensen in het gareel hield, de pastoor die ze braaf hield en de fabrikant die kuddemensen gebruikte... Nu is in feite weer een beetje hetzelfde bezig, maar op een veel ingenieuzere manier ! Nu dwingt men steeds meer de mensen tot het steeds weer en steeds meer bijleren om zijn job te kunnen houden, en legt de lat zo hoog dat iedereen op de toppen van de geestelijke tenen moet lopen om het aan te kunnen... Zo hou je ze ook in het gareel ! Zo verhinder je dat ze nog tijd hebben om andere dingen zoals arbeidsvreugde en welzijn te denken... Je verhindert ze op die manier zelfs om nog ook maar één moment de riem los te laten, te ontspannen...
Hoog tijd dat we weer de mens als eerste doel stellen...

Zie mij hier zitten, hoor mij hier keffen tegen de maan... precies of iemand ook maar de moeite zal doen, door dit schrijven ook maar ééns te denken aan menszijn, warmte, gezelligheid, maatschappij, groepsgeest...

Ik ga stoppen met u allemaal een zalig pasen te wensen, het feest van de verrijzenis ! Mogen jullie allemaal verrijzen, weg uit de wereld waar de mens maar het kleinste en minst noodzakelijke radertje is in de grote machine van De Macht...

tot de volgende ?

spring is in the air

En 't zijn serieuze sprongen ! Ik zie bladeren een aanloop nemen, dan plots de hoogte inspringen, zo hoog dat ik ze niet een meer zie... Met andere woorden, we worden de lente ingewaaid!
Vannacht deed het behoorlijk lelijk !

Ik heb het hier al verkondigd, op de kalender schrijft men op 21 maart met koeien van letters LENTE... maar in feite komt de lente normaliter na de winter, en die is er weer niet geweest, hoogstens een uitgebreide herrffststst... en die herfst is nog steeds bezig. Toegegeven hij is wat later begonnen dan weer op de druivelaar stond vermeld, maar toch, hij duuuuuuuuuuuuuuurt lang. En hij sloot direkt aan op de lente, want een zomer hebben we vorig jaar niet echt gehad (Ik kan het weten aan het aantal keren dat ik kon gaan vissen....) Ik ga er van uit dat we dit jaar misschien onmiddellijk na deze verlengde herfst naar een goede, echte, warme, heerlijke, vol met visdagen, bloeiende, geurende, fantastische zomer kunnen gaan ! Zo een waar we nog jaren van klappen, en iedere keer weer hopen op nog van dat... Zo een zomer dat al de mensen die reizen hebben geplant (of gepland -hangt van de uitkomst af) zich de haren uit het kale hoofd rukken omwille van het weggesmeten geld, want ginder is het minder goed dan hier aan onze bloedeigen côte nieveraans... Zo'n zomer waar je om 4 uur al ligt te draaien en te keren in je bed om er toch maar uit te mogen en te genieten, genieten, genieten...

Maar 't zal wel weer een gewone belgische zomer zijn. En dat is een bewuste woordkeuze, want in een land dat niet weet wat het wil past ook weer dat niet weet wat het wilt... Het zuiden van ons apenland wil dolgraag de druppels van de stortbuien in Paris opvangen, en de noordelijke helft wil alleen dat Paris hier minderinvloed heeft, en dat we dus 't omgekeerde mogen hebben. Wat dat ook is, als het maar niet beïnvloed is door de francofonie ! En zo zitten wij hier altijd met het enige weer dat hier past: geen weer ! Geef toe, mocht jij God de Vader mogen spelen, je zou het ook opgeven hier voor dat onnozele stukje aardkloot !

Ik ga niet meer schrijven over de regering (de watte ?), daar heb ik gisteren een héél speciaal nummer voor geschreven, iets wat me bloed zweet en tranen heeft gekost... Ik hoop dat het je "smaakt"... Het was voor mij een echte ontdekking, ik ontdekte hoe het mogelijk was dat vroeger dergelijke abominabele speeches gedebiteerd werden door de francofone ministers die het eens in het vlamsk souden probeer... Als je de vertaling van een woord zoekt, en je vindt daar 5 mogelijke woorden, dan is de kans groot dat je net de verkeerde neemt... Zouden wij ook zo slecht ons Françoises spreken ????

In ieder geval, een fransman is beleefder dan wij zijn, en ligt niet plat op de grond te rollen van de lach als wij het Frans verkrachten... (Doet mij denken aan onze oud-voorzitter wijlen Camiel Nuyts, die op een internationaal congres in 't frans aan 't speechen was, en voortdurend over" ils ont violée la convention" bezig was... Aan de bestuurstafel achter hem zat Maurice Galle voortdurend te zeggen: " niks te violen, saxofoon nondedomme." En plots debiteerde Camiel toch wel zeker "Ils ont saxofonée la convention" ? De zaal lag heel eerbiedig plat aan de vlaams kant van de zaal... De francofonen bleven beleefd luisteren. Wat wij, vlamingen veelal voor hebben op de anderen, is dat wij ons niet generen om taalfouten te maken, zolang ze ons maar verstaan ! Dat was het wellicht ook dat ik in Schotland de tolk was tussen nederlanders, ieren, engelsen, duitsers en fransen... Nu ja, tolk... ik verstond ze in ieder geval, en de anderen niet, en ik kon aan die anderen expliceren wat hij of zij had gezegd... De duitse kolonel in het gezelschap zei dat het geen wonder was dat het weer een vlaming was die dit presteerde ! In de Shape in Mons, waar hij gekaserneerd was, waren het ook altijd de vlamingen die 'tolkten"... Maar waarom zitten we dan zo te lachen als een ander het probeert? Ooit zat ik in Spanje in een cafeetje, en al ras was ik aan het discussiëren (in het spaans (nu ja...)) over de vakbond. De Christelijke vakbond daar, dat waren de aanhangers van wijlen Franco ! en ze spuwden op de grond.

Daarn in Spanje, daar begint de lente vroeg ! Ik was daar in de kerstperiode, en zag er boeren bezig hun patattten te planten !

In een Bodega, raakte ik aan de klap met de winkeleigenaar, en vroeg wat er allemaal te zien was in de streek... Naar aanleiding van zijn uitleg, vroeg ik waar ik een goede landkaart kon kopen, en ik kreeg de zijne in bruikleen... Je ziet, hoeveel fouten je ook maakt, de mensen stellen het op prijs dat je probeert hun taal te spreken... Alleen wij doen dat niet, wij lachen hen uit ! Wij vertellen mopjes over de chauffeur die in 't Frans de weg vroeg naar "wiesse", de oudenaardist wees hem de baan naar Aalst en vraag het daar nog een keer... Een uur later passeerde diezelfde camion nog eens de markt van Oudenaarde, en bleek de man niet naar Wieze te willen, maar naar Huise... Wij vinden dat leuk, die man wellicht niet.

Ik moet eerlijk zijn, ooit heb ik eens dezelfde fout gemaakt... Ik kwam van Houffalise, en kon daar de vlaamse zenders niet ontvangen, dus luisterde ik naar de rtbf, want 't was tour de France, en ik wildige weten wie er won... Ik hoorde dat de belg wiesmèns won, en het duurde een hele tijd voor mijn frank viel, en dat het Huysmans was die de rit won. Stom.

Nu zit ik thuis te zitten, uit arremoe, en kan ik alle dagen kijken naar koersen, tot ze mij de strot uit komen. Dat doet er mij aandenken, gisteren moet er een feestje geweest zijn in 't parlement !! Ik heb nog nooit zoveel aanwezigen gezien op een werkdag, dus zal 't wel een feestje geweest zijn.

Ik ga stoppen... Eindelijk heb ik weer mijn computer voor mijn eigen zich zelven...
tot de volgende ?

OEF !!!!

Eentje tussendoor !
Daar ik heel de namiddag niet veel kon doen...(als de kleinkinderen er zijn moet je bijspringen, in de gaten houden, en de oude zaag zijn...)
Dus heb ik een tekstje gemaakt, heel geduldig, en dan die tekst omgezet naar een nieuwe tekst, louter bestaande uit synoniemen van de eerste tekst. Dus, logisch zou die tekst hetzelfde moeten zijn, alleen, ik heb wel de synoniemen uitgezocht die niet helemaal in de context pasten... met volgend resultaat...
Voor uw gemak heb ik de zinnen genummerd, en hieronder vind je dan dezelfde tekst, zoals hij oorspronkelijk was. (God wat moet het moeilijk zijn om als buitenstaander onze taal te leren !) Ondanks de nummering gaat het hier dus wel om een lopende tekst...

Oef !
1) Oef, de pegel existeert door het kerkgebouw !
2) Het ongebruikte regime is ten lange leste geboetseerd !
3) De dienaars van de kroon deponeerden de gelofte in de fikken van de nok.
4) Leterme verstond de kunst niet zijn verademing te camoufleren, en plakte uit je reinste verheugenis een etiket op maar vijf hartelapjes en benoemde hen tot vice-minister-president.
5) Het grondgebied is andermaal vergenoegd, en maar liefst een kwartier van de bewoners zet zich achter hem.
6) Eveneens het francofone part van hectogram grond doen contenement er van.
7) Deo volente arriveren we nu op het laatst een onherroepelijke uitweg voor de zee van voetangels en klemmen inzake de stamtaal troubles.

Nu dus dezelfde tekst in de oorspronkelijke bewoordingen (maar je snapt nu misschien waarom franstalige ministers en koningen soms zulke onzin debiteren)

oef !
1) Oef, de kogel is door de kerk !
2) De nieuwe regering is eindelijk gevormd !
3) De ministers legden de eed af in handen van de vorst.
4) Leterme kan zijn opluchting niet verbergen, en benoemde uit pure vreugde maar liefst vijf vice-premiers.
5) Het vaderland is weer tevreden, en maar liefst een kwart van de bevolking zet zich achter hem.
6) Ook het franstalige gedeelte van ons land lijkt tevreden.
7) Hopelijk komen we nu eindelijk tot een definitieve oplossing van de vele moeilijkheden inzake taalgeschillen.

Leuk hé ? En denk niet dat ik overdreven heb, ik kon van lijk een kadaver maken en dergelijke meer... nee, bij het lezen dacht ik aan de speeches van de oud premier Leburton, die er wellicht zelf op stond zijn tekst te vertalen... (Geen kwaad van hem, ik meen dat hij al overleden is, en van de doden geen.... (is hij niet dood, tant pis....))

Tot de volgende (iets normaler)?

en nu dus Ewoud

Nu is het zijn beurt om hier naast mij te zitten en mee te lezen wat ik typ...en wellicht ook commentaar zal leveren...
Voor de lieden uit onze streken, je hebt nog een paar minuten respijt voor de regen er is, ik zie dat het weerbericht van Munte is overgesprongen van bewolkt op regen, dus mag ik het hier "verwachten"... (Ik vind dit een slecht woord in deze context, verwachten heeft zoiets leuks in zich, en die regen ...)
Vannacht redelijk geslapen, en opgestaan zonder abnormale pijn. Dus nog een paar dagen voorzichtig zijn tot die spier (of wat het ook is) geheeld is, en dan weer proberen stillekes op te bouwen.
Ik kreeg nog geen reactie van Odiel op mijn ruimte-theorie, ofwel heeft hij het nog niet gelezen, ofwel is het ook een materie die buiten zijn dinges valt. Nu ja, het interesseert mij ook maar in zover dat ik graag eens een toets krijg op mijn blog...
Het is niet makkelijk om inspiratie te krijgen met een stilzwijgende sfinks naast je. Hij zit daar met zijn armen over kruis, en doet mij denken aan een leraar die volop bezig is zijn leerlingen te pesten met een onverwacht examen. Hij grinnikt. (Ik heb dus gelijk)

Vorige week begonnen de vissen in mijn tuinvijver al wat om eten te komen, maar nu zitten ze weer allemaal heel stillekes in 't diepste puntje van de vijver, roerloos... Met andere woorden het is nog steeds geen weer om te gaan vissen, 't water is nog te koud. Het zou eens enkele dagen goed warm weer moeten zijn, want mijn vispermis is al betaald, mijn lijnen zijn nog in orde, dus zit ik alleen nog te wachten op het ogenblik dat de vis echt in beweging komt.

Bij Luc (vis) zijn de werken nu in gang, of zullen ze binnenkort in gang schieten ! Hij heeft een lek in zijn grooooooote visvijver. Hij zal dus zoveel mogelijk water van de vijver in kuipen bewaren, en de vissen ook tijdelijk in kuipen moeten onderbrengen. Dan de rest van het water wegpompen, en in gans die grote vlakte een nieuwe vijverfolie leggen. Die folie heeft hij al liggen, maar hij wacht op zijn vriend om hem te helpen bij het leegpompen en uitvangen van de vissen, en dan het herleggen van de nieuwe folie boven op de oude. Het wordt een heel werk, en een serieuze waterrekening, want alhoewel hij zoveel mogelijk zal recupereren, het is een vijver van iets meer dan 16.000 literkes.... Wedden dat hij, ondanks het weer geen kou zal hebben? Tenzij aan zijn handen, van in dat koude water te zitten...

Ik las ooit een artikel van iemand die een vijver maakte zonder van folie gebruik te maken. Hij maakte gebruik van ... klei ! Zijn vijver was gemaakt met glooiende wanden, en glad afgewerkt. Dan begon hij van in het midden van de vijver blokken klei tegen een te zetten en te kloppen, zodat hij over heel de oppervlakte een laag klei opbouwde van een tien cm dik. Daarop legde hij dan een worteldoek (een soort vilt waar plantenwortels en dergelijke niet door kunnen) en legde dan nog zo'n laag klei. Dan vulde hij de vijver langzaam. In het artikel was de vijver dan al twee jaar oud, en bleef perfect werken. Ik zou het toch niet aandurven ! Als er vuil in het water valt en dat vuil werkt zich langzaam aan in de kleilaag, dan krijg je m.i. toch een soort kanaaltjes waarlangs het water duwt om te ontsnappen. Het voordeel is wel dat je een natuurlijke bodem hebt, en dat dus ongeveer natuurlijke plantengroei mogelijk is... Ik denk dat het systeem veiliger zou zijn als je ook begint met een laag worteldoek, zodat je de onderste laag zeker vrijwaart van indringend vuil.

Ik denk dat dit ook het systeem is dat gebruikt wordt door "Groen!" als ze hier en daar "natuurlijke" putten aanleggen om amfibieën te lokken. Ze wijzen hier op de oude drenkputten in de weiden, maar die drenkputten heb ik altijd horen benoemen als resten van de twee wereldoorlogen, namelijk putten van bominslagen, bomtrechters. Nu, wat het ook is, het zijn putten die inderdaad wel wat "leven" lokken, wij gingen er indertijd op watervlooienjacht voor onze aquariumvissen. Nu vind je die putten niet meer, en ook geen watervlooien. Ik weet niet of in het stukje West Vlaanderen, waar ik vandaan kom, nog steeds die koeieputten bestaan, of zijn die daar ook vervangen door de waterleiding, met zo'n drinksysteem ? Het zijn niet alleen de koeieputten die verdwenen zijn, ook de vele grachten tussen de velden zijn weg, en daarmee ook de kantwallen met wilgentronken... In die tijd was er veel minder erosie, omdat die kanten en die grachten barrières vormden voor de wegspoelende aarde. Maar met de ruilverkavelingen hebben ze de velden allemaal veel groter gemaakt, zonder grachten, want ze moesten bereikbaar en bewerkbaar zijn met die grote mastodonten van machines, die de grond tot meters diep in elkaar drukken en alle leven uit de bodem dooddrukken... Waar is de tijd dat je met een riek of een spa naar buiten trok, om in enkele minuten een hele doos regenwormen bij elkaar uit de grond te schudden... Nu mag ik hier in het veld voor mijn deur staan schudden tot st juttemis, er zal nog steeds geen regenworm te speuren zijn... Dus wordt de grond ook niet meer doorlucht en verdwijnt alle leven...
Wat doen we toch allemaal onszelf aan ?
Nogal een geluk dat Kyoto niet telt voor de ontwikkelingslanden, nu kunnen we het daar ook allemaal naar de kloten helpen ! Alles waarvan we weten dat het nefast is, is ook goedkoop, dus goed genoeg voor die stomme inboorlingen... Erg

ik ga stoppen, de sfinks is al een keer weggelopen, mijn teksten zijn blijkbaar niet geschikt voor 12-jarigen, ze bevatten niet genoeg horror-gehalte...

tot de volgende ?

Lieselotte

Ze staat hier naast me, over mijn schouder mee te lezen wat ik typ...
Het is weeral "conferentie" voor de leerkrachten, en dus zit ze hier en mama op school. Morgen zit Ewoud hier, het is dan waarschijnlijk conferentie in zijn (middelbare) school, en dan is hij de baby waarop wij moeten passen...

In het begin van de week zaten de tweeling hier, ook al voor een conferentie...'t Is weer druk in 't onderwijs !

Bij Lieselotte is het gelukkig de woensdag, en dus komt mama al kort na de middag om haar op te pikken, maar Ewoud zit hier weer een volle dag, en zal zich weer schromelijk zitten vervelen...Opa, mag ik op de computer spelletjes spelen? Nee Ewoud, 't is al wel dat ge den uwen naar de filistijnen hebt geholpen...dan grommelt hij wat en zit te zuchten en te zuchten en te zuchten, precies of hij al het leed van de wereld over zijn bolleke uitgegoten krijgt... Maar dat helpt niet, opa is onverbiddelijk als het over zijn pc gaat... Geen deuren openzetten naar virussen, spam en ander ongedierte ! Kijk wat naar websites die u interesseren.. Maar toevallig heeft hij die dag een chronisch gebrek aan interesse... Dan geef ik hem een boek waarvan ik weet dat het iets is dat hem interesseert, maar nee, net die dag niet. Zucht.

Lieselotte heeft tekenpapier meegebracht, en zit nu gewoon nog steeds te lezen wat ik typ. Hei! zegt ze als ze dit nu leest ! Is dat soms erg ? Nee hoor, je mag rustig mee lezen Lieselotte... Maar nu ga ik naar andere onderwerpen.

Vannacht heb ik weer bijna niet geslapen, bij het ontkleden schoot plots die pijn er weer in, en heel de nacht zat hij mij te pesten. Dus heb ik weer ettelijke keren het licht aan gedaan en wat liggen lezen in "De naam van de roos (en naschrift)) van Umberto Eco. Het is de tweede keer dat ik dit boek lees! Het is inderdaad een meesterwerk, al is het niet echt een makkelijk boek! Je moet je echt door de eerste 50 à 100 bladzijden wringen voor aleer je die gedachtwereld gewoon wordt, maar eens je zover bent is het echt een heerlijk boek ! Het is niet dat je die eerste bladzijden niet mooi zult vinden, het is gewoon wat moeilijk om die manier van denken en schrijven te absorberen.

Het is dus een van die boeken die je meerdere keren kunt lezen, tenminste als je een echte boekenwurm bent. Waarom ik dat zeg? Het exemplaar dat ik nu aan het lezen ben, komt van de rommelmarkt en kostte mij 1 (één) euro ! Bovendien was het nog niet uit het originele plastic gehaald, alleen gedeeltelijk geopend, en wellicht na enkele (moeilijke ) bladzijden, naar de rommelmarkt mee genomen... Waarmee ik wil zeggen dat er soorten van lezers zijn ! Je hebt de boekenwurmen, zoals ik er dus een ben, je hebt de gewone lezers die mij verbaasd staan aan te kijken dat ik een boek méér dan één keer kan lezen...(als ik zeg dat ik er heb dat ik al meer dan 10 keer heb gelezen, dan twijfelen ze aan mijn geestelijke vermogens.) Dergelijke mensen zou ik aanraden nooit een boek te kopen, maar zich te beperken tot een bibliotheekkaart... Dan heb je nog de occasionele lezers (de mensen die ieder jaar op een zonnig strand in een ver heet land een boek meenemen naar het strand.) en tenslotte heb je niet-lezers... een hier niet te bespreken ras. De tweede soort is de voor mij interessante soort ! Mensen die een boek kopen, het één maal lezen (soms niet eens volledig) en het dan proberen weer kwijt te raken, want boeken zijn voor hem (haar) geen hebbeding. Eén week na het verschijnen van een nieuwe strip van Suske en Wiske, liggen er al exemplaren van op de rommelmarkt ! Dat zijn de mensen op wie ik dus teer...Mensen die veel geld uitgeven en mij goedkope boeken bezorgen. Er is nog een tweede bron van boeken, dat is van overlijdens en zolderopruimingen...maar daar spreken we over oudere boeken. Vorige week kocht ik twee dikke turven van Readers Digest (naslagwerken) en één etymologisch woordenboek, voor de prijs van 1 euro (voor de drie samen !!!!). Als je weet dat die boeken van Readers Digest allemaal héél duur zijn, dan zit je nu wellicht (net als ik, maar ik toon het niet omwille van de aankooptechniek) te schuddebollen.
Ik heb boeken die echt héél héél duur waren in mijn bezit, en ik kocht die dan voor een habbekrats... Dat is ook de enige manier om boeken te kopen! Als ik boeken in een boekenwinkel zou kopen, dan zou ik wellicht meer uit geven bij de aankoop van één boek per jaar, dan nu voor de tientallen boeken die ik nu koop... En dan moet ik zeggen dat sedert het verschijnen van de euro de prijzen van de boeken op de rommelmarkt heel veel duurder zijn geworden. Vroeger kocht je boeken voor 2 frank, 5 frank en een hele dure voor 20 frank. Nu zijn de goedkope een halve euro, de gewone aan één euro, een heel groot pakket aan 2 euro, en zo tot 5 euro...maar dat voor héél speciale. Je hebt natuurlijk nog duurdere, maar dan spreken we over antikwarische, of heel speciale of heel mooie boeken... Maar je las hier wellicht dat ik al Nobelprijs-werken kocht aan 20 cent het stuk.... Met andere woorden, het hangt ook wat af van de persoonlijke interpretatie van de verkoper... je koopt best boeken bij mensen die geen enkel benul hebben van een boek, of voor wie een boek een dood gewicht is.

Het is raar... je ziet reproducties van schilderijen en die gaan stuk voor stuk duur van de hand, en een boek, dat tenslotte net zo goed een kunstwerk is die vermenigvuldigd op de markt komt, dat gaat weg voor minder dan geen geld. Bizar. Ik hou wel van reproducties, maar dan het liefst in een boek, dan heb er een heel pak bijeen, goedkoop en een ware bron van inspiratie. Niet dat ik nooit ene aan de muur zou hangen, ik heb ooit aans ons ma een reproduktie van the Cross of st John of the cross van Dali cadeau gedaan, omdat dit voor mij (nu nog steeds) een van de mooiste afbeeldingen is van de gekruisigde kristus dat ik ken. Je moet zelfs niet geloven om vol bewondering naar die afbeelding te kijken... (Voor de leken: dat is dat kruis dat je boven de wereld ziet hangen, je ziet het van boven uit, en helemaal, heel diep onder het kruis zie je enkele vissers (de apostelen). Het is de symboliek en het technische hoogstandje die dit kruis zo mooi maakt)
Hoewel ons moeder niet veel brood had gegeten van kunst (behalve ook boeken !) vond ze dit een schitterende afbeelding, en hoewel ze Dali een rare bietekwiet vond, was dat ook voor haar een prachtig werk. Niet dat ons moeder geen eerbied had voor de kunst, maar het was niet zo dat ze bijvoorbeeld naar Antwerpen zou gaan om een dag door te brengen in het Middelheim park... (Wat ik wel deed, met gans het gezin, en doodgelukkig was met het feit dat mijn kinderen oog hadden voor die zaken)

Mijn rug is weer wat aan het beteren ondertussen, maar ik zal wellicht een hele periode heel voorzichtig moeten zijn om die spier of zenuw of wat dan ook tot rust en herstel te laten komen, maar dan ga ik weer -goegeweten- herbeginnen met wat julesmastiek om mijn spieren weer wat op te bouwen...

Voila, ik stop er mee voor vandaag... 't was een moeilijke bevalling, telkens onderbroken door ons Lieselotje om tekenboeken en uitleg en bijkomden uitleg en... maar dat is plezant voor mij, alleen ben ik soms wat de draad kwijt... dus... bereid je maar voor, morgen zit er hier weer ene !

tot de volgende

geen golven zonder water,

Geen rook zonder vuur...
Deze wijsheden gaan slechts op in zoverre je ook een gedegen detaillering geeft over welk rook en welke golf je hier bedoelt...
Ik heb vannacht een heel stuk zitten lezen over ons heelal... De meeste geleerden zijn het er over eens dat alles is begonnen met de oerknal (big bang)...
Ik heb na dat hele stuk doorworsteld te hebben, toch nog heel wat bedenkingen en vragen...
's Nachts is het niet zo klaar als tijdens de dag, en dat komt omdat de sterren te ver staan, en van vele sterren het licht ons nog niet heeft bereikt ... Bovendien dijt het heelal uit, en gaan de sterren steeds verder uit elkaar staan... OKé ?

Ik snap het niet ! Als de oerknal gepaard is gegaan met die grote hitteontwikkeling die er de oorzaak van is en de oorzaak is van het gloeien van de sterren (ook onze zon) dan kunnen wij toch onmogelijk het licht missen ???? Feit: de knal gaat gepaard met hitte en dus licht. De brokstukken vliegen weg door de ontploffing, ja ? Licht heeft een snelheid van 300.000 km per seconde, en deze snelheid kan door niets anders overtroffen worden, ja ? Dus kunnen die brokstukken niet sneller dan het licht uiteen zijn gevlogen, ja? Dus kunnen ze ook nu niet plots zo ver staan dat het licht ons NOG niet heeft bereikt ! Ja? Het licht was er vanaf de start, en de ster verwijdert zich trager dan het licht, dus moet het licht hier nog steeds blijven toekomen in even grote sterkte ? Ja ?
Het doet het niet !
Dus is er ofwel geen oerknal geweest, ofwel zijn er dingen die niet kloppen, zoals de snelheid van het licht in alle omstandigheden, of dat het heelal "leeg" is, en dus het licht onbelemmerd zou moeten doorlaten...
We weten dat licht kan opgeslorpt worden door "zwarte gaten", maar wordt het daardoor ook afgeremd ?
Is het ganse systeem een kringloop ? Alles wordt steeds sterker en sterker aangezogen door de zwarte gaten, daardoor worden de zwarte gaten sterker en zuigen meer aan, tot de zwarte gaten elkaar opzuigen tot een groot zwart gat ? En dat kolossale niets ontploft dan in een oerknal ?
Er zijn nog zo een dingen, het heelal is oneindig (???) groot, en de sterren zwerven steeds verder uit een... Hoe kun je dat meten? Je projecteert dan een virtuele rechte van waar je staat tot de ster in kwestie... Maar is een rechte wel recht ?
Kan het niet zijn dat een recht in werkelijkheid een spiraal is, waardoor het ronddraaiend heelal dus in feite rechtdoor gaat terwijl het een spiraal beschrijft ? (Kunnen wij dan niet de ster zien van uit de zuidelijke helft van de aarde die we veel verder zien aan de noordelijke ?)
Ik hou het simpel... Ik klop een paaltje in de grond, één meter verder een tweede paaltje. Ik leg daar een balk op, en controleer de waterpas . Als de balk water pas is, dan klop ik mijn derde paaltje, ook weer tot waterpas. en zo ga ik steeds verder. Als ik zo een twintig paaltjes ver ben,kan ik daar dat een rechte balk van 20 meter opleggen, of volgt de waterpas de lijn ten opzichte van de aarde ? Als het een rechte is, dan zal ik steeds hogere palen nodig hebben, en raak ik maar een beperkt aantal km ver, gewoon door de kromming van de aarde ... Heb jij het antwoord ? Het lijkt mij natuurlijk zo dat ik dan wel een rechte krijg, maar slechts een beperkte afstand kan maken door de technische onmogelijkheid... Maar dat geeft me uiteraard nog steeds geen antwoord op de vraag hoe die rechte loopt als hij oneindig is... Bovendien vermoed ik dat een waterpas niet meer werkt als je buiten de aantrekkingskracht van de aarde komt, ja zelfs fouten kan geven door aantrekkingskrachten van bv de maan...
Geef toe, er zijn minder prangende vragen om je nacht mee door te brengen... en wat ik hier debiteer is uiteraard maar de korte inhoud van al wat ik daarbij en daar rond nog zat in te brengen... Maar het heeft gewerkt, mijn pijn is weer teruggebracht tot het normale achtergrondsmuziekje... Het is net zoiets als mijn oorsuis... Dat is er ook altijd, maar ambeteert maar als je er aandacht aan schenkt. (Ja, ik heb ook nog onderdelen die wel in orde zijn!) (Dank u)

Ik vraag me nu wel af, of ik de wiskundige(n) onder mijn lezers nu heb wakker gemaakt. Want het lijkt mij dat die vragen wel wiskundige kantjes hebben ook. Hoewel de relativiteitstheorie mij heel aannemelijk lijkt, is het toch vastgelegd in een wiskundige formule (die mij niets zegt, de relativiteit op zich zegt mij wel heel veel...)

Denk nu niet dat wat ik hierboven debiteer niet juist kan zijn! Een van de grootste ontdekkingen (de oneindigheid van het heelal) is voor het eerst gedebiteerd door Edgard Allen Poe, in een van zijn boeken ! Waarom zou ik dan niet bij toeval eens raak kunnen zijn? Bovendien weten wij nu al heel wat meer dan Poe in zijne tijd !

Ik weet niet of het verdwijnen van de pijn alleen te maken heeft met deze geestelijke gymnastiek, of dat er meer bij komt kijken... Ik heb al een hele tijd het gevoel dat mijn toestand verergert, ondanks het feit dat ik nu omzeggens niets meer doe die verdere schade zou kunnen veroorzaken... dus ben ik aan het denken gegaan naar aanleiding van een opmerking van dr Erwin van de pijnkliniek, die mij mijn korste deed afdoen, want "anders gaan je spieren nog meer verzwakken en ga je nog meer pijn hebben"... Toen heb ik dat korset afgedaan en in het begin duidelijk meer pijn gehad... Enige tijd geleden had ik weer veel en langdurig pijn, en dan heb ik met het idee gespeeld om toch mijn korset weer aan te doen... Maar ik deed het niet, en toen de tijn weer op "normaal" (?) stond, ben ik -dievelings, want Anny weet het niet- begonnen met stillekes oefeningen te doen voor mijn rugspieren en buikspieren... en ik had de indruk dat ik er werkelijk baat bij had, tot gisteren, één verkeerde beweging en boempataat, de pijn was er weer. Maar hoewel het heel erg was, is het deze keer "vlug" weer weggeëbt... Vanmorgen deed ik geen julesmastiek, omdat ik bang ben en eerst de volledige heling wil bereikt hebben, maar morgen of overmorgen of zo, zal ik weer beginnen... ik voel dat ik wat winst heb. Ergens is dat logisch, door sterkere spieren vang je met die spieren een deel van de druk op die anders alleen gedragen wordt door de wervels, die daar door meer en meer op elkaar drukken... en waar bij mij bijna overal de tussenwervelschijven verdemoliert zijn of minstens geschonden, kan dat niet anders dan minder pijn geven... dus stillekes voortdoen met "turnen"... Ik zet turnen tussen haakjes, omdat wat ik maar meer kan bedroevend is, en ergens toch een bewijs vormt dat de spieren moeten heropgebouwd worden.. Ik doe dat dus op mijn eigen snelheid, een heel lage...

Voila, ik ga er mee stoppen. Als je bij de vroege lezers hoort zul je al gedacht hebben dat er geen blog kwam, maar we moeten deze week rekening houden met de conferentiedagen in drie verschillende scholen, dus met kinderoppas... dus zijn we vanmorgen snel snel snel gaan winkelen.

tot de volgende ?