Men zei het niet vlak af, maar de ondertoon bevatte duidelijk heel wat vraagtekens over die "gekke" beslissing van het Belgische Gerecht...
Men begon met duidelijk te vermelden dat ze 30 jaar had gekregen, en dat ze iets meer dan de helft daarvan had uitgezeten...
Ik moet zeggen, ik krijg ook de kriebels van het Belgische gerecht.
Ik vind het bijvoorbeeld niet kunnen dat een zaak pas na jaaaren wordt voorgebracht, waar je in andere landen ziet dat dit binnen enkele maanden kan gebeuren.
Ik vind het ook niet kunnen dat je een straf krijgt, en na uitzitting van één derde van de tijd meestal al weer de vrijheid krijgt.
Ik vind het niet kunnen dat bandieten de gevangenis beschouwen als een universiteit voor het leren van de misdaad. Ze hebben er niet alleen contact met elkaar, ze bespreken de technieken en tactieken om van elkaar te leren hoe de perfecte misdaad er zou kunnen uitzien.
Ik vind het niet kunnen dat ze meer verzorgers hebben en beter opgepast worden dan onze ouderlingen in een Rust en Verzorgingstehuis (RVT).
En ik vind het helemaal niet kunnen dat ze daar ook nog geld verdienen.
Voor mij zou het gerecht veel korter op de bal moeten spelen, moet een proces zo rap mogelijk na de feiten voorkomen, om aan het gevoel van rechtvaardiging en rechtvaardigheid bij de bevolking te voldoen.
En vooral : Ik heb het reeds eerder gesteld ! Ik geloof niet in het huidige systeem van gevangenisstraffen ! De bedoeling van de straf is dat men een correctie aanbrengt, dat men de dader van de misdaad op het rechte spoor zet, terug klaar maakt om in de maatschappij opgenomen te worden als een normaal functionerend lid van deze maatschappij. Nu beschouwen heel wat misdadigers de gevangenis als een goede leerschool in de misdaad !
Gevangenisstraf heeft pas nut, als het de bedoeling is dat de daders er gelouterd uit komen. Dit wil zeggen dat een gevangenisstraf de facto zou moeten samengaan met psychologische begeleiding en een psychologische behandeling.
Zonder die behandeling heeft gevangenisstraf maar bij heel weinig mensen dat louterende en genezende effect.
Maar helaas, als je op TV een rechtszaak ziet, en de betrokken partijen voor de microfoon ziet komen, dan lijken in de eerste plaats de wraakgevoelens te spelen. Ze zijn voldaan of niet voldaan over de strafmaat.
Ik vind dat jammer, want eigenlijk lost wraak niets op. De wrange smaak blijft, en de kans zit er in dat de dader nog slechter en verbitterd uit de gevangenis komt, klaar om zijn misdaden slimmer te doen, zodat hij niet terug in "de bak" komt.
Eigenlijk heb je niets aan wraak... Het is natuurlijk menselijk, maar het lost niets op. Neem nu een moord... Een geldsom kan je nooit je kind terug schenken, en een gevangenisstraf doet dat ook niet. Natuurlijk hoort daar een straf, maar het moet een opvoedend iets zijn, dus vooral gericht op het feit dat dergelijke daad niet meer gedaan wordt door die dader. Dus is behandeling in de strafperiode de enige oplossing.
Als men nu opteert voor een mogelijke vrijlating na 1/3 van de straftijd, dan mag dat van mij zelfs nog korter zijn, als men zeker is dat de dader terug in staat is normaal te functioneren in de maatschappij. Dan zou men hem of haar zelfs kunnen opdragen om iets goed te maken... Men zou diensten aan de maatschappij kunnen integreren in die vrijheid, gedurende de periode dat de straf normaliter zou duren. Dit zou dan ten bate zijn waar ze eerder ten nadele van de maatschappij of een of enkele van de leden van die maatschappij hebben gehandeld.
In de mate van het mogelijke zou men die schuld aan de maatschappij ook specifiek kunnen richten naar het segment van de maatschappij dat ze ooit hebben benadeeld. Bijvoorbeeld, men zou de dader van een verkeersongeval onder invloed kunnen opdragen om in de rijscholen op te treden als ervaringsdeskundige, om te vertellen hoe erg en hoe zwaar een dergelijk iets weegt op een mens.
Men zou een drugstraficant die genezen is, kunnen opdragen om les te geven in de scholen, en met de leerlingen een geleid bezoek te brengen aan psychiatrische instellingen waar drugsverslaafden behandeld worden, en waar er zelfs zitten die helemaal niet meer te genezen zijn...
Kortom, men zou de dader kunnen gebruiken om de daad zelf te veroordelen en te voorkomen.
Idealist ? Ja... Ik ben een idealist. Ja, ik ben me bewust van het feit dat ik alles roze kleur, maar het alternatief is wat we nu hebben... en geef toe, dat voldoet zeker niet !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten