Ik heb dan binnenpretjes... Dat Vlaamse gevoel blijkt plots een dun laagje vernis. Idem bij voetbalspelers die plots geen allochtonen meer zijn, maar Belgen. Om je rot te lachen.
Weet je, ik voel me steeds minder Vlaming en steeds minder Belg... Ik ben al dat gekissebis over talen en grenzen meer dan beu. Ik wordt zelfstandig. Als je bij mij binnenkomt dan overschrijdt je de grens van mijn kasteel; my Home is my Castle. Jammer dat ik dat niet helemaal kan waar maken. Ik denk dat een deel dingen veel eenvoudiger zouden zijn, maar jammer genoeg niet allemaal. Denk aan de sociale zekerheid, voor een zieke mens als ik ben, is dat een broodnodig ding, en in mijn eigen koninkrijkje kan ik dat niet eens verwezenlijken...
Dus dan toch maar Belg zeker ???
Enfin, om dat waar te maken, zijn we vandaag gaan rommelmarkten over de taalgrens, in Ogy. Een piepklein dorpje net voorbij Vloesberg-Flobecq... Als de nummertjes aan de standen kloppen, dan zijn er een kleine zeshonderd deelnemers ! We zijn vanmorgen vroeg opgestaan, en vertrokken naar Ogy, dat is wellicht zo'n 20 km van hier (Ik heb niet gekeken).
Toen we daar aan kwamen, waren de plaatsjes langs de baan al allemaal benomen, maar gelukkig hebben ze daar gezorgd voor verschillende parkeermogelijkheden op weilanden. Gratis ! Dat is in Vlaanderen om zo te zeggen nergens het geval !
En dan de markt... Je begint de kraampjes te volgen aan je rechterhand, en plots sta je weer aan de grote baan, en zie je aan de overkant ook nog een heleboel kraampjes staan. Hop, de baan over... En stappen maar, en kijken maar...
Je wandelt heel ver (voor mijn doen), en dan terug...
Terug de baan over, en weer het parcours verder volgen...
Enfin, we zijn een vier of vijf keer gestopt, hebben wat gedronken, want stoelen zonder drankverbruik zijn er niet... Maar we waren anders zeker niet in staat geweest om de markt volledig af te wandelen.
Wat ik heerlijk vind, dat is dat heel wat van die kramers heel goed Nederlands verstaan... Bij een kraampje zagen wij hele stapels heel mooie badhanddoeken liggen, allemaal wit... Ik tegen Anny " Den dienen is ingebroken in een hotel..." "Oui, oui monsieur," grinnikte de man.
Ik heb er een mooi boek over keramiek gevonden, weliswaar "en Français", maar dat is geen bezwaar voor mij.
En weet je wat, er was ook een stand met alle soorten van exotisch gedroogd fruit... Iets waar Anny en ik nooit voorbij geraken. Anny zei: "We gaan het niet mogen op tafel zetten als Ewoud er is, anders vreet hij weer dat alles op is... Ewoud lust dat gesuikerde droge fruit ook !
En nu zit ik hier, met pijn in mijn rug, maar content dat we weer een mooie dag hadden... Weet je, ik neem die pijn er dan maar bij.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten