Roots (TV miniseries) (Photo credit: Wikipedia)We noemen dit Roots, sinds de reeks "Roots - Wij Zwarten" die we eertijds zagen op TV en waar we het boek van lazen van Alex Haley, met dezelfde titel.
Vroeger spraken we wellicht van onze stamboom, onze stam...onze voorouders.
Ewoud, mijn kleinzoon, kwam hier aandraven met de vraag wat we hier nog allemaal liggen hadden van de "Goderis", zijn roots...
Bij tante Suzanne vond hij nog heel wat, zoals oude trouwboekjes van zijn overgrootmoeder uit Oostende, en zelfs nog documenten over haar moeder. (Die gestorven is aan 24 jarige leeftijd of zoiets... Mijn moeder, de overgrootmoeder van Ewoud, was al heel vroeg wees...
Maar eigenlijk weten we heel weinig van de vorige generaties, verder dan onze grootouders gaat het niet. Hooguit nog een naam, hier en daar nog een verhaal in het familie-epos, maar dat is het dan. Wij zijn een uitzonderlijke familie, in die zin, dat ons moeder, als wees, opgevangen werd door haar grootmoeder, en opgroeide met haar tantes, die dan in de praktijk voor haar zowat "zussen" waren... Daardoor hadden wij een band met die groottantes en hun kinderen, die je in andere families zelden ziet, en die nu in deze generatie voor mijn kinderen en kleinkinderen ook onbestaande is. Zover gaat het familiegeheugen normaliter niet, of moet ik zeggen: het familiegevoel... ?
Als ik kijk naar mijn eigen kinderen, dan kennen ze nog wel hun neven en nichten, maar hebben er niet echt contact meer mee. Je ziet ze hooguit op een begrafenis of zo... En de kinderen daarvan, dat is hooguit nog een kaartje die je eens tegenkomt bij het zoeken in de doos met allerlei "familierestanten" doodsberichten, doodsprentjes, prentjes van eerste en plechtige communie, geboortekaartjes en dergelijke meer, en ook het pak kaarten dat we kregen op onze zilveren bruiloft, op ons huwelijk en dergelijke meer. Ook onze liefdesbrieven zitten daar, met een net lintje rond gebonden...
Met andere woorden, zonder die doos hebben wij maar smalle wortels meer.
Ik vraag me af of het vroeger anders was...
Ik zou zeggen, ik denk van niet, want anders had ik het nog moeten gezien hebben bij mijn ouders, maar ik denk dat we verder moeten kijken... En dan waren wellicht de wortels wel breder???
Ik vermoed dat, omdat vroeger de mensen veel honkvaster waren. Je werd geboren in een bepaald dorp, je groeide daar op, je huwde daar, werkte daar, woonde daar en stierf er en werd er begraven. Met andere woorden, na enkele generaties was het ganse dorp of zog goed als het ganse dorp, familie van elkaar. In een landelijk dorp, zoals Mater, waar ik nu mag wonen, kun je dat nog zien. Met een tiental familienamen heb je half de parochie genoemd.
Nu is Mater ook al sterk gewijzigd. Er komen steeds meer nieuwe inwijkelingen bij, van andere streken en met andere namen. Binnen enkele generaties zal men de namen Depotter en Reynaert en zo niet meer specifiek vinden voor Mater, want ze zullen niet meer een heel pak zijn in een kleine massa, maar ook zij zullen hun kroost zien uitzwermen naar andere streken, en het aantal inwijkelingen zal wellicht verder stijgen...
In zo'n klein dorp van vroeger was het dorp je familie... Dus zal het dorpsgevoel ook daardoor al hechter zijn geweest dan nu. Er was de lijm van de familieband.
Ik denk dat die sociale netwerken, zoals Twitter en Facebook, hun succes voor een groot stuk danken aan dit feit. Ergens is er toch iets in je, die je bind aan een heleboel mensen, ook al ben je weg uit je eigen streek, ook al ben je dus in de praktijk een beetje ontworteld... Het contact via die sociale netwerken is wel niet echt hecht, maar het laat je toe om toch nog met al die verre nichtjes en neefjes contact te houden, veel intenser dan vroeger, waar het alleen op een begrafenis was dat je elkaar zag.
Het gaat zelfs verder... Niet alleen familie, maar ook oude vrienden uit de jeugdjaren ontmoet je weer dank zij dat grote Internet...
Kortom, er is - dankzij de computer- een nieuw soort worteling aan onze stamboom gegroeid... Onze familie is plots weer groter geworden. Aan de kant van Anny doemde plots een achterkozijn op, die aan de stamboom werkte, en die uitgegroeid is tot een vriend, die binnenkort eens op bezoek komt...
Zonder internet, zonder die band, zouden wij wellicht bij een vaag bezoek zijn gebleven, een uitwisseling van stamboomgegevens en basta... Nu hoort hij plots weer tot de familie...
Zeg dus niet dat het allemaal slecht is wat er nu gebeurt...
Je kunt je eigen boom weer meer stevigheid geven, meer wortels dan tevoren... Ook al zijn het elektronische wortels...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten