Nederlands: Kerk (Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand) van Lozer - Kruishoutem - Oost-Vlaanderen - Vlaanderen - België. (Photo credit: Wikipedia) ("De Poaters" zoals we zeggen...)En alhoewel we geen passionisten zijn, zijn we wel gepassioneerd, gepassioneerde rommelmarkters...
En het was je een rommelmarkt ! Na de ellendig lange periode van slecht weer, en geen of mislukte rommelmarkten, puilen de rommelmarkten nu uit van het volk, zowel van rommelmarktkramers als rommelmarktgangers...
In Kruishoutem is die rommelmarkt er langs een eerder smalle weg, dus is het grotendeels te doen aan één kant van de weg. En daardoor krijg ik last van een rommelmarktnek. Door steeds aan één kant te turen, kan ik mijne kop bijna niet meer in de andere richting draaien. Een soort rommelmarkttendinitis ?
Maar we vinden het heerlijk om zo langs die kraampjes te slenteren. Nu en dan stilstaand om iets beter te bekijken, of zelfs om eens uitleg te vragen wat dit of dat wel zou kunnen mogen zijn... Zo leer je steeds weer bij. In het onvolprezen tijdschrift Quest, is er gewoonlijk een foto te vinden van een of ander object, waar ze de lezers vragen wat dit wel zou kunnen zijn. Op de rommelmarkt liggen er tientallen van die gekke eigenaardige bizarre rare zeldzame dingen te kijk, en het gebeurt dikwijls dat ook de verkoper niet weet wat het wel zou kunnen zijn... En dus zal de prijsbepaling ook wel nattevingerwerk zijn... Wie die dingen wel kent, en er nut kan uithalen, kan dan wel eens een koopje doen.
Dat ik een boek kocht, hoeft je niet ongerust te maken, ik heb er geen plaats voor nodig, het is niet voor mij. Het is een boek voor Bart, over textiel... Ik vond alleen voor mezelf een mooi Afrikaans beeld, ik moet nog opzoeken van waar het precies is, ik ken het uit mijn vele boeken, maar kan er niet meteen een naam op plakken.
Voor de rest ? Wandelen, kijken, babbelen... je hoort dan plots een dame zeggen: "Dag meneer Goderis !" Een blonde dame... Mij totaal onbekend... "Ken je me niet meer ?" Nee dus... Dan blijkt het de dame te zijn, die een paar jaar terug op een rommelmarkt te Zulte me vroeg of ze een foto mocht nemen van mijn kop. Ik had haar mijn mailadres gegeven om de foto ook te hebben (ik kreeg hem ook)... En zij wist nog mijn naam... Mijn memorie is zo goed niet meer !
En terwijl we daar stonden te babbelen, komt er een dame die mij vastpakt en vier zoenen geeft, "Dag Anton"... Aan die vier kussen en het Anton, herkende ik iets Waals... De moeder van Erwin, mijn Waalse Vriend... Morgen gaan we markten naar Lessines en Erwin zou er ook naar toe gaan... Misschien zien we er elkaar weer.
Heerlijk is dat allemaal. Misschien haal je nu de schouders op, en denk je dat die ontmoetingen eigenlijk helemaal niet zo belangrijk zijn... Maar dat zijn ze wel ! Ik wens het je niet toe, maar als je enige jaren uit circulatie bent, door ziekte of een andere reden, dan is iedere ontmoeting, iedere babbel een heerlijk feit. Een onderbreking van de grote stilte...
Ik ben niet eenzaam, maar door mijn werk, was ik vroeger altijd bij de mensen. Was ik altijd bezig met "de mens"... En dan plots thuiszitten... Nee, makkelijk was die overschakeling zeker niet. Gelukkig ben ik een mens met verschillende hobby's, en was ik wel altijd met iets bezig. Maar een ontmoeting, een babbel, dat is heerlijk, dat is ... anders dan al het andere.
Daarom weet ik dat onze maandelijkse hobby-namiddag, voor de mensen meer is dan een namiddag vol activiteit, het is ook en vooral een namiddag met andere mensen. Eens heerlijk babbelen, luisteren...
Als jij nog bij de gezonden bent, denk daar dan eens meer aan ! Zieke mensen hebben nood aan je babbel, aan je bezoekje. Ik weet wel, er zijn er ook die dan vooral praten over al hun ellende, maar niettemin, voor hen is ook dat een opluchting.
En al wat het kost is een beetje van je kostbare tijd, tijd die de zieken in overschot hebben. (Misschien kun je er daar wel wat van krijgen???)
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten