dinsdag, juli 31, 2012

Leven dankzij de dood ?

ALDI in Hjørring, DenmarkALDI in Hjørring, Denmark (Photo credit: Wikipedia)



Och, we lazen dergelijke berichten al meer dan een keer. Iemand verzwijgt het overlijden van de echtgeno(o)t(e)  om verder te kunnen genieten van zijn/haar pensioen... Vandaag las ik weer zo'n berichtje, nu van een dame die meer dan anderhalf jaar samen "leefde" met haar dode echtgenoot.

Ik vind dat altijd heel trieste berichtjes... Want het duidt op armoede, echte of vermeende, maar beide zijn m.i. zo wat even erg...

Echte armoede is sowieso erg, daar het een normaal bestaan moeilijk, zelfs onmogelijk maakt. Maar ook vermeende armoede is erg. Er zijn inderdaad mensen die eigenlijk helemaal niet arm zijn in de echte zin van het woord, maar zich arm voelen.

Mensen die jaloers zijn op de levenswijze van buren/familie omwille van een vermoede hogere welstand, lijden wel eens aan die vorm van vermeende armoede.
Het erge is dat die jaloezie veelal geheel onterecht is... Soms ligt het gewoon aan een andere manier van leven, aan het stellen van andere prioriteiten.
Woon je toevallig naast iemand voor wie het hebben van een sjieke auto heel belangrijk is, dan zal deze zijn leven daar op richten. Hij zal besparen op bepaalde zaken die voor hem minder belangrijk zijn, om toch maar met die mooie wagen te kunnen pronken en er zich goed bij te voelen. Ben jij dan een buur die ook wel van een mooie wagen houdt, maar niet in die mate dat je er offers voor brengt, dan kun je je armer voelen dan de buur, want die heeft die wagen wel...Terwijl bewuste buur minder of net zoveel inkomen heeft...
Dit is een heel simpel voorbeeld van vermeende armoede, in de praktijk is het veelal een complexer gegeven, maar je snapt het plaatje wel.
Dergelijke mensen maken in feite zichzelf ongelukkig, en voelen zich steeds te kort gedaan. Er is voor dergelijke mensen geen oplossing voorhanden. Het benijden van anderen is een verschrikkelijke ziekte.

Maar er zijn ook mensen die dus echt arm zijn. Ook in onze maatschappij.
Natuurlijk is de armoede hier helemaal anders dan de armoede in een van de vele "ontwikkelingslanden", maar het gevoelen is net zo nijpend.
Het groeiend "succes" van de voedselbanken en dergelijke wijst er op dat de armoede in ons land van melk en honing aan het stijgen is.
Je ziet ook meer en meer dat de markt van tweedehandse goederen groeit. Zelfs op de rommelmarkt zie je steeds meer tweedehandse kledij van eigenaar wisselen. Kringloopwinkels en dergelijke vullen een gat in deze groeiende markt.

Maar je merkt ook een verschuiving op.
Een op het eerste oog bizarre ontwikkeling noem ik het Aldi-effect.

Herinner jij je nog de tijd toen de Aldi, de goedkope winkelketen, hier te lande verscheen? Heel wat mensen wilden daar niet heen, omdat het de naam had van de winkel voor de armen. Het was er goedkoop, dus kon het niet goed zijn. De Aldi deed stug voort, en je zag steeds meer mensen in die winkel die je vroeger had horen zweren dat ze er nooit heen zouden gaan... En op de duur werd het een hype, je hoort naar de Aldi te gaan om in te zijn...

Met de Kringloopwinkel is nu hetzelfde bezig. In het begin was dit echt een winkel die een oplossing bood voor armen. Nu zie je er steeds meer mensen heen gaan, ook dezen die dat echt niet van doen hebben, maar die het wel interessant vinden, en het zien als een middel om meer te kunnen dan voorheen.
En je merkt dat het zelfs stilaan aan het verschuiven is naar een hype...

Eigenlijk allemaal gekke vaststellingen. Zoals de wereldwinkelproducten die een aura van snobisme krijgen..
Gek.

Maar wie maalt er om... Als het maar verkoopt.
Maar op een of andere manier zien we dat op die manier het marktsegment steeds weer een stukje opschuift... En straks moet er weer een nieuw initiatief komen om het echte "kringloop- effect" te krijgen ten gunste van hen die het echt NODIG hebben, en moet er weer een nieuwe Wereldwinkel komen, die echt voldoet aan het idee dat aan de grondslag ligt...

Nu zitten we in een solden-periode... En daar er nog veel te veel zomerkleren in de rekken hangen, gaan sommige winkels over tot ware dumpingprijzen... Soms geeft dat aanleiding tot gekke effecten...

Ik had een tijd terug een printer gekocht in de Colruyt... Na een tijdje maakte dat toestel een gek geluid. Het werkte nog wel, maar maakte een geluid alsof het op sterven na dood was. Ik belde naar Colruyt, en ik moest het toestel binnenbrengen in de winkel waar ik het aankocht.
Ikke dus met die printer onder mijn armen naar Colruyt...
Daar hoorde ik dat Colruyt geen printers meer zou verkopen, en dat ik dus gewoon gans mijn aankoopsom zou terugkrijgen. De dame schreef mij een bon voor het volle bedrag uit. Anny en ik gingen onze gewone aankopen doen, en ik zie dat ze net nog één van die printers nieuw hebben staan, aan de helft van de prijs, want ze verkopen uit...
Ik heb dus de volle som teruggekregen voor mijn oude printer, en voor de halve prijs een nieuwe printer mee genomen...
Moderne wiskunde ?

Maar we waren bezig over armoede... Armoede is ook -gedeeltelijk- een manier van leven. Ik heb het meermaals gezien dat mensen geen benul hebben van budgetbeheer, en halfwege de maand al alles hebben "opgeleefd", niet omdat ze echt te weinig inkomen hebben, maar omdat ze niet het inzicht hebben het geld te beheren, niet het inzicht hebben over verdelen over een ganse maand.

Armoede is dus een heel complex probleem, waar je als buitenstaander niet zo maar kunt over oordelen. Je kunt de mensen dan ook pas helpen als je eerst een gedegen onderzoek doet naar de soort armoede waarin de betrokkenen leven. Je kunt immers met steun net het omgekeerde effect bekomen van wat je beoogt !

Als je dus mensen hoort klagen, of ziet dat ze in armoede leven, oordeel dan niet te vlug, help ook niet op een wellicht ongepaste manier, maar verwijs hen naar de bestaande diensten, die van het geval eerst een studie maken, om dan effectief over te kunnen gaan tot hulp, hulp niet voor eventjes, maar die moet leiden tot een oplossing. En ondanks de bekwaamheid van de mensen in die diensten, zien we dat er toch enkele gevallen blijven sukkelen, die het systeem gewoonweg niet aankunnen...
Oordeel dus niet...

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

1 opmerking:

Henk zei

Omdat we geestelijk vaak zo leeg zijn, willen we helaas dat gat opvullen met materie.

Ik denk dan ook, dat geestelijk tevreden mensen eerder tevreden zijn met de basisbehoeften: eten kleding en een dak boven het hoofd.

Tevreden groeten voor jou en Anny.

Henk