Statue of Our Lady of Lourdes. The Lourdes apparitions occurred four years after the definition of the dogma of the Immaculate Conception. (Photo credit: Wikipedia)Het echtpaar typte per ongeluk in: Loudes...
En dat dorp bestaat toevallig ook, ook in la Douce France, maar ligt wel zo'n vijfhonderd kilometertjes van Lourdes...
djudedju
Oei, sorry, mag hier niet, bij een bedevaart...
Ik vind het wonderbaar dat je in zowat ieder religie bedevaartsoorden hebt, en zowaar vergezeld van de nodige mirakels.
Dat steunt mij in mijn idee, dat er ofwel maar één God is, die er niet wakker van ligt hoe je hem (Haar?) aanspreekt, ofwel hebben wij als mens veel meer krachten in onze eigen geest dan we er bewust van zijn.
Ik denk eigenlijk bijna meer aan het laatste...
Dan heb ik meteen ook een oplossing voor het vraagstuk van placebo's, homeopathie en dergelijke meer. Een heleboel therapieën werken met stoffen die geen geneeskracht hebben, volgens onze geleerde sceptische bollen, maar we horen, lezen, zien er wel genezingen bij gebeuren...
Of de sceptici zijn verkeerd, of het is genoeg dat wij de menselijke geest wat steun, wat vertrouwen geven, om "mirakels" te doen...
Ach, lig er niet van wakker. Wat het ook is, wellicht weten we nooit het echte antwoord. gelukkig maar...
Gelukkig maar, want een wereld waar geen vragen meer zijn, dat is niet mijn wereld.
Stel je voor dat je alles weet, alles kent, en dat dat het geval zou zijn bij iedereen... Wat zou dat een vervelende wereld zijn. Niets meer om te zoeken, niets meer om uit te vinden, niets om voor te vechten, want de ideale vorm van samenleving zou er ook zijn... maar verschrikkelijk vervelend.
Kijk maar eens naar je eigen leven. Het hebben van vragen en het zelf vinden van antwoorden die voor jou passend zijn, dat zijn hoogtepunten !
In ieder geval heb ik, met het te veel nadenken, het te veel ontleden, het te veel lezen, een heleboel dingen van me weggestampt, die ik eigenlijk dolgraag nog zou hebben. Neem nu die mirakels... Zoals ik het zie, is het dus het hebben van voldoende geloof, het bereiken van de overtuiging dat het kan, die ook het mirakel bewerkstelligt... Het beseffen van deze "wijsheid" neemt voor mij alle kansen weg op die onmetelijke aanvaarding, dat echt geloven in die kracht buiten mij... Ik mocht nooit gaan doordenken over die mirakels in andere geloven, en zelfs buiten het "geloof". Want er geburen blijkbaar ook mirakels bij zaken die wij nooit echt kunnen gelijk stellen met "geloof"... En toch zouden er al wonderen zijn gebeurd bij het graf van de grote leider in Noord Korea...
Dat steunt mij dan weer in mijn overtuiging, maar maakt me niet gelukkiger.
Weten is dus niet altijd een winstpunt.
Om het eens anders te stellen: Als je iemand ontmoet die zeker is van het bestaan van God, dan is hij (zij) in feite ongelovig. Dat kan niet anders. Als je het WEET, dan kun je het niet meer geloven. Geloven doe je maar als je het eigenlijk niet weet, maar het toch als feit wilt aannemen.
We kunnen dus ook stellen: Wie niet twijfelt, die kan ook niet geloven...
Djudedju
dat is moeilijke materie hé ?
Daarom vind ik theologie ook zo een idioot iets, hoe kun je nu een logica, een leer, een stellingname gaan innemen van iets wat je niet weet? En als je het wel weet, dan is het geen geloof meer en dan dient die theologie tot niets meer.
Maar eigenlijk is dat een beetje zo met filosofieën ook... Ook daar ga je uit van presumpties... Het kan zijn dat je gelijk hebt met je filosofie, maar dat ligt dan aan het feit van de primaire veronderstelling waar je van vertrekt. Maar als je gelijk hebt, dan is het geen veronderstelling meer, en dus geen filosofie.
Terug naar waar we vertrokken... Stel je maar eens een wereld voor waar al deze veronderstellingen, deze presumpties, echt verklaard zijn, juist zijn, onweerlegbaar zijn... Dan hebben we maar één manier meer om te leven. Saai .
Geef mij maar vragen, twijfels...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten