geloof, hoop en liefde

... en ergens daarvoor was er ook nog berouw...
Nu leren de kinderen geen Catechismus meer... Ik heb het wel nog moeten doen, tot en met de kleine lettertjes... Ik heb er ooit eentje gevonden op een rommelmarkt of een boekenbeurs, en nu staat er ergens tussen James Bond en OSS 117 een troosteloze catechismus te treuren naar vergane glorie.
Wij, mijn leeftijdgenoten en die er voor, zijn opgegroeid in het tijdperk van de geheugentraining.
Wijsheid en geheugen werden nog flink door elkaar gehusseld.
De tafels van vermenigvuldiging moesten wij duizenden keren hardop dreunen in de klas, en thuis oeverloos herhalen, tot wij die dingen glad van buiten kenden. Dan kwam de ultieme test... We kregen de opgaven niet meer in tafels, maar de leerkracht zei plots 7x6... Goderis.... en dan moest ik het antwoord meteen kunnen geven. Dat was niet alleen een test op geheugen, maar ook op reactiesnelheid. Goede starters hadden hier iets voor. Ik ben geen goed starter, dus schreef ik vele bladzijden tafels.... "Gaat ge dat dan nooit kunnen ?" vroeg ons moeder dan. ik kon ze, ik kon ze zelfs perfect, en door elkaar gehusseld en al, maar ik moest toen (en nu nog steeds) een beetje de vraag laten bezinken. Geef me een luttel secondje en ik wist het, maar dat secondje was er net te veel aan.
Dus kreeg ik de naam slecht in wiskunde te zijn.
En ik werd slecht in wiskunde.
Zeker in vraagstukken. Die vragen vond ik absurd. Als trein A uit Oostende vertrok naar Brussel aan een snelheid van 104 km/uur en uit Brussel vertrok er eentje naar Oostende aan 83 km/uur, waar en wanneer zouden ze elkaar tegen komen... Wie wil dat nu weten ? Heb je al eens een tegenliggende trein gekruist ? Al wat je daarvan krijgt is eens flink verschieten en de vaststelling dat de tegenligger maar één groene streep is. (In mijn tijd waren de treinen nog groen)... Noch ik, noch een van mijn medereizigers, noch een reiziger in de tegenligger heeft ook maar iemand kunnen herkennen. Dus wat voor nut heeft het je daar op toe te spitsen?  Of een badkuip met vier kranen en drie gaten er in, hoe lang duurt het voor die vol is? Wie probeert nu een kuip vol gaten vol te gieten? Je stopt toch eerst de gaten ? Niet in de wiskunde...
Maar ik wijk af... We hebben het over de manier van leren, toentertijd...
Wij leerden dus oeverloos tafels, vragen uit de catechismus en ellenlange gedichten. (Boer Naas die maar een boer en was, voorwaar was scherp van zin...) Geheugen, geheugen, geheugen...
In tegenstelling met bij de tafels, kreeg je bij catechismus en gedichten wel een secondje de tijd, en daar was ik dan primus. Ik vond het bovendien zalig om gedichten voor te dragen (een heerlijk woord : voor DRAGEN...) (Een grote hond en een kleine kat zaten samen op de kamermat...)
Dus haalde ik mijn slechte wiskundecijfers makkelijk op in mijn andere vakken. (Ik kreeg nooit een herexamen, maar ontelbare deliberaties voor alle wiskunde-gelieerde vakken)

Zoals je tussen haakjes kunt lezen, hangen die gedichten van toen nog (minstens voor een gedeelte) in mijn geheugen vast gepind... Die catechismus ook...
Zo ook geloof, hoop en liefde... De aktes er van ben ik bijna volledig vergeten, maar de begrippen zijn zo stevig naar binnen gedreund dat ze er wellicht nooit meer uitraken.
En nog steeds vormen ze een beetje een leidraad in mijn leven. Ook al heb ik -minstens gedeeltelijk- een eigen invulling aan gegeven, ze zijn er nog steeds. Ook al is mijn geloof veeleer een hoop geworden, en mijn hoop een poging tot geloof... En ik zit me telkens en telkens weer af te vragen of er dan echt mensen zijn bij wie het Geloof echt zo sterk is dat er geen twijfel meer bestaat. Ik heb dat geloof niet...
Ik maak er me ook niet zoveel zorgen om, ik hoop...
Maar één ding is bij mij steeds bovenaan gebleven, laat geen plaats voor twijfel, heb ik geen geloof en geen hoop voor nodig: de liefde...

Er is wellicht geen woord meer misbruikt dan het woord liefde... Iedere vorm van genegenheid, iedere seksuele aantrekkingskracht, iedere voortplantingsdaad (met of zonder voorbehoedsmiddel) wordt tegenwoordig in dat vak "liefde" gegoten...

Liefde is iets heel anders. Liefde heeft maar heel weinig uit te staan met het lichamelijke deel van de mens. Liefde is veeleer een geestelijk iets. Liefde is vooral zichzelf vergeten voor de ander.
Genegenheid, seks zijn dan maar ampele manieren van uitdrukking van een gevoel die daar hoog bovenuit steekt.
Liefde is schoon.
liefde is rein
liefde is compleet of is er niet.
liefde is moeilijk
liefde is een streven
liefde is een groeien
liefde is een werkwoord...

Liefde kan een lichamelijk aspect delen, maar kan net zo goed zuiver geestelijk zijn.
Liefde is eigenlijk boven-menselijk. Het stijgt boven het normale gevoelen, het normale zijn uit.
Liefde is een beetje te vergelijken met verliefdheid, vlinders in de buik. Maar het mag er niet mee verward worden. Maar liefde is net als verliefdheid een intens gevoel. Een bewust voelen.

Het gedeelte -liefde in naastenliefde staat er niet voor niets... Want ook naastenliefde is een werkwoord. En het heeft niets met het lijfelijke te maken.

kortom liefde...vult je leven, willen of niet. Ben je niet vervuld, dan heb je het niet.

Liefde is... meer schrik hebben voor de ander dan voor je zelf. Een moeder die het eten uit haar mond spaart voor haar kind.
Liefde is niet te omschrijven.
Liefde IS.

tot de volgende ?