Image via WikipediaVan het jaar? Of van ons dierbare Vaderland ?Als je ziet hoe de politici aan het klooien zijn, en vooral als je ze hoort op radio en TV, weet je dat er hoogdringend een mirakel (een GRRRROOOOT mirakel) is om de boel te redden.
Ondanks alle druk, ondanks alle kritiek hoorde ik er nog geen een zeggen dat hij er misschien ook een beetje schuld aan had, nee, de schuld ligt voor de volle 100% bij de anderen. Met andere woorden, ze hebben het nog steeds niet door dat een compromis halverwege ligt, dat een compromis slechts haalbaar is als je wat toegeeft om wat te krijgen...Als je weet dat je naar het midden toe moet, en niet naar één of andere kant.
Ik denk steeds meer en meer aan Plato, die stelde dat verstandige mensen niet aan politiek doen, en daaruit concludeerde dat het daarom is dat we geregeerd worden door idioten... Toen was het dus al... Maar ja, zij worden dan ook geacht de uitvinders te zijn van de "democratie". (Ondertussen weten we dat ze voorgangers hadden in... Turkije...)
De kostprijs van het geklooi van de "heren" politici loopt ondertussen in de honderden miljoenen. Ik stel voor dat ze hun loon van (van alle verkozenen) voor de periode van onbekwaamheid en onvruchtbaar gewroet terugstorten, dan lossen we alvast wat van de schuld weer in... zonder dat degelijke mensen er door getroffen worden.
Ooit las ik eens dat de Chinese keizers hun artsen betaalden zo lang ze gezond waren, en de betalingen stopten zodra ze ziek waren. Kunnen wij dat ook niet doen met de politici ?
Zolang het niet goed gaat met het land: geen wedde...
Nu, het is wel een feit dat we niet alle schuld op de politici kunnen en mogen laden. De uiteindelijke reden van de politieke crisis is te wijten aan de staatsschuld, en die staatsschuld was aan de beterhand, tot de banken zo idioot begonnen te doen, en handelden in zeepbellen ... De staten (in het meervoud !) hebben dan gepoogd die schulden te ondervangen om niet terug te vallen in een crisis zoals in de jaren 30 van de vorige eeuw... Het gevolg was dat ze daarmee de staatsschulden weer torenhoog lieten oplopen, wat een andere soort crisis tot gevolg had.
In normale omstandigheden zouden die landen hun munt aanpassen aan de nieuwe werkelijkheid, maar nu kan dat niet meer, omdat ze geen eigen munt meer hebben. De schulden zijn per land verschillend, en je kunt moeilijk de schulden gaan verdelen over allen. Nochtans zou dit de enig logische oplossing zijn (euro-obligaties), maar uiteraard willen de "gezonde" landen daar in niet mee gaan.
Met andere woorden, wat ik vroeger al een stelde: het was een miskleun om een Europese munt te maken, als je dat ook niet kunt beheren vanuit één positie... Men heeft als het ware de spreekwoordelijke wagen vóór het spreekwoordelijke paard gespannen...
Maar het is te laat om tot dat besef te komen. We zitten nu in die situatie, en we moeten, hoe dan ook er uit krabbelen.
Eén ding lijkt mij alvast noodzakelijk: alle banken moeten onder staatstoezicht gesteld worden. Het kan niet dat hun misbeheer (om niet het woord wanbeheer te gebruiken) telkens en telkens weer moeten betaald worden door de volledige gemeenschap. Ze bewezen ondertussen dat ze hardleers zijn, en wij moeten concluderen dat één dergelijke bankklooier (Dexia om hem niet te noemen) méér dan genoeg is ! Daarom lijkt het me dat er staatstoezicht moet zijn op de banken, zodat zeepbellentransfers niet meer kunnen.
Deze maatregel moet binnen héél Europa. Waar banken "voeten" hebben buiten ons verenigd Europa, moet dit toezicht uitgebreid worden, of moeten die buitenlandse poten afgestoten worden. De Eerste Zeepbellencrisis kwam immers uit de USA... en onze banken vonden het lucratief om mee te stappen in deze manier van "werken"...
Wellicht zal in de toekomst de hamvraag over deze periode zijn, of de staten er al dan niet goed aan deden de crisis à la jaren 30 te vermijden, en daardoor in een andere crisis terecht te komen. Maar dat is achterafpraat... Waar we nu politiek gezien al mee bezig zijn...
De enige echte oplossing is een snellere overgang naar een werkelijk verenigd Europa, maar dan niet op de manier waarop men dat nu doet, door immense druk op de landen in moeilijkheden. Men moet dringend een modus vivendi vinden waarin allen zich min of meer kunnen terugvinden, waarbij allen op zijn minst voor een nieuwe start staan, waarbij de opbouw kan beginnen... Nu hebben we alleen een dreigende afbouw in optie...
Het geklooi van de huidige politici is daarom misschien begrijpelijk, maar niettemin niet goed te keuren ! Het is en kan nooit een oplossing zijn niet tot een vergelijk te komen.
Maar we moeten vooral proberen om vanuit de nationale politiek te streven naar het einde van die nationale politiek... En wie is er bereid om zijn eigen postje te ondergraven? Zeker in het landje waar men ministerpostjes creëert om de werkloosheid op te lossen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten