Nee, ik heb het niet over de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen, alhoewel deze titel ook daar goed zou klinken. Maar niet lang meer ! Nee, binnen kort rijden de Belgische treinen perfect op tijd ! Alle twee !
Nee, ik heb het over de snelle manier waarop onze politici onder leiding van de locomotief Di Rupo nu bezig zijn. Nee, ik schrijf bewust niet "aan het werk zijn", want mocht je ooit zo werken, dan hou je niet lang je job ! (Tenzij misschien in de ministeries ???).
De moeilijkheid is dat de partijen niet eens weten wat onderhandelen is, of liever, ze weten het wel, maar de goede wil moet van de anderen komen, "want ik ben juist", is de instelling van iedere partij. Iedere partij blijft halsstarrig (komt uit de paardenwereld) staan op zijn eigen standpunt, want dat moet zeker behouden blijven.
Onderhandelen houdt in dat je de standpunten aanpast aan elkaar, zodat het geheel voor iedereen aanvaardbaar is (en wellicht ook niemand echt gelukkig maakt). Je kunt en moogt niet verwachten dat je in een overleg alle laken naar je toehaalt. Dat kan nooit lukken !
Onderhandelen is in feite de beschaafde manier om oorlogen en vechtpartijen te vermijden.
We mogen dus wellicht verwachten dat binnenkort onze politici niet aan de onderhandelingstafel zullen zitten, maar er onder zullen liggen... te vechten...
Zie je Beke al worstelen met Di Rupo ? Of de kleine Tobback met de kleine Decroo ?
Ik heb binnenpretjes als ik er aan denk...
Het leuke is dat het hier "democratische" partijen betreft... De NVA, het Vlaams Belang en de FDF zijn er niet eens bij. Het zijn de toonbeelden van de democratie, van het overleg die daar bijeen zitten te wurtelen...
Waar is de tijd van de polderbizon, van de oude Tobback, van Vanden Boeynants en compagnie, die zorgden voor leven in de stille brouwerij van de Wetstraat. Dat was allemaal verbaal geweld (en zeggen dat ze dat niet uitzonden !!! Jammer !) maar toch, je kon ze nog eens horen gemeen uithalen. Nu zijn ze veel beschaafderderderder, en halen ze gewoon de vloer onder de ander zijn voeten uit, maar heel zachtjes, met een zachte borstel gal en venijn bedekt met honing aan de anderen voeren.
Nee, ik denk niet dat ik ooit het genoegen zal hebben ze onderling te zien worstelen, in onmacht het gewoon op te lossen, heil zoekend in het recht van de sterkste, terug naar de Middeleeuwen... Komen ze er niet uit met dat worstelen, dan trekt iedereen zich terug in zijn kamp, bouwt versterkingen op, verzamelt zijn leger dommeriken en trekt ten strijde, zijn vrouw achterlatend met de zorg over de kleine pagadders en veilig tegen indringers dank zij een kuisheidsgordel...
Zouden ze echt nog dommeriken vinden?
Tot mijn spijt moet ik wel vaststellen dat er nog zijn...
Mensen die deze bietekwieten nog geloven, die onvoorstelbaar trouw zijn aan hun partaai...
Mensen die niet zelf denken, maar gewoon de gedachten van de grote leider overnemen als hun eigen stramien...
Zo ontstaan oorlogen... Een pak lieden die niet meer zelf denken, maar de ideeën slikken van de leider en zijn propagandamachine... We hebben het nog gezien.
Daarom deze oproep: Mens denk ! Trek je zware bottines aan en ga er daar eens in stampen. Als het paard niet trekken wil, dan moet je er met de zweep over... (Maar nu krijg ik Gaia en Peta tegen zeker ?)
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten