verlegen

Image via WikipediaZe zat daar heel stilletjes in een hoekje, ineengekrompen, het hoofd heel laag...
Ze trok de aandacht door het feit dat ze zich zo erg wou wegstoppen in het decor van het café.
Nu en dan zag je de blikken van de tooghangers eens in haar richting dwalen, waar na ze weer voor zich keken, en een druk gesprek aangingen met hun gebuur aan de toog.
Ze kenden haar duidelijk, en hadden duidelijk medelijden. Ze wilden niet hebben dat het mensje hun medelijdende blikken ook zou zien.
Plots stapte de cafébaas, ongevraagd in haar richting, met een verse kop koffie in de handen. Zonder één woord zette hij de warme koffie voor haar en bracht de oude kop terug mee. De kop was nog driekwart vol...
Ik kon me niet houden... "Wie is dat dutsje ?"
De cafébaas schudde het hoofd vol deernis...
Hij boog zich naar me toe en fezelde heel zachtjes: "Ze is de moeder van een politieker, 't mensje kan de schaamte haast niet aan..."
Ik respecteerde haar verdriet en poogde haar te negeren in haar stille grote leed...

Geef toe, vandaag de dag heeft het ambt van politicus geen aureool meer... In tegendeel. Het is niet alleen de schuldenlast van het land die stijgt, de faam van de politici dalen in gelijke mate. (Dus héél erg snel).

Het doet me een beetje denken aan vroeger. Toen ik kind was, keken de mensen naar wie niet naar de kerk ging, dat was een uitzondering, ene die niet in het rijtje hoorde. (Nu is dat bijna net andersom) . In die tijd keken de mensen nog op naar de burgemeester, de pastoor, de dokter, de advocaat... en de plaatselijke politieker. Nu is er van dat ontzag haast niets meer overgebleven. Sinds de zoon van Jerome de stoelenvlechter ook al advocaat is, heb je daar toch niet echt meer eerbied voor ? En de pastoor ? Na Van Gheluwe en co ???? En na wat ze daar in Brussel uitspoken (of liever: niet uitspoken) is de politieker bijna een synoniem geworden van profiteur.
Niet alleen omwille van het feit dat ze daar oeverloos zitten te wurtelen, maar ook al door dat er steeds meer en meer cijfertjes gepubliceerd worden met wat ze allemaal naast hun politieke jobke incasseren als lid van de beheerraad van X en als adviseur van Y, en dan spreken we nog niet van zitpenningen voor al die vertegenwoordigingen die ze mee pikken... Tel daar de wedde als parlementair bovenop, en je snapt meteen waarom ze niet echt gehaast zijn hun job effectief te doen...
Moet jij eens proberen op jou werk !
Stel dat ik een grote bank beheer, en ik wil mijn bank wat meer allure geven, dan lijkt het een goede zet om in de beheerraad een oud-premier op te nemen... Maar na vandaag wellicht niet meer, want ik denk dat in de publieke opinie dat nu veeleer zou bekeken worden als dief met diefjesmaat, dan wel als een parel aan de kroon van de bank...
Kortom, het ambt van politicus heeft zijn allure verloren...

Je moet gewoon eens luisteren naar de man in de straat... Ik zit soms stilletjes te boetseren in de keramiek-afdeling, en te genieten van de commentaar van de anderen op de politieke gebeurtenissen in ons Absurdistan... Eerlijk, mocht mijn zoon aan politiek doen, ik zou er niet durven te zitten... Ik zou wellicht ook heel stilletjes in een hoekje kruipen, me verbluft afvragend hoe het kan dat mijn eertijds zo geroemde zoon plots van zijn sokkel is getuimeld...

Ik weet echter het antwoord al lang...
Enerzijds is er Europa, die de functie van de binnenlandse politici heeft uitgehold. Dat is een echte en serieuze reden. Maar er zijn legio niet ernstige redenen ! De partijen zijn niet meer duidelijk wat ze horen te zijn, liberalen zijn niet echt liberaal meer, tsjeven zijn niet echt Christelijk meer, Sossen zijn niet echt meer de partij van de arbeider, maar allemaal proberen ze stemmen van de anderen af te snoepen, door zich heel breed op te stellen, door hun standpunten af te zwakken open te stellen voor andere denkbeelden, en aldus zelfs politici over te halen om over te stappen naar hun "partij"... Gevolg is niet alleen een gebrek aan profilering, maar een steeds verdere uitsplitsing in allerlei scheurpartijen en -partijtjes, die een regeringsvorming steeds moeilijker en moeilijker maken.
Bovendien zenden ze nu wekelijks beelden uit van de "werkzaamheden" in het parlement... Een blik op krantenlezende, telefonerende, babbelende, rondlopende vertegenwoordigers is ook niet van aard om een groter beeld te krijgen van die functie... Een parlementair zit zich uit te sloven in een tussenkomst tot een minister die ondertussen zit te keuvelen met zijn buur, ene van een andere partij dan nog...
Nee, hoogstaand werk lijkt het echt niet...

Natuurlijk is het slechts een verhaaltje over de moeder van de politieker, maar het is heel dicht bij de waarheid ! Vroeger was de moeder van een parlementair wellicht apetrots... Maar nu ?

Hoog tijd dat ze eens de koppen bij elkaar steken, en zich met zijn allen gaan herbronnen ! Hoog tijd dat men opteert voor een terugkeer naar een driepartijen-systeem, waar regeringsvorming toch iets makkelijker ligt. Hoog tijd... dat ze eens echt weer aan het werk gaan als parlementair, en alle die nevenfuncties en à-coteetjes kortweg verbieden. Hoe kan een politicus nog met open vizier op treden als hij betrokken partij is in een heel pak bedrijven?

Hoog tijd of is het al te laat ?

tot de volgende ?