Karper !

Image via WikipediaGisteren zijn Marnic, Luc en ik gaan vissen, in het park... Naar het scheen was de vis daar op beet.
Niets van.
Een ramp.
Op een ganse namiddag heb ik amper twee bliekjes gevangen, en Luc en Marnic iets tussen de vijf en de tien stuks...
Maar plots, na meer dan een jaar, een beet aan de karperlijn van Luc. Ik er naar toe met mijn schepnet om te helpen. Een beest van zo'n 4 kgr.
Heerlijk vissen, en ik ben echt content dat Luc eindelijk weer eens een karper kan vangen.
We staan nog wat na te kaarten tot ik plots in de verte de karperlijn van Marnic zie staan dansen... Marnic ! g''ebt beet !  Marnic er naar toe, ik achter met het schepnet. Weer een karper, weer een goede 4 kgr...

Kortom, én Luc, én Marnic hebben zowat binnen een half uur elk twee karpers gevangen, van tussen de 3 en de 4 kgr en een beetje...

Marnic heeft er enkele foto's van genomen met zijn gsm, en hij zou ze mij door mailen, maar ik heb gezien dat ze nog niet zijn door gemaild...

Ikzelf was deze keer de pineut, geen karper en minst van al bliekjes. Vorig jaar was het meestal andersom, maar je ziet: vissen is geen wetenschap. (Tenminste als je niet gesofisticeerd gaat doen met electronisch viszoeken en dergelijke...)

Het is heerlijk om Marnic bezig te zien... en te horen.
Vroeger, heel, heel lang geleden heeft hij ooit nog wel eens gevist, maar dat was verschrikkelijk lang geleden, en vorig jaar door een bezoek aan ons, werd hij weer door de microbe gebeten... Nu gaat hij veel meer dan wij gaan vissen. Hij gaat zo waar bijna iedere andere visser te lijf, om te weten hoe en met wat hij aan het vissen is. Gisteren had hij weer zo'n nieuwigheidje bij: een soort soepele plastic-ringetjes die je aan je haak moet hangen, door het ringetje stop je dan een korrel vis-lokvoer, en zo kun je vissen. Naar het schijnt een wondermiddel. Ik heb het gisteren van arremoe ook eens geprobeerd. Niets te mirakelen. Geen beet.
Toch gaan we het eens uit proberen op normale visdagen ook, want als de vis niet op beet is, dan helpen snufjes ook niet veel.

Maar je ziet, zelfs in een "antieke" "sport" zoals vissen, staat de wetenschap niet stil. En voor dierenminnaars is dat goed nieuws, want met die plastic-ringetjes, hoef je een aasvis niet meer op te naaien, maar kun je zo'n ringetje netjes over zijn staartje schuiven, en zwemt het beestje ongeschonden rond met de haak... Voor wie ongerust is, ik hou ook niet van het opnaaien van een aasvis (om snoek, snoekbaars of baars te vangen), maar toch is het minder erg dan het lijkt. Als je de beestjes nadien weer van de haak afhaalt, omdat je geen beet hebt gekregen, is de kans heel groot dat ze het gewoon overleven. Hoe ik dat weet ? Door Pepee van Wannegem: Die ging ooit snoeken met kleine kroeskarpertjes, die hij voor dat doel speciaal had aangekocht. Maar was het een slecht jaar, of zat pepee op een slecht stuk water, dag na dag kwam pepee thuis zonder snoek en wierp iedere keer het aasvisje in zijn eigen vijver... In die vijver zaten geen kroeskarpers. Nu zitten er heel veel ! De ooit genaaide en weer losgemaakte aasvissen hebben het dus niet alleen overleefd, ze zijn ook de stamvaders geworden van een hele grote benden kroeskarpers.

Voor wie het niet kent, kroeskarpers zijn hele dichte familie van de goudvis, en lijken er ook heel sterk op, alleen, ze zijn niet rood of geel, maar gewoon gekleurd.

Maar niettemin, ik hou niet van dat opnaaien, en dus ben ik heel blij met dat nieuwe systeem... waarbij je de vis niet moet naaien. Waar ik denk dat een vis geen of heel weinig pijn heeft van de haak in of liever net onder de lip, daar denk ik dat opnaaien wel pijn doet, en pijnigen om de lol...Dat ligt me niet zo.
Ik heb dan ook nog maar één keer op snoek gevist... Het lag me niet zo. Nu misschien wel ?

Eén ding is zeker, mijn lokaas voor karper werkt nog steeds, was het ditmaal niet voor mij, dan voor de twee vrienden, en dat vind ik eigenlijk even leuk. Ik sta er net zo verheerlijkt bij als man met het schepnet, als de man met de hengel in aanslag...
Dan heel voorzichtig de karper in het net neerleggen, de haak uit de lip halen, dan het beest netjes in de vochtige zak leggen, wegen en eventueel een foto nemen, en dan vol liefde netjes terug in het water zetten...
Och, we halen geen records neer, we vangen niet extreem veel, we doen niet aan wedstrijden, maar we amuseren ons, en vooral, we zijn vrienden, die het net zo leuk vinden dat de ander iets vangt als dat we zelf iets vangen.
Gisteren was het voor mij een flauwe vangst, maar de dag was voor ons drieën schitterend ! Vier karpers op één namiddag ! 't Kan amper beter...

En 't weer viel mee, en vandaag schijnt de zon zelfs !
Misschien begint nu pas de zomer, nu de kinderen weer naar school moeten...

djudedju


tot de volgende ? (op de foto, een kroeskarper of giebel)

regeltjes en wetjes

Image by Stéfan via FlickrZelfs zonder regering worden we gebombardeerd met steeds maar nieuwe wetjes en regeltjes...
Volgens mij lijkt dat een symptoom... van een zieke maatschappij, of minstens van een maatschappij die geen automatische reflex meer heeft om zelfregulerend te zijn.
Of om het anders te stellen, een maatschappij waarin het individu steeds meer eenzelviger is. En geen oog meer heeft voor de maatschappij.
Het is nog net niet zo dat individuen gaan bepalen of ze vandaag een links gaan rijden, of toch maar rechts van de baan. Maar daar gaat het wellicht in eerste instantie over zelfbehoud.
En toch is de instandhouding van de maatschappij een van de beste manieren om het individu te beschermen.
Maar het is heel erg aan het scheefgroeien, en het mensje beschermt steeds meer en meer zijn eigen ikje, ook al gaat dat ten koste van de maatschappij. En dan krijg je gekke toestanden...
Zoals de wet op de privacy...
Je kunt niet meer naar het gemeentehuis om het adres van een vriend terug te vinden, maar je wordt wel op ontelbare manieren in kaart gebracht door allerlei instanties.
Een paar voorbeelden?
De winkel geeft je een klantenkaart, waarmee je enkele voordelen kunt krijgen. De echte bedoeling is echter iets heel anders ! Heel wat van die klantenkaarten brengen je koopgedrag in kaart, en als reactie past men de reclamestrategie aan. Sommigen bieden je zelfs individuele koopjes aan, echt op jou en je koopgedrag gericht. Heel wat anders dus dan privacy....
Hoogstwaarschijnlijk bepaal je ook met de kaart (wordt aangeraden omwille van de "veiligheid")... Bij iedere betaling wordt niet alleen het bedrag van je rekening gehaald, maar brengt de financiële instelling in kaart waar je was op dit en dat moment. (Privacy ?)
Bel je met een GSM? Niet alleen worden de gespreksgegevens bewaard gedurende een bepaalde tijd, zodat men precies weet met wie je in contact komt, maar bovendien is bepaald waar je aan het telefoneren bent. Als ze het niet weten van je betaalkaart, dan zien ze wel waar je allemaal naar toe gaat via je GSM... Privacy ?????
De steden hangen steeds meer en meer vol van camera's, in iedere winkel, maar ook straten worden voortdurend gefilmd, en deze films blijven ook een bepaalde tijd bewaard... Je koopt niet met een betaalkaart en je belt niet met GSM... In de steden ben je haast wel zeker iedere keer weer gezien...

Wat zitten ze dan eigenlijk te lullen over privacy, en wat is dan de werkelijke reden om jou te weigeren je het adres van je vriend te geven?
De bedoeling moge duidelijk zijn, het is om je een vals gevoel van respect voor je eigenheid te geven. Je moet de indruk hebben dat je als individu gerespecteerd wordt in je doen en laten, terwijl de realiteit net omgekeerd is.

Om de drang naar individualiteit die in iedere mens aanwezig is, in de juiste richting te houden, heeft men reglementen gemaakt, wetten en richtlijnen.
Maar omdat ook wetten en richtlijnen gevolgd zouden worden en ook economisch hun waarde zouden hebben, heeft men rechtbanken en advocatuur in leven geroepen.
En waar hele volkeren oorspronkelijk aan een tien-geboden-systeem genoeg hadden, heeft men de wetten op een andere manier bekeken, en niet meer de vraag gesteld: Wat is de bedoeling, het doel van deze wet? maar veeleer, wat staat daar nu juist in, en hoe kunnen we dat allemaal interpreteren en niet-interpreteren, om binnen de tekst duidelijk de tekst te ontduiken...
En dus werden wetten en regeltjes geen doel meer, maar veeleer een stopwerk.
Bijna letterlijk.... Want net zoals bij het stoppen van een kous, breng je een nieuw weefsel aan in het gat, maar daardoor ontstaat een spanning in het stuk naast het gestopte gat, en krijg je veel vlugger een nieuw gat in de kous.

Wat is nu uiteindelijk de bedoeling van die privacy ?
Heel simpel, men wil van jou een individu maken die wars is van alle verenigen...
En kijk maar het werkt !
Ga eens te rade bij om het even welke beweging ! Het is steeds moeilijker en moeilijker om mensen te vinden die zich willen inzetten voor de gemeenschap. De moderne mens van onze rijke Westerse landen hebben geen nood meer aan bindingen. Ze zijn niet meer voor het leven lid van één partij, ze zijn niet meer voor het leven lid van één vakbond, maar ze wippen van hier naar daar, waar ze op dat moment een tijdelijk beetje voordeel kunnen halen.
Ze redeneren niet meer als lid, maar als individu...
En vraag in om het even welke vereniging maar eens of het nog lukt om bestuursleden te vinden... Nee, want de moderne mens bindt zich niet meer. Hij is wel bereid om zich nog eens in te zetten voor één bepaald doel, waar hij interesse voor heeft, die hem raakt, of waar hij belang bij heeft... Maar nadien is hij weer weg, zijn binding was en is maar heel tijdelijk, heel individueel geworden...

Waarom zou je je verenigen, je bent toch geen proletariër meer, maar een gedegen individu ?
Waarom zou je je verenigen voor je belangen, je hebt je brood en zelfs de biefstuk voor de werkmens al lang bekomen... dank zij je voorouders en hun verenigingen...
Blijf maar rustig verder doen aan de individualisering van de maatschappij
tot het te laat is
tot je wel weer moet opstaan uit het slijk en de modder
tot je weer echt moet vechten

of zou het misschien iets makkelijker zijn de rangen te sluiten voor het behoud van het verworvene ?

makkelijker dan weer werkelijk en fysiek te moeten vechten ?

Laat je privacy privacy wezen, en wordt weer mens met de mensen, schouder aan schouder, een macht door vereniging.
Laat je toch niet verdelen !
het is al bijna te laat.

tot de volgende ?

diarree

Image by Ronald Deventer via FlickrDit is geen propere blog...
Gisterenavond lag ik pas in bed, toen ik plots hoognodig moest...
Bleek ook nog eens van dat heel dunne te zijn. "Ach, niet erg, komt wel eens meer voor..." en terug mijn bed in.
Vijf minuten later: weer van dadde...
Diarree
En geen klein beetje. Anny naar beneden gaan kijken of we nog Imodium hadden liggen. Ja, een heel klein beetje...
Weer het bed uit.
Andere pyjama aan, was iets te laat. (of HET was iets te vroeg...)
djudedju
Heel de nacht wakker gelegen en gesch...
Mijn poep doet zeer.
Gelukkig is mijn rug wat minder erg geworden, en alhoewel het nog rommelt en bommelt in dat klein nauw buikje (!) van mij, heb ik de laatste twee uur niet meer op het toilet gezeten...
Ik zit nu heel voorzichtig wat koffie te slurpen.
Geen Yoghurt, geen fruitsap, alleen een kop koffie.
Kijken of het er in blijft.
En maar rommelen...

En dan zit je te denken; "Waar heb ik dat aan te danken ?" En dan denk je aan dat lekkere eten in Puienbroek, of aan het stuk kaas van gisterenavond... Maar denken helpt niet. Ik heb diarree, en zoals gewoonlijk weet je niet waar je dat aan te danken hebt...

Weet je, misschien komt het wel van de boze krachten die huizen in dat Zoeloe-beeldje... Dat manneke zit al jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren op hetzelfde been te bijten, zal wellicht ook niet echt fris meer smaken, en misschien wil hij me dat duidelijk malen?

Gisteren las ik ergens over een boek met als onderwerp: "Wat zijn de zeven dingen die je absoluut nog in je leven wilt doen ?"
God, ik weet het niet... Ik heb er echt geen idee van, er is nog zoveel en nog zo weinig wat ik echt wil gaan doen. Nog zo veel, maar dat zijn dan allemaal kleine dingen, opvullingen van de dagdagelijkse dagen... zoals het feit dat ik dit jaar weer naar de Academie wil gaan, om te leren keramieken. Ik kan werken met klei, (ik leerde ooit beeldhouwen en klei hoort daar bij), maar voor keramiek moet je hol werken, en dat is heel anders. Bovendien wil ik ook de techniek van het bakken en emailleren leren. Eigenlijk is dat gek, want ik heb echt geen behoefte aan nog meer leren en bijleren, maar ik hou nu eenmaal van creëren... Ik heb het idee dat je geen volwaardig mens bent, als je niet creëert. Ik weet het, ik ben een beetje gek, maar voor mij bereik je pas in het creëren van dingen het volle mens-zijn.
Het enige waar ik helemaal géén kaas van gegeten heb, dat is muziek. Ik kan geen noot zo groot als de kerk lezen... En dat voel ik als een tekort aan in mijn mens-zijn. Dus probeer ik dat te compenseren met dingen die ik wel aan kan.
En bovendien... Door mijn rugkwaal kan ik een heleboel dingen niet meer aan, en ik heb het idee dat keramieken wel binnen bereik ligt, en een bijkomend middel kan zijn in mijn expressie.
En wie weet, misschien komt die techniek me ook nog wel eens van pas bij mijn lesgeven in de Crea van Ziekenzorg.

Ooit had ik een collega, die op pensioen ging, en dan daar zat te zitten, in een groot zwart gat. Hij had geen enkele hobby, en ging dan maar twee keer in de week kaarten, niet dat hij dat zo graag deed, maar het brak de week. Ik had, en heb nog steeds, compassie met zo'n mensen. Die weten niet wat ze missen. Maar dat ze iets missen dat voelen ze zelf héél pijnlijk aan. Dat is voor mij een bewijs op zich, dat een mens moet bezig zijn, iets moet te doen hebben. En het mooiste wat je kunt doen is het creëren... En dan denk ik heus niet alleen op "kunst"... In het programma "De Bedenkers" zagen we heel wat mensen die creatief waren in het bedenken van oplossingen voor hun of andermans problemen. De winnaar in een van de spellen was een man die een hulp gemaakt had voor een invalide dame, om zelf haar broekje aan te trekken... Dat is ook creëren, en misschien nog veel waardevoller dan het maken van mooie dingetjes zoals keramieken beeldjes...

Maar je moet je eigen ding doen... Je moet je eigen mogelijkheden blijven gebruiken, zolang je kunt, om dingen te maken, te scheppen, te creëren... Dan pas ben je volwaardig mens. Dan bewijs je pas dat wij denkende wezens zijn. Dan onderscheid je jezelf van de dieren.

En de meeste mensen zijn in onze maatschappij verplicht dit soort van dingen te doen in hun eigen tijd. De mensen die echt dingen kunnen doen, maken, uitdenken in hun beroepsleven, zijn heel dunnetjes uit gezaaid... Meestal moet je dat creatieve voorbehouden tot het leven buiten het beroepsleven. En toch... Toch ben ik er van overtuigd dat dat creatieve je ook zal helpen in je beroepsleven, al was het maar door dat je als een tevreden mens werken gaat.

Creatief zijn hoeft dus niet echt groots of Kunst te zijn... Het is al voldoende dat je echt zelf dingen doet. Misschien ben jij wel degene die oude kramakkelige meubeltjes koopt op de rommelmarkt of bij de antiquair, en die dan weken en maanden bezig bent om dat volledig op te knappen en te restaureren tot een echt mooi hebbeding... Bezig zijn met eigen initiatieven, daar gaat het hem over !
Een nieuw recept zoeken voor een heerlijke taart tot het maken van een mooi schilderij. Het kan en mag, meer nog, het moet om echt mens te zijn.

Geen mens ben je, of geen compleet mens, ben je, als je daar maar zit te zitten, naar de TV te staren... je moet bezig zijn, en liefst met iets wat je uiteindelijk nadien in je handen kunt houden, iets tastbaars. (Dat kan dus ook een muziekstuk of een boek zijn of een mooi gedicht... dat kun je misschien niet echt in je handen houden, maar het gevoel is quasi identiek)

Och, ik ben weer aan 't zagen. Maar dat creatieve, dat is voor mij echt een stokpaardje !
Ik wil het geluk dat ik zelf ervaar, ook aan jou mede delen !
Meer niet... misschien is dat wel mijn ultieme creatie ?

tot de volgende ?

Wachtebeke

Image via WikipediaWacht 'n bee'ke...
't Ligt zo dicht bij elkaar, de naam van een gemeente en het beetje wachten...
't Was weer mooi... Ben stapelgek van een koppel bloedhonden en van een zwart Brusselse Griffon... en natuurlijk ook weer eens met weemoed gekeken naar het bijna verdwenen Schipperke...
Kortom, weer genoten van al dat levend Erfgoed. Ik heb gepraat met een dame die daar stond met het Belgische trekpaard... bleek een Nederlandse te zijn... Ons erfgoed van over de grenzen ?

Na ons lekkere maaltijd zijn we nog een terug gewandeld, om een stuk kaas en een vat appelsap te kopen, en dan begon het weeral te regenen... jammer, Veel van die dieren zijn buiten te bezichtigen, en dan is regenweer niet interessant !

Kortom het was een heerlijke voormiddag en middag, maar dan was de regen weer daar...
Jammer voor de organisatoren ! (en voor het publiek)

Nu verrek ik weer van de pijn... Maar dat is ieder jaar weer de prijs voor een mooie dag. Als je pijnpatiënt bent, dan leer je dat je soms voor de pijn kiest, als je eens iets speciaals wil meemaken. Daar moet ik dus niet meer over zeveren. Maar leuk zou dus nog wat leuker kunnen zijn, zonder pijn.

Nu wat uitrusten...
tot de volgende ?

Zoeloe

Image via WikipediaVandaag naar de rommelmarkt geweest in Oudenaarde, in de stationsstraat... Van de gelegenheid gebruik gemaakt om even binnen te wippen bij Jacqueline, nog eens wat praten over wijlen Jacky... Het was mooi weer, maar fris. (Ondertussen is het al weer water aan 't gieten... Belgisch weer op zijn ergst !)

Op de markt was de eerste aangename verrassing een mooie wandelstok. Ik heb nu al vier soorten wandelstokken met een metalen arendskop als handvat, telkens van een iets ander model. Deze van vandaag is heel duidelijk verschillend, de kop is veel meer in proportie en is bijna meer een knop dan een handvat te noemen. Mooi ! Ik kreeg ook het adres mee van de man, die zou een hele collectie stokken hebben liggen... en hij woont helemaal niet ver.

Al over de helft van de rommelmarkt zag ik plots een heel mooi, heel speciaal en groot Afrikaans beeld liggen. Bijna tegen beter weten in, toch maar eens de prijs gevraagd, en wat de oudere dame vroeg was min of meer redelijk te noemen, zelfs aan de goedkope kant... Toch maar eens de helft naar beneden bieden... Bingo... Het is duidelijk een zeer oud en zeer authentiek beeld... nu alleen nog maar eens vragen of ze ook weet vanwaar het beeld precies komt... Ja, hoor ! Ze kocht het vele jaren geleden zelf in Zuid Afrika, en het is inderdaad een oud en echt Zoeloe-beeld. Voor zover ik kon vinden zijn Zoeloe's (Zulu)  niet echt bekend voor hun houtsnijwerk.

Het is een zeer speciaal iets, wellicht ook een soort fetisj-beeld, iets in de zin van de Nkisi Nkusi... Het bizarre is dat het een beeld is van een krijger (met echte veren op het hoofd), die aan een echt been aan het bijten is. Op de buik van het beeld zijn twee schedels van dieren bevestigd. Deze schedels zijn niet (meer?) compleet, maar het zijn schedels van dieren van de maat van grote ratten.
Heel mooi, heel bizar, heel zeldzaam !
Een echt museumstuk bij mijn collectie... Het beeld is zo'n 50 à 60 cm hoog.

Mijn dag kan niet meer stuk !

Morgen komt er wellicht geen blog... Het is immers Levend Erfgoed - dag te Puienbroek.  Iets waar we nu al enkele jaren een vaste uitstap naar maken. Wij kunnen het je aanraden!
Levend Erfgoed is een vereniging die poogt alle eigen (Belgische) rassen in stand te houden, als een erfgoed. Gek genoeg is het Belgisch erfgoed, maar een Vlaamse vereniging, zonder Waalse tegenhanger. Waar blijven jullie Waalse broeders ?????

Het is mooi om eens al die soorten Belgische hondenrassen te bekijken, konijnen, kippen, duiven, schapen, geiten, paarden, koeien, eenden, ganzen... Allemaal kweekproducten van onze voorouders. Je kunt niet anders dan bewondering hebben voor de kweek-kunst van die mensen, die door eeuwenlang selecteren er in slaagden om echte nutsdieren te "scheppen", die volledig aangepast zijn aan ons milieu.

In Puienbroek is er ook een vast Erfgoedpark, waar de meeste rassen ook te zien zijn, heel het jaar door.

Wat mij persoonlijk nogal aanspreekt, is het feit dat er ook nu nog nieuwe rassen gekweekt worden, en minstens even interessant, dat men alles op alles zet om met liefhebbers verdwenen rassen terug te creëren...

's Middags gaan we daar in het restaurant van het park iets eten, en dan nog een beetje wandelen, en op ons gemak naar huis toe. Ik ben dan iedere keer steendood-versleten... Maar ik heb het er voor over. Ik hou immers van dieren, en kan mijn bewondering niet op voor de mooie kweekproducten van onze voorouders.

Heb je niets te doen, dan kan ik het je aanraden, het is een leuke en mooie uitstap ! Vorig jaar hebben we nog eventjes een fiets gehuurd en door het park getoerd, maar dat kan helaas niet meer, want Anny heeft vorig jaar weken last gehad van haar staartbeen... Ze kon bijna niet meer zitten. Op foto's van haar rug zie je dan ook dat de laatste wervel bij haar helemaal uit de haak staat... Geen wonder dat ze pijn had.

Ik ga stoppen... Nog eens in mijn boeken zoeken naar Zoeloe-kunst...

Tot de volgende ? (Of wie weet, tot in Puienbroek ?)

weer-on-weer

Image via WikipediaVanmorgen, zo'n kwart voor zes hoorde ik in de verte het eerste gerommel van aankomend onweer...
Ik stond op (als ik wakker ben moet ik dringend plassen), en terwijl ik nog op het toilet was, hoorde ik het onweer snel naderen.
Ik heb het rolluik van de slaapkamer iets omhoog getrokken (protest van een slaperig stemmetje naast me) en gekeken. Je kon soms de flitsen niet eens tellen, terwijl de ene weg dimsterde was de ander al weer fel aan het oplichten. Je kon dus ook niet het klassieke trucje toepassen en tellen hoe ver het onweer nog was, de bliksems kwamen veel te snel na een...
En het begon te regenen...gieten is een veel beter woord.
Maar tegen halfacht was alles al weer voorbij (buiten de regen, maar dat was ook geen gieten meer).
Nu zit ik hier beneden, en kijk door het raam naar een zwaarbewolkte hemel. De barometer daalt terwijl je er naar kijkt. Wellicht krijgen we dus nog wel een en ander...

Ik zag, terwijl ik aan het turnen was een gekke bliksem in de verte. Die ging niet van beneden naar boven, of van boven naar beneden, maar zwiepte door de hemel, van links naar rechts, in een bijna volmaakte horizontale lijn. Misschien is dat niet zo uitzonderlijk, maar ik denk dat het de eerste keer is dat ik zoiets zag. Het niet in contact komen met de aarde is al uitzonderlijk, maar het ontbreken van dat typische heen en weer schieten... dat was gek !

Gaan we 2011 herinneren als het jaar van de onweren?

Gisteren zijn we dus in de namiddag naar de begrafenis geweest van vriend Etienne... De uitvaartmis had plaats in het gebouw van de lijkbidder. Het niet zo grote zaaltje zat en stond bomvol. Gelukkig waren we tijdig voortgegaan en konden nog gaan zitten. Het was een mooie dienst, en een waardig afscheid. Op de dag van de begrafenis zouden Etienne en Elza precies 55 jaar gehuwd geweest zijn...

Het lijkt wel of ik de laatste maanden over niets anders meer schrijf dan over de dood...
Ik had het er met Cecile ook over... Hoe ouder je wordt, hoe vaker je naar dergelijke dingen moet gaan. Cecile vertelde dat ze volgend jaar 70 wordt, en dat ze nog nooit een moment had stilgestaan bij een verjaardag, maar dat ze nu toch plots die 70 wel anders bekeek... Zeventig... ze zuchtte er bij... Het lijkt of je plots zo oud gaat worden... Ik zei haar dat ik dat een beetje had gehad met mijn 65, en de pensionering.  Gek, want die verjaardag is een dag als al de andere, en alleen te danken aan het feit dat wij hier de Juliaanse kalender volgen... Bij andere kalendergebruiken zouden we al stukken ouder zijn of nog veel jonger.... en toch precies even oud zijn.

Wellicht is het vooral het feit dat we ons helemaal niet oud voelen, maar dat die jaartallen in ons geheugen zitten als horend bij "oude mensen"... En warempel, in onze kindertijd waren mensen van 65 of 70 stokoude wezens... Als kind lijken dat jaartallen die universa ver liggen... Bovendien waren er toen niet zo veel van die mensen met die enorme leeftijd, en bovendien waren de meesten toen ook ECHT oud, kromgebogen en versleten. Doof en halfblind. Pee van naast ons was geopereerd van staar. Dat was toen een enorme operatie, en nadien zag hij alleen maar dank zij een bril met van die jampotjes-glazen... en Remi was steenstokkedoof, en hoorapparaten had ik toen wellicht nog nooit gezien... Nee, nu ben je aan 65 of 70 nog bij de jonge senioren... Een hemelsbreed verschil bij toen.

En wellicht speelt ook het element mee, dat ook toen al meespeelde... Je gaat steeds uit van een vergelijking met jezelf... En tante Clemence was aan haar negentig en... nog flink te been en zei dat zo'n oude doze van 80 die niet meer weg kon, beter in har huis zou blijven... Zij overschreed daar mee de eigen datagrens in negatieve zin...

In de bijbel staat ergens dat 70 jaren ons gegeven zijn... Maat Methusalem kreeg er enkele honderden meer, en ik ken heel wat lui die hun 70 niet kregen... In de tijd van Kristus was de gemiddelde leeftijd zo'n 27 jaar... Dus Ons Heer was al bij de ouderlingen toen hij gekruisigd werd... Gek allemaal... Want die 27 jaar was er vooral door de enorme kindersterfte van toen, en wie volwassen werd was toen ook aan 33 helemaal niet oud...net zo min als nu. Gemiddelden en alle statistieken zijn er alleen om een bepaald standpunt te verdedigen en voor de rest helemaal nietszeggend...
Net zo min als die 65 of 70 iets zeggen...

We weten niet (gelukkig maar !) hoe oud we worden... Ik denk er ook niet echt op, waar ik wel eens aan denk bij die begrafenissen en zo, dat is, als we moeten gaan, dan liefst zonder lijden... maar ook dat kunnen we niet echt kiezen...

De beste formule om te leven ? Van dag tot dag... Denk niet aan morgen, morgen brengt zijn eigen zorgen.
Wijze spreuk van ik weet niet wie, maar ik leerde hem van mijn moeder.
En dat is juist... Het helpt je toch niet te piekeren over dingen die je nog niet kunt regelen, dus waarom dan piekeren. In tegendeel, doe eerder het omgekeerde, geniet van al de kleine dagdagelijkse dingen. Ik  ben zelfs al gelukkig met een horizontale bliksem, dat kende ik nog niet...
Dat is ook de enige formule tot geluk... Content zijn met wat je hebt, wat je kunt en wat je moogt... en al de rest aanvaarden, je geen zorgen maken over dingen die je toch niet kunt veranderen. Leef je leven. En probeer het zo goed mogelijk te doen voor jezelf, de jouen en alle anderen...
Dan heb je geluk
dan heb je vrede in je eigen hart


tot de volgende ?

alzheimer

Image via WikipediaHé, het regent niet !
dat is lang geleden...
Maar ze beloven ons voor morgen het slechtste weer van de maand... Dat belooft ! In de plaats van 4 onweersbuien op een etmaal nu naar  5 ? 6 ? of nog meer ?
Het weer doet gek.

Vandaag wordt vriend Etienne begraven... Na een lange aftakeling door Alzheimer. De mens wist niet meer dat hij nog leefde. De laatste keer dat we nog wat contact hadden met hem, hoorden we ettelijke keren hetzelfde, en zag je zo dat hij het gesprek aan tafel niet meer kon volgen. Dan zag je hem als het ware wegduiken in zijn eigen wereldje, wereldje dat steeds kleiner en enger werd. De laatste jaren was hij opgenomen in een home, Elza kon hem niet meer verzorgen. Hij had onder meer alle controle verloren over zijn lichamelijke functies. En aan zij is een frêle dametje, en Etienne was een serieuze blok. Bovendien speelt daar ook nog eens de leeftijd mee. Etienne is net 80 jaren en enkele dagen oud mogen worden, maar de laatste jaren was hij er als het ware zelf niet meer bij...

Alzheimer is nog een stuk erger dan gewone ouderdomsdementie... De aftakeling lijkt me veel dieper. Bij tanteke zagen we dat ze de trappers kwijt was, maar ze was er nog, ze was nog levend... Bij Alzheimer lijkt mij dat de aftakeling veel verder zit, veel dieper, en dat die mensen geen houvast meer hebben aan het leven. Alleen eten en drinken ze nog, maar je moet het hen op geijkte tijdstippen geven, anders zouden ze het wellicht heel de dag en nacht doen, of helemaal niet meer... Het lijkt wel of de elementairste dingen ook wegvallen. Het is niet alleen een geheugenstoornis, een niet meer bij zijn, het is een veel ingrijpender iets.

Ik ben geen deskundige, en kan maar over enkele gevallen iet of wat meepraten... maar is het voor hen nog wel een leven?
Laat mij de vraag anders stellen. Zou een mens met Alzheimer 100 jaar geleden lang hebben kunnen overleven, in de maatschappij van toen. Met andere woorden houden wij die mensen niet nodeloos in leven. Nodeloos, want vanaf een bepaald moment heb je echt niet meer het gevoel dat ze nog echt "leven"... Ze zijn er nog wel, maar eigenlijk ook weer niet. Ik denk dat ze zonder de speciale zorgen geen kans zouden hebben op overleven.
Zonder over euthanasie te spreken, heb ik het hier eigenlijk wel over een vorm van palliatieve sedatie... Moet men deze mensen echt het leven (?) verlengen?
Of om de vraag correcter te stellen, doen we hen daar zelf plezier mee?
Tanteke was dement, maar wist op een gegeven moment heel duidelijk dat ze zo niet meer verder wou, en stopte gewoon met eten en drinken, en trok de toegediende baxters telkens en telkens weer uit. Ze wou niet meer. Ze paste de sedatie op zichzelf toe. Ik heb nog oude mensen gezien en meegemaakt die op een gegeven moment zelf vonden dat het genoeg was geweest.
Ik heb ergens het idee dat het lichaam de geest gaat commanderen, en niet meer verder wil.
Maar bij Alzheimer heb ik ergens het gevoel dat zelfs de kans op die beslissing er niet meer is.
Ze leven meer vegetatief dan wat anders.

Ik weet niet of dat nog een leven is...
En ik weet niet of wij het recht hebben dat "leven" in stand te houden, ten alle prijze...

Het probleem is dat de ziekte niet echt lichamelijk lijkt, maar eerder geestelijk, dat het ook niet in een klap daar is, maar geleidelijk aan begint, stap voor stap, en dat je niet echt weet wanneer nu de grens is of wordt overschreden.
Je groeit ook als medemens mee in de ziekte, je ziet de evolutie niet echt meer omdat het stap per stap gaat. Dat is te vergelijken met het terugzien van een vriend na enkele jaren. Je schrikt dat hij zo verouderd is, en 's avonds terug thuis ga je even zoeken in de doos met oude fotootjes van toen, en stelt plots vast je zelf ook zo verouderd bent. Maar dat heb je niet gemerkt, je ziet dat verglijden niet.

We hebben uiteindelijk ook geen idee wat er nog in die mensen huist... Zijn ze gelukkig of niet ? Of zijn ze ongelukkig ? We hebben geen contact meer en weten het dus niet echt.

Kortom, het is een verschrikkelijke ziekte... Is het niet voor de betrokkene zelf, dan toch zeker voor de mensen die hem nabij staan...

Vandaag staan we weer op een begrafenis...
Hoe ouder we zelf worden, hoe vaker we daar naar toe moeten...
voortdurend de alarmbel die rinkelt voor je zelf...

tot de volgende ?

De laatste travailliste ?

Image via WikipediaInge Vervotte verlaat de politiek...
Voor mij is dat meteen de laatste ACW-er die de CD&V verlaat. Misschien loopt er her en der nog wel eentje, maar die ken ik dan niet.
Och ik weet het wel, het begrip ACW is tegenwoordig heel wat breder uitgesmeerd dan over de echte travaillisten, maar voor mij zijn dat dan net geen ACW-ers.
Net zoals ik bij de SPa (en wellicht ook bij de PS) ook geen echte socialisten meer zie zitten. Misschien lopen er daar ook nog wel enkele exemplaren rond, maar ik ken ze dan ook niet.
En daar gaat het net over...
Wie tegenwoordig echt durft uit te komen voor een duidelijk en klaar standpunt, met een even duidelijk daar aan gebonden visie en houding, die wordt monddood gemaakt. In alle partijen. Inge Vervotte was er in geslaagd dit veto, die barrière te doorbreken.
Maar al die kleintjes die het nog goed menen, die worden gewoon monddood gehouden. Ze zijn er hooguit om de lijst te vullen.

Dat is één van de ziekten van de huidige politiek: je kan en mag geen duidelijke mening meer hebben. Partijen zijn geen Partij meer, maar een verzameling van ja-knikkers. Vroeger stonden er op de toonbanken van de winkels zo'n beeldjes van een negertje... Als je een centje (of iets meer) in het gleufje stopte, dan ging het negertje knikken. Op het beeldje stond dan "Voor de missies" en "Dank u"... Ik heb er zo nog eentje staan, maar dan een Franstalig exemplaar... Misschien kan ik die ook eens op de lijst plaatsen, bij om het even welke partij... Want overal heerst het zelfde stramien...Jaknikkers gewenst.

In iedere partij heb je een paar mensen in de partijtop, die het voor zeggen hebben. Die daarom nog niet eens de partijlijn volgen of verdedigen, maar die de macht binnen de partij in handen hebben. Wat opvalt is dat veelal de partijvoorzitter daar niet bij hoort, dat is een nog bravere pion (of moet ik zeggen piot ?).

Slechts nu en dan krijg je iemand als een Vervotte, die door een of ander toeval meteen door een niet te miskennen aantal kiezers naar voren wordt gedrukt... En soms blijven die dan hun houding en standpunten verdedigen, of ... ze leren knikken... of ze gaan vervroegd weg.

Mocht een CD&V echt zijn wat ze zegt te zijn, dan zou dat voor mij de ideale partij zijn, waar je alle vleugels  (alle standen) van de maatschappij in terug vindt. Andere partijen hebben dat veel minder duidelijk of helemaal niet in hun devies. Maar ach, tussen woord en daad ligt een hele wereld.

Meteen leggen we daar mee de hand op de grootste kwaal van de huidige politieke partijen. Ze hebben geen duidelijk imago meer. Of ze gebruiken één bijna toevallige kapstok om een heel ander programma aan op te hangen. Dan gaan ze door het leven als ultieme taalpartij, maar zijn in feite een heel rechtse en heel kapitalistische bende. Die onder het mom van de verdedigers van de (taal)-eigenheid van een deel van de bevolking in feite de werkende mens willen verkopen aan het zuiver kapitalisme.

Dus ook die hebben geen duidelijk imago, ze tonen in dat geval wel een imago, maar dat is eerder een camouflagepak.

Geen wonder dus dat de mens de politiek beu is.
En toch, zolang het land geregeerd wordt, zolang het systeem als dusdanig blijft bestaan, hebben we geen andere kans dan werken via deze partijen. We hebben dan ook in alle partijen dringend nood aan Inge Vervottes. Maar het probleem is dat er niet zo heel veel "echte", ook nog eens echte stemmenkanonnen zijn, die de partij door het stemmenaantal dwingen hen op te nemen in de regering, in het parlement. Meestal worden ze op onverkiesbare plaatsen weggerangeerd.
Ik kan dan ook maar herhalen: bij de volgende verkiezing (wellicht korter bij dan we denken?), stem dan voor de onverkiesbaren. Laat kop en staart staan waar ze staan en kies voor de onverkiesbaren. Zijn het ook geen wereldwonderen, het zullen in elk geval nieuwen zijn, en verandering is onze enige optie !

Dan rest ons nog maar één ding te doen: de partijdictators aan de kant zwieren. Misschien kan dat ook wel met een massa totaal nieuwe verkozenen ? Hoop doet leven...

Van mij hoeven er helemaal geen landen te zijn, geen grenzen, geen politici... Maar dat kan maar als er ook geen mensen zijn die de macht willen... en een wereld zonder dergelijke bietekwieten, dat is naar het schijnt alleen mogelijk geweest vóór de zondeval....
Een dergelijke maatschappij zou het ultieme communisme zijn, een ideale wereld... een utopia...

Maar ik blijf dromen...
Een fietser die van fietsen zijn beroep maakt kan per definitie niet voor de sport fietsen, maar beroepshalve. Een tuinder die van tuinieren zijn beroep maakt is geen liefhebber meer, Een politieker die van politiek zijn beroep maakt kan geen politiek meer bedrijven, maar alleen een bizar soort beroep uitoefenen...

Ik droom van een wereld met mensen... voor mensen...

tot de volgende ?

Geen weer, rotweer ? ONweer...

Image by wytze via FlickrVannacht zijn drie (3) onweersvlagen over ons heen gekomen, en vanuit het zuidoosten zien we al weer nummer vier opduiken... Veel is niet genoeg. Tot op heden zijn we de dans iedere keer min of meer ontdoken, we hoorden het rommelen aan alle kanten, maar echt boven ons hoofd? Noppes... Gelukkig maar, want je weet nooit wat onweer voor schade aanricht ! Het hoeft niet zo erg te zijn als Pukkelpop, het kan al dik genoeg zijn als je enkele of een heleboel van je toestellen kapot vindt...
Toen ik vanmorgen opstand was het nog quasi donker, door de dreigende lucht, nu en dan hel verlicht door hevige bliksems.
Hagelstenen heb ik niet gezien of gehoord, maar regenen !!! Je hebt er geen gedacht van ! Je hoorde het water zo van het dak over de goot heen stromen en neerplenzen.
Ik hoor al weer de donder in de verte...
Gek weer.
Hopelijk is er niet te veel schade. Ik vrees echter dat er weer hier en daar wateroverlast zal zijn. De regen was zo erg, dat geen goot dat kan slikken. De nieuwe rioleringen à la Aquafin zijn zo goed dat het drainage-systeem van de oude rioleringen nu volkomen ontbreekt, en de waterafvoer is beperkt tot wat in de rioolputjes kan verdwijnen en wat de buizen kunnen slikken...
Bij de oude rioleringen waren de buizen niet echt waterdicht aan en in elkaar gezet, en kon de bodem een zekere drainage ondergaan langs de reten van de riolering. Nu kan dat niet meer, en verzadigde grond is nu gewoon vol... en loopt dus over.

Veerle en Bart zijn allebei door dat helse weer naar hun werk. Je denkt er toch eens op. Duizenden mensen die wanhopig turend door een regengordijn zich naar hun werk spoeden. Water op de baan, soms in grote en bijna onzichtbare plassen, die plots aan één kant je wagen bruusk afremmen. Als je zelf rijdt, dan weet je wat dat is, en dan denk je nog meer aan al die anderen... en zeker aan de uwen.
Als het zo heel fel regent, dan zijn onze mooie wegen door onze heerlijke Vlaamse Ardennen soms heel erg moeilijk te berijden ! Door het heuvelende landschap werken de wegen als alternatieve beken, en rijd je soms door "rivieren" waar het stromende water centimeters hoog staat. Op heel wat plaatsen hebben we ook met erosie van de landbouwgronden te maken ! Dat betekent dat niet alleen water op de straat staat, maar dat op veel plaatsen zich een centimeters dikke modderlaag op de weg vastzet, en dan rij je precies door bruine zeep, qua kleur maar ook qua gladheid. Na een dergelijke stortbui komen dan de stadsdiensten met bulldozers het meeste slib weg scheppen.
Het is hier verschrikkelijk mooi... maar dat heeft dus ook een kostenplaatje...
Het kan nog erger... Vooral bij betonnen banen, zie je dat de weg netjes "vierkant" is gemaakt, de weg is  gegoten in een soort blok-vorm. Als zo'n weg door een heuvelend gebied loopt, en je hebt geen rioleringen, dan zie je dat het water naast de weg een diepe geul uitslijpt. Als je daar met je wiel van sukkelt, dan heb je meteen grote kosten ! Daar de wegen hier eerder smal zijn, en de goten niet steeds echt zichtbaar zijn, of door het water, of door de begroeiing, dan zit je er zo naast... en de geulen zijn soms diep, dieper dan tot je wielas.

Ach, dit is geen jeremiade, het is gewoon een vaststelling, een van de dingen waar mee we hier moeten leven. We krijgen al dat heerlijks, maar ook die ambetante dingen. Zo is het leven nu eenmaal... Niets is volmaakt op deze wereld.  Toch zou ik voor geen geld weg willen uit deze prachtige streek !

Heb je het ook gelezen ? In Libië is het blijkbaar toch nog niet opgelost, de zoon van Kaddafi heeft doodleuk in de "bevrijde" stad een persconferentie gehouden... Hopelijk komt het niet tot echte straatgevechten zoals ooit in Stalingrad... Ik las ooit dat boek, en van iedere bladzij stroomde het bloed tot in mijn schoenen...
Het wordt hier weer pikdonker en de donder is weer niet meer uit de lucht...

ik ga stoppen

tot de volgende ?

de strijd voor democratie...

Image by angel_kulikov via FlickrVanmorgen speciaal nieuwsbericht: Tripoli in handen van de rebellen. Nog niet helemaal, maar allee, zo nauw steekt het nu ook weer niet.
Het volk loopt juichend en dansend de straat op: het einde van een dictatuur.
Klinkt goed hé?
Een pluim op de hoed van USA en NAVO... die zich inzetten om overal de democratie in te stellen als de beste regeringsvorm.
Overal ?

Ik herinner me voorbeelden waar dictaturen door USA werden gesteund, zolang ze maar economisch in het Amerikaanse gareel liepen, en wellicht zijn er nog steeds zulke voorbeelden te vinden, maar gewoonlijk horen we dat pas achteraf, als de houding om een of andere reden veranderd is... Denk maar aan Saddam Houssein, die jarenlang alle steun kreeg, tot er plots iets haperde in de relatie en Amerikaanse mochten gaan sneuvelen onder de kogels van de wapens die ze eertijds zelf leverden. Dat is maar een voorbeeldje, maar er zijn er pakken !

Het is niet mijn taak om hier lijstjes op te maken met voorbeelden, en ik heb er ook helemaal geen lust in... Ik wil het alleen hebben over het feit dat we ons niet moeten blindstaren op houding van Amerika (en andere grootmachten).

Als je goed kijkt, dan gaat het helemaal niet over democratie, noch over steun aan de bevolking, maar over economie. Geld en macht... De huidige steun aan het Midden Oosten, en het feit dat Israël nu minder steun krijgt, heeft niets te maken met begrip voor de een of de nader, maar met business... Meer is er niet. Vredesonderhandelingen dienen niet voor de Vrede, maar voor de vrijwaring van de economische belangen. Het kan dus best dat een vredesmissie mislukt, maar dat het economische doel behaald wordt. Dat is dus ook de reden van de verschuiving van de pionnen in het Midden Oosten.

Ik geloof trouwens niet in het veroveren met geweld van de democratie. Het is op zich al contradictorisch !  En de geschiedenis leert ons dat het bekomen van democratie van uit een situatie van dictatuur, een lange tijd vergt. ook al begint men er gewoonlijk aan vol goede bedoelingen, het schijnt nooit echt meteen te lukken. Het lijkt wel of democratie iets is wat moet groeien, en dat lijkt me ook logisch.
Je moet immers een ganse bevolking leren om een samenleving op te bouwen, zonder dat daar draconische straffen moeten tegenover staan. Je moet dus een heel volk leren met democratie om te gaan. En als je het hebt, dan is het niet zo eenvoudig om het te houden !

Neem nu ons eigen landje, heb jij nu nog het gevoel dat je in een democratie leeft ?
Ik niet.
In een democratie is de regering in handen van het volk, via een systeem van vertegenwoordiging. De regering is dus uiteindelijk een afvaardiging van het volk.
Heb jij in ons apenlandje nu nog het idee dat de politici Uw belangen behartigen, Uw ideeën verdedigen ?
Ik al lang niet meer.
Politici bestaan tegenwoordig in functie van zichzelf en van de partij.
Niets meer.

En steeds meer en meer krijg ik de indruk dat zelfs de partij ondergeschikt wordt aan de belangen van de politicus voor de politicus zelf... Vandaar dat je steeds meer en meer overlopers kent (men noemt dat niet eens meer overlopen !), en steeds meer scheurpartijen en partijtjes. Wat op zichzelf geen waarborg is voor democratie, maar een duidelijke blijk van het feit dat deze vorm van democratie niet meer werkt.

Bovendien komt daar nog bij dat ons land eigenlijk niet meer echt bestaat. Heel wat wetten worden ons opgelegd door het overkoepelende Europa, maar ook dat is eigenlijk niet nieuw.
We kennen dit systeem al lang voor de oprichting van Europa, ja zelfs van voor de Benelux... We werden immers gedwongen ons aan te sluiten bij allerlei organisaties die ons moeten bijstaan in geval van nood (?), zoals NAVO en dergelijke. Dat je daarbij een keuze maakt voor een bepaalde politiek is duidelijk. Niet alleen in de tijd van de koude oorlog, maar ook nu nog trek je met je lidmaatschap niet alleen de kaart van veiligheid, maar meteen ook de kaart van een economische politiek, zoals je nu weer kunt en moet zien in het Midden Oosten. Mocht de aardolie werkelijk op zijn, dan zullen we wel plots andere kaarten op tafel zien liggen !

Ik geloof in de democratie, maar het is een heel teer plantje, en je moet het heel zorgvuldig koesteren, want het gaat zo vlug kapot... Eigenlijk is het zo dat in democratie de wil van het volk moet tot uiting komen. Maar dat is bij ons allang niet meer het geval... Neem nu de regeringscrisis... De democratische logica zou zijn dat je bij een dergelijke impasse over gaat tot een volksraadpleging... Maar dat durft men na de koningskwestie niet meer aan, want ook toen al bleek dat Vlaanderen en Wallonië duidelijk verschilden van mening, en dat de uitslag alleen werd bepaald door een groter aantal Vlamingen in het land. Ik stel het wat zwart/wit, maar daar kwam het eigenlijk op neer. Met andere woorden, een volksraadpleging zou wellicht de dictatuur van de Vlaamse meerderheid betekenen over de Waalse minderheid. Nu kun je dat democratisch noemen, maar helemaal eerlijk is dat ook niet. Tenzij je daar uit zou besluiten dat er dan maar een splitsing moet van komen... Maar dat is een utopie. Wat doe je dan met Brussel ? Een Franstalige enclave in Vlaanderen? Een totaal aparte Europese Hoofdstad van maken ? Allemaal niet zo simpel, en bovendien zitten we met een steeds groeiend aandeel mensen van allochtone origine, die Belg zijn (of twee nationaliteiten hebben)...
Bovendien lijkt het spreken van Europa en tezelfdertijd van het splitsen van België ook al wat gek.

Kortom democratie zou, zelfs zonder de ondemocratische politici waar we mee opgezadeld zitten ook al niet zo makkelijk meer...
Ik zei het al, democratie is een teer plantje...

Eén van de oorzaken van het mislukken van het systeem lijkt me de grootschaligheid. Democratie was wellicht mogelijk in  Athene, één stad, en dan nog... Het waren alleen de vrije burgers die stemrecht hadden, de grote massa waren niet vrijen, en die hadden niets in te brengen.

Kortom... Is democratie een utopie ???

tot de volgende ?

Niet warm, maar heet !

Image by kebeart via FlickrToen ik vanmorgen door het raam keek, zag ik de straat nat liggen. Djudedju, geen rommelmarkt, dacht ik. Maar bij nader toezien regende het niet meer, en de hemel zag steeds blauwer en blauwer hoe meer ik in de richting van Zingem keek... "Gaan we het riskeren?" "Bah ja, zeker, het is niet ver..."

Dus wij, na het ontbijt naar Zingem... Het was in de auto al warm, maar toen we uitstapten was het nog veel warmer. Vlug onze jassen uitgedaan en in de boodschappentas gestopt. Toch maar bijhouden, want met dat rare weer... Het heeft niet geregend. Wel zagen we wat druppels vallen toen we terugreden naar Mater. De naam Mater trekt water ... ?

In Zingem is het een behoorlijk grote rommelmarkt... En met die drukkende hitte (nu al 25 °) was het nog lastiger dan anders. Nu en dan kwam er een korte hevige wind opzetten, die na enkele seconden weer spoorloos verdween. Raar weer.

Gisteren kocht in Soignies kadertjes om in de hobby op het glas te graveren, en vandaag vond ik zwart papier om als achtergrond te dienen... We zijn klaar voor volgende sessie.
Vandaag ook nog een mooi Afrikaans beeld (Baoule) gekocht voor een appel (zelfs geen ei)...

Vrijdagavond is Bart langs geweest... "Zeg pa, zou jij je wandelstokken niet eens willen exposeren ? In Brugge... " "In Brugge ?" "Ja, ik ken iemand die een expositie wil houden gedurende een langere tijd, met steeds als onderwerp een gekke verzameling..." Moet ik dat nu als een compliment of als een belediging beschouwen? Gekke verzameling  !
Maar eigenlijk is iedere verzameling een beetje gek. Wie zich er niet aan interesseert, bekijkt het met een blik van "Wat is me dat daar"... en ik moet eerlijk zijn, als ik mensen zie die de capsules van de champagnekurken sparen, dan denk ik daar ook het mijne van... Oh ja, in Soignies vond ik ook nog een hele oude wandelstok, waarvan Anny dacht dat ik er al zo ene had. Ik beweerde van niet, en ik had gelijk, het is een ander model, en veel ouder. Dus nog maar een gek stuk aan die gekke verzameling van die gekke verzamelaar toegevoegd.

Ach, als we maar gek zijn op zo'n manier, dan is dat niet erg, en we doen er geen mens kwaad mee. En gek of niet, veel mensen staan te kijken naar gans die collectie... En het moet gezegd, er zijn heel wat mooie stokken bij, en sommige heel bizar.

Ik zit hier te zweten achter mijn klavier... De lucht belooft niet veel goeds, soms krijg je een flard zon, maar rondom zie je de wolken dreigend komen opzetten. Dan zit plots weer de hemel vol schapenwolkjes en schijnt weer de zon. En drukkend heet. Er komt weer onweer van. Hopelijk niet weer met slachtoffers zoals in Pukkelpop.  Nu en dan worden we er aan herinnerd dat we maar hele kleine mensjes zijn en al helemaal niks tegenover dat natuurgeweld...

Ik ga stoppen, het is voor mij ook zondag, rustdag... Precies of een gepensioneerde werkt zich dood de rest van de week...

tot de volgende ? (op de foto voorbeelden van baoule-beelden)

Van Goed en Kwaad...

Image by Getty Images via @daylifeNee, ik ga niet prediken, maar er moet mij iets van het hart...
Heb je ook op TV en op internet de beelden bekeken van Pukkelpop ?
Heb je ook je hart warm voelen worden toen je hoorde van de vele Hasseltse mensen die hun huis beschikbaar stelden voor de verschrikte en kletsnatte jongeren?
Heerlijk! denk je dan, heerlijk dat zoiets nog kan... Het doet deugd te zien dat de mensen toch nog iets voor elkaar over hebben.
En dan krijg je plots een beeld van het meisje dat na één dag terug ging naar de camping, om haar boeltje op te halen en haar tent terugvond, kapot gesneden en leeg geplunderd...
Tegenover de goede mensen van Hasselt staan dan plots in schril contrast, DIEVEN ! Die gebruik maken van een ramp en ontreddering, om hun slag te slaan.
En wat kan je in hemelsnaam in zo'n tentje vinden ? Wat kledij ? Wat toiletgerief ? Wat kleinigheden...
Want wie doet er echt waardevolle dingen mee naar zo'n festival, denk ik dan, en bovendien, wie laat dat dan in zijn of haar tentje liggen???

Nee, bij mij kan dat er niet in.
Zoiets doe je toch niet ?
Toch zeker niet op zo'n moment ?
Maar bij iedere ramp zie je diezelfde beelden. Je zag mensen verschrikt weglopen voor hun leven in Fukushima en andere rampen-oorden, en meteen zag je ook daar dat er mensen waren die er gebruik van maakten om te stelen.

Ik weet niet of er een hemel is, of een hel, ik weet niet eens zeker of er een God is of niet... Maar gelijk hoe, ik zou niet graag sterven met gestolen goed in mijn bezit... Als ik moet gaan, hemel of niet, God of niet, dan wil ik op zijn minst met mezelf in het reine zijn.

Als er iets op mijn lever ligt, dan heb ik het al moeilijk om de slaap te vatten, het moet nog veel moeilijker zijn om zo te sterven !

Maar blijkbaar zijn er mensen bij wie het geweten of niet goed werkt, of misschien zelfs helemaal ontbreekt. Geweten hangt niet af van een Gods-bewustzijn, ik meen dat ieder mens met een soort ingebouwd knipperlicht opgroeit.  En misschien is het de opvoeding, het milieu, de ervaringen die dat knipperlicht meer of minder gevoelig maken, maar niettemin, ik denk dat iedereen een geweten heeft.

Dat het een gevolg is van opvoeding en milieu, lijkt me duidelijk. Je moet alleen maar eens kijken naar de zelfmoord. Bij ons is dat een ongewenst iets, een overtreding, bij andere volkeren is dat een eervol uitstappen uit het leven. Dit voorbeeld maakt ons duidelijk dat kwaad niet echt een ingebakken iets is, maar een vrucht van uw opvoeding. Ik denk dat het besef van Goed en Kwaad dan ook geen gevolg is van het al dan niet bestaan van God, maar wel degelijk van de opvoeding.

Maar we moeten toch veronderstellen dat ieder mens een of andere opvoeding heeft genoten. Dus lijkt, hoe dan ook dergelijke diefstal een kwaad, ongetwijfeld ook voor de dief in casu. Dat het gebeurt op een moment van een ramp, maakt het voor de buitenstaander alleen maar erger... Een van de grootste rampen in België die ik bewust hebt "meegemaakt", was de brand in de L'Innovation te Brussel, waar enkele honderden doden te betreuren waren. Zouden daar soms slachtoffers bij zijn, in het bezit van bewust gestolen goed ? Ik hoop van niet, het lijkt me al erg genoeg te sterven in een brand, het moet niet nog erger gemaakt worden door te moeten gaan met een belast geweten !

Vanmorgen zijn we naar de rommelmarkt geweest in Soignies (Zinnik)... Een mooie markt waar we in een heerlijk zonnetje hebben geflaneerd ... Genietend van de sfeer en het goede weer... voor één dag als de weervrouw gelijk krijgt... Morgen geven ze weer onweer. Na Pukkelpop lijkt dat een beangstigend vooruitzicht !

tot de volgende ?

Festivals en sociale netwerken...

Image via WikipediaGisterenavond, nog een end voor het nieuws, zag ik op twitter de melding over de ramp op Pukkelpop. Weliswaar waren nog niet alle gegevens correct en las je over twee en respectievelijk 6 doden (het blijken er 5 te zijn), maar niettemin, voor alles en iedereen hoorden wij via twitter en facebook over de ramp, en kon ik al een pak foto's bekijken van ter plaatse.
Het sociale netwerk heeft zichzelf weer eens bewezen.
Het dient niet alleen om oeverloos te zwammen, het is ook een directe bron van nieuws.
Nu heb ik geen pakken twittervrienden, maar dat geeft niet echt, omdat de berichtjes vliegensvlug doorgestuurd worden van de ene naar de andere ontvanger, en zo kreeg ik ze dus ook, lang voor er iets te horen was op de TV.
Eén bedenking, je mag niet alles meteen voor evangelie aannemen, zie het dodental, maar de ramp op zich, dat was dus meteen hot-news op twitter.
Ik deed die vaststelling niet alleen, ik las in diverse artikels nog reacties op de snelheid waarmee twitter de berichtjes de wereld in stuurt.
Kijk, alle gezwam en gezever op Twitter en Facebook ten spijt, ben ik nu eindelijk 200% overtuigd van het nut van die sociale netwerken.
Mochten de jonge blagen wat minder hun liefdesperikelen en idiote spelletjes op die media zetten, dan ware het volmaakt... Maar ja, wellicht is dat voor hen dan ook weer belangrijk nieuws. Ik heb wel het idee dat "liefde" nu iets héél anders is dan vroeger... Maar ja, wij leefden in een maatschappij waarin we netjes gescheiden leefden, en we kregen strafstudie als een spionerend- rondrijdende surveillant ons ook maar zag praten met een meisje... Laat staan dat wij er heel de wereld over zouden berichtjes sturen...

Ach, nieuwe tijden... Ik hoor het ons moeder nog zeggen over mijn generatie, ik heb het al wel een keer gezegd tegen mijn kinderen, en nu denk ik het over mijn kleinkinderen, en stuur soms wat ironische berichtjes terug op hun amourette-berichtjes... Wat niet altijd in dank wordt genomen, en wellicht betekent dat ik niet langer Cool ben...

Sabotage? 
Gisteren raakte ik gans de dag niet op mijn blog, tot... iets na negen, na het speciale nieuws over Pukkelpop op Eén, probeerde ik nog eens, en plots was daar mijn blog, bereikbaar en wel...
Ondertussen had mijn oudste zus gebeld om te vragen wat er haperde, en gevraagd of ik misschien te hard op de een of andere politieker zijn tenen had gestaan... De panne of wat het ook was, gaat nu bij mij de geschiedenis in als de wraak van Jean Luc...

Wat wel interessant is, mijn zus was de aantasting van de index bijna helemaal vergeten, en zeker het feit dat het omgezet was in een gezondheidsindex... De link tussen het feit dat onder meer bier uit de index werd gehaald, en zo veel makkelijker zijn prijzen kon aanpassen, en de benoeming van Jean Luc in InBev was blijkbaar door niet veel mensen gemaakt...

De man met de bijnaam van de de loodgieter legde heel wat kanaaltjes zijn richting uit... En dat is niet eens een persoonlijke aanval te noemen, want alle politici doen het in meerdere of mindere mate... Ze richten hun bureel in op kosten van... en na hun ambtstermijn gaat dat echt niet terug. Dat hoeft ook niet, want hun opvolgers willen die "oude" brol niet meer, zij willen nieuwe. Dat is handiger om nadien te laten staan.

Het erge is dat wij dat voor zo'n 55 ministers moeten doen... We hebben ongetwijfeld het wereldrecord van ministers per hoofd van de bevolking !
(Waarin een klein land groot kan zijn.........................................)

Maar trek het je niet aan, doe je oogjes maar weer dicht, en slaap verder de slaap der onschuldigen (in Oud-Vlaams: de slaap der onnozelen)... en laat ze maar al je verworven welvaart en zekerheden weg nemen...

tot de volgende ?

sorry, ik raak niet in mijn blog, alleen de titel kan ingebracht worden ! Later probeer ik nog wel eens !

De tijd van toen ?

Image via WikipediaIk zit hier al jaren te kappen op de huidige politiek en politici, maar blijkbaar is dat helemaal geen wonder.Ik zit ook al gewrongen met de steeds weer opflakkerende economische crisis, maar blijkbaar is ook dat helemaal geen wonder...
Er zit een lijn in dit geheel.
Een lijn die rechtstreeks moet leiden naar de afbraak van de sociale voorzieningen, die ons terug wil voeren naar een feodaal systeem, een tijd waarin de rijken en machtigen weer rijker en machtiger worden, en de kleintjes weer klein moeten worden en gehouden moeten worden.
In Amerika ziet men de stijgende invloed van het neoconservatisme, in Europa het stijgende neo-liberalisme waartoe ook NVA behoort (je moet echt eens op haar eigen website haar doelen gaan lezen !!!)
De sociale verworvenheden die in een eigenlijk korte tijdspanne verworven werden, en algemeen gevoeld worden als een recht, een sociale democratie, dat moet terug afgebroken worden, tot heil van Het Kapitaal.
Je moet maar eens heel het artikel "Welkom in de neofeodale 21° eeuw" gaan lezen op de website: DeWereldMorgen.be... Dan weet je het wel.
DeWereldMorgen.be is een website die je echt in je favorieten MOET zetten, daar hoor je eens de andere klok, iets wat je in de officiële media niet meer vindt (niet meer moogt vinden !).

Misschien denk je, "Het zal echt zo'n vaart niet lopen...", maar kijk maar eens wat er de laatste twee decennia al is gebeurd ! Aan onze index zou nooit ofte nooit geraakt worden, maar Jean Luc Dehaene, (van ACW - origine) voerde de "gezondheidsindex" in, een eufemisme voor een index waar een heleboel dingen niet meer in voorkwamen.  (Tabak en alcohol werden uit de index gehaald en die prijzen hadden meteen geen invloed meer op het inkomen van de gewone man - Sindsdien zijn de prijzen van tabak en bier flink gestegen (en brengen dus meer taks op) en dat is uiteraard interessant als je dan als beloning in InBev moogt gaan zetelen ...)
Daar is voor de eerste keer aan sociale afbraak gedaan, en sindsdien zijn er al heel wat heilige huisjes gesneuveld !

Politiek en Kapitaal zijn ook steeds meer aan elkaar gebonden, en de partijen ondergaan dan ook steeds meer de invloed van het Geld... Vandaar ook dat de partijen geen eigen imago meer uitstralen, maar steeds meer en meer op elkaar gaan lijken, en het steeds makkelijker en makkelijker wordt om van de ene partij naar de andere over te stappen.

Dit verlies aan imago van de partijen is alleen maar een afstraling van hun groeiende zwakheid. Het feit dat nationale regeringen dan ook nog eens onder de Europese plak zitten, maakt dat alleen maar erger. De huidige crisis in de politiek is een weerspiegeling van de interne zwakte van de partijen, die nu, over een onbenulligheid als BHV (Want dat is iets wat in werkelijkheid al geregeld moest zijn door en naar de uitspraak van de Raad van State !)... Ondertussen gaan we economisch de dieperik in, en gaat de weg wagenwijd open naar de sociale afbraak. Doel bereikt...

Hoe langer de politieke impasse duurt, hoe logischer de noodmaatregelen zullen lijken, en hoe meer de sociale afbraak om zich heen zal grijpen.

Ik wil het dan nog niet eens hebben over het feit dat bedrijven hier helemaal geen belastingen betalen, en het lijkt wel dat, hoe meer ze verdienen, hoe minder ze belast worden. Dit allemaal dank zij de "stimulerende wetten" van Verhofstadt en Reynders... Een bedrijf als Arcelor Metal betaalde een paar honderd euro... en heel wat bedrijven helemaal niets.

De staatsschuld moet dus wel degelijk opgehoest worden door u en ik, de kleine man. Das Kapital is weer op een etagère gezet, en moet gevrijwaard worden van alle fiscale aanslagen.

Maar wat zit ik hier te zagen... Het lijkt wel of niemand wil wakker worden !
Nog nooit zag ik zo weinig reactie van een lamgeslagen bevolking als nu.
Niemand lijkt ook maar verontrust, en niemand beweegt.
Oh ja, je ziet wel naar de onlusten in Londen, maar je legt niet de link naar de sociale onrechtvaardigheid, niet de link naar de groeiende werkloosheid, niet de link naar de groeiende macht van het kapitaal, dat zich niet in het minst interesseert voor de mens. En dat die mens in Londen dan ook nog eens hoofdzakelijk allochtoon is, dat is mooi meegenomen om nog wat meer verdeeldheid te zaaien.

Ik heb mijn ouders horen spreken over de groei, de opstanding van de werkmens, ik heb de groei nog een stuk mogen meemaken, maar ik heb ook de eerste scheuren in het sociale bouwwerk zien ontstaan. En het ziet er naar uit dat ik ook de val er van zal zien... Tenzij, tenzij de mens  eindelijk wakker wordt, eindelijk ingrijpt en wat buiten zijn macht lijkt te liggen, maar echt niet verder is dan toen, toen onze grootouders en ouders vochten voor de sociale zekerheid voor iedereen !
Alleen, toen was het vechten vanuit een blijkbaar verloren positie niet vreemd, je kwam uit het niets en wou uit de armoede raken. Voor onze huidige mens is de reactie veeleer een beschermend gebaar om de eigen dingen te behouden, niet meer om het goed van allen te verdedigen. Ergens zijn we immer allemaal een klein beetje kapitalist in ons eigen binnenste geworden. We hebben het en willen onze brokken beschermen, verdedigen. Dat men aan de zieken zit...pffft, ik ben niet ziek. Dat men aan de gepensioneerden zit? Pfft ik ben niet op pensioen. Dat men aan de werkloosheid zit? Pfft ik ben niet werkloos... Maar morgen ben je daar misschien wel bij...
toch eens beter nadenken
en reageren voor het te laat is !

tot de volgende ?

Image via WikipediaIk zit hier al jaren te kappen op de huidige politiek en politici, maar blijkbaar is dat helemaal geen wonder.Ik zit ook al gewrongen met de steeds weer opflakkerende economische crisis, maar blijkbaar is ook dat helemaal geen wonder...
Er zit een lijn in dit geheel.
Een lijn die rechtstreeks moet leiden naar de afbraak van de sociale voorzieningen, die ons terug wil voeren naar een feodaal systeem, een tijd waarin de rijken en machtigen weer rijker en machtiger worden, en de kleintjes weer klein moeten worden en gehouden moeten worden.
In Amerika ziet men de stijgende invloed van het neoconservatisme, in Europa het stijgende neo-liberalisme waartoe ook NVA behoort (je moet echt eens op haar eigen website haar doelen gaan lezen !!!)
De sociale verworvenheden die in een eigenlijk korte tijdspanne verworven werden, en algemeen gevoeld worden als een recht, een sociale democratie, dat moet terug afgebroken worden, tot heil van Het Kapitaal.
Je moet maar eens heel het artikel "Welkom in de neofeodale 21° eeuw" gaan lezen op de website: DeWereldMorgen.be... Dan weet je het wel.
DeWereldMorgen.be is een website die je echt in je favorieten MOET zetten, daar hoor je eens de andere klok, iets wat je in de officiële media niet meer vindt (niet meer moogt vinden !).

Misschien denk je, "Het zal echt zo'n vaart niet lopen...", maar kijk maar eens wat er de laatste twee decennia al is gebeurd ! Aan onze index zou nooit ofte nooit geraakt worden, maar Jean Luc Dehaene, (van ACW - origine) voerde de "gezondheidsindex" in, een eufemisme voor een index waar een heleboel dingen niet meer in voorkwamen.  (Tabak en alcohol werden uit de index gehaald en die prijzen hadden meteen geen invloed meer op het inkomen van de gewone man - Sindsdien zijn de prijzen van tabak en bier flink gestegen (en brengen dus meer taks op) en dat is uiteraard interessant als je dan als beloning in InBev moogt gaan zetelen ...)
Daar is voor de eerste keer aan sociale afbraak gedaan, en sindsdien zijn er al heel wat heilige huisjes gesneuveld !

Politiek en Kapitaal zijn ook steeds meer aan elkaar gebonden, en de partijen ondergaan dan ook steeds meer de invloed van het Geld... Vandaar ook dat de partijen geen eigen imago meer uitstralen, maar steeds meer en meer op elkaar gaan lijken, en het steeds makkelijker en makkelijker wordt om van de ene partij naar de andere over te stappen.

Dit verlies aan imago van de partijen is alleen maar een afstraling van hun groeiende zwakheid. Het feit dat nationale regeringen dan ook nog eens onder de Europese plak zitten, maakt dat alleen maar erger. De huidige crisis in de politiek is een weerspiegeling van de interne zwakte van de partijen, die nu, over een onbenulligheid als BHV (Want dat is iets wat in werkelijkheid al geregeld moest zijn door en naar de uitspraak van de Raad van State !)... Ondertussen gaan we economisch de dieperik in, en gaat de weg wagenwijd open naar de sociale afbraak. Doel bereikt...

Hoe langer de politieke impasse duurt, hoe logischer de noodmaatregelen zullen lijken, en hoe meer de sociale afbraak om zich heen zal grijpen.

Ik wil het dan nog niet eens hebben over het feit dat bedrijven hier helemaal geen belastingen betalen, en het lijkt wel dat, hoe meer ze verdienen, hoe minder ze belast worden. Dit allemaal dank zij de "stimulerende wetten" van Verhofstadt en Reynders... Een bedrijf als Arcelor Metal betaalde een paar honderd euro... en heel wat bedrijven helemaal niets.

De staatsschuld moet dus wel degelijk opgehoest worden door u en ik, de kleine man. Das Kapital is weer op een etagère gezet, en moet gevrijwaard worden van alle fiscale aanslagen.

Maar wat zit ik hier te zagen... Het lijkt wel of niemand wil wakker worden !
Nog nooit zag ik zo weinig reactie van een lamgeslagen bevolking als nu.
Niemand lijkt ook maar verontrust, en niemand beweegt.
Oh ja, je ziet wel naar de onlusten in Londen, maar je legt niet de link naar de sociale onrechtvaardigheid, niet de link naar de groeiende werkloosheid, niet de link naar de groeiende macht van het kapitaal, dat zich niet in het minst interesseert voor de mens. En dat die mens in Londen dan ook nog eens hoofdzakelijk allochtoon is, dat is mooi meegenomen om nog wat meer verdeeldheid te zaaien.

Ik heb mijn ouders horen spreken over de groei, de opstanding van de werkmens, ik heb de groei nog een stuk mogen meemaken, maar ik heb ook de eerste scheuren in het sociale bouwwerk zien ontstaan. En het ziet er naar uit dat ik ook de val er van zal zien... Tenzij, tenzij de mens  eindelijk wakker wordt, eindelijk ingrijpt en wat buiten zijn macht lijkt te liggen, maar echt niet verder is dan toen, toen onze grootouders en ouders vochten voor de sociale zekerheid voor iedereen !
Alleen, toen was het vechten vanuit een blijkbaar verloren positie niet vreemd, je kwam uit het niets en wou uit de armoede raken. Voor onze huidige mens is de reactie veeleer een beschermend gebaar om de eigen dingen te behouden, niet meer om het goed van allen te verdedigen. Ergens zijn we immer allemaal een klein beetje kapitalist in ons eigen binnenste geworden. We hebben het en willen onze brokken beschermen, verdedigen. Dat men aan de zieken zit...pffft, ik ben niet ziek. Dat men aan de gepensioneerden zit? Pfft ik ben niet op pensioen. Dat men aan de werkloosheid zit? Pfft ik ben niet werkloos... Maar morgen ben je daar misschien wel bij...
toch eens beter nadenken
en reageren voor het te laat is !

tot de volgende ?

Tielt (W.Vl.)

Image via WikipediaGisteren voormiddag zijn we naar de paternoster geweest voor Tante in de Home Vijvens te Huise... Na de dienst hebben we de aanwezigen een doodsprentje gegeven, en afscheid genomen van Germaine...Een nicht van tanteke, net zoals Anny er een is. Dat doet je wel een beetje nadenken. Natuurlijk is het bewuste nichtje een stukje ouder, maar toch...
Dan vlug naar huis, vlug iets gaan eten, en nadien: op naar Tielt, naar Roland en Rosa... en de rommelmarkt.
Met de GPS geen problemen (alleen wou hij me een rond punt doen nemen waar er geen rond punt is...) maar we waren veel vlugger dan verwacht ter plaatse bij Roland. Daar een potje koffie gedronken, dan voerde Roland ons naar de rommelmarkt en hij zou ons daar wel terug vinden, nadat hij zijn auto was gaan parkeren.
In Tielt is het een behoorlijk grote rommelmarkt, maar we zijn er minder lang blijven bij stilstaan dan normaal... Roland en Rosa zijn niet zo'n rommelmarkters. Dan zijn we samen een pint gaan drinken, en wat zitten babbelen en nadien iets gaan eten. en babbelen... kortom het was bijna 9 uur toen we weer thuis kwamen. Dat kwam voor een deel door dat Roland ons na het avondmaal nog eens rond toerde in de streek van Tielt. Vooral de Poelberg is me bijgebleven, een heuvel van waar je een prachtig zicht hebt op het rijke Vlaamse land (je ziet er zelfs de Kluisberg liggen!).
Kortom, het was een heerlijke dag, en Tielt is veel mooier dan ik dacht.
Wat is ons landje heerlijk om zien en om in te wonen !

En voor een keer deze "zomer", deden we dat alles in een heerlijk weertje.

Daarmee werd een wat triest weekend met een heerlijk uitje besloten...De normale gang van het leven. En de beste manier om verdriet te verwerken, en weer aan te sluiten bij het leven van alledag, met nadruk op leven.

Vanmorgen was het weer wat vergalt, toen ik naar de TV keek, naar het nieuws van gisterenavond en hoorde over de vele weekend-ongevallen en er bovenop nog eens wat politici hoorde wauwelen. "Ze" gaan het weer allemaal oplossen... ALS ze overeenkomen, dat wil zeggen, als ze hun gedacht krijgen en al de anderen zich akkoord verklaren met mijn kijk op de zaken... Dat "mijn" kun je vervangen door de naam van om het even welke partijvoorzitter. Met andere woorden, veel echt overleg moeten we echt weer niet verwachten. Alle partijen zijn er nu eenmaal van overtuigd dat zij de waarheid in pacht hebben, en dat al de anderen grote oenen zijn... (en ze hebben gelijk de anderen zijn OOK oenen)

Als ze zo voortdoen, raad ik u aan om snel nog eens naar Tielt te rijden, boven op de Poelberg te gaan staan en nog eens te kijken over het weelderige Vlaanderen, voor het zijn weelde verliest aan de stompzinnigheid van een bende kwijlende politici...

Ach, laat ik uw en mijn dag niet om zeep helpen door weer de politieke toer op te gaan... Laat ons genieten van het Leven, dag na dag, uur na uur, tel na tel. We weten immers niet hoelang we nog hebben, en het is - ondanks alle miseries - toch heerlijk om hier te zijn. Een mens vraagt zich af waarom er in hemelsnaam anderen zijn die de boel willen verneuken. Gisterenavond, op de terugweg naar huis, zagen wij in Dentergem een dame op de fiets, helemaal alleen, met een brede smile op haar gezicht. "Kijk" zei ik tegen Anny, "een gelukkige madame !" En kijk, het was zo waar besmettelijk, want op slag zaten wij ook te glimlachen.
Laten we dat dus meer doen, en hopen dat wij ook besmettelijk zijn, dan ziet de wereld er op slag veel zonniger uit.
Doen !


tot de volgende ?

Honden, opgelet !

Image by Mike Licht, NotionsCapital.com via FlickrEr heerst grote onrust bij de Amsterdamse hondenliefhebbers !
In het Westerpark zijn verscheidene honden in aanraking gekomen met...mensenpoep... En niet alleen de plekken op het voltapijt zijn lastig, maar wie weet welke ziekten er allemaal mee naar binnen gebracht worden.
Ik heb niets tegen Nederlanders, maar als ik lees dat er massaal gepoept wordt in het Westerpark, dan heb ik toch vragen...
Zo hier of daar één hoopje poep, dat begrijp ik nog, iedere jogger heeft al wel eens de struiken moeten in vluchten omdat de nood hem of haar dwong, maar zo veel dat de honden er niet meer naast kunnen trappen????
Nee, er is iets mis met onze noorderburen, of met hun voeding (of opvoeding?).
Indien de moderne middeltjes niet helpen, ik kan hen aanraden terug te grijpen naar een heel oud en heel efficiënt middel: houtskool. Je gebit en heel je mond zien wel een tijdje pikzwart, maar de diarree stopt gegarandeerd...  Tot heil van onze hondjes en onze tapijten.

Ach, het zal wel zoooo erg niet zijn, maar de grootste vraag stel ik hier niet omtrent de poep, maar over de journalist die over zo'n onderwerp een artikel zit te schrijven. Zijn er echt geen belangrijker items te garen ?
Wat dacht je van de droogte en de er mee gepaard gaande hongersnood en dodelijke dorst in de Hoorn van Afrika ? Je krijgt er de meest pakkende foto's bij cadeau. Geen mens blijft onberoerd bij het zien van de grote ogen vol pijn van een uitgemergelde baby op de schoot van zijn al even uitgemergelde moeder. Maar die moeder trekt bijlange na niet zoveel aandacht als de zuigeling.
Ik zag uit een ver verleden en een vroegere hongersnood zelfs een foto van een stervend kind, met op twee passen van hem of haar een wachtende gier... Sprekender kan niet.
Die foto's zijn heel erg belangrijk, want zij zijn de motor om de gulheid op te wekken van de Westerse mens, die zich van achter zijn gevulde teljoor moet wegrukken om een donatie te doen voor zijn hongerende evenmens. Niet te veel, maar misschien net genoeg om het ook nog eens te kunnen aftrekken van je belastingen. Dan heb je er ook iets aan.
Heb je nog niet gegeven?
Stel je dan eens voor dat het jouw kind of kleinkind is... Misschien helpt dat wel om om ook iets te doen.
Ik kan er in ieder geval niet naar kijken zonder iets te doen.
Ach, ik schenk ook maar binnen de grenzen van mijn welvaart, ik ga er geen boterham minder om eten, en geen slok minder om drinken, maar mijn geweten is een beetje gesust. En ja, ik kan het ook nog eens in mindering brengen bij mijn belastingsaangifte...
Maar als we dat allemaal zouden doen, dan zouden we misschien toch een beetje kunnen oplossen.
Maar echt oplossen, volledig, voor altijd ?
Ik denk dat daar heel andere dingen komen bij kijken.
Daar zitten we ongetwijfeld met volksverhuizingen, weg uit de oprukkende woestijn.
En misschien zelfs eindelijk een serieus werken aan de global warming.
En die mensen helpen om tot een aanvaardbaar levenspeil te komen. Het kan niet zijn dat welvaart beperkt blijft tot enkele delen van deze aardkloot. Ieder geleerde zegt dat we de wereldbevolking nog steeds kunnen voeden, waarom doen we het dan niet ?
En weet je, misschien lossen we op die manier ook wel de overbevolking op ! Kijk maar, waar er welvaart is, daar zijn er veel minder geboorten. Daar hoeft de mens ook niet zoveel nakomelingen op de wereld te zetten om het voortbestaan van zijn genen te verzekeren, of, om het nog platter te zeggen, om genoeg kinderen te hebben om voor zijn eigen oude dag te zorgen, want bij het gebrek aan welvaart hoort uiteraard ook geen pensioen.
Enkele generaties terug was dat hier ook nog zo, en de gezinsstructuur zag er toen héél anders uit ! Grotere gezinnen, en de ouders bleven inwonen bij kinderen en kleinkinderen. ook toen waren zij de oppas, maar wel tegen kost en inwoon. Nu is dat deel gans anders.

Maar met die mensen welvaart te brengen zijn we er nog niet, we moeten ze ook anders leren leven, waardoor woestijnvorming eindelijk wordt stopgezet, en wie weet, waardoor we de woestijn eindelijk weer eens wat kunnen terugdringen. Maar simpel is dat niet, ook niet met de moderne technieken.

Kortom, er rest in feite, op korte termijn, geen andere oplossing dan massale volksverhuizingen, naar streken waar wel eten is, en eten genoeg om dat pak volk er bij te nemen, en de aarde niet uit te putten. Dat kan alleen door hen "uit te smeren" over grote stukken aarde. En te hopen dat racisme uitblijft, ook tegen hen die je overschot komen opeten... Waardoor jij geen overschot meer hebt, en een gevoel van onzekerheid voor de toekomst je verontrust.

Niet makkelijk
en toch
toch lijkt dat momenteel de enige echte oplossing.
Tot we wijzer worden en anders gaan leven met zijn allen
tot grenzen vervagen en de wereld één wordt
en alle mensen broeders worden...

Martin Luther King: I have a dream....

tot de volgende ?