Image via WikipediaRegen, regen, regen...Verschillende verkeersongevallen door de overvloedige regen.
Help, we zijn aan 't verzuipen (Allee, toch zij die niet op een berg wonen).
Ik hou van "mijn" berg(je).
Een ding valt wel op: in dit weer zijn er veel minder wielertoeristen op de baan. Ik vind dat een beetje gek, want ik weet nog dat ik heel graag in de regen ging joggen. Er is dan extra veel zuurstof te happen. Bovendien was ik een zweetbeest, en na tien kilometertjes was ik in de regen niet natter dan bij droog weer.
Ik had maar een schrik toen ik ging lopen, dat ik na een tiental kilometer plots niet meer zou kunnen lopen door een of ander sportletsel of zo... Ik stond daar dan door en door nat van het zweet en eventueel ook van de regen, en dan , als je dan plots stil valt, dan is het plots berekoud. Ik ging soms in vriesweer lopen en kwam kletsnat van het zweten thuis...
Fietsers hebben blijkbaar geen baat bij die zuurstofboost... of ze blijven liever droog. Ik zie ook zelden echte zweetbeesten bij die fietsers. Fietsen is niet zo inspannend als lopen.
Ik mis dat lopen wel.
lopen is echt een verslaving, het schijnt ook wetenschappelijk bewezen te zijn, je zou een of ander hormoon produceren tijdens het lopen, waardoor dat verslavend effect ontstaat.
...maar ja... dat is allemaal verleden tijd. Toch staar ik een passerende loper nog wel eens na.
Morgen zou het beter weer zijn...
Hopelijk, want morgen gaan we rommelmarkten...
In de voormiddag naar de mis en de rozenkrans in de RVT van tanteke, dan komen eten en naar Tielt, op bezoek bij Roland en Rita, en samen naar de rommelmarkt. Roland zou zorgen dat er Orval in huis was... Dat ik zei dat ik moet rijden heeft geen invloed op Roland... Eentje mag wel. Ik vind Orval inderdaad een lekker biertje.
Anny komt hier met een zak diepvriesdinges aan lopen... "Kun jij eens zeggen hoe dat moet bereid worden? Het staat er weer in alle talen op, uitgenomen Vlaams..." Ik neem de koude zak in mijn handen en begin de Nederlandse tekst voor te lezen... "Ach, een Nederlandse vlag, ik zocht een Belgische !" "Anny, welke taal is dat, het Belgisch?" We lachen alle twee even, en Anny naar haar keuken...
En na morgen is de RVT een stukje uit ons verleden, en heel misschien een stukje toekomst, want waar gaan we zelf nog belanden? De verpleegsters vragen wel of we toch nog wel enkele keren zouden op bezoek gaan, en we knikten, maar we weten wellicht allemaal dat dit een dode letter zal zijn. Misschien gaan we nog eens op bezoek bij een verre nicht die daar ook verblijft, maar daar is geen binding mee. Toch gaat het raar doen. Meer dan vier jaar zijn we iedere week naar tanteke gereden, een half uurtje in de cafetaria, een bruine Leffe (niet uit de frigo) voor Tanteke, een limonade zonder suiker voor Anny en een glas witte wijn voor mij... We moesten het al niet meer zeggen, ze wisten wat we zouden bestellen. De laatste keer dat ik dat bestelde heb ik de Leffe weg geschonken aan een ander, want Anny kwam zonder tante terug naar beneden... Ze lag ziek in haar bed... Ze is ziek verhuisd naar de nieuwe bouw, en is nog één keer opgestaan...
Volgende zaterdag zal het raar doen.
't regent nog steeds...
Ik moet echt eens mijne kop goed schudden, dat ik dat overlijden van me kan afzetten. Het leven gaat door, en we moeten de draad weer oppakken. Dat hoofdstuk is uit, nieuw hoofdstuk.
Ik heb zo net een boek uit, over het tapijt van Bayeux... Je zou denken, wat kun je daar nu over vertellen, maar het was een mooi en spannend boek, en het bevat talrijke foto's van het zeventig meter lange tapijt, en heel wat uitleg over de technische aspecten van de tekeningen, maar op zo'n manier dat het echt leuk is om lezen ! Ik denk dat ik het boek cadeau ga doen aan Lieselotte, dat is de tekenaar van de nieuwe generatie (Gwendolyn ook, maar bij haar zit lezen er nog veel minder in dan bij Lieselotte - er is maar een van mijn kleinkinderen ook een boekenwurm: Ewoud !)
Op de foto zie je de scène waar Koning Harold sneuvelt... Let een op het paard, het heeft maar drie benen... Je mist het vierde helemaal niet, je let er niet op dat er eentje ontbreekt, in tegendeel, de tekening wint aan duidelijkheid en verhaal door het weglaten van details. Wat toen ook nieuw was: het been dat achter het ander zit is donkerder gekleurd, om diepte te suggereren, er was toen nog geen perspectief. Maar het tapijt is een stripverhaal, met alleen een paar korte woorden uitleg, nog net niet in tekstballonnetjes... Het is een wonderlijk kunstwerk en de eerste fotoreportage ooit...
Ik heb het nog nooit in het echt gezien, maar dank zij het boek is het me zeer nabij gekomen. Het is een meesterwerk, en een tijdsreliek, het geeft je een idee van de kledij, de boten, de ruiterij van toen. Leuk is dat de Bisschop mee vocht, maar met een houten knots, een zwaard mocht niet (Wie met het zwaard omgaat, zal door het zwaard vergaan...). Of ook toen al bestond schijn-heiligheid... De man dong ooit nog naar het pausschap, maar werd intijds door Willem de Veroveraar gevangen genomen en opgesloten...
Wat heeft Constantijn de kerk aangedaan toen hij er een staatsgodsdienst van maakte !!!
maar dat is weer een ander verhaal
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten