Op pensioen !

Image via WikipediaVoilà, 't is zover ! Ik ben officieel op pensioen, ouderdomspensioen, maar dat klinkt zo ellendig oud. Sinds enkele dagen mag ik al gratis met De Lijn rondrijden (moet ik echt eens doen, voor de lol).
Kortom, ik ben bij een van de grootste clubs van het land, de gepensioneerdenbond Okra... Ik ben er eigenlijk al een jaar bij, maar je kunt al veel vroeger aangesloten zijn. Maar ik heb er meteen een functie gekregen: ik ben op 6 december Sinterklaas bij Okra Mater. Niet omdat ik daar de geschikte man voor ben, maar omdat ik de geschikte baard heb, en het laten reinigen van een valse sinterklaasbaard kost meer dan mijn fles shampoo waar ik een hele tijd mee toe kom...

En eigenlijk is er niets veranderd...
Ik zat al thuis, en ik zit nog thuis.
Ik hou me bezig met van alles en nog wat, en ben nu en dan wat creatief bezig en ga soms vissen. Allemaal dingen die horen bij het "nietsdoen". Of bij het steeds bezig zijn, want dat lijkt eigenlijk identiek te zijn, hoe tegensprekelijk het ook lijkt.
Vraag het maar aan om het even welke gepensioneerde, ze hebben nu veel minder tijd dan vroeger.
En ik ben dan nog geblokkeerd door mijn ziekte, anders had ik wellicht helemaal geen tijd. Vanmorgen belde ik nog naar Roland en Rosa: "Ach, eindelijk thuis !, op reis geweest?""Ja, en je hebt geluk dat je nu belt, want we staan klaar om te vertrekken naar de Moezel..."
Naar het schijnt is ons pensioen in België lager dan in de andere landen. Ik weet het niet, maar ik zie wel dat heel wat gepensioneerden er goed van leven. Er zijn echter, en dat is veel erger, ook een deel die echt op de grens van, en zelfs IN de armoede leven.
Als ik het goed bekijk, dan lijkt het me, dat de indexering van de pensioenen niet is wat het zou moeten zijn... Want het zijn meest de lang-gepensioneerden die met de kleinste inkomens zitten.

Maar wat ik wel weet, is dat je tegenwoordig met een hele massa gepensioneerden zit in ons landje, die een aardig stuk economie op zich nemen. Vooral omdat de meesten nog heel actief oud zijn, en van het leven genieten. Dat is wellicht dan ook de beste formule om oud te worden !
Ik heb de prepensioenen weten geboren worden, en heb gezien hoe de bouwvakarbeiders, in hun zware beroep, plots 7 jaar vroeger op rust konden gaan... En ik heb ook gezien dat ze véél langer leefden, en veel beter leefden, in een veel betere gezondheid.

Nu gaan er stemmen op, dat gezien de levensduur verlengd is, de mensen eigenlijk langer zouden moeten werken... Economisch hebben ze uiteraard een punt, maar ik weet dat die langere levensduur vooral te wijten is aan het tijdig stoppen met het te zware, te drukke, te stresserende werk... Ik hoop dat ik verkeerd ben, maar met mijn ervaring lijkt het me, dat als de mens weer langer moet gaan werken, hij meteen ook weer veel korter zal gaan leven. Maar economisten vinden dat misschien niet erg, zolang het over de anderen gaat... Misschien zien we straks alleen nog een prepensioen voor economisten???? (Opdat ze zouden zwijgen?)

Ach, en vandaag ben ik dus niet meer ziek, nee ik ben op pensioen. Mijn rug weet het duidelijk niet. Maar ik zit dus in een ander statuut.
Ik voel er niets van.
....
Joepie...
...

Morgen gaan we weer vissen, met twee gepensioneerden en één bruggepensioneerde samen... de club der oudjes aan de waterkant.
Ook dat is niet veranderd, we deden dat vorige week en vele weken daarvoor al, maar dan was het één gepensioneerde, één bruggepensioneerde en één zieke... die zieke gaat nog steeds mee, maar is nu gepensioneerd. Gek. Ik voel niets daar van.
Ik voel me geen dag ouder, maar misschien moet ik nu stilaan gaan doen zoals ons moeder zaliger, en iedere morgen dankbaar zijn dat ik er nog bij ben. Want oud worden is niet zo evident als we plegen te denken. Er zijn er al zo verschrikkelijk veel weg, verdwenen, dood...

En misschien waren ze er nog heel nodig voor de hunnen.
Reden genoeg om dankbaar te zijn dat wij er nog wel zijn...
... en weet je, ik weet niet of er een God is, maar ik hoop het wel, want wie moeten we anders dankbaar zijn voor het feit dat we nog leven...