Image via WikipediaZe ligt schoon, precies of ze slaapt...Is dat niet wat we meestal zeggen (en anders denken...)?
Maar in dit geval is het waar, tanteke ligt er vredig bij.
Onmiddellijk na het voleindigen van mijn blog gisteren, zijn we naar Home Vijvens gereden. Een bezoek aan tanteke, nog wat papierwerk en wat inlichtingen, het verzoek om ten laatste dinsdag de kamer te ontruimen...en dan naar de lijkbidder, of liever de begrafenisondernemer, want een onderneming is het het. De tijd dat de kistenmaker naast zijn schrijnwerkerij ook nog een en ander regelde voor de begrafenis, is lang geleden. Nu is het een onderneming, met funeraria in diverse gemeenten, met een soortement ruimte waarin een dienst kan worden gehouden, met een eigen ruimte voor de koffietafel na...keuze uit een hele gamma kisten, bloemstukken, gedenkplaatjes in diverse materialen, en zelfs halskettingen met de mogelijkheid wat van de asse van de overledene altijd bij je te dragen, ornamentjes in plexiglas op een voetstukje met verlichting ingebouwd. In het stuk plexiglas is een soort driedimensioneel beeldhouwwerkje zichtbaar (met de laser gemaakt), en ... een plaatsje voor wat asse van je overledene... Kun je 's avonds kun naar de tv kijken met daarboven op een lampje met wat ingebouwde asse van je dierbare...
Je kunt het zo gek, zo mooi, zo knus niet bedenken of het is ingeschakeld in de dodenindustrie.
Je bent er meteen een hele tijd bezig, invullen van formulieren, regeling van dit regeling van dat, soort van dienst, koffietafel... te veel om op te noemen.
Bovendien is het een man met een ijzeren geheugen ! Hij wist nog precies wie we waren, waar we woonden, en hoe onze Koen gestorven was aan een stomme kijkoperatie aan de knie...
Pas om twaalf uur zijn we thuis geraakt, dan nog vlug eten klaar maken, en dan beginnen iedereen en nog een op te bellen, te vragen of ze naar de koffietafel komen (dat aantal moet je vooraf melden !) iedere keer weer het ganse verhaal doen...
Een iemand belde terug, speciaal, om ons te danken voor wat we voor tante hebben gedaan... Indertijd heb ik ook bij zijn vader een ganse nacht gewaakt tot zijn vader overleden was...
Zoeken naar de familie van tanteke, want daar ken ik maar één iemand min of meer van... Blijkt dat ook daar de meesten overleden zijn, maar toch komen de genen die er nog zijn ook naar de lijkdienst. Met uitzondering van de enige zuster van tanteke, want die ligt in de kliniek...
En het is een slechte periode om dood te gaan, toch als je volk verwacht op je uitvaart... Er zijn er pakken op vakantie vertrokken, en er liggen er ook nog een paar in de kliniek...
Het zal dus wellicht een zeer bescheiden uitvaart worden...
Het zal er ook heel simpel aan toegaan, precies zoals het haar wens was... Een korte begroeting met een woordje ter herdenking, dan samen naar het kerkhof - te voet, want het is maar een paar honderd meter van het kerkhof - daar afscheid nemen, voor wie wil de kans om een vaderons te bidden, of om om in gedachten eens stil te staan bij de overledene.
Handjesschudden, condoleances...
en met het kleine beetje familie naar de koffietafel.
aperitiefje, broodjes met beleg, koffie en nadien nog een druppel voor wie dat wil...
en dus als echte Vlamingen eindigen met wat we hier noemen: het begrafenisfeest...
IK denk, ik hoop, dat ik niets heb vergeten... De lijkbidder belt nog voor de doodssanctjes ofte doodsprentjes en dan nog een en ander... Oh ja, als je je die dingen aantrekt, dan stopt het niet met de begrafenis...
Ik ben al verwittigd dat de volgende belastingsbrief voor tanteke ook hier zal toekomen... Moet ik wel niet invullen, dat is dan voor de notaris...
Vandaag is het dan nog hobby, moet ik verder gaan werken aan het vrolijke varkentje, en gaan we beginnen met het maken van wat kaartjes ten gunste en ten bate van Ziekenzorg...
Morgennamiddag is er een uitstap met ziekenzorg, we gaan de paardenstallen van Willy Naessens gaan bezoeken (De Strohoeve)
drukke tijden...
en dan vannacht ook niet kunnen slapen, want alles spookt nog eens door je geest, heb ik niets of niemand vergeten???
Ach, ik heb mijn best gedaan... en God doet de rest...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten