Image via WikipediaInge Vervotte verlaat de politiek...Voor mij is dat meteen de laatste ACW-er die de CD&V verlaat. Misschien loopt er her en der nog wel eentje, maar die ken ik dan niet.
Och ik weet het wel, het begrip ACW is tegenwoordig heel wat breder uitgesmeerd dan over de echte travaillisten, maar voor mij zijn dat dan net geen ACW-ers.
Net zoals ik bij de SPa (en wellicht ook bij de PS) ook geen echte socialisten meer zie zitten. Misschien lopen er daar ook nog wel enkele exemplaren rond, maar ik ken ze dan ook niet.
En daar gaat het net over...
Wie tegenwoordig echt durft uit te komen voor een duidelijk en klaar standpunt, met een even duidelijk daar aan gebonden visie en houding, die wordt monddood gemaakt. In alle partijen. Inge Vervotte was er in geslaagd dit veto, die barrière te doorbreken.
Maar al die kleintjes die het nog goed menen, die worden gewoon monddood gehouden. Ze zijn er hooguit om de lijst te vullen.
Dat is één van de ziekten van de huidige politiek: je kan en mag geen duidelijke mening meer hebben. Partijen zijn geen Partij meer, maar een verzameling van ja-knikkers. Vroeger stonden er op de toonbanken van de winkels zo'n beeldjes van een negertje... Als je een centje (of iets meer) in het gleufje stopte, dan ging het negertje knikken. Op het beeldje stond dan "Voor de missies" en "Dank u"... Ik heb er zo nog eentje staan, maar dan een Franstalig exemplaar... Misschien kan ik die ook eens op de lijst plaatsen, bij om het even welke partij... Want overal heerst het zelfde stramien...Jaknikkers gewenst.
In iedere partij heb je een paar mensen in de partijtop, die het voor zeggen hebben. Die daarom nog niet eens de partijlijn volgen of verdedigen, maar die de macht binnen de partij in handen hebben. Wat opvalt is dat veelal de partijvoorzitter daar niet bij hoort, dat is een nog bravere pion (of moet ik zeggen piot ?).
Slechts nu en dan krijg je iemand als een Vervotte, die door een of ander toeval meteen door een niet te miskennen aantal kiezers naar voren wordt gedrukt... En soms blijven die dan hun houding en standpunten verdedigen, of ... ze leren knikken... of ze gaan vervroegd weg.
Mocht een CD&V echt zijn wat ze zegt te zijn, dan zou dat voor mij de ideale partij zijn, waar je alle vleugels (alle standen) van de maatschappij in terug vindt. Andere partijen hebben dat veel minder duidelijk of helemaal niet in hun devies. Maar ach, tussen woord en daad ligt een hele wereld.
Meteen leggen we daar mee de hand op de grootste kwaal van de huidige politieke partijen. Ze hebben geen duidelijk imago meer. Of ze gebruiken één bijna toevallige kapstok om een heel ander programma aan op te hangen. Dan gaan ze door het leven als ultieme taalpartij, maar zijn in feite een heel rechtse en heel kapitalistische bende. Die onder het mom van de verdedigers van de (taal)-eigenheid van een deel van de bevolking in feite de werkende mens willen verkopen aan het zuiver kapitalisme.
Dus ook die hebben geen duidelijk imago, ze tonen in dat geval wel een imago, maar dat is eerder een camouflagepak.
Geen wonder dus dat de mens de politiek beu is.
En toch, zolang het land geregeerd wordt, zolang het systeem als dusdanig blijft bestaan, hebben we geen andere kans dan werken via deze partijen. We hebben dan ook in alle partijen dringend nood aan Inge Vervottes. Maar het probleem is dat er niet zo heel veel "echte", ook nog eens echte stemmenkanonnen zijn, die de partij door het stemmenaantal dwingen hen op te nemen in de regering, in het parlement. Meestal worden ze op onverkiesbare plaatsen weggerangeerd.
Ik kan dan ook maar herhalen: bij de volgende verkiezing (wellicht korter bij dan we denken?), stem dan voor de onverkiesbaren. Laat kop en staart staan waar ze staan en kies voor de onverkiesbaren. Zijn het ook geen wereldwonderen, het zullen in elk geval nieuwen zijn, en verandering is onze enige optie !
Dan rest ons nog maar één ding te doen: de partijdictators aan de kant zwieren. Misschien kan dat ook wel met een massa totaal nieuwe verkozenen ? Hoop doet leven...
Van mij hoeven er helemaal geen landen te zijn, geen grenzen, geen politici... Maar dat kan maar als er ook geen mensen zijn die de macht willen... en een wereld zonder dergelijke bietekwieten, dat is naar het schijnt alleen mogelijk geweest vóór de zondeval....
Een dergelijke maatschappij zou het ultieme communisme zijn, een ideale wereld... een utopia...
Maar ik blijf dromen...
Een fietser die van fietsen zijn beroep maakt kan per definitie niet voor de sport fietsen, maar beroepshalve. Een tuinder die van tuinieren zijn beroep maakt is geen liefhebber meer, Een politieker die van politiek zijn beroep maakt kan geen politiek meer bedrijven, maar alleen een bizar soort beroep uitoefenen...
Ik droom van een wereld met mensen... voor mensen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten