Image via WikipediaGisterenavond, nog een end voor het nieuws, zag ik op twitter de melding over de ramp op Pukkelpop. Weliswaar waren nog niet alle gegevens correct en las je over twee en respectievelijk 6 doden (het blijken er 5 te zijn), maar niettemin, voor alles en iedereen hoorden wij via twitter en facebook over de ramp, en kon ik al een pak foto's bekijken van ter plaatse.Het sociale netwerk heeft zichzelf weer eens bewezen.
Het dient niet alleen om oeverloos te zwammen, het is ook een directe bron van nieuws.
Nu heb ik geen pakken twittervrienden, maar dat geeft niet echt, omdat de berichtjes vliegensvlug doorgestuurd worden van de ene naar de andere ontvanger, en zo kreeg ik ze dus ook, lang voor er iets te horen was op de TV.
Eén bedenking, je mag niet alles meteen voor evangelie aannemen, zie het dodental, maar de ramp op zich, dat was dus meteen hot-news op twitter.
Ik deed die vaststelling niet alleen, ik las in diverse artikels nog reacties op de snelheid waarmee twitter de berichtjes de wereld in stuurt.
Kijk, alle gezwam en gezever op Twitter en Facebook ten spijt, ben ik nu eindelijk 200% overtuigd van het nut van die sociale netwerken.
Mochten de jonge blagen wat minder hun liefdesperikelen en idiote spelletjes op die media zetten, dan ware het volmaakt... Maar ja, wellicht is dat voor hen dan ook weer belangrijk nieuws. Ik heb wel het idee dat "liefde" nu iets héél anders is dan vroeger... Maar ja, wij leefden in een maatschappij waarin we netjes gescheiden leefden, en we kregen strafstudie als een spionerend- rondrijdende surveillant ons ook maar zag praten met een meisje... Laat staan dat wij er heel de wereld over zouden berichtjes sturen...
Ach, nieuwe tijden... Ik hoor het ons moeder nog zeggen over mijn generatie, ik heb het al wel een keer gezegd tegen mijn kinderen, en nu denk ik het over mijn kleinkinderen, en stuur soms wat ironische berichtjes terug op hun amourette-berichtjes... Wat niet altijd in dank wordt genomen, en wellicht betekent dat ik niet langer Cool ben...
Sabotage?
Gisteren raakte ik gans de dag niet op mijn blog, tot... iets na negen, na het speciale nieuws over Pukkelpop op Eén, probeerde ik nog eens, en plots was daar mijn blog, bereikbaar en wel...
Ondertussen had mijn oudste zus gebeld om te vragen wat er haperde, en gevraagd of ik misschien te hard op de een of andere politieker zijn tenen had gestaan... De panne of wat het ook was, gaat nu bij mij de geschiedenis in als de wraak van Jean Luc...
Wat wel interessant is, mijn zus was de aantasting van de index bijna helemaal vergeten, en zeker het feit dat het omgezet was in een gezondheidsindex... De link tussen het feit dat onder meer bier uit de index werd gehaald, en zo veel makkelijker zijn prijzen kon aanpassen, en de benoeming van Jean Luc in InBev was blijkbaar door niet veel mensen gemaakt...
De man met de bijnaam van de de loodgieter legde heel wat kanaaltjes zijn richting uit... En dat is niet eens een persoonlijke aanval te noemen, want alle politici doen het in meerdere of mindere mate... Ze richten hun bureel in op kosten van... en na hun ambtstermijn gaat dat echt niet terug. Dat hoeft ook niet, want hun opvolgers willen die "oude" brol niet meer, zij willen nieuwe. Dat is handiger om nadien te laten staan.
Het erge is dat wij dat voor zo'n 55 ministers moeten doen... We hebben ongetwijfeld het wereldrecord van ministers per hoofd van de bevolking !
(Waarin een klein land groot kan zijn.........................................)
Maar trek het je niet aan, doe je oogjes maar weer dicht, en slaap verder de slaap der onschuldigen (in Oud-Vlaams: de slaap der onnozelen)... en laat ze maar al je verworven welvaart en zekerheden weg nemen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten