Image by angel_kulikov via FlickrVanmorgen speciaal nieuwsbericht: Tripoli in handen van de rebellen. Nog niet helemaal, maar allee, zo nauw steekt het nu ook weer niet.Het volk loopt juichend en dansend de straat op: het einde van een dictatuur.
Klinkt goed hé?
Een pluim op de hoed van USA en NAVO... die zich inzetten om overal de democratie in te stellen als de beste regeringsvorm.
Overal ?
Ik herinner me voorbeelden waar dictaturen door USA werden gesteund, zolang ze maar economisch in het Amerikaanse gareel liepen, en wellicht zijn er nog steeds zulke voorbeelden te vinden, maar gewoonlijk horen we dat pas achteraf, als de houding om een of andere reden veranderd is... Denk maar aan Saddam Houssein, die jarenlang alle steun kreeg, tot er plots iets haperde in de relatie en Amerikaanse mochten gaan sneuvelen onder de kogels van de wapens die ze eertijds zelf leverden. Dat is maar een voorbeeldje, maar er zijn er pakken !
Het is niet mijn taak om hier lijstjes op te maken met voorbeelden, en ik heb er ook helemaal geen lust in... Ik wil het alleen hebben over het feit dat we ons niet moeten blindstaren op houding van Amerika (en andere grootmachten).
Als je goed kijkt, dan gaat het helemaal niet over democratie, noch over steun aan de bevolking, maar over economie. Geld en macht... De huidige steun aan het Midden Oosten, en het feit dat Israël nu minder steun krijgt, heeft niets te maken met begrip voor de een of de nader, maar met business... Meer is er niet. Vredesonderhandelingen dienen niet voor de Vrede, maar voor de vrijwaring van de economische belangen. Het kan dus best dat een vredesmissie mislukt, maar dat het economische doel behaald wordt. Dat is dus ook de reden van de verschuiving van de pionnen in het Midden Oosten.
Ik geloof trouwens niet in het veroveren met geweld van de democratie. Het is op zich al contradictorisch ! En de geschiedenis leert ons dat het bekomen van democratie van uit een situatie van dictatuur, een lange tijd vergt. ook al begint men er gewoonlijk aan vol goede bedoelingen, het schijnt nooit echt meteen te lukken. Het lijkt wel of democratie iets is wat moet groeien, en dat lijkt me ook logisch.
Je moet immers een ganse bevolking leren om een samenleving op te bouwen, zonder dat daar draconische straffen moeten tegenover staan. Je moet dus een heel volk leren met democratie om te gaan. En als je het hebt, dan is het niet zo eenvoudig om het te houden !
Neem nu ons eigen landje, heb jij nu nog het gevoel dat je in een democratie leeft ?
Ik niet.
In een democratie is de regering in handen van het volk, via een systeem van vertegenwoordiging. De regering is dus uiteindelijk een afvaardiging van het volk.
Heb jij in ons apenlandje nu nog het idee dat de politici Uw belangen behartigen, Uw ideeën verdedigen ?
Ik al lang niet meer.
Politici bestaan tegenwoordig in functie van zichzelf en van de partij.
Niets meer.
En steeds meer en meer krijg ik de indruk dat zelfs de partij ondergeschikt wordt aan de belangen van de politicus voor de politicus zelf... Vandaar dat je steeds meer en meer overlopers kent (men noemt dat niet eens meer overlopen !), en steeds meer scheurpartijen en partijtjes. Wat op zichzelf geen waarborg is voor democratie, maar een duidelijke blijk van het feit dat deze vorm van democratie niet meer werkt.
Bovendien komt daar nog bij dat ons land eigenlijk niet meer echt bestaat. Heel wat wetten worden ons opgelegd door het overkoepelende Europa, maar ook dat is eigenlijk niet nieuw.
We kennen dit systeem al lang voor de oprichting van Europa, ja zelfs van voor de Benelux... We werden immers gedwongen ons aan te sluiten bij allerlei organisaties die ons moeten bijstaan in geval van nood (?), zoals NAVO en dergelijke. Dat je daarbij een keuze maakt voor een bepaalde politiek is duidelijk. Niet alleen in de tijd van de koude oorlog, maar ook nu nog trek je met je lidmaatschap niet alleen de kaart van veiligheid, maar meteen ook de kaart van een economische politiek, zoals je nu weer kunt en moet zien in het Midden Oosten. Mocht de aardolie werkelijk op zijn, dan zullen we wel plots andere kaarten op tafel zien liggen !
Ik geloof in de democratie, maar het is een heel teer plantje, en je moet het heel zorgvuldig koesteren, want het gaat zo vlug kapot... Eigenlijk is het zo dat in democratie de wil van het volk moet tot uiting komen. Maar dat is bij ons allang niet meer het geval... Neem nu de regeringscrisis... De democratische logica zou zijn dat je bij een dergelijke impasse over gaat tot een volksraadpleging... Maar dat durft men na de koningskwestie niet meer aan, want ook toen al bleek dat Vlaanderen en Wallonië duidelijk verschilden van mening, en dat de uitslag alleen werd bepaald door een groter aantal Vlamingen in het land. Ik stel het wat zwart/wit, maar daar kwam het eigenlijk op neer. Met andere woorden, een volksraadpleging zou wellicht de dictatuur van de Vlaamse meerderheid betekenen over de Waalse minderheid. Nu kun je dat democratisch noemen, maar helemaal eerlijk is dat ook niet. Tenzij je daar uit zou besluiten dat er dan maar een splitsing moet van komen... Maar dat is een utopie. Wat doe je dan met Brussel ? Een Franstalige enclave in Vlaanderen? Een totaal aparte Europese Hoofdstad van maken ? Allemaal niet zo simpel, en bovendien zitten we met een steeds groeiend aandeel mensen van allochtone origine, die Belg zijn (of twee nationaliteiten hebben)...
Bovendien lijkt het spreken van Europa en tezelfdertijd van het splitsen van België ook al wat gek.
Kortom democratie zou, zelfs zonder de ondemocratische politici waar we mee opgezadeld zitten ook al niet zo makkelijk meer...
Ik zei het al, democratie is een teer plantje...
Eén van de oorzaken van het mislukken van het systeem lijkt me de grootschaligheid. Democratie was wellicht mogelijk in Athene, één stad, en dan nog... Het waren alleen de vrije burgers die stemrecht hadden, de grote massa waren niet vrijen, en die hadden niets in te brengen.
Kortom... Is democratie een utopie ???
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten