Image by Mike Licht, NotionsCapital.com via FlickrEr heerst grote onrust bij de Amsterdamse hondenliefhebbers !In het Westerpark zijn verscheidene honden in aanraking gekomen met...mensenpoep... En niet alleen de plekken op het voltapijt zijn lastig, maar wie weet welke ziekten er allemaal mee naar binnen gebracht worden.
Ik heb niets tegen Nederlanders, maar als ik lees dat er massaal gepoept wordt in het Westerpark, dan heb ik toch vragen...
Zo hier of daar één hoopje poep, dat begrijp ik nog, iedere jogger heeft al wel eens de struiken moeten in vluchten omdat de nood hem of haar dwong, maar zo veel dat de honden er niet meer naast kunnen trappen????
Nee, er is iets mis met onze noorderburen, of met hun voeding (of opvoeding?).
Indien de moderne middeltjes niet helpen, ik kan hen aanraden terug te grijpen naar een heel oud en heel efficiënt middel: houtskool. Je gebit en heel je mond zien wel een tijdje pikzwart, maar de diarree stopt gegarandeerd... Tot heil van onze hondjes en onze tapijten.
Ach, het zal wel zoooo erg niet zijn, maar de grootste vraag stel ik hier niet omtrent de poep, maar over de journalist die over zo'n onderwerp een artikel zit te schrijven. Zijn er echt geen belangrijker items te garen ?
Wat dacht je van de droogte en de er mee gepaard gaande hongersnood en dodelijke dorst in de Hoorn van Afrika ? Je krijgt er de meest pakkende foto's bij cadeau. Geen mens blijft onberoerd bij het zien van de grote ogen vol pijn van een uitgemergelde baby op de schoot van zijn al even uitgemergelde moeder. Maar die moeder trekt bijlange na niet zoveel aandacht als de zuigeling.
Ik zag uit een ver verleden en een vroegere hongersnood zelfs een foto van een stervend kind, met op twee passen van hem of haar een wachtende gier... Sprekender kan niet.
Die foto's zijn heel erg belangrijk, want zij zijn de motor om de gulheid op te wekken van de Westerse mens, die zich van achter zijn gevulde teljoor moet wegrukken om een donatie te doen voor zijn hongerende evenmens. Niet te veel, maar misschien net genoeg om het ook nog eens te kunnen aftrekken van je belastingen. Dan heb je er ook iets aan.
Heb je nog niet gegeven?
Stel je dan eens voor dat het jouw kind of kleinkind is... Misschien helpt dat wel om om ook iets te doen.
Ik kan er in ieder geval niet naar kijken zonder iets te doen.
Ach, ik schenk ook maar binnen de grenzen van mijn welvaart, ik ga er geen boterham minder om eten, en geen slok minder om drinken, maar mijn geweten is een beetje gesust. En ja, ik kan het ook nog eens in mindering brengen bij mijn belastingsaangifte...
Maar als we dat allemaal zouden doen, dan zouden we misschien toch een beetje kunnen oplossen.
Maar echt oplossen, volledig, voor altijd ?
Ik denk dat daar heel andere dingen komen bij kijken.
Daar zitten we ongetwijfeld met volksverhuizingen, weg uit de oprukkende woestijn.
En misschien zelfs eindelijk een serieus werken aan de global warming.
En die mensen helpen om tot een aanvaardbaar levenspeil te komen. Het kan niet zijn dat welvaart beperkt blijft tot enkele delen van deze aardkloot. Ieder geleerde zegt dat we de wereldbevolking nog steeds kunnen voeden, waarom doen we het dan niet ?
En weet je, misschien lossen we op die manier ook wel de overbevolking op ! Kijk maar, waar er welvaart is, daar zijn er veel minder geboorten. Daar hoeft de mens ook niet zoveel nakomelingen op de wereld te zetten om het voortbestaan van zijn genen te verzekeren, of, om het nog platter te zeggen, om genoeg kinderen te hebben om voor zijn eigen oude dag te zorgen, want bij het gebrek aan welvaart hoort uiteraard ook geen pensioen.
Enkele generaties terug was dat hier ook nog zo, en de gezinsstructuur zag er toen héél anders uit ! Grotere gezinnen, en de ouders bleven inwonen bij kinderen en kleinkinderen. ook toen waren zij de oppas, maar wel tegen kost en inwoon. Nu is dat deel gans anders.
Maar met die mensen welvaart te brengen zijn we er nog niet, we moeten ze ook anders leren leven, waardoor woestijnvorming eindelijk wordt stopgezet, en wie weet, waardoor we de woestijn eindelijk weer eens wat kunnen terugdringen. Maar simpel is dat niet, ook niet met de moderne technieken.
Kortom, er rest in feite, op korte termijn, geen andere oplossing dan massale volksverhuizingen, naar streken waar wel eten is, en eten genoeg om dat pak volk er bij te nemen, en de aarde niet uit te putten. Dat kan alleen door hen "uit te smeren" over grote stukken aarde. En te hopen dat racisme uitblijft, ook tegen hen die je overschot komen opeten... Waardoor jij geen overschot meer hebt, en een gevoel van onzekerheid voor de toekomst je verontrust.
Niet makkelijk
en toch
toch lijkt dat momenteel de enige echte oplossing.
Tot we wijzer worden en anders gaan leven met zijn allen
tot grenzen vervagen en de wereld één wordt
en alle mensen broeders worden...
Martin Luther King: I have a dream....
tot de volgende ?
