TGV

Gisteren heb ik mijne kwampjoeter serieus onder handen genomen met steun van Roelof, mijn Hollandse ubuntu-helper... Ik heb mijn RAM-geheugen verdubbeld, en ben overgeschakeld naar de nieuwste versie van Ubuntu, de 8.10.
Nu is mijn kwampjoeterke een echte TGV geworden. Ubuntu werkt al rap, en nu met dat bijkomende stuk RAM vliegt het vooruit... Voor de Nederlanders: de TGV is de hogesnelheidstrein, die wij hier te lande nooit zo noemen, maar wel bij de Franse afkorting TGV, iets wat je uitspreekt als "té j'ai vé"... In 't Vlaams wordt dat dan Trein aan Grote Vitesse...
Ik heb het altijd een beetje gek gevonden dat je zo iets simpels als een letter ook al kunt "vertalen"... In het Frans heb je niet alleen de G die je uitspreekt als j'ai, maar bijvoorbeeld ook de W die je double vé noemt...(In het Engels is dat zelfs "dobbel joe" waarbij ze dubbel U bedoelen...)
Maar ze geven niet alleen de letters andere namen, nee, ieder taal spreekt die letters dan ook nog eens anders uit, en in veel gevallen op meer dan één manier.
Hoe langer ik er op denk, hoe meer ik geneigd ben een lans te breken voor het fonetische schrift. Daar lijkt men het tenminste over eens hoe de klank luidt die aan een bepaald teken wordt gegeven, in welke taal dan ook.
Bovendien kan men, dank zij het feit dat alle klanken en alle klemtonen perfect kunnen weergegeven worden in het fonetisch schrift, ook de mogelijkheid om de talen die gebaseerd zijn op klankniveaus weer te geven. (In sommige talen verandert de betekenis van een woord dank zij het al dan niet leggen van een klemtoon, of het verleggen er van!)
Maar je kan in fonetisch schrift ook perfect dialect gaan schrijven, wat je met de gewone lettertekens niet echt kunt.
Niets dan voordelen dus... Bijkomend: je hebt geen spraakkunst meer nodig, als je perfect kunt spreken, kun je ook perfect schrijven...in welke taal dan ook.

Buiten is het mistig, ik zie net nog het randje van de wegberm aan de overkant van de weg, en verder is alles wit... Wellicht zou ik nog iets verder kunnen zien ware de grond niet ook wit gesneeuwd, maar dat in nu oncontroleerbaar, alles verdwijnt in het witte niets. Maar het is behoorlijk "dikke lucht", de lindeboom (stam...) staat op zegge en schrijven een vijftal meter van waar ik zit, en de stam is als in een floers gehuld. Niets roert.

We hebben weer mezenbollen gehangen. De beestjes vinden hier weliswaar drinken aan het lopende water tussen mijn twee vijvers in, maar ze hebben duidelijk ook grote honger. Op een bepaald ogenblik hingen, vlogen, fladderden, vochten hier wel zeven mezen rond een bol. In de file gaan staan is beneden hun waardigheid. Echte luchtpiraten.
Een winterkoninkje kwam hier gisteren op de bakstenen die het raam omringen, omhoog lopen (ik wist niet dat ze klimmerscapaciteiten hadden) om te kijken of er toch geen beestjes zaten. Ik heb spijt dat ik de takken van mijn linde al afgedaan heb, want daar schijnen ze ook bij grote kou toch nog beestjes te vinden...Nu heb ik hen die bron van voedsel afgepakt.

Volgende week zullen jullie enkele malen moeten wachten op mijn blog... Dinsdag moet ik Veerle naar het hospitaal voeren om nog maar eens een andere plaaster aan haar been te doen, en vrijdag moet ik mama naar de specialist voeren voor haar trimesteriële check-up... Zodoende zullen de vroege lezers nog eens later terug moeten komen, of wachten om 's anderendaags twee blogs te lezen...
Je ziet, een mens heeft altijd besognes aan het hoofd... Gelukkig dat we het nog kunnen. Bij mensen die voor alles en nog wat afhangen van anderen, is het niet zo leuk. Ik zit wel eens te klagen en te zagen, maar dat is meer om mijn eigen ego te strelen dan wel om echt te klagen. Ik heb ooit in de wachtzaal bij een dokter aan de rest van de wachtenden voorgesteld om eens een omhaling te doen om een uurwerk te kopen bij den Aldi, zodat hij zich ook wat aan het uur van de afspraken kon houden... Toen ik eindelijk bij den dokter kwam wist hij al wat ik gezegd had... Gelukkig was het er ene met zin voor humor... wat niet van alle wachtenden kon gezegd worden... Er is dus klagen en klagen... bij mij is het dus eerder wat knorren als een vorm van humor en om iets te zeggen...

In mijn twee vijvers is er dus niet alleen een opening door dat er stromend water is, maar ik heb ook nog in beide een darmpje gelegd waardoor er voortdurend luchtbelletjes komen. Deze belletjes trekken naar boven en zorgen er voor dat er dus ook op die plaats voortdurend beweging is in het water. Gisteren was dit in de bovenste vijver, blaasjes of niet, toch dichtgevroren... We hebben er met de gieter voorzichtig koud water opgegoten, tot er weer een gat was... wetende dat de koudste nacht voorbij was...
Nu is er nog een klein gaatje open... Minder koud ???

Met wat geluk zien we weer her en der hele kudden mensen deelnemen aan allerhande langeafstandsschaatspartijen... misschien zelfs de elfstedentocht? Hoewel de kou en de sneeuw en de gladheid vervloekt worden, hoewel het aantal griepgevallen stilaan het epidemische haalt, is het toch een heerlijk weertje om eens in te wandelen en ... te schaatsen. Je ziet, er zit aan elke medaille een tweede kant.

Nu ga ik nog wat verder gaan werken aan de bijkomende programmaatjes die ik moet installeren om met mijn peecee weer alles te kunnen doen wat ik er wil mee kunnen doen. Vooral om beeldmateriaal (video en dergelijke) te kunnen bekijken, moet je bijkomende zaken downloaden... Daar in verschilt Ubuntu dus niet echt van windows... Alleen moet je nu de programma's gaan halen bij Linux en dan nog liefst bij de Debian, om alles er bij te installeren. Ik denk dan aan Adobe, Java en dergelijke dingen meer. Je ziet, er is nog wat werk aan...

tot de volgende ?